vrijdag 22 juli 2016

Antwerpen - dag 2

Zalige nacht en beide super goed geslapen. Uitgerust kunnen we aan onze tweede dag beginnen! Via de Ossenmarkt wandelen we naar het begijnhof. In de 16de eeuw woonden hier 'begijntjes', vaak oudere arme vrouwen, in de kleine huisjes rond het parkje. In sommige huisjes wonen nog steeds begijnen, maar in de meeste zijn bejaardenwoningen gevestigd. Een oude man is al aan zijn ochtend wandeling begonnen en heeft al sloffend zeker 20 meter afgelegd op de tijd dat wij heel het begijnhof verkend hebben. Helemaal ZEN verlaten we deze baken van rust te midden van de stad. Op het Frans Halsplein moet ik voor Gina even een foto nemen van konijntjes. Deze graffiti geeft het plein dat ietsje meer.
 
We krijgen een hongertje en moeten dus dringend gaan ontbijten. We kiezen voor salon de thé bij Claude de Burie op het Conscience plein. Het bombastische interieur straalt rust uit ondanks de mic mac van meubeltjes, mede dankzij de crooner muziek op de achtergrond. We nemen het kleine ontbijt dat gepresenteerd wordt op een etagère met 3 niveaus. Heerlijk vers brood, krokant gebakken croissantjes, vers fruitsap en thee in gepersonaliseerde theezakjes. Goedkoop is het niet en dat ondervindt een sjofel uitziende man wanneer hij de zaak binnenkomt en vraagt of hij koffie mag nuttigen. 'Uiteraard', zegt Claude - waarop de man zegt 'super met 3 euro zal dat wel lukken zeker?' Claude repliceert 'nee want de koffie kost 3,5 euro'. De man zucht en gooit al zijn kleingeld op tafel en komt er net. 'Dan heb je geluk', zegt Claude met een glimlach.
 
We hebben een prachtig zicht op  de Carolus Borromeus kerk. In de 17de eeuw kwam men woorden te kort om deze kerk te beschrijven: ‘Een hemel op aarde', ‘het achtste wereldwonder'... Ze werd gebouwd voor en door de jezuïeten. Peter Paul Rubens had als schilder-decorateur-architect een hand in de toren, de voorgevel, het hoogaltaar, het plafondstucwerk en de Mariakapel. Jammer genoeg wordt op dit ogenblik het interieur volledig gerenoveerd dus zijn we snel weer buiten. Via de Groenplaats waar momenteel de Europa markt is neergestreken, wandelen we in de richting van de Nationalestraat. We maken een korte omweg via de Vrijdagmarkt, waar er een gezellige drukte heerst vanwege de rommelmarkt. Voornamelijk meubels worden hier per opbod verkocht. 

In de Sint-Andrieswijk, die vroeger ook de 'Parochie van Miserie' werd genoemd omdat men er zo arm was, lopen we via het Muntplein naar de Sint Andrieskerk. Vroeger konden graffiti spuiters hier hun fantasie de vrije loop laten op de oude muren van het plein. Nu is het echter helemaal opgeknapt en is de prachtige graffiti zo goed als verdwenen. De beroemde Vlaamse schrijver Hendrik Conscience werd in de Sint Andrieskerk gedoopt. Jammer dat de meest flamboyante pastoor van het land, Rudi Mannaerts, niet aanwezig is. Vier tot vijf keer zoveel kerkgangers vinden de weg naar Sint-Andries sinds hij er pastoor is. Midden in de kerk hangt er een rode boksbal waar gelovigen al hun frustraties op kunnen uitwerken. 

In de Volkstraat zien we het prachtige volkshuis ‘Help U zelve’ , een art-nouveauparel in steen, smeedijzer en mooi mozaïek. Het Zuid is het kloppend hart van de Antwerpse kunstscene. De buurt werd gered van de verloedering door kunstenaars die de huizen kochten en renoveerden. Er zijn dan ook best wel wat galerieën. Het is werkelijk een bruisend stukje stad met een kunstzinnige sfeer. Het imposante gebouw van het Koninklijk Museum voor Schone kunsten dwingt respect af. Helaas is het nog steeds gesloten voor renovatie maar we zetten ons even op de trappen, gewoon om mensjes te kijken en te genieten van de Diepe Fontein van kunstenares Cristina Iglesias, de donkergroene horizontale fontein der traagheid die om de 20 minuten vol en weer leegloopt.
 
Daarna wandelen we rond het museum op zoek naar het art-nouveauhuis ‘De vijf werelddelen’. Dit kleine hoekgebouw is uniek omdat er een schip uit de gevel komt. In de volksmond wordt het ook wel het bootje genoemd. Eind 19de eeuw kwamen er veel Nederlandse joden in de stad wonen waardoor er behoefte was aan een synagoge. In 1893 werd de prachtige Shomré Hadass Synagoge geopend. Deze Hollandse synagoge werd opgetrokken in Neo Moorse stijl.

Wanneer we op één van mijn favoriete pleintjes van Antwerpen, de Lambermontplaats arriveren, lonkt het water. In tegenstelling tot een citytrip in een onbekende stad, verloopt alles meer aan een ontspannen tempo. We zetten ons dus even neer met de voetjes in het water. Hier waakt baron Lambermont van op het bankje in zijn boot over 'zijn' plein. De baron heeft zijn steentje bijgedragen om Antwerpen te helpen bij het afkopen van de Scheldetol van Nederland. Hoewel het hier rustig is, verzinkt het plein ook niet in slaap: de tram rijdt er langs, af en toe wat verkeer, een paar fietsers. De afwisseling van stadsgeluiden en stilte houden het plein met zijn statige herenhuizen er mooi rond gebouwd, tegelijk rustig en levend. Van hieruit hebben we een prachtig zicht op de glimmende puntdaken van het nieuwe gerechtshof, die schitteren in de zon. Wij Antwerpenaren noemen het nieuwe justitiepaleis liefkozend het vlinderpaleis of spottend de frietzakjes want niet iedereen is fan van het majestueuze gerechtsgebouw. Ik vind het zelf een architecturaal meesterwerk. Het indrukwekkende gebouw heeft een stempel gedrukt op de buurt.
 
De leuke bistro’s en café’s zijn hier als paddenstoelen uit de grond geschoten. Met zicht op dit prachtige, imposante gebouw genieten we op het terras van bar Den Aperitief van een schaaltje tapas en een verfrissend drankje. The place to be voor de hippe advocaten die er met de toga onder de arm een hapje komen eten. Vermits ik het gerechtshof nog nooit vanbinnen gezien heb, klimmen we de trappen op en gaan we een kijkje nemen. Wijzelf en ook onze handtassen gaan door de scanner. Het is hier heel erg rustig en buiten enkele indrukwekkende beeldhouwwerken is er niet veel te zien. 

Tijd voor een dessertje! In de Verschansingsstraat zit Gelato Factory waar Dee Dee niet voorbij kan zonder een ijsje te eten. Bij deze Antwerpse veertiger die zijn leven over een andere boeg wou gooien en vervolgens een cursus gelato maken in Italië volgde, proef je de liefde voor de ambacht en de verse producten. Met het ijsje in de hand zetten we ons even op een bankje voor de imposante waterpoort aan de gedempte zuiderdokken. Deze werd oorspronkelijk gebouwd op de Vlasmarkt maar door werken aan de Scheldekaaien werd ze verplaatst naar Sint Jansvliet. Ook daar stond ze in de weg toen de nieuwe Sint Anna voetgangerstunnel gebouwd werd. In 1936 kwam ze dan uiteindelijk op deze plek terecht. Door al deze omzwervingen kreeg ze dan ook de bijnaam ‘wandelende poort’. 

Wisten jullie dat het hipste drankje van het moment een eigen winkel heeft in Antwerpen? Ook al ben je geen liefhebber van gin toch is het aan te bevelen om de Gin Tonic Shop even te bezoeken, alleen al om zo veel soorten gin bij elkaar te zien.

We steken de Waalse Kaai over naar het MHKA – het Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen. Het ijsje is Dee Dee niet echt bekomen en ze voelt zich even niet goed. We gaan binnen op een stoeltje zitten zodat ze wat kan bekomen in de airco want ondertussen is het buiten broeierig heet. Ik ben er nu toch en het is gratis met de A-kaart, dus ga ik maar even rond. Vol verbazing loop ik door het museum en kan maar niet begrijpen dat er iemand bestaat die deze 'kunst' kan apprecieren. Wat ben ik blij dat ik hier geen euro voor heb moeten uitgeven! 

Via het water wandelen we terug naar de binnenstad tot aan de voetgangerstunnel. Deze is er pas in 1930 gekomen en helemaal in het begin moest je er nog tol betalen om deze te kunnen gebruiken. Vandaag kunnen we er gewoon doorlopen. Op linkeroever genieten we nog even van het groen en nemen dan de metro terug naar de rechteroever.

Onder het motto 'eat more fish' installeren we ons in resto Bia Mara. Hier serveren ze een moderne variant van de traditionele fish and chips. Het interieur is sober retro en ook het eten wordt minimalistisch, met zo weinig mogelijk afwas, opgediend. Fish and chips met tempura of knapperig panko beslag op een bedje van dikke frieten, geserveerd in een houten bakje met papier. Lekker ongezond maar heerlijk! Om ons eten wat te laten zakken, wandelen we nog even door de middeleeuwse Vlaeykensgang. Vroeger was dit het domein van de schoenmakers die ook de noodklok van de kathedraal moesten luiden en woonden hier de armste van de stad. Het heeft niet veel gescheeld of de gang was er niet meer geweest. In de jaren zestig was dit steegje zo vervallen dat de gebouwen bijna werden afgebroken. Dit werd voorkomen door een jonge antiquair die de boel opkocht en het complex restaureerde. Het resultaat is een oase van rust verscholen achter een onopvallende poort. Er heerst een ingetogen sfeer en de gang is een geliefde plek om te luisteren naar de zomerse beiaardconcerten. Ondertussen is er behalve restaurant Sir Antony Van Dijck ook een ander meer betaalbaar restaurantje bijgekomen - het Hofke. Hier zou ik ook nog wel eens willen komen eten want de kaart ziet er veelbelovend uit. 

Op de Meir staan veel imposante gebouwen van de vroegere aristocratie maar de jonkheren hebben plaatsgemaakt voor een winkelend publiek. Op dit uur van de dag is het er echter aangenaam rustig! We wandelen nog even de indrukwekkende stadsfeestzaal binnen. Hier is pracht en praal troef. Het gebouw werd na een brand in 2000 in oude glorie hersteld. Zelfs de mozaïeken en muur reliëfs werden nagemaakt. De winkels zijn gesloten en we zijn hier helemaal alleen. De grootste winkelstraat van Antwerpen brengt ons tot aan de Kipdorpvest waar ons hotel gelegen is. Moe maar voldaan na een alweer heel geslaagde dag, laten we onze voetjes rusten.


2 opmerkingen:

  1. Je blog is weer schitterend al is het over Antwerpen.
    Jullie genieten volop zo te lezen en doen vele kilometers
    heel flink van jullie. Van de Gin tonic had ik al in de
    Antwerpenaar gelezen.
    Geniet nog de volgende dagen en het zonnige weer is
    alvast de volgende dagen van de partij.
    Dikke knuffel en nog veel plezier.
    Groetjes Greta




    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoe decadent kan je zijn, ontbijten bij claude !!! En je brengt deedee ook op het slechte pas, niet moeilijk dat zij zich niet goed voelde !! Alle zwans op een stokje geniet maar
      verder. kusje

      Verwijderen