Boetseren … dat staat al zo lang op mijn bucket list van dingen die ik ooit eens wil doen. Na wat rondneuzen op het internet kom ik op de site van Inez die samen met haar man Atelier Breda uitbaat. Na wat over en weer gemail, leg ik een workshop vast. Annelies heeft wel zin om met me mee te gaan dus zoeken we ook een hotel in het centrum van Breda zodat we er een gezellig weekend van kunnen maken. Zaterdagochtend staan we om half 10 bij Ines voor de deur. Het is berekoud maar de zon schijnt en we hebben er beide heel veel zin in. We worden hartelijk ontvangen en krijgen alvast een lekker kopje thee. Ondertussen kunnen we even rondkijken en een keuze maken welke klei we gaan gebruiken. Er zijn verschillende workshops vandaag: portret in klei wat wij gaan volgen, pottenbakken, speksteen etc … Eén voor één druppelen de cursisten binnen. Het zijn stuk voor stuk artistieke figuren die net als ons staan te popelen om te beginnen. Aan de hand van meegebrachte foto’s legt Iris ons eerst uit hoe we de verhoudingen moeten bepalen. Het is eigenlijk net zoals wanneer je een schilderij maakt aan de hand van een afbeelding. Dat ken ik nog van in te tekenschool. Daarna mogen we ons eens lekker uitleven. Op een ijzeren pin wordt de klei geprikt en dan moeten we met volle kracht op de klei slaan zodat deze mooi rond de pin komt te zitten.
Met een meetlat wordt dan de grootte van het beeld bepaald. De anatomische verhoudingen moeten kloppen natuurlijk. Het griezeligste is het wegsnijden vind ik zelf. Ines heeft er niet echt problemen mee – stukje weg daar, stukje bij daar. Net zo lang tot de contouren van het gezicht zichtbaar worden. ’s Middags tovert Ines een heerlijke lunch op tafel. We krijgen een lekkere tomatensoep en foccacio’s met ham – zonder kaas voor mij, zelfs dat is niet te veel gevraagd. Het doet goed om even te kunnen rusten tussendoor want het is best wel heel erg intensief werken. Door “goed te kijken” en met de hulp van Iris, lukt het ons na die eerste dag om toch al het gezicht van de persoon die we willen vereeuwigen tevoorschijn te toveren. Ik heb gekozen voor papa dus er wordt best wel veel klei gebruikt, in tegenstellig tot Annelies die het petekind van haar vriendin boetseert.
Rond 4u is de eerste dag voorbij en we zijn beide doodmoe. We rijden naar het centrum van Breda naar hotel Sutor en checken in. Ons kamertje ligt op de tweede verdieping en er is geen lift. Een hele opgave met een pijnlijke rug van het constant voorovergebogen zitten. We frissen ons wat op en gaan dan de stad in op zoek naar een leuk restaurantje. Bij de drie vrienden is er nog een tafeltje vrij. Het monumentale pand is gezellig ingericht en we voelen ons meteen thuis. Veel hout, gezellige hoekjes en sfeerverlichting. Ook het concept is apart want alle gerechten kosten 8,95 euro en hebben het formaat van een voorgerecht. Als eerste gerecht kies ik de verse scampi gewokt met tomatensalsa, knoflook en tomatenbrood en Annelies gaat voor de Bretonse vissoep. Als tweede gerecht serveren ze konijnenbout op Vlaamse wijze gestoofd in Leffe bier met abrikozen voor mij en gebraden eendenborst met veenbessensaus en een stoofpeertje, voor mijn tafelgenote. De keuken verrast door de leuke presentatie van de gerechten. Alles is ook super lekker klaargemaakt. Het is pas 8 uur wanneer we over de sfeervol verlichte grote markt terug naar ons hotel wandelen. We zijn beide stik kapot en Breda onveilig maken zit er dus niet meer in. Een uurtje na ons avondeten vallen onze ogen dicht en besluiten we dan ook om het licht uit te doen. De volgende morgen worden we gewekt door het klokkenspel van de grote kerk. We hebben klokje rond geslapen en kunnen er weer tegenaan. Om 9 u zou het ontbijt klaarstaan maar dat is niet het geval. De gerant is nog volop bezig om alles op het buffet te zetten. We moeten dus iets sneller ontbijten dan voorzien want om 10 u start dag twee van onze workshop bij Atelier Breda. Het is heel wat rustiger daar – het is zondag en enkel de workshop klei vindt plaats. We zijn nog met 4 en er is bijgevolg veel individuele begeleiding. Iris helpt ons bij problemen die opduiken en de verhoudingen juist te krijgen. Het gaat er gemoedelijk aan toe en ’s middags zijn we al ver gevorderd met ons kunstwerk. Opnieuw wordt er heel wat lekkers op tafel gezet en er wordt heel wat gekeuveld tijdens het eten. Na de lunch volgt het meest delicate stukje van de workshop. We moeten ons beeld namelijk volledig uithollen want anders zou het kunnen barsten tijdens het bakken.
Hiervoor dient het beeld al iets solider te zijn dus gaan we aan de slag met een haardroger. De buitenste laag wordt zo droog geblazen en dan wordt ons beeld gescalpeerd. Heel voorzichtig en stukje per stukje wordt de binnenkant leeg geschraapt tot er slechts 1 cm overblijft aan de zijkanten. Daarna wordt het bovenste stuk er terug opgezet en bijgewerkt. Nu moet het portret ongeveer een volle week drogen en daarna wordt het gebakken op 950 graden in de keramiekoven. Iris zegt ons dat we pas 16 maart terug mogen langskomen om het beeld of mee naar huis te nemen of te bewerken. Het kan dan namelijk nog gepatineerd of geglazuurd worden. Om 4 u rijden we moe maar voldaan terug huiswaarts.
Gepubliceerd met Blogsy