Vandaag word ik weer een dagje ouder. Eigenlijk heb ik nog nooit wakker gelegen van dat getal, met uitzondering van vorig jaar want toen was ik me er plots van bewust dat ik al een halve eeuw op deze aardbol rondloop. Nu ben ik dus de 50 voorbij! Op zich heb ik met ouder worden totaal geen moeite, ik vind het juist iets moois. Deels omdat ik in mijn omgeving een paar keer heb meegemaakt dat het niet vanzelfsprekend is, deels omdat het leven je ieder jaar weer nieuwe en uitdagende dingen brengt. In de belangstelling staan vanwege een verjaardag hoeft voor mij niet zo, maar het is toch wel leuk dat mensen aan je denken.
De vroege ochtend is het mooiste moment om uit te waaien. Je kunt dan in alle stilte genieten van de zee en het lege strand. Daarom dat we de dag goed beginnen met een strandwandeling. Het is een magisch moment wanneer we alleen op het strand lopen met aan de ene kant de bijzondere kleuren van de zee en aan de andere kant de zon die opkomt achter de duinen. Eens zien of we het parfum van Oostende kunnen ruiken waarover de schilder Ensor verhaalt. “Het gekrioel van de toeristen, het geluid van de zee, de drukte in de haven, het licht over de Oostendse daken. En de onmiskenbare geur van mijn stad. Het parfum van Oostende.
Zodra we aan de strekdam rechts met de zee meedraaien, stuiten we op het Zeeliedenmonument. Oneerbiedig door de inwoners ‘De visser en de pisser” genoemd. De zon stijgt en is inmiddels boven de vuurtoren uit gekropen. Op de boulevard gaan de eerste cafés open. Op het strand bollen de gestreepte zittingen van enkele ligstoelen vrolijk in de wind. We wandelen terug via de wandeldijk en passeren opnieuw de oranje blokken van Arne Quinze tot ongenoegen van Ingrid. Ja hier in Oostende kan je er gewoon niet omheen.
Van al dat wandelen, hebben we een hongertje gekregen dus tijd om terug te gaan, Op hotel kijk ik altijd uit naar het ontbijt. Verwennerij ten top! Want ook al doe ik mijn best om thuis afwisselend en gezond te ontbijten, het is toch net dat beetje leuker om gewoon mijn voetjes onder tafel te schuiven en te genieten van al dat lekkers op een mega buffet waar we ongegeneerd meerdere keren kunnen passeren om ons buikje goed rond te eten. Alles is er en we laten ons dan ook een beetje gaan. Tenslotte ben ik niet alle dagen jarig.
Na het ontbijt besluiten we de Marvin Gaye wandeling te doen. Tijdens deze wandeldocumentaire door de stad komen we alles te weten over zijn comeback en hoe de monsterhit 'Sexual Healing' tot stand kwam. We krijgen een hoofdtelefoon en een iPod en starten aan de zeedijk. De wandeling wordt ingeleid door Jamie Lidell en uiteraard horen we heel wat muziek van Marvin Gaye. Er zijn slechtere manieren om in het zonnetje te genieten van de kust. De wandeling brengt ons ook langst prachtige huizen uit de Belle Epoque: adembenemende architectuur die je alleen maar doen verlangen om in zo’n huis te kunnen wonen. Het feit dat deze huizen soms omringd worden door flatgebouwen uit de jaren ’70 en‘80, maakt het een interessante architecturale mix. Moest Marvin Gaye nog leven, Lafayette in de Langestraat was absoluut zijn favoriet café geweest. De musicbar brengt soul en funky muziek tot leven in Oostende. Niet toevallig onder het goedkeurende oog van Marvin himself aan de muur. Lafayette is een buitenbeentje in de uitgaansbuurt en dat is ook Tom Barman niet ontgaan. De frontman van dEUS komt er, naar verluidt, geregeld plaatjes draaien.
In de Langestraat zetten we ons op het terras van Koekoek. Gisteren kwamen we hier voorbij en de geur van vers gebakken kip drong in onze neusgaten. Vermits we toen al een reservatie hadden bij St Malo, was hier eten geen optie. Tijd dus om het nu wel te doen. We bestellen een halve kip en wanneer deze op tafel komt, komen we tot de ontdekking dat we er geen bestek bij krijgen. Op mijn vraag of we bestek kunnen krijgen, is het antwoord nee. We kijken hem met z'n tweeën een beetje schaapachtig aan want we denken dat hij ermee lacht maar nee hoor ze bezitten echt geen bestek. Hangt hier een verborgen camera? Het is eens wat anders, eten met onze handen. Ingrid vraagt er appelmoes bij en krijgt een volledige verse bokaal van Hak. Ja we zitten in de uitgaansbuurt van Oostende en hier serveren ze dus 'no nonsense' eten. De kip is super sappig en goed gekruid. Een fijne afsluiter!
De verbrede en lange boulevard, de nieuw aangelegde pier en de opgeknapte winkelstraten maken Oostende ten opzichte van een aantal jaren geleden een stuk moderner. Het centrum beschikt over een zeer divers aanbod van winkels. Naast de grote ketens zijn er ook veel leuke en bijzondere boetiekjes. Deze tref je allemaal aan op en rond de Kapellestraat, de bekendste winkelstraat van de stad. De vibe zit (weer) helemaal goed. Dat voel je en dat merk je overal.
Oh yes Oostende, we’ll be back. Tot snel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten