maandag 12 december 2016

Weekend Dordrecht

Dordrecht is de oudste stad van Holland en ligt op een eiland, omsloten door brede rivieren. De stad heeft weinig grachten, maar ze zijn in ieder geval niet zo overspoeld door Japanners als die van Amsterdam of Rotterdam. Bijna duizend jaar geleden vestigden zich de eerste bewoners van Dordrecht op de oevers van het veenriviertje de Thuredrith. In de vroege middeleeuwen groeide de simpele nederzetting uit tot de machtigste handelsstad van Holland.

Zaterdag: We vertrekken om 9 uur en amper een uurtje later zijn we al in Dordrecht. We parkeren de wagen en gaan op ontdekking in de winkelstraten. Hier en daar horen we wat kerstmuziek waardoor we onmiddellijk in de stemming zijn voor het kerst shoppen. Ons winkelavontuur begint in het hart van de stad aan het Stratenplein.  in de historische setting van de binnenstad kunnen we naar hartenlust shoppen. Bijzondere speciaalzaken sieren de straten samen met de bekende ketens. Het weer is mistroostig - de hemel is grauw en de motregen zorgt voor de natte toets. Toch laten we het niet aan ons hartje komen al brengen we meer tijd door in de winkels dan op straat. Hopelijk wordt het morgen beter. Één ding wordt ons snel duidelijk 'heel Dordrecht bakt'. De stad wordt overspoeld door koffiehuisjes waar je de meest heerlijke huisgemaakte taarten kan eten. Als we ze allemaal willen proberen moeten we wat langer blijven. Bij Van der Sterre, een winkel, bakkerij en konditorei ineen, drinken we alvast iets warms. Ook buiten wanneer we over de plaatselijke markt wandelen, komt de geur van vers gebakken brood en heerlijke zoetigheden ons tegemoet. Heel moeilijk om de verleiding te weerstaan. Na al dat winkelen, hebben we honger gekregen. We lunchen in een gezellig restaurantje en smullen van een broodje kroket, toch een niet te missen iets wanneer ik in Holland ben. In de late namiddag rijden we naar ons hotel. We logeren in het Postillion Hotel dat een indrukwekkende lobby heeft. Onze kamer is klein maar gezellig modern aangekleed. Als we dan toch niet van de buitenlucht kunnen profiteren, kruipen we maar in de bar voor ons welkomstdrankje. De bar bevindt zich te midden van de lobby en door de luidsprekers horen we Jingle Bells, Last Christmas en alle andere zeemzoete kerstliedjes de revue passeren. Een vrouw die een kinderwagen meezeult, komt naast ons zitten. We denken beiden hetzelfde  - waarschijnlijk de grootmoeder tot we doorhebben dat in de voiture geen baby ligt maar haar grote trots en liefde, een kleine  zwarte poedel die behandeld wordt als een koningin. 
 
's Avonds nemen we de tijd voor alweer een culinair intermezzo in het stijlvolle restaurant. De uitgelezen plek om lekker te dineren, alleen is het er heel erg koud. Het drie gangen menu is lekker maar we blijven niet langer zitten dan nodig. In de bar gaan we terug wat opwarmen met een lekker tasje thee. Aan de bar de dame van daarstraks met op de stoel naast haar de zwarte poedel. Het beestje blijft braaf zitten maar we hebben het gevoel dat hij toch liever een stapje in de wereld zou willen zetten. 

Zondag: Na een heerlijke nacht, wacht ons een uitgebreid ontbijt ... een zalige start van de dag! Vandaag gaan we een beetje aan cultuur doen.  De oudste stad van Holland is opvallend goed bewaard gebleven. De binnenstad is pittoresk en dooraderd met grachten. We starten onze wandeling aan de grote kerk, het bekendste monument van Dordrecht en een ijkpunt in de stad. Opvallend is de scheve toren, waarin de 67 klokken tellende beiaard is ondergebracht. De kerk is gebouwd op de plek van een vroegmiddeleeuwse kapel en kreeg eind 15de eeuw haar huidige vorm. We gaan maar kort naar binnen want er start een dienst. De kerk zit al propvol en wanneer we buiten komen, zien we nog meer mensen toestromen. In tegenstelling tot bij ons gaat de jeugd hier nog wel naar de kerk. Via de Voorstraat wandelen we in de richting van het imposante stadhuis met een neoclassicistische gevel uit de 19de eeuw. Hier nam het stadsbestuur zijn intrek in 1544. Het plein voor het stadhuis is aangelegd in 1679. Vermits heel Dordrecht in de kerk zit, is het rustig in de stad. Couleur locale vinden we terug bij de kleine gietijzeren bruggetjes en in de idyllische straatjes. Mocht ik niet met zekerheid weten dat ik geen druppel alcohol in mijn bloed heb, ik zou hier serieus beginnen twijfelen. Alle maar écht alle gevels staan hier scheef. Het lijkt wel of elk huis elk moment omver kan vallen. Het is een grappig gezicht!
 
Tijd voor een niet zo gezonde lunch bij Coffeelicious, een gezellig koffiehuisje waar de heerlijke zoete geur ons al tegemoet komt van zodra we de deur openen. Het is afgeladen vol en we bemachtigen het allerlaatste tafeltje net aan de kleine toog die vol staat met de meest heerlijke taarten. De uitbaatster werd geboren in Ierland en ze heeft ook een tijdje in Schotland gewoond. Haar taarten zijn dan ook op en top Brits. Ik heb gelezen dat haar worteltaart hemels is dus die moeten we proeven. Het moet gezegd, ze is lekker maar aan die van Jo kan ze niet tippen! De vriendelijke serveerster vraagt ons wat we van Dordrecht vinden. We zeggen dat we haar stad echt leuk vinden, vooral dan al die schattige scheve huisjes en ze krijgt spontaan een glimlach op haar gezicht. Volgens haar zijn er twee verhalen die de ronde gaan over de vele naar voren hellende koopmanswoningen: ze werden scheef gebouwd zodat bij het verhuizen de meubels niet tegen de gevels konden botsen of de grond onder Dordrecht is verzakt. Naar het juiste antwoord hebben we het raden. 
Het veelgeprezen uitzicht op het drie rivieren kruispunt, ligt aan onze voeten wanneer we vanuit de binnenstad door de Groothoofdspoort lopen. Hier was in het verleden de belangrijkste aanlegplaats voor schepen en is nu nog steeds het drukst bevaren waterknooppunt van Europa. De pottenkade, de Wijnstraat en de Visbrug hebben niet de omvang en de grandeur van de Amsterdamse grachtengordel maar zeker wel de charme. De gehele binnenstad is verbonden met het water en langst de kades liggen behalve plezierbootjes ook immense exemplaren met wapperende Nederlandse vlaggen te blinken. Sommigen uitgedost met een kerstboom in de nok. Naast de authentieke dubbele ophaalbrug zien we oude grachtenpanden en entrepots. Verborgen achter één van de mooie gevels huist het Dordts patriciërshuis. De deur is echter gesloten maar er hangt wel een bordje dat het museum open zou zijn. Na een ruk aan de trekbel gaat de deur iets wat moeizaam open. Door de werken aan de kade, klemt de deur. We worden verwelkomd door een kranige dame die ons een blik gunt in het leven van de gegoede burgerij in de periode 1770-1815. De vertrekken met hun originele gedetailleerde lijsten, spiegels, schouwen en stucplafonds zijn een lust voor het oog. Vooral de indrukwekkende ronde Maaskamer met uitzicht over het drierivieren punt is werkelijk prachtig. Hier kan je een high tea boeken, geserveerd door de brigade van highteadelicious, het 'zusje' van coffeedelicious maar vermits we net bij die laatste uitgebreid gezondigd hebben, passen we hiervoor. Misschien wel voor een andere keer want hier zitten heeft echt wel iets. 
 
Tussen Bagijnhof en Vriesestraat staan de huisjes van de Regenten of Lenghenhof. Eigenlijk bestaat dit door regenten bestuurde vrouwenhof uit 1755 uit meerdere hofjes. Rond een binnentuin met eeuwenoude bomen en een waterput staan de nu door vrouwen bewoonde huisjes. Hier is het zo rustig dat we vanzelf zen worden. Tijd om wat meer leven in de brouwerij te brengen. We wandelen van de ene sierlijke brug naar de andere en nemen nu en dan eens een middeleeuws doorsteekje. Zo arriveren we bij de overdekte kerstwinkel die in een oude kerk huist. Hier is het heerlijk kuieren tussen de kitscherige kerstspulletjes. Ondertussen lijken alle inwoners van Dordrecht de stad ingetrokken te zijn want het is een drukte van jewelste. Het is blijkbaar toch koopzondag want de meeste grote winkels in het centrum zijn open. Bij Bluebirds in the backyard, een uniek winkeltje dat vol staat met brocante en vintage bevindt zich achteraan een kleine coffeebar. De plaatselijke Bruce Willis maakt voor ons een heerlijke Flat Latte wat eigenlijk gewoon een koffie verkeerd is, maar het klinkt leuker. Hij werkt het af met een mooi hartje. Het heeft wel iets nostalgisch zo een drankje nuttigen tussen de oude spullen. Zelfs het toilet is vintage en dat wordt heel ludiek aangekondigd. Er hangt een papiertje waarop staat om niet te hard aan het koortje te trekken. Na deze heerlijke dag in de buitenlucht, rijden we terug naar ons hotel voor het diner. Er zijn niet veel gasten in het hotel dus is het lekker rustig. Opnieuw krijgen we een heerlijk 3 gangen menu voorgeschoteld. Met honger ga je hier niet van tafel. Één ding is zeker, vanavond gaan ze me niet in slaap moeten wiegen. 

Maandag: Onze laatste dag in Dordrecht start opnieuw met een heerlijk ontbijtje. Daarna checken we uit en rijden we naar Villa Augustus, gelegen op het voormalige waterleidingterrein van Dordrecht. Het verhaal van Villa Augustus begint met een foto. De opname is gemaakt vanuit een vliegtuigje in 1930. De fotograaf zag onder zich een lappendeken van rivieren, haventjes en repen land. Hij keek naar een uitloper van de Biesbosch. Op één strook land stond een watertoren, als een kasteel omringd door water. Op een dag in 2003 deed de foto een beroep op de verbeelding. Hij lag op het Stadskantoor en kwam onder ogen van een paar ondernemende mensen. Die watertoren stond er nog - leeg - en kon weer in gebruik worden genomen. Als hotel bijvoorbeeld: slapen in een opslagplaats voor water. Het terrein eromheen, waar eens water stond zoals op de foto, kon weer worden open gegooid. Het riviertje de Vlij kon worden doorgetrokken, de oude toestand hersteld. Het terrein is omgetoverd in een groene en levendige plek waar je kunt eten, drinken, slapen, winkelen en vrij rondwandelen in de tuinen. 
We parkeren onze auto op de parking van het hotel en gaan een kijkje nemen. In de grote hal, waar ooit de pompen van het pompstation op volle toeren water door de kilometerslange buizen pompten, heerst nu bedrijvigheid en hangt de verleidelijke geur van versgebakken brood, koekjes en taart. In het aanpalende café/restaurant met hoge ramen besluiten we alvast iets te drinken. Het interieur is heel indrukwekkend. De stoere betonnen muren zijn versierd met illustraties van de mede eigenares gecombineerd met oud school- en kantoormeubilair. Elke stoel is anders en de indrukwekkende bar en open keuken heeft iets majestueus. 
 
Op de plek waar ooit de waterbekkens lagen van de watertoren van Dordrecht is nu een prachtige tuin van ruim 1,5 hectare met onder andere een moestuin, boomgaard, Italiaanse tuin en een bosje. Wat hier gekweekt wordt, bepaalt grotendeels het menu van het aanpalende restaurant. De koks lopen hier letterlijk met kruiwagens vol groentes richting keuken – verser kan haast niet. De groenten en fruit die niet worden gebruikt, worden verkocht in de aanpalende markthal. Daar zien we ook kookboeken, vers brood, olijfoliën en zelfs zelfgemaakt ijs. 
We laten de auto staan en wandelen naar Khotinski, een cool restaurant, dat huist in de voormalige machinekamer van een oude elektriciteitscentrale. Het is een stoere ruimte met veel bakstenen, een metershoog plafond, grote ramen, bengelende peertjeslampen en oude olijfbomen. Ons initieel plan om hier te lunchen valt al onmiddellijk in het water want de zaak is gesloten op maandag maar we hebben toch geluk want ze zijn net met de bevoorrading bezig en die mannen hebben de sleutel dus kunnen we binnen even een kijkje nemen. Wat verderop zien we een mooie molen 'kyck over den Dyck' noemt hij. Hollandser kan bijna niet.
Via de Singel wandelen we naar het oude stadspark van Dordrecht, de Merwede. Deze plek heeft een grote aantrekkingskracht op romantische zielen, archeologen en picknickende families op warme dagen. In het midden van deze groene long staat een indrukwekkend oorlogsmonument ‘De Levensboom‘ van Hans Petri. De Levensboom  is vervaardigd uit Franse witte hardsteen en de onderkant van de zuil wordt gevormd door vier figuren, die de ellende van de oorlog en de hunkering naar de bevrijding en het leven uitbeelden. Hieruit groeit een krachtige levensboom die de oneindige levensdrang van mensen symboliseert. 
 
We lunchen in de Munt, een restaurantje dat een beetje verscholen ligt achter een oude gevel. We moeten door het poortje met Korinthische zuilen dat stamt uit 1555 maar nog best mooi bewaard is gebleven. Het eten is niet echt lekker maar het is er wel gezellig. We kunnen Dordrecht niet verlaten zonder de bekendste lekkernij van de stad te proeven. We zakken dus terug af richting binnenstad naar banketbakkerij van der Sterre voor een appelmarijn gebakje. Het gebakje wordt gemaakt van bladerdeeg gevuld met appels, rozijnen en een snuifje kaneel en bovenop gepofte amandeltjes met poedersuiker .... zooooo lekker en een waardige afsluiter van ons weekendje Dordrecht!

zondag 4 december 2016

Weekend Gransdorf

Iedereen die reizen te duur vindt, heeft geen verbeelding! Reizen hoeft helemaal niet duur te zijn. Neem nu ons jaarlijkse uitje naar Gransdorf in de Kyllburger Eifel, een zalige plek om even helemaal tot rust te komen en je moet er geen boterhammetje minder om eten. De winter is nu echt in aantocht, bomen verliezen hun blad, het wordt vroeg donker want de dagen worden korter en de thermometer daalt zienderogen. Ook al hou ik van heerlijke zwoele zomeravonden, ook van deze periode kan ik écht genieten. De winterjas, dikke sokken en warme sjaal worden bovengehaald, de botinnes staan al klaar en last but not least gaat ook mijn nieuwe muts de koffer in!

Vrijdag: We vertrekken rond 9 uur en rijden naar de plaats van afspraak: het wegrestaurant in Barchon. Iedereen druppelt langzaam binnen en we drinken alvast iets warm om op temperatuur te komen. Ons weekendje Duitsland is gestart! Op weg naar onze eigenlijke bestemming stoppen we in Bittburg. Hier lunchen we in de Bit-Stüben, een restaurantje waar ook de mensen van het dorp graag komen. Er hangt een gemoedelijke sfeer, ze zijn er vriendelijk en het eten is simpel maar lekker. 
 
De kerstmarkt staat hier al en de sfeervol ingerichte kraampjes met kerstversiering, houten speelgoed en lekkere Duitse specialiteiten brengen ons gelijk in de juiste stemming. We verwarmen onze handen aan een geurig glas Eierlikör en daarna trekken we het stadje in om wat te shoppen. Het noodlot slaat toe, mijn camera valt bij mijn eerste aankoop pardoes de grond op waardoor de lens plots 5 mm korter is. Dan maar op zoek naar een fotowinkel voor een nieuwe lens ... ik weet weer waarvoor ik moet werken! 
 We logeren, na een jaartje vreemdgaan, opnieuw bij Hotel Holzwurm en worden weer hartelijk ontvangen door Birgit, de vrouw des huizes. Na het betrekken van de kamers gaan we alvast eentje drinken om onze mini vakantie goed van start te laten gaan. Ons groepje is aanzienlijk kleiner dan gewoonlijk dus kunnen we gemakkelijker allemaal samen aan één tafel. Dat maakt het extra cosy en gezellig. Het avondmaal is genieten in een huiselijke sfeer. Hier moet je niet zijn voor een culinair hoogstandje maar de gewone Duitse boerenkost met de nadruk op vlees en véél. We zitten midden in het wildseizoen dus krijgen we twee soorten wild op tafel. Niet mijn ding maar er zijn ook spätzeln dus ik ben content. Na het eten zetten we ons thuis meestal allemaal voor de TV maar hier genieten we nog echt van het samenzijn. We maken ons klaar voor wat ouderwetse gezelligheid maar de vermoeidheid slaat al snel toe dus één voor één verdwijnen we naar boven. 
 
Zaterdag: Van zodra we het heerlijke ontbijt achter de kiezen hebben, starten we onze ochtendwandeling in het rustige en vredige Gransdorf. Het blijft een godvergeten dorpje waar de tijd is blijven stilstaan. Het gras is nog vochtig, de vogeltjes ontwaken en we voelen de frisse wind op ons gezicht.  We geven ons lichaam de kans om zachtjes op te starten. Wandelen doet een beroep op al onze zintuigen. We staan stil bij de schoonheid van de natuur en laten deze op ons inwerken. De geur van mos en dennenbomen – heerlijk! We dwalen rond en zoeken de paden op die we zo goed kennen maar toch lijkt het voor mij vaak of ik hier nog nooit geweest ben – het voordeel van Alzheimer light!
 
Het lijkt wel alsof we in een tijdloze ansichtkaart zijn beland. We snuiven de gezonde buitenlucht op, genieten van de vallende bladeren, de krakende bospaadjes en een heel scala aan geuren en kleuren. De weergoden zijn ons goed gezind want de zon schijnt en de hemel is prachtig blauw. Dit jaar ben ik niet de bakker van dienst. Pascale zorgde voor de versnapering voor onderweg, heerlijke koekjes en Jan uiteraard voor den drank! Af en toe wordt er dan ook een rustpauze ingelast. Na twee glaasjes lekkere schnapps ben ik al wat tipsy en gaat het wandelen me nog beter af.  Rond de middag lopen we met rode wangen terug naar het hotel. Zal het maar steken op mijn Weens bloed zeker? Ik ben werkelijk verkleumd van de kou en besluit na de lunch even een power napje te doen. Langzaam krijg ik het terug warm onder het donsdeken waarna ik er opnieuw tegenaan kan. 
 
Traditiegetrouw wordt er in de namiddag een kerstmarktje ingelast. We moeten eerst naar het eind van het dorp om daar door de velden naar het naburige dorp te wandelen. Liliane en ons ma besluiten de gewone weg te volgen maar worden al snel opgepikt door een dame die ook die richting uit gaat. Een meevaller voor hen. Ze staan ons al op te wachten met een big smile wanneer wij het dorp Oberkail bereiken. Waar is de tijd dat ons ma me meermaals zei nooit te liften. De sfeer in Duitsland is voor mij altijd zo nostalgisch in december. De dorpjes zien er feeëriek uit, er hangt romantiek in de lucht en de lokale bevolking lacht je toe. Kerstmis komt er aan, daar kunnen we niet omheen. De jaarlijkse kerstmarkt stelt hier echter niet veel voor. Wat kraampjes van de plaatselijke bevolking met zelfgemaakte spullen, van houtsnijwerk tot mosterd, olijfolie en kerstspullen. Jan en Pascale zijn al jaren verlekkerd op een mistletoe en zelfs die kan je hier kopen. We eten een lekker stuk taart en drinken nog iets warm maar buiten wordt het steeds kouder en de wind snijdt dus gaan we maar snel terug naar ons hotel waar de verwarming lekker aan staat. Na het diner wordt er nog wat nagepraat maar opnieuw gaan de meesten onder ons vroeg naar bed,

Zondag: Ons laatste ontbijtje is weer heel erg verzorgd. Daarna trekken we toch nog even onze bottines aan voor een laatste wandeling in de frisse lucht. Wat kan de natuur toch mooi en rustgevend zijn. De laatste koekjes worden verorberd en de laatste schnapps wordt bovengehaald. Nog even flink doorstappen en gewoon genieten! Het is doodstil, op het geritsel van onze bottines in het kleurentapijt onder onze voeten na.
 
 Zondagmiddag na de lunch is het tijd om afscheid te nemen. We hebben wederom genoten van de ouderwetse Duitse Gemütlichkeit! Het landschap verandert langzaam en eens de grens gepasseerd wordt de vering van de auto meteen weer op de proef gesteld door het slechte wegdek - back in Belgium!