Uitstap vanuit Kos naar Kalymnos

De zon schijnt opnieuw door de gordijnen onze kamer binnen en het belooft een prachtige laatste dag te worden. We wandelen opnieuw richting Kos Stad en aan het eind van de wandeldijk stoppen we even bij de plaatselijke bakker waar ze ook ijsjes verkopen. Hier hebben we nu al zo lang zin in en het weer laat het vandaag zeker toe! 

We gaan terug naar de haven voor opnieuw een boottochtje. Vandaag gaan we naar het naburige eiland Kalymnos. Van zodra we de haven Pothia binnenvaren, zien we de vele pastelkleurige huisjes die tegen de kale rotsachtige helling zijn aangebouwd.  Opvallend zijn de vele neoklassieke gebouwen uit de jaren 1930-1935. Aan de haven zijn veel winkels, cafés en restaurants. Het eiland is vooral bekend om zijn natuurlijke sponzen en daar kunnen we niet naast kijken. Er zijn vele sponzenwinkels te zien, sommige zijn zelfs omgebouwd tot musea. Het sponsduiken en de verwerking van sponzen waren tot in de jaren zestig van de 20e eeuw van groot belang voor de economie van Kalymnos. Sponzen zijn levende wezens die helemaal op de bodem van de zee leven en het duiken naar sponzen is dus niet zonder gevaar, zeker in een ver verleden toen dat nog gebeurde zonder duikuitrusting. Uit onderzoek blijkt dat, alleen al tussen 1886 en 1910, zowat 10.000 Kalymniotische mannen tijdens het duiken stierven.

Omdat Kalymnos alleen per boot bereikbaar is, heeft het zijn eigen identiteit sterk kunnen bewaren, wat het eiland alleen maar bekoorlijker maakt. De bevolking is gastvrij en vriendelijk. We hebben honger gekregen van al dat kuieren in de smalle straatjes en vinden een gezellig plekje langs het water. In deze taverna aan zee bestellen we wat plaatselijke specialiteiten. De vriendelijke dame brengt ons heerlijk vers brood en tomaten die we met wat olijfolie besprenkelen. Even waan ik me in Italië maar nee hoor, nadien komt de taramasalata en de tzatziki op tafel. Dit voorgerechtje wordt gevolgd door heerlijke vis. Da is pas congé hé mannen! We nemen de boot terug naar Kos en besteden onze laatste uurtjes op het eiland met het kuieren door de smalle straatjes van de hoofdstad.

Aan alle mooie liedjes komt een eind, zo ook aan onze prachtige vakantie in Kos. Het mooie Griekse eiland heeft voor de tweede keer mijn hart gestolen. Hopelijk niet vaarwel maar wel tot ziens!

Uitstap vanuit Kos naar Nissyros

Snel ontbijten want er staat opnieuw een boottocht op het programma. Vandaag gaan we naar het kleine vulkaaneilandje Nissyros in de Egeïsche zee. De boottocht duurt bijna een uur. Eenmaal aan wal, staat ons vervoer al klaar om ons naar de Stefanos Krater te brengen. De bus baant zich een weg door de bergen en na een aantal haarspeldbochten verschijnt opeens een adembenemend landschap. Het kleurrijke gesteente van de 300 meter brede krater van de niet meer actieve vulkaan is prachtig om te zien. Liliane besluit boven op een bankje onder de bomen op ons te wachten terwijl wij afdalen in de enorme krater. Het lijkt wel alsof er een bom is ingeslagen in de grond. Op sommige plaatsen is de grond redelijk zacht en we moeten dus uitkijken waar we onze voeten zetten om niet weg te zakken in de soms aanwezige modderpoelen. Uit de aardspleten en gaten stijgen zwaveldampen op.

Wanneer we terug in Mandraki zijn, de hoofdstad van Nissyros, hebben we nog twee uurtjes om het dorpje te verkennen. Naast de vele terrassen en souvenirwinkels, bezoeken we een klooster dat een beetje hoger gelegen is. Van hieruit hebben we een prachtig zicht op de hele stad.  Dit is wat we zo leuk vinden op verlof, het kuieren door de smalle straatjes. We bewonderen de witte huisje met blauwe accenten. Hier voelen we nog het echte Griekenland. Wanneer we de drukke haven beneden verlaten en wat dieper het dorp intrekken, zien we een typisch tafereeltje – een in het zwart gekleed damentje op een stoeltje voor haar mooie huisje. Ze lacht ons vriendelijk toe. 

Wanneer we in de late namiddag terug in ons hotel zijn, besluiten Liliane en ik toch eens aan het mooie zwembad te gaan zitten. Ik doe een snel plonsje in het heerlijk warme water en was al het stof van onze uitstap naar de vulkaan van me af. We hebben het zwembad volledig voor ons alleen. Helemaal verfrist, verschijnen we ’s avonds aan het diner.

Uitstap vanuit Kos naar Bodrum

We ruilen onze huurwagen in en nemen vandaag de boot naar de Turkse badplaats Bodrum, één van de populairste uitstapjes wanneer je in Kos verblijft. Vanaf Kos Stad kunnen we de Turkse kust al zien liggen. Hemelsbreed is de afstand slecht 18,5 kilometer tussen de havens van Kos Stad en Bodrum. Aan de zuidelijke kant van de Mandraki haven zit de plek waar de ferry’s richting Turkije vertrekken en daar zijn we al vroeg in de ochtend om in te schepen.  Om 9u15 mogen we aan boord en we kiezen ervoor om boven op het dek te gaan zitten. Op deze manier kunnen we nog wat genieten van het uitzicht. Hoewel het nog maar mei is, is de zon gemeen krachtig dus smeren is de boodschap! De Maria Star deint aangenaam op de golven. Waarschijnlijk hebben we dan toch een hele goede dag uitgekozen om naar Bodrum te gaan. Wanneer we halverwege zijn hijst een van de bemanningsleden de Turkse vlag. Het zal ongetwijfeld te maken hebben met de gevoelige relatie die nog steeds tussen Turkije en Griekenland heerst. Onze overtocht duurt slechts een half uurtje. Omdat we vanuit de Europese Unie naar Turkije reizen, hebben we enkel een paspoort nodig en geen visum. Wel krijgen we op en speciaal deel van ons retourticket een stempel. Dit is onze in-reisstempel en dat betekent ook dat we dezelfde dag Bodrum ook weer via de haven moeten verlaten.

Bij aankomst in Bodrum, ook wel het ‘St. Tropez van Turkije’ genoemd, moeten we de bus op en volgt er een verplicht nummertje van de reisorganisatie. Eerst worden we naar de windmolens gebracht, de populairste bezienswaardigheid van de stad. Daarna mogen we vrij rondlopen in Bodrum stad. Veel is er niet te zien maar Liliane is opnieuw in haar nopjes want Bodrum leent zich prima om wat te gaan shoppen. Dit tot groot ongenoegen van papa maar iedereen doet wat water bij de wijn. In de gezellige badplaats genieten we ook van de Turkse keuken en dat is dan weer iets dat papa kan bekoren.

De belangrijkste reden om Bodum te bezoeken, is voor de meeste toeristen de verkoop van namaakproducten. Op deze manier kunnen ze hun garderobe aanvullen met de T-shirts en broeken van bekende merken zonder daarvoor een al te hoge kostprijs te betalen. Ik vind het allemaal maar rommel, met uitzondering dan van de prachtige handtassen. We kuieren door de smalle, gezellige winkelstraatjes en proberen de verkopers af te schudden. Niet gemakkelijk dat kan ik jullie verzekeren – ze zijn goed in wat ze doen!

Aan de oostelijke kant van de stad ligt een autovrije wandelpromenade tussen de restaurants, hotels en het strand in met op het einde een kleine vissershaven. Hier liggen de vissersbootjes die er ‘s nachts op uittrekken om verse vis te vangen. Uiteraard gaan we hier lunchen want verser kunnen we de vis niet hebben.

Na de lunch lopen we een beetje landinwaarts. Zo komen we in het echte Bodrum terecht. De straatjes worden smaller, de weg wordt steeds steiler en toeristen zijn er ineens niet meer te zien. Hier zitten we tussen de locals. Ook hier witte huizen met blauwe deuren en kozijnen. Dit is toch iets wat veel mensen als typisch Grieks beschouwen terwijl we hier toch echt in Turkije zijn.  Toch een bewijs dat de overeenkomsten tussen Turkije en Griekenland groter zijn dan de verschillen.

We wandelen terug naar de plek waar de Maria Star in het water ligt. In iets minder dan vijf uur hebben we toch een goed beeld gekregen van het ‘St. Tropez van Turkije’. We hebben zelfs nog wat tijd over om op een terrasje een koel drankje te nuttigen. Na een leuk dagje, nemen we de boot terug naar Kos.

Embros - Platani - Limnionas - Antimachia

De Embros bronnen zijn de enige omsloten warmwaterbronnen van het eiland en liggen aan de zuidoostelijke kust.  Ze stellen niet zo veel voor maar de rit ernaartoe is prachtig. De adembenemende panorama’s ‘take our breath away’. Langs de weg naar de thermen staat een groepje geiten ons ongeïnteresseerd aan te staren. Grappige beestje! We parkeren de auto op de parkeerplaats die zich halverwege het onverharde pad naar het strand bevindt. Daarna is het nog zo’n driehonderd meter lopen. Uit de steile rotswand stroomt water van 50°C in een bekken van ongeveer 25 vierkante meter op het kiezelstrand. Het warme water wordt vermengd met zeewater waardoor de temperatuur in het kunstmatig aangelegde bekken uiteindelijk rond de veertig graden is. Het water zou een geneeskrachtige werking hebben maar we besluiten het toch maar aan ons voorbij te laten gaan. Vooral de geur van zwavel geeft ons een onaangenaam gevoel. 

Even verderop in Platani bevindt zich, aan een pijnboombos een islamitisch kerkhof met honderden gedecoreerde grafzerken. Vooral de oudere, voor een deel door de tand des tijds aangetaste grafstenen met Arabische inscripties zijn echt kleine kunstwerkjes. Ook hier zijn we helemaal alleen. 

Ondertussen is het bijna middag en dus tijd om een leuk restaurantje te zoeken. In ons reisboekje lezen we dat er in Limnionas een goed visrestaurant is. Daar aangekomen merken we dat het eigenlijk geen echt stadje is, het is veeleer een baaitje dat nog niet ontdekt is door veel toeristen. Dit zorgt voor een bepaalde charme want het is er lekker rustig. Boven aan de weg is er inderdaad een vis taverna met een mooi uitzicht over zee. Hier wordt elke dag verse vis gevangen die dan op de grill wordt bereid. We nemen plaats onder een afdak dat bestaat uit een soort visnet met grote gaten waardoor het er lekker koel is. Beneden zien we een strandje en in het piepkleine haventje liggen een paar vissersboten. De vis is heerlijk! 

Ooit stonden er rond het dorp Antimachia meer dan honderd windmolens. Inmiddels is het grootste deel gesloopt of buiten gebruik geraakt. Er staat op het eiland Kos nog één werkende windmolen en dat is hier, namelijk de Milos tou papa. Door het oude zeildoek aan de wieken is de molen zeer schilderachtig. Jammer genoeg is hij vandaag gesloten en zijn de zeilen opgebonden. Recht tegenover de molen ligt het Huis van Antimachia. Zowel aan de buiten- als de binnenkant krijgen we een goede indruk hoe men hier begin 20 eeuw leefde. Leuk om te zien hoe men sliep op een verhoogd bed. Het museum stelt niet veel voor maar we betalen dan ook maar 1 euro. Liliane en mama zijn buiten op een bankje in de schaduw op ons blijven wachten. 

In dit dorp staat ook de ruïne van het kasteel van Antimachia, een indrukwekkende vesting uit de 13^de eeuw met enorme muren. De burcht diende in de oorlog als toevluchtsoord voor de dorpsbewoners. De site is bezaaid met distels en die prikken geweldig maar de groen-paarse distelbloemen zijn werkelijk prachtig. In de loop der jaren is het fort vervallen. De natuur heeft de binnenkant overgenomen. Wat echter blijft, is het fantastische uitzicht over het eiland. Zo kunnen we na een pittige klim vanaf de zuidelijke muur, voor zover die er nog staat, heel mooi uitkijken over de kust ter hoogte van Kardamena. We zijn ook hier helemaal alleen en dat zorgt voor een wow momentje.

We rijden terug naar Kos Stad waar we een van de weinige middeleeuwse overblijfselen van de stad, de indrukwekkende burcht aan de Mandraki haven bezoeken. Ze bestaat uit twee vestingringen, een binnenste oorspronkelijke burcht uit de 14^de eeuw en een verreweg omvangrijkere muurring die alleen van buiten zichtbaar is. We voelen ons echte jonkvrouwen wanneer we er rondwandelen. Vanaf de verdedigingsmuren hebben we een fraai uitzicht over de haven. 

Terug beneden, is het tijd om naar het hotel te gaan voor ons avondmaal. Het was een hele toffe dag en hebben heel erg veel gezien op korte tijd.

Dikeosgebergte: Zia - Lagoudi - Alikes - Palio Pyli

Gelukkig is het slechte weer gepasseerd en schijnt de zon opnieuw! Vandaag huren we een auto omdat we toch nog wat meer willen zien van het eiland. Het is niet groot maar we doen alles op het gemakske. We rijden naar Asklepieion op slechts 3,5 km van Kos Stad. De archeologische site ligt tussen de cipressen op een kleine heuvel en is pas aan het begin van de 20e eeuw ontdekt. Het was de medicijnenschool van Hippokrates, waar de zieken genezing en verzachting van hun kwalen zochten. De prachtige ligging en de manier waarop het Asklepieion deels gerestaureerd is, maakt veel indruk op ons. Omdat de gebouwen op een helling liggen, is het Asklepieion gebouwd in drie terrassen die verbonden zijn met marmeren trappen. Het laagste terras is omringd door zuilenhallen en komt uit ongeveer de 1^e eeuw na Christus. Kamers, waar waarschijnlijk de patiënten verbleven tijdens hun behandeling, sluiten de zuilenhallen. Op dit terras zijn ook twee ondergrondse kamers aangetroffen. Men denkt dat deze kamers alleen in gebruik waren voor mensen met geslachtsziektes en Lepra. We beginnen rustig aan de wandeling naar de top. Op het tweede terras, het middelste, was het echte ziekenhuis, waar ook de behandelingen plaatsvonden. Dit gebouw dateert uit ongeveer de 4^e eeuw voor Christus. Behalve medicinale baden zijn hier ook meerdere tempels van de Ionische orde te vinden. Op het bovenste terras hebben we een weids uitzicht over de naburige eilanden. Hier bevond zich ooit een grote marmeren tempel. Vanaf hier leidde een trap verder naar een heilig dennenbomenwoud. Men dacht in die tijd dat alle levende vrouwen daar onsterfelijk werden. Terwijl we over de archeologische site lopen, proberen we ons in te beelden hoe het er hier vroeger uitgezien moet hebben. Hoewel de contouren in grote lijnen wel zichtbaar zijn, is het wel handig dat er informatieborden staan met uitleg en tekeningen.

In het binnenland van Kos bevindt zich het Dikeosgebergte met een hoogte van 846 meter. Aan de rand ervan liggen een aantal aantrekkelijke bergdorpen. Het eerste dorp dat we bezoeken is Zia. De bergweg ernaartoe zorgt voor adembenemende uitzichten maar daar aangekomen, begint het te regenen dus moeten we dringend gaan schuilen. Waar beter dan op een gezellig terras onder de paraplu? De temperatuur is nog steeds heerlijk dus buiten zitten is geen straf. De eigenaar maakt met heel veel borden duidelijk dat ze hier ‘fresh homemade lemonade’ verkopen. Het drankje smaakt heerlijk en is een goede dorstlesser! Het hoogstgelegen bergdorp van Kos (350 m) is een echte toeristische trekpleister maar ondanks dat is het zeker een bezoekje waard. De authentieke Griekse huisjes zijn grotendeels bezet door eigenaren van souvenirwinkeltjes die allerlei prullaria aanbieden. 

Hemelsbreed bedraagt de afstand tussen Zia en Lagoudi misschien maar een kilometer. Toch is er een wereld van verschil tussen deze twee dorpen en is dit laatste misschien wel de leukste van de twee. Op het moment dat wij het dorp binnenrijden, loopt er een plaatselijke kat over het wegdek. Hier zijn geen toeristen en wanen we ons terug in het echte Griekenland. We gaan op bezoek bij Christina, een zeer extravagante Belgische kunstenares die de kleine galerie Latéma openhoudt. Ze verwelkomt ons in haar gezellige huisje met veel prularia. Deze bizarre dame rookt als een turk maar gelukkig staan alle ramen wagenwijd open en hebben we geen last van de rook. Ze biedt ons een koffietje aan en we blijven daar tot de regen ophoudt. De hemel trekt weer open en het zonnetje komt terug piepen.

In Alikes strekt zich een zoutmeer uit dat werd uitgeroepen tot natuurreservaat. Het is de biotoop van vele vogels. 

Hier maken we een prachtige wandeling rond het meer. Gelukkig heeft het niet echt veel geregend maar de paden liggen er bij momenten toch wat modderig bij. Er staat ook een oude bunker met wat graffiti op. In de verte zien we enkele pelikanen die zitten te baden. Normaal is dit ook de plek waar je witte flamingo’s kan spotten maar die hebben we jammer genoeg niet gezien. De natuur hier aan het meer met de zee op de achtergrond is wel heel erg mooi. Bovendien was het er erg rustig, we zijn geen andere mensen tegengekomen.

In het Dikeos gebergte ligt Palio Pyli. Deze plek werd al sinds de middeleeuwen bewoond. Eerst werd er een kasteel gebouwd, vervolgens kwam er een kerk en de eerste woningen. Eeuwenlang hebben de bewoners van het toenmalige Pyli op één van de mooiste plekjes van het eiland Kos gewoond totdat het noodlot toesloeg. Er brak cholera uit en vrijwel het hele dorp overleed aan deze zichzelf gemakkelijk verspreidende infectieziekte. Sindsdien is het verval ingetreden in Palio Pyli. Redelijk wat woningen staan zelfs niet meer overeind en vormen nu niet meer dan hoopjes stenen tussen de bomen. We gaan omhoog via een steil, stenen, hobbelig bergpad dus het is oppassen geblazen. Halverwege zien we twee losse muren en wat verderop toch iets wat al meer op een echt gebouw lijkt. We volgen het bordje ‘best panoramic views in Kos’ en na de vermoeiende klim, arriveren we bij een klein café waar we toch iets kunnen drinken.  Er staat een eenzaam tafeltje aan de rand van de afgrond van waaruit we een prachtig zicht hebben over het gebergte en het kasteel van Palio Pyli. We wandelen terug naar beneden en onderweg komen we nog wat geiten tegen. Echt schuw zijn ze niet, maar toch gaan ze niet graag op de foto. Het geluid van de belletjes om hun nek is het enige wat we hier horen. 

Een fijne afsluiter van een prachtige dag. 

Kos Stad

Kalimera! Een goede dag begint met een goed ontbijt. Gelukkig zitten we in een hotel waar we goed verzorgd worden. Ons ontbijt wordt geserveerd in buffetvorm dus we nemen wat we lekker vinden. Omdat we gisteren maar een half dagje in Kos Stad zijn geweest, keren we deze morgen nog even terug want er zijn toch nog enkele bezienswaardigheden. 

Midden in Kos Stad zijn de restanten van de oude agora die hier ooit gestaan heeft, te bezoeken. Deze archeologische vindplaats is overdag open voor het publiek en sommige restaurants maken hier dankbaar gebruik van door in het straatje langs de site hun terrassen op te stellen. Tijd dus voor een lekker drankje alvorens we in die brandende hitte de ruïnes gaan bezoeken. Liliane en papa vliegen alvast in de retsina maar mama en ik houden het deftig. Er moet iemand nuchter blijven hé! Een groot deel van de oude Romeinse stad is tijdens aardbevingen in de vijfde en zesde eeuw n.Chr. verloren gegaan. De agora die hier stond was ooit een van de grootste ter wereld. Nu rest er bijna niets meer dan hoopjes stenen en enkele zuilen, maar desalniettemin toch een bezoekje waard. 

Wat verderop bezoeken we het Odeum, een oud muziektheater dat stamt uit het Romeinse tijdperk. Hier werden de publieke zittingen gehouden van de Senaat en er werden muziekwedstrijden gehouden. Het gebouw had een oppervlakte van 22 bij 30 meter en een hoogte van 12 meter. In totaal was er plek voor 750 toeschouwers. De grote aardbeving die plaatsvond in 142 heeft het gebouw flink beschadigd maar gelukkig werd het snel weer hersteld. In de loop der eeuwen is het toch verder in verval geraakt. Pas toen de Italianen weer over Kos heersten, heeft er een nieuwe restauratie plaatsgevonden. Wanneer we oog in oog staan met het podium is onze eerste gedachte ‘wat is dit klein in vergelijking met andere amfitheaters zoals het Colosseum’ maar eenmaal in het midden, naar omhoog kijkend heeft het toch een andere impact op ons. 

Aan Diagora Square zien we nog een restant van de Bab Gedid Moskee. Veel is er niet van over want de moskee is vernietigd na de aardbeving van 1933. Alles wat vernield was, is gesloopt en afgevoerd, alleen de minaret, die een hoogte heeft van 11,35 m is blijven staan. Wanneer we vanaf het odeon richting deze minaret wandelen, is het zicht adembenemend. We maken enkele mooie sfeerfoto’s met de trappen erbij en de rijkelijk bloeiende bougainville. 

De dames worden een beetje moe dus trekken papa en ik alleen naar Casa Romana. Op de plaats waar vroeger een Romeins huis stond, hebben ze niet alleen alles opgegraven maar hebben ze ook een nieuw huis gebouwd. Hierdoor is er een prachtig museum ontstaan waar we niet alleen kunnen zien hoe het huis er ooit uitgezien moet hebben. De expositie geeft ons ook inzicht in het leven hier vroeger in de Romeinse tijd. Wat handig is, is dat de nieuwe stukken van duidelijk andere materialen gemaakt zijn. Hierdoor zien we goed wat antiek is en wat nieuw gebouwd is.

We wandelen terug naar het hotel via de wandelpromenade maar zien de lucht alsmaar donkerder worden. Niemand van ons heeft een paraplu bij en onderweg zijn er niet echt schuilplaatsen. We zetten een stapje rapper maar het mag niet baten, halverwege komen we in een stortbui terecht.  Bovendien waait het verschrikkelijk en dat is geen goede combinatie. We zien er dan ook uit als 4 waterkiekens wanneer we in het hotel aankomen. Snel douchen en andere kleren aan. Eten doen we vanavond niet op het terras want het blijft nog heel de avond erg fris voor de tijd van het jaar.  Hopelijk schijnt morgen opnieuw de zon!

Kos Stad

Wat vind ik het allerleukst? Inderdaad reizen! Het is dan ook met een ‘big smile’ dat ik weer op een vliegtuig stap richting één of andere leuke bestemming. Ik ben een fervent Grieks eilandbezoeker en deze keer staat het eiland Kos op het programma. Papa zal weer met 3 vrouwen op stap zijn want Liliane gaat ook mee. Na amper 3,5 uurtjes vliegen, komen we aan op het zonovergoten eiland Kos. Zalig temperatuurtje en wat ons betreft mag dat zo blijven de komende dagen! We logeren in het Hotel Palm Beach in Psalidi net buiten Kos Stad. De kamers stellen niet veel voor maar er is wel een mooi zwembad. Heel belangrijk voor sommige mensen maar niet echt voor ons.

We drinken iets aan de bar van het hotel en besluiten dan naar Kos Stad te wandelen via de prachtige wandelpromenade die bij ons hotel begint. Het middelpunt van Kos Stad wordt gevormd door de levendige Mandrikihaven met een kleurrijk allegaartje van jachten, kleine vissersschuiten en rondvaartboten. Omdat de haven cirkelvormig aangelegd is, is er een vrij intieme sfeer ontstaan. Boven alles uitstekend waakt de enorme burcht en daarachter opent zich een labyrint van kleine straatjes, steegjes en pleintjes. Kos is een levendige stad en wat ons onmiddellijk opvalt, is dat het ook een zeer groene stad is. Er zijn veel palmbomen en prachtige planten en bloemen. De kleine, compacte stad heeft ook uitgestrekte pleinen, zoals Eleftheria Square. Hier bevindt zich de Defterdar moskee die boven het centrale stadsplein uitsteekt en gebouwd werd in de 18^de eeuw. Helaas is bezichtigen niet mogelijk. Dan wandelen we maar de Agora binnen, een mooie overdekte markt waar ze allerlei lekkernijen en kruiden verkopen. De geur die er hangt, is hemels en kruipt diep in onze neusgaten. Van hieruit wandelen we zo het oude stadscentrum binnen. Liliane is in haar nopjes want dit is een walhalla voor shoppers – het ene winkeltje na het andere en overal verkopen ze leuke hebbedingetjes en mooie juweeltjes! 

Na al dat kuieren door de binnenstad, doen onze voetjes pijn dus besluiten we even te rusten op het plein Platía Platanou tegenover het kasteel in de schaduw van de plataan van Hippocrates, de grondlegger van de geneeskunde. De boom is vooral in de breedte uitgedijd in plaats van dat hij de lucht ingeschoten is. Hij heeft een diameter van ongeveer 12 meter en door de jaren heen is de boom volledig uitgehold en moet hij ook ondersteund worden door een ijzeren gebinte. Volgens de legende zou Hippocrates onder deze boom zijn leerlingen hebben onderwezen in geneeskunde. Ik kan ergere plekken bedenken om te studeren! Direct naast de boom, of eigenlijk vooral onder de boom, staat het washuisje waar de rituele wassing plaatsvindt voor de gelovigen die de moskee willen betreden.

Ons eerste dagje in Kos zit er al op. Maar niet getreurd, we zijn hier nog een hele week om te genieten van de Griekse sfeer en het lekkere eten.

Berlijn - dag 3

Op onze laatste dag besluiten we heel vroeg op te staan want we willen graag naar de Reichtag, het huidige Duitse parlementsgebouw. Onze gids van gisteren had ons gezegd dat we best zo vroeg mogelijk naar de Reichtag afzakken en pas nadien eten in het hotel. Wanneer we er aankomen, staat er inderdaad al wat volk maar we zijn toch bij de eersten die het gebouw mogen betreden. Onze zakken moeten door een metaaldetector en ook wijzelf worden gescreend. Eens binnen beklimmen we de prachtige koepel en van boven hebben we een prachtig zicht over Berlijn.  Maar ook de koepel zelf is het bestuderen waard. Ze is met haar 360 spiegels een echt architecturaal hoogstandje, die elk het licht in een andere richting weerkaatsen.

We nemen nadien de metro terug naar ons hotel en verbazen ons over de prachtige graffiti in de Berlijnse stations. Dat zouden ze bij ons ook meer moeten promoten – kunst i.p.v. rommel op de muren. We zijn nog net op tijd om onze voetjes onder tafel te schuiven voor het ontbijt. Daarna maken we nog een laatste wandeling door de stad. We passeren de overzichtstentoonstelling van Salvator Dali maar deze is jammer genoeg nog niet geopend. Wel staan de lippen van Mae West hierbuiten op de stoep dus we kunnen onze voetjes even wat rust gunnen en ons onderdompelen in de excentrieke geest van Salvator Dali. 

In Berlijn ontkom je niet aan de grote, kleurrijke beren die in de gehele stad te vinden zijn. Oorspronkelijk waren deze beren een initiatief van internationale kunstenaars. In 2001 en 2002 beschilderden zij meer dan 300 beren die ze de Buddy Bears noemden. Elke beer was 2 meter hoog en stond symbool voor een ander land of een andere cultuur. De beren stonden samen hand in hand als symbool voor de wereldvrede. De tentoonstelling was een groot succes en de beren zijn de hele wereld over gegaan. Door veilingen en donaties hebben de beren inmiddels al meer dan 2 miljoen euro opgebracht voor Unicef. Vanwege de vele positieve reacties over de beren en omdat de beer hét symbool van Berlijn is, hebben veel winkels en bedrijven in Berlijn een eigen unieke beer besteld. Ondanks dat de tentoonstelling niet meer in Berlijn te zien is, staat de stad er dus nog wel vol van.

Onze laatste stop is de Gendarmenmarkt, een van de mooiste pleinen in de stad. Drie gebouwen sieren dit plein: het Konzerthzus van Berlijn en de 2 reusachtige kathedralen, de Deutscher en Französischer Dom. Het is een heel romantische plek om even te laten rusten na een drukke dag vol sightseeing. Naast de prachtige gebouwen hebben ze hier in het nabijgelegen parkje ook hele pittoreske toiletten.

We passeren nog even op de zesde verdieping van het warenhuis KaDeW. Hier verkopen ze heerlijke delicatessen om mee te nemen naar huis. De etage noemt niet voor niets ‘Die Feinschmeckeretage’. Ook wanneer je niet van winkelen houdt, moet je hier gewoon even passeren. Het Kaufhaus des Westens is na Harrods in Londen namelijk het grootste warenhuis van Europa. Er worden meer dan 380.000 verschillende artikelen aangeboden. Het walhalla voor shoppers!

Aan het einde van de namiddag gaan we onze bagage oppikken in het hotel en nemen we de taxi richting luchthaven. Daar wacht ons geen al te leuk nieuws. Het vliegtuig heeft serieuze vertraging en het duurt uren alvorens we eindelijk naar huis kunnen. Het is dan ook na middernacht wanneer we terug in België arriveren. 

Voor de typische Duitse Gemütlichkeit moet je niet naar Berlijn gaan maar de stad bruist en de turbulente geschiedenis gaat hand in hand met de unieke vibe die er hangt. Wij vonden het in iedere geval een indrukwekkende stad en hebben er echt van genoten. We vonden het zo fijn samen dat we beslist hebben om vanaf nu elk jaar samen op vakantie te gaan! Het zoeken naar een nieuwe bestemming en het aftellen kan beginnen!

Berlijn - dag 2

We hebben de wekker gezet om 8 uur en gaan rond half 9 naar beneden voor het ontbijt. Het Abba hotel is een hemel op aarde voor mensen die een gezonde eetlust hebben ’s morgens. En wat denken jullie? Dat hebben wij zeker! Werkelijk alles kan je terugvinden op het rijkelijk gevulde buffet. 

Dee Dee heeft via internet gezien dat er gratis rondleidingen gegeven worden door locals bij ‘Alternativ Berlin Tours’. Berlijn is een hippe stad en iedereen heeft het erover. Maar Berlijn heeft ook een donker kantje door zijn turbulente geschiedenis. Wij willen graag verder kijken dan de toeristische attracties en het echte Berlijn leren kennen dus lijkt ons een tripje met een local wel ideaal. We hoeven niet te reserveren volgens de website dus gaan we op zoek naar de locatie en ontmoeten daar onze, weliswaar Zweedse gids maar hij woont sinds enkele jaren in Berlijn. Hij slentert met ons van gebouw naar gebouw en vertelt ons heel interessante dingen. Zo zijn we gefascineerd door de wirwar van blauwe, paarse en knalroze buizen die we overal in het straatbeeld tegenkomen. Hij vertelt ons dat via deze weg het water afgevoerd wordt.  De buizen staan nog altijd erg hoog, doordat de stad oorspronkelijk op een moeras gebouwd werd. Waarom de buizen zo’n felle kleur hebben, is ons niet helemaal duidelijk geworden, maar vrolijk is het wel.

We dompelen ons onder in Berlijns bewogen geschiedenis en krijgen dankzij onze gids een goed idee van wat de stad en zijn bewoners gemaakt heeft tot wat ze nu zijn. Deze leuke tour doet ook de niet toeristische plekjes en de leuke anekdotes die verteld worden, zorgen voor een toffe ervaring. We eindigen aan de Berlijnse dom. Dit monumentale gebouw is voor velen de mooiste kerk van Berlijn en werd na de eenmaking terug in ere hersteld. Het is een protestantse kerk en is gelegen in een keurig aangelegd parkje. Daar nemen we afscheid van de gids en ook al zijn de rondleidingen gratis, er wordt gevraagd een kleine fooi te geven en dat doen we dan ook met veel plezier want hij heeft het echt verdiend. 

Om een idee te krijgen van de impact van de oorlog op de Joodse bevolking gaan we naar het Holocaust Monument. We nemen onze tijd om rond te wandelen tussen de 2711 betonblokken die in verschillende hoogtes over zo’n 19.000 vierkante meter oppervlakte verspreid staan. De Amerikaanse architect Peter Eisenman wilde het gevoel wekken van verwarring en isolement. Hier staan we even stil bij al de levens die de oorlog heeft gekost. Iemand heeft op enkele blokken een eenzame roos gelegd en deze brengen wat kleur in de grijze vlakte. Wij vinden het een niet te missen emotionele ervaring!

We passeren vervolgens de Brandenburger Tor, de laatste van de ooit 14 stadspoorten.  Vandaag is de Pariser Platz aan de voet van de poort een geliefde ontmoetingsplaats onder de locals. Dit plein huist immers naast de Tor nog enkele prachtige gebouwen: het historische Adlon Hotel en de Kunstacademie. Beloofd is beloofd … Dee Dee staat even stil bij haar relatie en groet Bob van op afstand. Ondertussen hebben we dorst gekregen en Dee Dee merkt plots op dat er een Starbucks is. Iedereen die haar kent, weet dat ze daar niet voorbij kan gaan. We hebben gelukkig nog een plaatsje op het terras.  Even verder passeren we een prachtige chocoladewinkel. Hier maken ze kunstwerkjes uit chocolade, zoals de Kaiser Wihelm Gedächrtniskirche. Prachtig! Wij kopen alvast wat chocolade voor thuis.

Uiteraard mag Checkpoint Charlie niet ontbreken op onze tour door de stad. Tijdens de verdeling van Berlijn was dit een strenge controlepost op de grens van de Amerikaanse en Russische sector. De beroemdste grensovergang ter wereld is een grote toeristische valkuil, waar je tegen betaling kunt poseren voor een foto met ‘Amerikaanse soldaten´ maar het is toch indrukwekkend om te zien.

We stuiten op een standbeeld dat de verscheuring van de familieleden tijdens het oprichten van de Berlijnse muur symboliseert. Vandaag staat er nog slechts een klein stukje van de muur overeind. Maar het geeft zeker weer hoe schrijnend de situatie moet geweest zijn in die tijd.

Het bronzen beeld ‘treurende moeder met dode zoon’ is sinds 1993 het centrale gedenkteken van de bondsrepubliek Duitsland. Dee Dee is helemaal in de ban van het serene tafereel en terecht want hoe eenvoudig ook, het is werkelijk prachtig. Het bronzen standbeeld staat centraal in een lege ruimte. Een lichtkoepel boven het beeld zorgt voor een straal zonlicht op moeder en zoon. Na het lezen van de uitleg, grijpt het monument ons nog meer naar de keel. De zoon woonde in Oost-Berlijn en wou zijn moeder bezoeken in West-Berlijn. Hij klom over de muur maar werd neergeschoten. 

Heel leuk vonden wij ‘Das Ampelmännchen’. In Berlijn zijn de symbolen op de verkeerslichten voor voetgangers veel vrolijker en speelser dan bij ons. Aanvankelijk waren de verkeerslichten met das Ampelmännchen alleen in Oost-Berlijn te zien. Na de val van de Berlijnse muur, werden de verkeerslichten volgens Europese standaard omgebouwd, zodat alle stoplichten in de stad gelijk werden. De inwoners van Berlijn waren het daar echter niet mee eens en zij richten een heuse actiegroep op met de naam ‘rettet die Ampelmännchen’ ofwel redt de verkeerslichtmannetjes. De actie was een groot succes en het Oost-Duitse Ampelmännchen mocht blijven. Zelfs in het voormalig westelijke deel werden de ampelmännchen geplaatst. Dat is wel jammer want nu kan je niet meer zien aan welke kant van de muur je je bevindt. 

’s Avonds eten we in het mooie Marokkaans restaurantje Kasba, dat we gevonden hebben via het internet. We worden hartelijk ontvangen met een traditionele handwas ceremonie. Ze komen rond met een grote kom waarboven we onze handen moeten houden, daarna wordt er een heerlijk geurend water over onze handen gegoten. Hier is het zalig genieten van alle Noord Afrikaanse gerechten die op tafel komen. De tajine met kip en honing saus geserveerd met dadels en gekarameliseerde walnoten is ‘to die for’! Het interieur met zijn warme kleuren doet ons denken aan een sprookje van 1001 nacht en ook de gastvrijheid is noemenswaardig. We genieten en klinken op onze vriendschap met een heerlijke muntthee als afsluiter van de maaltijd. 

Berlijn - dag 1

Dee Dee en ik zijn reeds 25 jaar vriendinnen en we vonden dat het hoog tijd werd om dit te vieren. Daarom besluiten we naar Berlijn te trekken voor een verlengd weekendje, ‘just the two of us’. Gelukkig is Bob een schat van een man en vindt hij het helemaal niet erg dat Dee Dee er met mij op uit trekt. We hebben geboekt met Easyjet en vliegen in amper 1,5 uur naar de Duitse hoofdstad. Daar nemen we een taxi naar ons hotel in het centrum.  We hebben het Abba hotel geboekt en dat blijkt een super goede keuze. Wanneer we de indrukwekkende lobby betreden hebben we onmiddellijk een wow gevoel. Ook de kamer is mooi en ruim en het hotel ligt bovendien op wandelafstand van de Kurfürstendamm, de shopping straat bij uitstek.  Het is al 12 uur voorbij wanneer we onze bagage in de kamer droppen en op verkenning gaan. 

De evangelische Kaiser Wihelm Gedächrtniskirche, die in de volksmond eigenlijk altijd Gedächtniskirke wordt genoemd, staat aan het einde van de Kurfürstendam dus daar komen we gelijk voorbij. Tijdens de tweede wereldoorlog kreeg de kerk het heel zwaar te verduren want ze werd het slachtoffer van zware bombardementen. Een groot deel van de imposante kerk werd vernield en er bleef nog maar een kleine schim over van wat de prachtige kerk ooit was. Elf jaar na de oorlog werd de overgebleven toren van 68 meter opgepoetst en deze doet nu dienst als oorlogsmonument. De nieuwe Gedächtniskirche werd ernaast gebouwd. Het is een achthoekig hoofdgebouw, een 58 meter hoge, eveneens achthoekige toren, en een kleine kapel. Alle drie de gebouwen zijn van gewapend beton, staal en kleine glasscherven in alle mogelijke blauwtinten. De meningen over de nieuwe gebouwen zijn nogal verdeeld. De nieuwe onderdelen van de kerk zijn sober ingericht en passen niet goed bij het oude ontwerp. Toch, wanneer we naar binnen gaan, merken we dat er een hele aparte sfeer hangt. Door de lange, smalle en de korte, brede vormen hebben de nieuwe gebouwen de bijnamen lippenstift en poederdoos gekregen en ja met een beetje verbeelding zien we dat er wel in.

Aan de Bedelplatz staat de grote barokke oude bibliotheek. Hier werd in mei 1933 een nationale boekverbranding georganiseerd waarbij nationalisten meer dan 20.000 boeken van Joden, communisten en pacifisten lieten verbranden. Het monument ter herdenking van deze boekverbranding bevindt zich onder de grond. Onder een glazen plaat zien we rijen legen boekenrekken.

We passeren de Alexanderplatz een groot plein dat omringt is met winkelcentra en de Fernsehturm met zijn 368 m het hoogste gebouw in Berlijn. Het is het uitgelezen herkenningspunt van de stad maar met uitzondering van de mooie fontein is er hier niet veel te zien.

’s Avonds willen we niet te ver lopen dus zoeken we ons een leuk restaurantje uit op de Kurfürstendamm. We passeren de Italiaan ‘Petrocelli’ en dat ziet er heel gezellig uit. We krijgen één van de laatste tafeltjes en dineren in stijl want het is niet echt de traditionele pizza tent maar een klassevolle zaak met heerlijke gerechten. De zabaglione die ik als dessert neem, is één van de lekkerste die ik ooit gegeten heb! Zacht van smaak en lekker smeuïg met een heerlijk bolletje ijs. Met een goed gevoel wandelen we na het eten terug naar ons hotel