Gisteren ging om 10u het licht uit en dat was niets te vroeg want we zijn als een blok in slaap gevallen. Zalig geslapen! Wanneer Dee Dee om 8u de gordijnen open trekt, zien we een blauwe hemel en zon maar in de verte is het donker. Als dat maar goed komt. Hopelijk houden we het ook vandaag droog want ons plan is om de haven te verkennen. We ontbijten in het hotel - zalig buffetje waarop niets ontbreekt. Ondertussen zetten ze de hemelsluizen open dus besluiten we nog maar even verder te genieten van al dat lekkers. Het ziet er echter naar uit dat de regen niet gaat stoppen dus met de moed der wanhoop, vertrekken we in de gietende regen richting station. Hier aangekomen worden we met de neus op de feiten gedrukt. De vluchtelingenproblematiek is ook hier heel prominent aanwezig. Een hele bende wanhopige mensen staat opeengepakt aan een afgesloten gedeelte voor het station. Een moeder zit met haar kinderen op een kleine reistas, de enige bagage die ze bij heeft. Enkele hulpverleners staan met haar te praten en rondom de hekken staan wel tientallen politieagenten. We proberen onze gevoelens hieromtrent even opzij te zetten en passeren hen met een knoop in de maag. Het is toch anders als je het met eigen ogen ziet dan wanneer de beelden op een televisiescherm verschijnen. Grauw en guur weer is meestal niet zo leuk, maar draagt in dit geval toch wel bij aan de bedrukte sfeer die hier hangt. Vandaag willen we naar Hafencity en Speicherstadt en er bestaat geen groter contrast tussen de twee. Architectonische paradepaardjes schieten als paddenstoelen uit de grond naast historische pakhuizen met eeuwenoude handelsgeschiedenis. Maar ondanks deze tegenstelling vloeien oud een nieuw prachtig samen en zijn de twee wijken niet meer los van elkaar te denken. Dit deel van de stad geniet mijn voorkeur vanwege het water, de mooie wandelkades en de vele terrassen. Alleen wordt dit een beetje overschaduwd door het slechte weer. Net wanneer we het echt gehad hebben, arriveren we bij het Antik Center waar we binnen kunnen om te schuilen. Een muffe geur dringt in onze neusgaten wanneer we afdalen naar de voormalige bloemenmarkt. De ondergrondse hallen zijn nu volgestouwd met antiek en curiosa. Het zijn allemaal kleine, schattige winkeltjes en ditto verkoopstertjes.
We krijgen een glaasje wijn aangeboden maar deze is niet te drinken en trachten we dan ook zo snel mogelijk ergens nonchalant achter te laten. We wandelen verder via de Deichtorhallen, Europa's grootste museum voor internationale kunst. Dit is echter gesloten dus bewonderen we buiten enkele prachtige foto's die op grote panelen voor het fotografiemuseum staan. We steken vervolgens de rivier over en arriveren aan de Oberhafenkantine, welke door de storm van 1962 volledig verzakt is. In het scheve huis drinken we een muntthee die ons maar liefst 3,5 euro kost. Mocht het nu een trendy etablissement zijn, zouden we hier nog mee kunnen leven maar zoals de naam reeds doet vermoeden is het een ordinair café waar we nog een misselijk gevoel aan over houden ook.
We zetten onze tocht verder tussen de aan elkaar grenzende pakhuizen van baksteen met hun grillige puntgevels en torentjes. Even later arriveren we aan Dialog im Dunkeln, waar we zelf kunnen ervaren hoe het voelt om blind te zijn. In de lobby trachten we te ruiken, voelen en horen net zoals een blinde dat zou doen. Moeilijk want vaak herken je datgene wat je ruikt wel maar kan je het toch niet echt thuisbrengen. De begeleide wandelingen doorheen het museum (uiteraard in het donker) zitten allemaal vol dus trotseren we opnieuw de regen en wandelen naar het chocolademuseum waar we het water in de mond krijgen maar uiteindelijk toch niet bezwijken. Het Chilehaus ligt er vlak naast en is een bekend kantoorgebouw, ontworpen door architect Fritz Höger. Het is een prachtig gebouw en een mooi voorbeeld van de baksteenarchitectuur van de jaren ’20. Doordat het gebouw verticaal geaccentueerd werd, maakt het een sierlijke indruk, ondanks zijn grootte. De twee kanten van het lange gebouw ontmoeten elkaar in een zeer scherpe hoek, waardoor het Chilehaus op een schip lijkt. We lunchen in een Italiaans restaurant in de Überseeboulevard, de eerste winkelstraat van Hafencity. Wanneer we bij de Magellaan terrassen aankomen, is de hemel eindelijk opgeklaard en schijnt de zon. Dit is de plek waar vroeger in 1856 schepen aanmeerden om hun goederen te lossen. De trappen, op drie niveaus en in amfitheater vorm aangelegd zijn een heerlijke plek om over de binnenhaven uit te kijken. In de verte zien we het Unileverhaus en daar willen we graag even een kijkje nemen bij de Dove winkel. Jammer genoeg is de laser om de zeep te personaliseren stuk dus geen origineel kerstcadeautje onder de kerstboom. Het atrium is vrij toegankelijk en binnen zijn er allerhande shops die uitsluitend unilever producten verkopen. Hier heb je uitzicht op Hamburgs duurste appartementencomplex. Je betaalt hier 10.000 euro per vierkante meter. Het is terug lekker warm dus zetten we ons even op de trappen aan de achterkant van het gebouw en genieten van het zonnetje. We keren daarna op onze stappen terug en houden halt bij het Elbphilarmonie, het nieuwe culturele boegbeeld van Hamburg. De bouw van het filharmonisch orkestgebouw begon in 2007 en kost inmiddels al 5 keer het oorspronkelijke geraamde budget. Het staat nog steeds voor een stuk in de steigers maar het is desalniettemin een prachtig staaltje architectuur met baksteen onderaan en spiegelglas bovenaan.
Voor echte foodies mag het Spicy’s Gewürzmuseum niet ontbreken. Hier beleef je kruiden met al je zintuigen. In één van de prachtige pakhuizen die Speicherstadt rijk is, bezoeken we het kruidenwinkeltje. We snuiven er de geur van verse kruiden op en genieten. Ze verkopen er ook prachtige tapijten, kussens en allerhande andere exotische accessoires. Hier zie ik de lamp van mijn dromen. Te zwaar om nu mee te nemen en te duur om onmiddellijk te beslissen. Nog even nadenken of ik mijn hart of mijn verstand ga laten spreken. In de Deichstrasse bevinden zich de oudste en best bewaard gebleven voorbeelden van Bürgerhäusern, woningen waarin vroeger het rijkere deel van de bevolking leefde. De huisjes hebben prachtige geveltjes uit de 17 en 18de eeuw in pastelkleurtjes. We nemen de U-Bahn terug naar het hotel. Hamburg is na Londen en New York de derde grootste musical stad van de wereld. Vanavond ligt Hamburg even in Afrika want we gaan naar het Stagetheater im Hafen voor een voorstelling van de Lion King. Deze musical trekt al meer dan 10 jaar volle zalen dus we kijken er echt naar uit. Het is al bijna 6u wanneer we terug in het hotel aankomen. We kleden ons snel om en nemen de auto om naar de Landungsbrücke te rijden waar we straks de overzet moeten nemen. Het duurt wel even voor we een parkeerplaatsje vinden want de dichtst bijgelegen parkeergarages zitten allemaal vol. In de Portugese wijk zetten we de wagen weg en wandelen dan alvast in de juiste richting. Net voor de overzetplaats is er een Nordsee restaurant waar we nog snel iets kleins eten. Fish and chips en een zalmburger voor Dee Dee. Rond 7u brengt de lion king boot ons in 5 min naar de overkant.
Daar hebben We een adembenemend zicht op de Hamburgse skyline. Het stagetheater is heel indrukwekkend. Niet alleen het gebouw maar ook de zaal is immens – meer dan 2000 zitplaatsen zijn er maar wij zitten mooi vooraan. Het is een geweldig spektakel met prachtige muziek van Elton John en mooie, indrukwekkende kostuums. De flair van Afrika zit er helemaal in en we vervelen ons geen moment. Een kaartje kostte ons wel 177 euro pp maar dat was het meer dan waard! Na de voorstelling hou ik mijn hart vast want 2000 man opnieuw met de boot naar de overkant brengen dat lijkt me geen sinecure. Toch verloopt dat onvoorstelbaar vlot. Binnen de 20min hebben we de zaal verlaten en staan we terug aan de andere oever. Het verkeer strooit echter roet in het eten. Door de vele wegwerkzaamheden in de stad doen we over enkele kms bijna een half uur. Blij dat we eindelijk in ons bedje liggen!
Gepubliceerd met Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten