dinsdag 15 april 2014

Hué - Trein naar Ninh Binh

Vandaag bezoeken we de keizerlijke praalgraven, gelegen in het golvende landschap even buiten de stad Hué. Normaal zouden we vanavond de nachttrein nemen naar Ninh Binh maar jammer genoeg had onze gids Andreas slecht nieuws, geen plaatsen meer vrij. De nachttrein is dus een dagtrein geworden. Om twee uur moeten we op het station zijn dus veel tijd hebben we niet. Opstaan om 7u, eten en vertrekken. We rijden met onze nieuwe plaatselijke gids Bun tot aan het eerste mausoleum Khai Dinh. Dit ligt op een heuvel met terrassen van cement, leisteen, beton en marmer. Op het erehof staan stenen mandarijnen in de houding, net als in de meeste graven van de Nguyen keizers.
Binnen heel veel pracht en praal maar voor mij is de buitenkant veel mooier. Rustig ronddwalen tussen de mandarijnen is niet echt mogelijk want er zijn weer van die vervelende Chineesjes. Zoals steeds lopen ze voor mijn lens :-( Na deze schitterende locatie bezoeken we Tu Duc. Deze graftombes zijn iets minder indrukwekkend. Het Xung Khiem paviljoen waar Tu Duc gedichten schreef, werd gebruikt voor opnames van de Franse film Indochine. Bun spreekt nog slechter Engels dan de vorige en we moeten ons uiterste best doen om ons te concentreren op wat hij zegt, niet simpel in deze hitte. De mens vertelt vol overtuiging over de locaties die we bezoeken maar niemand begrijpt er iets van. Mausoleum spreekt hij uit als mosleum dus wij allemaal wenkbrauwen fronsen .... het duurde even voor we wisten wat hij bedoelde. Al snel laat iedereen hem dan ook links liggen en gaat zelf op ontdekking. Onderweg zien we stalletjes waar kleurrijke wierookstokjes verkocht worden. Jammer genoeg ruiken ze niet echt lekker.
De bus brengt ons tot aan de rivier en we schepen in op een traditionele drakenboot. De parfumrivier dankt haar naam aan de talrijke geneeskrachtige kruiden die op haar oevers groeiden. Van op het water zien we de 21 meter hoge Thien Mu-pagode of de pagode van de oude hemelse dame. Deze heeft zeven verdiepingen, gewijd aan de zeven reïncarnaties van Boeddha. Hij werd gebouwd in 1844 en was lange tijd hét symbool van Vietnam. Regelmatig zien we tussen de bomen mensen die op kleine akkers en bananenplantages aan het werk zijn. Veel meer is er niet te beleven op het water. We lunchen aan boord en dat is verrassend uitgebreid. Allerlei gerechtjes komen op tafel; loempia, gefrituurde garnalen, varkensvlees, calamares .... We eten ons buikje vol want straks op de trein zal het heel wat minder zijn. Na deze excursie gaan we naar het station om onze trein te nemen die de toepasselijke naam 'Herenigings Express' draagt omdat Noord en Zuid Vietnam immers zo verbonden worden. Het frambozenrode treinstation van Hué is redelijk klein maar het is er niet al te warm dus het wachten is niet echt onaangenaam. Na een tijdje gaan de deuren open en kunnen we het perron op. Hier geen bordjes met verboden over de sporen te lopen. Perron en sporen liggen gewoon op dezelfde hoogte. Wanneer onze trein het station binnengereden komt, klinkt er een fluitsignaal en gaat iedereen opzij.
De trein inklimmen is alvast een hele belevenis, de trap is redelijk hoog en met onze zware koffers is dat niet evident. We zitten in wagon 10 en delen samen met Fabby en Bart een coupé. Iedereen moet wachten in de smalle gang want wij moeten eerst onze koffers onder de banken zien te krijgen. Dat is op zich al hilarisch! Bij die van Annelies en mezelf lukt dat onmiddellijk maar die van Fabby vormt een probleem. Dan maar in het midden van het gangpad en onze voeten er bovenop. De vorige treinreizigers lieten hun lakens, kussen en deken achter dus netjes ziet het er niet uit. We krijgen er echter geen nieuwe - niet echt hygiënisch. Bon straks knop omdraaien en toch wat trachten te slapen. Aan een gezapig tempo rijdt de trein door het Vietnamese landschap. Ondertussen doden we de tijd door wat te lezen of uno te spelen. Af en toe knalt er Vietnamese muziek door de luidsprekers, gevolgd door een stem die een hele litanie aframmelt waar we niks van kunnen verstaan. Ze komen rond met kip en rijst maar we denken dat we daar best voor passen. In het station kochten we wat noedels en gekookt water is gratis op de trein dus dat komt goed! Tommy komt ons even melden dat er een muis gesignaleerd werd in de coupé van Jan en Katrien en even later dat er ook eentje in hun coupé zit. Die hebben wij niet gezien, mini kakkerlakken daarentegen wel. Rond 8u worden de bedden opgemaakt en ik kijk er als een berg tegenop om nog maar op die vuile lakens te gaan liggen. Mijn lakenzak zit natuurlijk in de koffer en daar kan ik niet aan. Bart brengt de verlossing, hij geeft me zijn nieuwe aanwinst uit Hoi An, een zijden lakenzak. Ik super content, muziek in de oortjes en proberen wat te slapen. Gemakkelijk is dat niet want er is verschrikkelijk veel lawaai, soms lijkt het ook alsof de trein ergens tegenaan botst maar dat is gelukkig niet zo. Slapen doe ik niet, in tegenstelling tot Annelies die slaapt echt overal! Na een aantal uurtjes voel ik mijn lip prikken, een beet of een koortslip ... dat zal ik morgen weten. Ik besluit maar op te staan - het is ondertussen half 1 - en vind Fabby op de gang. Zij heeft zelfs geen poging ondernomen om te slapen en zit al de ganse nacht op een stoeltje. Ze vertelt me dat ze al heel wat kakkerlakken heeft zien passeren. Wanneer je er op let, lijkt het wel een hele kolonie. Ik ga terug in het donker zitten van de coupé daar zie ik ze ten minste niet maar weten dat ze er zijn, is al even erg. Grappige anekdote: heel de tijd heeft de deur van de trein tussen twee wagons gewoon open gestaan, een uurtje voor we arriveren in het station wordt de deur gesloten! Het is echt niet te begrijpen dat er hier nooit iemand van de trein valt. Veiligheid - daar hebben ze hier geen kaas van gegeten. Een uurtje later arriveren we in Ninh Binh. Andreas zei gisteren heel fier dat hij een hotel geregeld heeft voor ons - tja wat ging hij anders doen met ons ? Heel de nacht rondrijden misschien? Pffff wat missen Annelies en ik de Fabian ... Wanneer de trein bruusk stopt val ik pardoes achterover op mijn bagage, gelukkig heeft niemand zijn camera bij de hand :-) Snel station uit, bus op en naar hotel. Hopelijk hebben we toch nog een klein beetje nachtrust.
 

2 opmerkingen:

  1. Hallo Nadientje
    Dat was een heel avontuur en dan al die beesjes!!!Volg jullie reis in mijn atlas
    Hopelijk hebben jullie nog wat kunnen slapen en weer eten en drinken en mooie
    foto's maken je verslag is geweldig zoals steeds.
    Vele groetjes voor allen
    Greta

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hallo lieve schat,

    Ik kan niet zeggen dat ik na je laatste verslag, nog jaloers op je ben.
    Ik mag er niet aan denken tussen de kakkerlakken te moeten slapen.
    Ik heb de indruk dat je telkens ook weer je grenzen verlegt !!!
    Ik ben nieuwsgierig of ze in vietnam ook pasen zullen vieren, waarschijnlijk
    niet. Hier genieten we weer van een paar lekkere zonnige dagen, dus ook
    genieten.
    Geniet nog maar van al het moois dat nog komt.
    Groetjes voor jullie beiden.

    Liliane

    BeantwoordenVerwijderen