Familieweekend - dag 3 - Maastricht

Deze morgen zit de ontbijtruimte volledig vol en dat zorgt onmiddellijk voor een gezellige sfeer. Frank serveert ons een eitje met spek in een muffin vormpje, lekker vers fruit en ook deze keer weer heerlijk vers gebakken brood. Vooral het notenbrood is hemels. Frank en Karin lopen er wat onrustig bij want hun varken is deze morgen ontsnapt. Blijkbaar zit ze bij de buren. Daar werd net een veulen geboren en het varken is niet bij hen weg te slaan. De eigenares kan er niet mee lachen dus gaat Frank proberen 'kleine babe' terug naar huis te lokken. Benieuwd of het lukt.

Dit weekend wordt in Valkenburg en Maastricht de Amstel Gold Race gehouden, vandaag de liefhebbers en morgen de profs, dus besluiten we maar niet met de wagen naar de stad te rijden. Karin zegt ons dat we op 10 min verwijderd zijn van de P&R parking Noord. Daar kunnen we een ganse dag parkeren voor 7 euro en de bus nemen naar het centrum. Daar aangekomen, kopen we alvast een ticket voor een rondvaart bij Rederij Stiphout. Ja, naast onze eigen bus hebben we ook nog enkele bootjes in ons bezit. De boot vertrekt pas op de middag dus gaan we eerst nog iets lekkers drinken. Het weer is helemaal omgeslagen en het is koud en nat. Op de boot hebben we daar echter geen last van. We varen op de Maas in de richting van de Sint Pietersberg. Daar moeten we klimmen naar de top om vervolgens met een gids af te dalen in de Mergelgrotten of krijtsteen grotten van Zonneberg met ongeveer 75 km aan kathedraal-achtige gangen. Met slechts 3 lampen betreden we de grot en wanneer de gids halverwege vraagt om alle lichten te doven is het er verschrikkelijk donker. Dat geeft ons werkelijk een heel akelig gevoel. De gids vertelt ons dat vorige zomer 2 Duitse studentes verloren liepen in de grotten omdat het licht op hun gsm uitviel. We willen er niet aan denken! Hier onder de grond is er geen licht, geen geluid, geen geur, geen straling, geen vervuiling, geen gsm bereik, geen tijdsbesef. Op de muren zien we vele grotschilderingen uit verschillende eeuwen, inscripties van namen en datums. De schilderingen zijn aangebracht met krijt en houtskool, poreus materiaal waardoorheen water getransporteerd kan worden zonder dat de schildering van de muur valt. Doorheen de geschiedenis speelden de grotten een erg belangrijke rol in de krijtsteen industrie van de oude stad, maar ook in oorlogssituaties waren zij (letterlijk) van levensbelang. Een groot deel van de Maastrichtse bevolking nam hier immers tijdens de tweede wereldoorlog zijn toevlucht

 

Na een tocht van bijna een uur, nemen we opnieuw de boot en varen we terug naar het centrum van Maastricht. Ondertussen is de regen gelukkig gestopt. Thomas voelt zich niet lekker en neemt de bus terug naar de B&B. Wij lopen naar de Markt voor een frietje bij Frituur Reitz. Frietjes, deze echte Belgische lekkernij smaakt normaal nergens zo lekker als in België met uitzondering van dit plekje. Frituur Reitz is de oudste friettent van Nederland. Sinds 1909 verwerken ze hier aardappels van Maastrichtse bodem tot heerlijke, versgebakken frieten. Het is een echt begrip onder de Maastrichtenaren en dat is ook te merken want het is aanschuiven geblazen. Het lijkt wel of heel Maastricht hier moet zijn. Gelukkig gaat het redelijk snel. Met een echte puntzak in de hand smullen we van de heerlijke frietjes.

 

Jullie raden het al, na een zoute zonde, wacht er een zoete. Een ideale plek daarvoor is Taart. Ik werd in één klap verliefd op het interieur. Vintage meubels, ouderwetse tafelkleedjes en ons stukje taart wordt geserveerd op een ouderwets bloemetjes servies, net zoals vroeger bij de bomma. De merengue citroentaart heeft een wisselende smaak van zoet en zuur en is perfect! 

Vanavond is er een Table d’Hôte in de B&B want Frank is een begenadigd kok. Omdat het aspergetijd is bestaat het menu volledig uit asperges en vermits er slechts eentje van de zes hiervan houdt, hebben we ons niet ingeschreven. We hebben gereserveerd bij het Hof Van Huntjens op nog geen 6 km van onze B&B. Omdat Thomas zich nog niet lekker voelt, gaan we met de auto deze keer. Het zou een laagdrempelige brasserie zijn met als troef de Limburgse specialiteiten voor een betaalbare prijs. We zijn benieuwd. Bij het binnenkomen merken we meteen op dat dit restaurant gelegen is in een zeer karakteristiek pand, we zitten letterlijk in een huiskamer. De vrouw des huizes is zoals alle Maastrichtenaren super vriendelijk. Thomas en ikzelf zijn bob dus bestellen we iets fris. Papa vraagt een karaf wijn maar dat hebben ze niet, enkel een fles. Geef me dan maar een glas zegt hij waarop de dame spontaan antwoordt 'waarom? Jij moet toch maar gewoon instappen?' Het eten is lekker maar niet spectaculair in vergelijking met de vorige keuzes van deze week.

 

Wanneer we terug in de B&B aankomen, zitten de andere gasten nog aan tafel dus zetten we ons erbij. Wanneer we vragen of hun varken ondertussen thuis is, wordt er heel erg hard gelachen. Blijkbaar was Karin op een gegeven ogenblik zo radeloos dat ze de dierenkliniek gebeld heeft met de vraag of er iemand kon langskomen met een verdovingsgeweer. Net op dat ogenblik kijkt Frank door het raam en staat de deugniet aan de deur. Eind goed al goed! Het is hier een echte beestenboel want ze hebben hier ook kippen, een 'gevaarlijke poes' als we het opschrift buiten aan de deur mogen geloven en 2 honden. Het duurt niet lang voor de kleine teckel en de grote Rhodesian Ridgeback ons komen vervoegen. Thomas is in de wolken en begint de grote te strelen. Hij laat het zich welgevallen en dat is heel uitzonderlijk volgens Karin. Het is nog een leuke avond en we gaan pas naar bed rond half 12.