Weekend Gransdorf

We vertrekken rond 10u met de volledige bende (met uitzondering van Inge en Thomas die op Flapje passen) naar Bitburg waar we gaan lunchen in het restaurant met toepasselijke naam 'Bit Stube'. Jammergenoeg is er iets meer volk dan vorig jaar dus we moeten geduld uitoefenen. Na de lunch wandelen we nog wat in het stadje rond, winkeltje in, winkeltje uit en uiteraard bezoeken we ook het piepkleine kerstmarktje. Daarbij kan een glühweintje niet ontbreken natuurlijk. Rond een uur of vijf rijden we met z'n allen naar Gransdorf. Daar is er ondertussen wel wat veranderd. Er werd een stuk bijgebouwd en enkele kamers werden gerenoveerd. Zoals steeds worden we goed ontvangen, eerst een aperitiefje daarna koffers uitladen en aan tafel. Laat maken we het niet want morgen wordt een wandeldag en moeten we dus fit zijn. Zaterdagochtend komen Inge en Thomas aan iets na 8 u en een half uurtje later zitten we dan aan tafel. Iedereen besluit mee te gaan wandelen maar er wordt niet echt besproken welke wandeling we doen. Ik volg gewoon de groep en we zien wel. Al snel wordt echter duidelijk dat Liliane het zwaar heeft. We stoppen wel af en toe voor een lekkere borrel met koekjes en dat verzacht de pijn een beetje en er kan dan nog een lachje af.

Na een tijdje beseffen we wel dat we het vooropgestelde lunchuur niet gaan halen. Ondertussen is ook Liliane volledig buiten adem en hinkt ze een beetje achteraan. Ik voel me een beetje schuldig omdat ik toch wel wat gepushed heb om mee te gaan en ik besefte eigenlijk niet dat ze daar zo helemaal alleen achteraan liep. Jan schiet op een loopje en gaat de auto halen en terwijl de anderen rustig verderwandelen, wacht ik samen met mama en Liliane op de auto. Hoe Jan het heeft klaargespeeld weet ik niet maar we hoeven helemaal niet lang te wachten tot hij ons oppikt. We komen zelfs voor de wandelaars in het hotel aan. Rond half 2, ruim een half uur later dan gepland, gaan we aan tafel. Mevrouw Nackel heeft de meegebrachte appelbollen en worstenbroden al in de oven gezet dus dat wordt smullen. Het heeft zo zijn voordelen bakles volgen op de PIVA :-)

In de namiddag gaat een klein groepje wandelen terwijl wij naar Bernkastel rijden. Het is even zoeken want de gps doet raar maar uiteindelijk arriveren we in het pittoreske dorpje waar de kerstmanie al heeft toegeslagen.

De charme en de unieke sfeer die er op het kerstmarktje binnen de historische muren van de oude stad hangt, kan ons zeker bekoren. De reusachtige kerstboom op het pleintje, de huisjes die speciaal aangekleed zijn als adventkalender, de vele lichtjes ... ja dat alles draagt bij tot een gezellig namiddagje kerstshopping. Niet dat er veel te shoppen valt maar toch. 's Avonds zitten we nog voor een laatste keer allemaal samen aan tafel want Gina gaat ons verlaten om op haar beurt voor zieke Flappie te zorgen. Inge en Thomas blijven wel tot morgen. De volgende ochtend gaat de harde kern wandelen terwijl de anderen rustig in het hotel blijven. We volgen jan en Gisjo deze keer en belanden in het bos waar Ejay rustig kan ravotten in de plassen. Af en toe schudt hij zich eens lekker uit en moeten we snel wegspringen om ook niet nat te worden.

Wat is het toch zalig die verse lucht in te ademen en te genieten van de rust en de natuur. We komen nauwelijks mensen tegen en zo heb ik het graag. Het weer zit mee, het is wel grijs en grauw maar de regen blijft achterwege. Vorig jaar was het natuurlijk nog pittoresker met die sneeuw maar ook dit heeft z'n charme. Er hangt een soort nevel over de velden en die geeft het landschap een misterieus sfeertje. In de verte zien we een dier, we gaan er van uit dat het een hertje is. Terug in het hotel krijgen we nog een warme maaltijd en bespreken we welke periode we volgend jaar naar Gransdorf gaan. Normaal is het steeds het weekend van Sinterklaas maar we willen eens wat anders. We besluiten te boeken voor het weekend van Sint Maarten, wat hier heel erg gevierd wordt. Volgens jaar dus afspraak het weekend vóór 11 november.

 

Posted with Blogsy

Kopenhagen - dag 5

Oh wat jammer ... onze laatste dag in Kopenhagen en het regent! We nemen dus onze tijd om rustig in te pakken en uit te checken. Onze bagage blijft in het hotel en we wandelen vervolgens naar het Skuespilhuset. Dit theater werd in 2008 gebouwd boven het water en is één van de architecturale hoogstandjes van de stad. Bijzonder is de ‘lichtjungle’ in de ingang, een lichtsculptuur in de vorm van lianen. Van op een afstandje kan je zien dat de palen onder de vlonder rondom schots en scheef staan en dat er drie verschillende soorten glas zijn gebruikt. Onze volgende stop is Amaliehavn, een vrij toegankelijk park tussen het paleis en de haven. Het is van vrij recente datum, het werd namelijk aangelegd in 1983 door de Belgische architect Jean Delogne. Zowel de inwoners van Kopenhagen als toeristen brengen graag enige tijd door in deze groene long in het hart van de stad. Van hieruit komen we bij Amalienborg. Dit is de winterresidentie van de Deense Koninklijke familie. Het is een complex van vier paleizen rond een achthoekig plein. Midden op dat plein staat een standbeeld van koning Frederik V te paard. Amalienborg werd oorspronkelijk bewoond door adellijke families, maar kwam na een brand in het kasteel Christiansborg in handen van de Koninklijke familie. Van buiten zien de vier paleizen in rococostijl er hetzelfde uit, met uitzondering van een klein huis links van de zuilengalerij. Daar woont Margareta II, koningin van Denemarken. Het paleis wordt bewaakt door traditioneel geklede soldaten met bontmutsen. De wissel van de wacht bij Amalienborg is net aan de gang wanneer we er arriveren. Leuk om dat even mee te maken.

Het plein komt uit op een prachtige kerk, de Frederikskirke. Deze is in neobarok stijl gebouwd en heeft vanwege de grote hoeveelheid marmer die er in verwerkt is al vanaf het begin de bijnaam Marmorkirken gekregen. Het oorspronkelijk plan was de hele kerk in marmer te bouwen maar vanwege de hoge kosten werd ze uiteindelijk toch afgewerkt met kalksteen. We zetten ons even om te genieten van de schoonheid en de stilte om vervolgens opnieuw de regen te trotseren en naar het Design Museum te gaan. Hier is er een permanente tentoonstelling van hoofdzakelijk meubilair en een beetje glaswerk. Het is best een mooi museum en we zitten droog. Wanneer we terug buiten komen, is het weer helemaal omgeslagen en is de lucht opnieuw blauw ... gelukkig want het is toch leuker om door de stad te wandelen zonder regen. Tijd om nog een kerkje te bezoeken. De Alexander Nevskij Kirke is een Russisch-orthodoxe kerk uit 1883. Binnen zien we verschillende iconen en religieuze schilderijen. Een vrouw verwelkomt ons in een taaltje dat we niet echt verstaan, we denken dat het Russisch is. We hadden vooraf gelezen dat de icoon van de heilige maagd echte tranen zou gehuild hebben en dat probeert het vrouwtje ons ook duidelijk te maken. We maken er uit op dat ze het icoon aan het schoonmaken was toen de heilige maagd plots begon te huilen. Ze vertelt het met zo veel overgave en ze krijgt daarbij terug tranen in de ogen. Wij denken er het onze van ... zo zot als een kruk :-) Ondertussen hebben we een hongertje. Het traditionele smörrebröd hebben we nog niet geprobeerd dus dat wordt hoog tijd. We kunnen Denemarken toch niet verlaten zonder het geproefd te hebben. Smörrebröd is een soort sandwich, die bestaat uit een stuk roggebrood, dat op allerlei manieren belegd wordt. Vaak wordt het smörrebröd bereid door smörrebrödmeisjes. Die hebben een speciale opleiding gehad om smörrebröd te maken en te beleggen. Voor iedereen die het lekkerste van de Deense keuken wil proeven moet naar Ida Davidsen, een wereldberoemd lunchrestaurant. Een smørrebrød kiezen is hier een lastige klus: de menukaart is maar liefst 2 meter lang! Mevrouw Davidsen staat zelf achter de toonbank en vertelt heel enthousiast over haar smörrebröd en welk beleg er op welk broodje ligt. Dee Dee gaat voor de haring op drie wijze en ik ga voor de zalm.

Omdat het meeste smørrebrød belegd wordt met vis en de Denen ervan overtuigd zijn dat vis moet zwemmen, drinken ze bij deze broodjes vaak bier. Wij nemen een drankje op basis van Edgeflower. Het smaakt werkelijk verrukkelijk, de zalm is zo puur en vol van smaak. Het valt ons ook op dat mensen hier echt de tijd nemen om van hun eten te genieten. Tot op heden hebben we nog niets gemerkt van de zogenaamde ‘tourist trap’ wat eten betreft maar wanneer we de rekening krijgen, schrikken we toch even. Voor dat minibroodje met beleg en een drankje betalen we 165 KR per persoon, wat toch bijna 25 euro is! Alhoewel Dee Dee nog wel enkele varianten gezien heeft die ze wil proeven hebben we gelukkig maar voor één smörrebrödje per persoon gekozen. We hebben eigenlijk nog honger en besluiten voor een dessertje te gaan maar dan wel op een andere locatie. We kijken er nu al heel de vakantie naar uit .... de cupcakes van Serenity, een bakkerij midden in het centrum van Kopenhagen met volgens enkele locals de allerbeste cupcakes die ze ooit gegeten hebben. De eigenares Mariam Mistry opende de winkel in augustus 2011. 's Morgens worden ze gebakken, rond de middag worden ze versierd en in de namiddag worden haar heerlijkheden geserveerd. Het winkeltje is gezellig en van zodra we er binnen stappen, zijn we helemaal betoverd. De cupcakes worden geserveerd op een prachtig chinees servies en dan kan het genieten beginnen. Wat Serenity Cupcakes zo speciaal maakt zijn de iets wat ontraditionele smaken die gebruikt worden. Alle cupcakes worden bekleed met 'homemade meringue frosting'. Wij gaan toch voor de traditionele smaken nl. bleuberries en rasberries, Ze zijn lekker maar we vinden dat die van ons minstens zo goed zijn!

Ondertussen is het tijd om onze bagage op te halen en naar de luchthaven te vertrekken.Eindelijk kan ik Kopenhagen van mijn bucketlist afstrepen. De Deense hoofdstad stond al lang op mijn verlanglijst. Overal hoorde ik zoveel enthousiaste verhalen en die kloppen allemaal! Kopenhagen heeft me echt verrast en is samen te vatten in 1 woord - PUUR. Zowel het lekkere eten, het weer, de zilte zeelucht die je overal ruikt, de mensen, de sfeer. Heel veel design, mooie plekken en leuke ontmoetingen

 

Posted with Blogsy

Kopenhagen - dag 4

We hebben de indruk dat het vandaag minder koud is maar toch nemen we de metro. Net zoals in de meeste grootsteden, is het ondergrondse metro-systeem hier heel efficiënt. Waar je ook bent in de stad, je kunt binnen no-time van Noord naar Zuid en van Oost naar West. Tot op heden deden we alles te voet maar vandaag gaan we naar een buitenwijk aan de andere kant van Kopenhagen. Wanneer we in Forum uitstappen valt het ons gelijk op dat deze buurt heel troosteloos is. Ideaal dus voor een bezoekje aan het Assistens Kirkegard. Denemarken heeft, zonder dat je het in de gaten hebt, veel beroemdheden voortgebracht. Dit blijkt wel uit alle beroemde namen die begraven liggen op de begraafplaatsen van de hoofdstad. Buiten dat ik het geweldig vind te wandelen op een kerkhof (ja ik geef toe, ik heb een luguber kantje) hou ik ook van de rust en de sereniteit die er heerst. Dit kerkhof wordt door de bevolking ook als park en ontmoetingsplaats gebruikt. Het werd in 1760 in gebruik genomen omdat de begraafplaatsen in de stad overvol raakten. De bedoeling was dat deze vooral gebruikt zou worden voor de arme mensen, maar in de jaren die volgden werden er steeds meer rijke en beroemde mensen begraven. Tegenwoordig staan er zo'n 1800 grafzerken. Een reden om juist dit kerkhof te bezoeken, is dat hier volgens de reisgidsen het bijzondere graf van Hans Christian Andersen te vinden is. Na lang zoeken vinden we het graf maar zo bijzonder is het niet. Het is helemaal niet mooi en voor een sprookjesauteur eigenlijk heel gewoon. Een grote marmeren zuil en that's it. De andere graven zijn ook allemaal heel sober maar dat typeert de Denen wel, alles is hier zo puur dus ook hun laatste rustplaats.

Aan het kerkhof zien we een protestantse kerk en we besluiten binnen een kijkje te nemen. Daar geraken we aan de praat met een Zweed die al 30 jaar in Denemarken woont. De bevolking is hier super vriendelijk, gastvrij en behulpzaam. Deze wijk heeft verder niet veel te bieden dus nemen we terug de metro naar het station. Wanneer we hier binnenkomen ruiken we beide een heerlijke geur van appelgebak met kaneel. Onbewust treuzelen we allebei want het water loopt ons al in de mond. Jammer genoeg is er nergens appelgebak te bespeuren. We nemen de trein naar het Louisiana Museum of Modern Art. Dit is het belangrijkste museum voor moderne kunst in Denemarken en ligt in Humlebaek, zo'n 35 kilometer ten noorden van Kopenhagen, direct aan de oevers van de Sont. Het museum is gehuisvest in een negentiende-eeuws landhuis. Wanneer we aankomen, bezoeken we eerst het wereldberoemde beeldenpark. Echt spectaculair zijn de beelden niet maar het uitzicht is wel adembenemend mooi. Het park kijkt namelijk uit over het water. Het is vooral die ligging die heeft bijgedragen tot de bekendheid van het museum. Alleen is het jammer dat het vandaag zo'n troosteloze dag is. Mocht het zonnetje schijnen dan zou het hier nog mooier zijn.

Verder zijn er twee tijdelijke tentoonstellingen, Arctic en schilderijen van Jørn & Pollock, geen van beide kan ons echter bekoren. Toch brengen we er best wat tijd door want het is al donker wanneer we de trein terug nemen naar het centrum. Omdat we beide houden van de Indische keuken en we in elke stad wel een Indisch restaurantje zoeken, doen we dat ook hier in Kopenhagen. Vooraf hebben we gekeken op internet en Guru werd hoog aangeschreven. We gaan dus op zoek naar de Jernbanegade. Guru is eigenlijk een take away maar er is een kleine toog waaraan je kan eten. In een dure stad is het een verademing om eens te kunnen dineren aan een redelijke prijs. Naar ons gevoel een schitterende locatie: super goedkoop, grote porties en bovendien super lekker! We pikken nog een gratis concertje mee op het grote plein waar ze Chanuka (het Joodse kerstfeest) vieren. Daarna wandelen we via de grote winkelstraat Strøget terug naar ons hotel. We genieten van de kerstsfeer en van de prachtig versierde etalages. Bewegende poppen trekken overal onze aandacht en window shoppen is haast leuker dan het winkelen zelf.

Onderweg stoppen we nog even bij Sostrene Grenes, een winkeltje met leuke hebbedingetjes, vewencadeautjes etc ... Het is eigenlijk een mix tussen Xenos en Dille & Kamille. Net zoals gisteren is het chocolade hotel onze laatste stop. Dat wordt weer afkikken als we terug thuis zijn.

 

Posted with Blogsy

Kopenhagen - dag 3

Mogelijk de grootste toeristische trekpleister van Kopenhagen, is het beeld van de kleine zeemeermin (Den lille Havfrue), die al sinds 1913 dromerig uitkijkt over het water en gebaseerd is op het gelijknamige sprookje van de Deense schrijver Hans Christian Andersen. Net omdat het bronzen beeldje één van de populairste bezienswaardigheden is, is het moeilijk om haar overdag te fotograferen zonder dat er toeristen op de foto staan. Daarom besluiten we haar vroeg in de ochtend te bezoeken. Om 7 u zitten we dus al aan het ontbijt. De zon komt net op als we ons hotel verlaten en aan het water zijn alle gebouwen omringd door een mooie rode gloed. We hebben een flinke wandeling voor de boeg en het is best koud vanmorgen want het heeft heel de nacht gevroren. De weg langs het water is echter zo mooi dat we de koude snel vergeten. We worden opgeschrikt door een luide knal. Blijkbaar wordt er elke dag bij zonsopgang en zonsondergang een schot gelost op het legerterrein Holmen. Wanneer we op het einde van de wandelpromenade bij de zeemeermin komen, zijn we toch nog niet alleen. Er waren dus meer mensen van dit gedacht. Iedereen die het beeldje al gezien heeft, vertelt me dat het niet de moeite loont om het te bezoeken. Ook al is het slechts 1,25 meter hoog (wat wij trouwens niet echt klein vinden) wij zijn onder de indruk. Het symbool van de stad kan ons echt wel bekoren. Het beeld is sierlijk en ook de locatie is mooi. Sinds het beeld werd onthuld, is het meerdere keren het doelwit geweest van vandalisme. Onthoofdingen, met verf beklad en de rechterarm afgebroken...niets is de zeemeermin bespaard gebleven. Gelukkig ziet ze er vandaag wel prachtig uit.

Van hieruit wandelen we naar het Kastelet. Wanneer we de brug overgaan, stappen we de 17e eeuwse vesting met roodgekleurde huisjes binnen. Het werd gebouwd als verblijfplaats voor het leger dat Kopenhagen moest beschermen tegen aanvallen van ondermeer Zweden. De tijd lijkt binnen de muren wel te hebben stilgestaan, zo aangenaam rustig is het hier. In de huisjes wonen nog steeds mensen die voor het leger werken, zoals schilders en timmerlieden. Jammer genoeg staat een groot deel in de steigers. Binnen het kastelet werd er een strak, modern monument opgericht voor de gesneuvelden van de Deense internationale missies. Bij de vlam voor het monument warmen we ons even op. Net buiten de vesting aan de andere kant, komen we voorbij de St Alban’s Church. Het is een typisch anglicaans kerkje uit 1887 dat werd opgericht voor de Engelse gemeenschap in Kopenhagen. Wekelijks wordt er nog een mis gegeven in het Engels. We zijn beide verliefd op het kerkje en dromen even weg ... mochten we nog ooit trouwen ... yeah right :-) Naast de kerk staat de monumentale bronzen Gefion fontein. Deze bronzen fontein met vier ossen en vrouw vertelt hoe Sjaelland, het eiland waar Kopenhagen zich op bevindt, is ontstaan. De legende is dat de godin Gefion tijdens haar zoektocht naar nieuw land de mythische koning Gylfe van Zweden ontmoette. Hij bood haar zo veel land aan als ze kon ploegen in een dag en een nacht. De godin veranderde haar vier zonen in sterke ossen. Ze ploegden zo diep in de aarde dat de aarde in zee terecht kwam en Sjaelland ontstond. In Zweden bleef een gat in de vorm van Sjaelland achter dat nu het Vänermeer zou moeten zijn. Jammer genoeg staat de fontein droog ... We nemen de overzetboot naar de andere kant van de haven, naar Holmen. Dit voormalige legereiland heeft sinds 2000 een facelift ondergaan. Het Deense leger besloot zich elders te vestigen en liet oude barakken achter. Deze zijn mooi gerenoveerd en worden nu gebruikt door kleine bedrijfjes. De vroegere kopersmelterij is nu een universiteitsgebouw en de torpedohal werd omgebouwd tot appartementen. We zijn echt gecharmeerd door deze buurt ... hier willen we wel wonen. We vernemen echter dat in dit gedeelte van Kopenhagen de duurste appartementen zijn. Ja dat verwondert ons niet. Aan deze kant van het water bevindt zich ook het nieuwe operagebouw. Het gebouw heeft veel weg van de brug van een schip, een verwijzing naar het bedrijf van de gever, een containerrederij.

Tussen het gebied waar de meeste studenten wonen en Holmen, ligt Christiana. In 1971 bezetten krakers hier een aantal lege barakken. In plaats van de krakers eruit te zetten, heeft de toenmalige regering besloten het te zien als een 'sociaal experiment'. Inmiddels hebben de krakers een eigen commune en eigen regels opgesteld. Dit is werkelijk de meest alternatieve wijk in Kopenhagen. Wanneer we bij Pusshersstreet - de hoofdstraat komen, zien we een groot bord waarop staat 'please no photos in green light district'. Hier worden er namelijk openlijk softdrugs gebruikt en verkocht. De geur van marihuana kruipt in onze neus en de mannen die hier rondlopen zijn ver weg, hun blik op oneindig... De huizen die we er zien, zijn veelal zelf gebouwd. Denk aan kinderen die een boomhut maken, maar die er dan in besluiten te gaan wonen. Je ziet er echt van alles, mensen die wonen in een schuurtje, een caravan, of een oude fabriek. De muren zijn opgesmukt met graffiti, de ene al wat mooier dan de andere. Kleurrijk is het alleszins.

En ook al is het hier niet echt proper, het is best een inspirerende plek waar we toch wat tijd doorbrengen. Een vrouwtje vertelt ons wat meer over 'haar' wijk waar ze best trots op is. Wij vroegen ons namelijk af of er hier ook kinderen wonen. Blijkbaar zijn dat er meer dan 200. Ze zouden wel buiten de commune naar school gaan. Nog steeds hebben alle bewoners één adres: het postkantoortje van Christiana. Vorig jaar heeft de commune de grond gekocht en de bewoners betalen huur aan de commune waarmee de schuld wordt afgelost. Water en nutsvoorzieningen worden vanuit de commune aan de stad Kopenhagen betaald. We verlaten met gemengde gevoelens deze toch wel bijzondere wijk en brengen een bezoekje aan de For Frelsers Kirke. Deze opvallende kerk heeft een spitse toren met een trap buitenom en een gouden knop bovenop. In totaal zijn het vierhonderd treden en het uitzicht zou bij helder weer waanzinnig zijn maar vanwege de wintertijd is de toren jammergenoeg gesloten. In de kerk staat een mooi orgel met vierduizend pijpen. Er worden dan ook veel concerten gegeven. Ondertussen hebben we het echt koud gekregen en willen we wat opwarmen dus gaan we iets drinken bij Café Oven Vande. Dit is een plek waar de hippe jongeren en de oude bewoners van Christianshavn elkaar ontmoeten. Hier hebben ze geweldige carrotcake. Na deze korte stop gaan we opnieuw naar de andere oever. We komen voorbij de beurs. In dit rode bakstenen gebouw met het koperen dak zien we de Nederlandse renaissancestijl onder meer terug in de trapgevels. Op het dak staat een torentje van vier verstrengelde drakenstaarten. Daarna komen we aan een ander indrukwekkend zwart gebouw. De oude Koninklijke bibliotheek van Kopenhagen uit 1906 is met een luchtbrug verbonden met den Sorte Diamant (de zwarte diamant). Dit nieuwe gedeelte van de bibliotheek is één van de hoogtepunten van de hedendaagse Deense architectuur. Het gebouw heeft zijn naam te danken aan het zwarte graniet dat er in is verwerkt. Voor het interieur lieten de architecten zich inspireren door het natuurverschijnsel noorderlicht. Wanneer we met de roltrap naar de eerste verdieping gaan, zien we zowel de oude als de nieuwe leeszalen. Vanop de bovenste galerij hebben we een prachtig zicht op de glazen structuur en het water.

Via een gezellig binnenpleintje waar het Dansk Jodisk museum gevestigd is, wandelen we naar het stadhuis waar we toch nog even binnen willen gaan om de wereldklok te bekijken. Daarna gaan we nog even shoppen bij Normann, een hippe winkel die allerlei hebbedingetjes verkoopt. Al de spullentjes worden door verschillende designers gemaakt. Leuk dus om wat kerstinkoopjes te doen. Ondertussen is het weeral bijna donker en passeren we Wagamama. We krijgen beide het water in de mond en besluiten dan maar vroeg te dineren vanavond. Voor sommigen misschien vreemd, Aziatisch in een Scandinavisch land. Vroeger aten de Denen bijna alleen maar vis. Dat ligt voor de hand, want hun land is bijna helemaal omringd met water. Ondertussen ontdekken ook de Denen echter andere culinaire horizonten. Op onze weg naar het hotel stoppen we nog even bij het chocolade hotel om wat chocolade te kopen ... Dat wordt straks genieten met een lekker tasje thee.

Posted with Blogsy

Kopenhagen - dag 2

Dag twee in de Deense hoofdstad. Na een lekker en stevig ontbijt is het tijd om ons weer te verbazen in deze sfeervolle stad. Eén van de meest gezellige plekjes van Kopenhagen is Nyhavn, een klein, knus haventje en dat is net achter ons hotel gelegen. De huizen hebben mooi gekleurde voorgevels. De kans is groot dat, als je een boek openslaat of een website opent over Kopenhagen dit deel van de stad getoond wordt op foto. Nyhavn werd in de 17e eeuw gegraven als een kanaal dat Kopenhagen verbond met de zee. De beide kanten van het water ontwikkelden zich apart: aan de ene kant statige koopmanshuizen, aan de andere kant het kwartier voor zeebonken met bars, cafés en prostituees. De huizen zijn gebleven en gerenoveerd, het zeemansvertier is verdwenen. De stoere matrozen werden vervangen door locals en toeristen. Nyhavn is omgetoverd tot een trendy uitgaansbuurt met vele restaurantjes waar je zeker kan genieten van verse vis en schaaldieren. Restaurant Fyrtoget - The Tinder Box, ziet er goed uit en we besluiten alvast te reserveren voor vanavond. De prijzen zijn hier wel wat aan de dure kant, zelfs naar Deense normen, maar een lekker visje mag toch niet ontbreken tijdens ons reisje Kopenhagen. De beroemde schrijver Hans Christian Andersen is onlosmakelijk verbonden aan Kopenhagen en hij heeft in verschillende huizen aan deze Nyhavn gewoond. In het huis aan nummer 67 heeft hij onder andere het verhaal van de kleine zeemeermin geschreven.

We stoppen even bij koffiebar Baresso. Kopenhagen heeft een enorme koffiecultuur. Overal kun je wel een coffee to go halen. Wij lusten echter geen koffie en gaan voor een lekkere latte met vanille. Vervolgens wandelen we via de kasteeltuinen naar het Rosenborg Slot. De tuinen zijn prachtig aangelegd en het lijkt meer op een park. Ook de weergoden zijn ons gunstig gezind want het is droog en de temperatuur is meestal aangenaam. Meestal zeg ik wel, want soms komt er een koude wind opzetten. In het slot zijn de kroonjuwelen van de Koninklijke familie te bewonderen. Buiten lopen twee wachters – leuk om te zien hoe zij hun bewegingen op elkaar afstemmen en met elkaar communiceren. We vervolgen onze weg naar de botanische tuinen. Ze hebben een oppervlakte van 10 hectaren en zijn vooral bekend voor het complex met 27 historische serres die dateren van 1874.

De belangrijkste is het oude Palm House van die tijd dat 16 meters hoog is met smalle, gietijzeren spiraalvormige trappen die leiden naar een gang boven in de koepel. Het zonnetje komt er door en we genieten even van de 'tijdelijke' warmte op een bankje. We krijgen stilaan honger dus trekken we naar de overdekte markt, Torvehalterne. Hier proeven we dé kerstspecialiteit van de Denen bij uitstek, ris a la mande med kirsebaerovs, een soort zwarte rijstpap gemaakt met melk en room en overgoten met warme kersen. Het is best lekker maar dat zoet stilt onze honger niet echt. Wat verderop zien we een kraampje met de typische Deense snack, de Polser. De Polser is een soort hotdog (gegrild of gestoomd) die in een broodje wordt gepropt. Onderin zit een sausje naar keuze. Dit tussendoortje is best lekker en bovendien goedkoop. Met onze buikjes gevuld, beginnen we aan de flinke klim van de Rundetårn, de ronde toren. Deze werd gebouwd halverwege de 17e eeuw in opdracht van Christiaan IV. Het was het eerste deel van een complex dat een kerk, een universiteitsbibliotheek en een sterrenwacht moest omvatten. Die sterrenwacht is er nog steeds. Door zijn bijzondere uiterlijk is de ronde toren van Kopenhagen heel bekend in de stad. Hij komt ook regelmatig voor in de sprookjes van de schrijver Hans Christian Andersen. De tocht naar boven is bijzonder maar volgens Dee Dee erg vermoeiend.

De gang loopt spiraalvormig rond de holle kern van de toren en is de enige verbinding tussen de drie delen van het complex. Eenmaal boven, op bijna 35 meter, hebben we een mooi uitzicht over de oude binnenstad van Kopenhagen. Wanneer we terug op de begane grond zijn, doorkruisen we opnieuw de stad en bezoeken de Ny Carlsberg Glyptotek, een cadeautje van de rijke eigenaar van de brouwerij Carlsberg. Hij en zijn vrouw Ottilia waren hartstochtelijke verzamelaars van neoklassieke beeldhouwwerken en Franse impressionistische schilderkunst. In 1881 wilden ze hun collectie voor het publiek openstellen en daarom werd er een glyptotheek (beeldenmuseum) gebouwd. Het resultaat mag er zijn: de Carlsberg Glyptotek is gesitueerd rond een 19de eeuwse, tropische binnentuin en de gangen worden uitstekend verlicht door glazen koepels. Er is een Egyptische afdeling met mummies en graftombes. Om dit gedeelte te bereiken dalen we een stuk af net alsof we een echte piramide binnen gaan. Het is echt een prachtig museum en op zondag bovendien helemaal gratis! Wanneer we buiten komen is het al aan het schemeren en besluiten we het beroemde Tivoli te bezoeken want dit is het mooist wanneer het donker is. De vele lichtjes, de rode harten in de bomen, duizenden lampions, mooi versierde kerstbomen maken het park heel sprookjesachtig en bijzonder!

Het park ligt in tegenstelling tot de meeste pretparken centraal in de stad. Het is het populairste attractiepark van Denemarken met een bezoekersaantal van ongeveer vier miljoen per jaar. Ik weet niet goed hoe ik het moet omschrijven maar het lijkt een beetje op de Efteling, alleen een stuk kleiner. Om het in 1843 opgerichte park te bezoeken moeten we 15 euro entree betalen. Er zijn verschillende achtbanen waaronder een hele oude. We horen van op een afstandje de wagentjes piepen en kraken. De hoogste zweefmolen ter wereld, de Himmelskibet, brengt mensen naar een hoogte van 80 m. Van daaruit zullen ze zeker een prachtig uitzicht hebben over de stad maar wij passen hiervoor want in tegenstelling tot veel andere attractieparken geeft het toegangskaartje tot Tivoli geen recht tot het gratis deelnemen aan de 25 attracties. Dat is voor ons van het goede te veel. We wandelen langs de vele eetkraampjes en winkeltjes en genieten van de sfeer. Het is pas 5 uur maar we hebben het gevoel dat het ondertussen 11u 's avonds is, heel vreemd. We slenteren terug naar ons hotel om wat op te warmen en nog even te rusten alvorens naar ons restaurantje te gaan. Ons gevoel zat juist ... restaurant Fyrtoget - The Tinder Box is een voltreffer. We hebben heerlijk gegeten en zelfs de wijn was super. We hadden horrorverhalen gehoord over de hoge alcoholprijzen in Denemarken maar dat blijkt eigenlijk wel mee te vallen. Allereerst heeft de invoering van de euro in België gezorgd voor hogere prijzen in de horeca. Niemand staat er van te kijken als je voor een wijntje nu in euro’s betaalt wat je in het jaar 2001 in Belgische franken kwijt was. Aan de andere kant is in Denemarken de accijns op alcoholische dranken verlaagd waardoor het verschil in belastingdruk op alcohol dichter naar het niveau van de rest van Europa gekomen is. Wat in Kopenhagen wel opvalt is dat als je zwerfafval ziet, het bijna altijd lege flessen zijn. Wat ons betreft toch een smetje op de verder zeer propere stad.

Posted with Blogsy