maandag 20 augustus 2018

Groningen - dag 3

We worden wakker met een flauw zonnetje. Vandaag wordt een moeilijke dag want het is de eerste verjaardag van mama zonder haar. Maar ik ben niet alleen en ben vastberaden om er een fijne dag van te maken. Zij zou het niet anders gewild hebben. We gaan met z’n allen nog een laatste keer ontbijten in Hotel Martini.


Initieel willen we een boottocht maken want vanop het water ziet een stad er toch helemaal anders uit, maar tijdens onze wandeling richting station begint het toch een beetje te regenen. Daarom besluiten we maar een museumke te doen. Zaterdag lieten we het Groninger museum links liggen maar vandaag gaan we er wel naar binnen, een beetje cultuur op tijd en stond is fijn.



Het is honderd jaar geleden dat een groep jonge kunstenaars De Ploeg oprichtte en daar is nu een grote overzichtstentoonstelling aan gewijd. Het museum zelf is prachtig. We nemen de indrukwekkende trap naar beneden en wandelen door de verschillende zalen die elk in een felle kleur geschilderd zijn, geen saaie witte muren om de kunstwerken op te hangen. Dat alleen al maakt een bezoek in dit museum fijn. Iedereen ervaart kunst anders en ons kunnen Vincent van Gogh, Johan Dijkstra en gelijkgezinden niet echt boeien.


Boven is er echter een tijdelijke tentoonstelling van de Amerikaanse fotograaf David LaChapelle. Hij begon zijn carrière met fotograferen voor Andy Warhols tijdschrift Interview. Zijn spectaculaire kleurrijke en vaak controversiële portretten van beroemdheden zijn indrukwekkend. Dit is meer ons ding, vooral de foto van rapster Lil Kil die naakt poseert. Ze draagt Louis Vuitton, niet de kleding maar het logo van dit modemerk verspreid over haar lichaam. De uitdrukking ‘sex sells’ is hier zeker van toepassing. Voor we het weten is het al 12 uur voorbij. 



Via het Regenboogpad dat benadrukt dat iedereen het hele jaar door zichzelf moet kunnen zijn, wandelen we terug richting hotel. We passeren ‘Toet’ en ik kan er niet aan weerstaan. Snel even binnen een ‘carrotcake to go’ kopen voor vanavond. In het hotel vraagt Thomas of we de auto nog even mogen laten staan zodat we snel nog iets kunnen gaan eten. In tegenstelling tot deze morgen vindt de dame achter de balie het nu wel ok. 


Papa wil zich eens een echte Hollander voelen en neemt een kroket uit de muur. Hij is verbaasd dat deze nog lekker warm is. Wij passen voor deze typische snelle hap en zoeken een gezellig bistrootje op voor de lunch. Veel honger heb ik nog niet dus wordt het gewoon een soepje maar Inge en Thomas gaan toch voor die typische lekkernij van daarnet, de Hollandse kroket. Greta heeft geen honger en gaat voor de appeltaart.  Ja wij trokken ook onze wenkbrauwen op ... maar het is nu eenmaal een vaststaand feit ... zoet gaat er bij iedereen sneller in. 


Na de lunch passeren we nog even ons Blauwe Hart, een kunstwerk dat toegang geeft tot nog veel meer kunst. In de patronen van het enorme Hollandse tegeltableau heeft kunstenaar Erwin Stienstra een groot aantal QR-codes verstopt. Door deze codes te scannen met een telefoon ontdek je de meest uiteenlopende dingen over het stadshart van Groningen. Gedichten van stadsdichter Stefan Nieuwenhuis, bijvoorbeeld. Maar ook portretten van Groningers die door OOG TV zijn opgenomen in de Gelkingestraat, historische verhalen en ‘gewoon’ een agenda met actuele bezienswaardigheden. Het digitale kunstwerk achter de oud Hollands ogende tegelwand blijft constant in beweging. Het wordt namelijk continu gevuld met nieuwe informatie.


Rond twee uur nemen we afscheid van deze Nederlandse studentenstad en rijden we terug huiswaarts. 

zondag 19 augustus 2018

Groningen - dag 2

Zalig geslapen! Hoe komt het toch dat ik op verplaatsing altijd slaap als een roosje en thuis uren wakker lig? Simpel, ik ben gewoon het gelukkigst op reis. Dan moet ik me niet druk maken over dagelijkse beslommeringen. In ieder geval, het lekker gebakken brood dringt in mijn neusgaten. We slapen net boven de keuken en dat is zeker een voordeel want het zet ons aan om snel het buffet beneden te gaan ontdekken. We zien elkaar bij het ontbijt en genieten samen van al dat lekkers in een prachtige setting. De ontbijtzaal doet ons een beetje denken aan een biljartzaal - donker maar sfeervol.


Tijdens onze tweede dag in de studentenstad besluiten we onze stadswandeling van gisteren verder te zetten en te starten waar we gisteren zijn geëindigd, bij het indrukwekkende 200 jaar oude stadhuis. Van daar is het slechts enkele stappen naar het Waagplein. Hier zien we het Goudkantoor, een renaissancegebouw uit 1635, dat vroeger dienst deed als belastingkantoor. 


De Vismarkt is een van de drukst bezochte plaatsen van Groningen. Het is hier vandaag rommelmarkt dus wordt er flink wat afgeslenterd want papa geraakt hier zoals steeds maar moeilijk voorbij. Opvallend is dat er uitsluitend Groningers rondlopen, geen enkele moslim of neger te zien, wat een contrast met Antwerpen. De typische kraam met Hollandse stroopwafels maakt het ook voor mij zalig om hier rond te lopen. De zoete geur is heerlijk ook al ben ik er niet echt een fan van. Men vermoedt dat De Drentse Aa in de Middeleeuwen hier een binnenhaven vormde. Er stond ooit een houten kerk die in 1226 haar officiële naam kreeg: Kerk van Onze Lieve Vrouwe ter A, nu de Der-Aa-kerk. De kerk heeft een markante gele toren en prachtige middeleeuwse gewelven. Jammergenoeg kunnen we niet naar binnen. Vreemd! Je zou toch denken dat de parochianen op een zondagochtend naar de mis gaan.  


Het Hoge en Lage der A is voor mij het mooiste stukje Groningen! Hier liggen de woonboten in de Groningse grachten er vredig bij. Dit in combinatie met de prachtige huizen die hier aan de waterkant staan, maakt ons blij. Iedereen is het erover eens, dit is een plekje waar we wel zouden willen wonen. 


Hier in de buurt zou er zich een kunstzinnig urinoir van Rem Koolhaas met foto’s van Erwin Olaf bevinden. We gaan dus op zoek en dat duurt wel even want dit uit melkglas opgetrokken openbare toilet is goed verstopt achter enkele stellingen. Het is ontworpen ter gelegenheid van 'A Star is Born' een culturele manifestatie in 1996. Buiten de indringende urinegeur die er hangt, is dit een must see in Groningen. 



De synagoge staat in de Folkingestraat, midden in de rosse buurt al merk je daar niet echt veel van. De synagoge was tot de Tweede Wereldoorlog het Joodse centrum van Groningen. Het kruisvormige gebouw werd in 1906 ingewijd en valt op door de Moorse stijl waarin het is gebouwd. Indrukwekkend is de davidster aan de straatkant boven de ingang. Hier lezen we ook de Hebreeuwse tekst ‘Gezegend zijt gij bij uw komen, gezegend zijt gij bij uw gaan’. Of de dames achter de toog daar ook zo over denken, vraag ik me af. Boven leest Thomas in een boek namelijk dat het niet toegestaan is om wijn waarin druiven of rozijnen verwerkt zijn, te nuttigen. Beneden wordt er echter wijn verkocht op basis van druiven.  Een lange discussie volgt en iedereen die Thomas kent, weet dat je een discussie met hem nooit kan winnen. De dames wijken af en hebben het over de rabbijn die de wijn moet goedkeuren. Uiteindelijk verlaten we de synagoge zonder een sluitend antwoord. 


Lunchen doen we bij Wadapartja. Een resto met gevoel voor humor! Wie iets langer naar de menukaart staart, ziet dat alles naar het 'Gronings' is vertaald. Ook de naam van deze knusse tent is Gronings, Wadapartja staat namelijk voor 'Wat apart ja'. Deze term gebruiken de Groningers vaak om iets aan te duiden wat anders is dan anders. En dat Wadapartja geen doorsnee koffietent is, merken we van zodra we binnen stappen. De sfeer in Wadapartja is knus en vertrouwd. Om ons heen staan allemaal leuke hebbedingetjes die ook te koop zijn. Ook het eten is best apart. De geroosterde paprika tomatensoep wordt geserveerd met nootjes en anijszaadjes en een dikke boterham. De mannen gaan voor een hamburger en ook die ziet er heerlijk uit. 



Er zijn in Groningen heel wat beelden verspreid over de stad. We passeren Blote Bet, een beeld van Wladimir de Vries uit 1953. De 'stedenmaagd', viel niet bij iedereen in goede aarde: het meisje was te bloot, haar benen te dik en haar borsten te klein. De mannen beamen dit!


Ultra is de wulpse dame met opvallende ultralange wimpers, die de trap van het Cascadecomplex aan de Emmasingel siert. Het beeld is in 2004 geplaatst, ruim acht meter hoog en gemaakt door kunstenares Silvia B. Ultra lijkt een toonbeeld van schoonheid, maar als je goed kijkt, gaan achter dit uiterlijk toch enkele gebreken schuil. Het is een echte vrouw met een buikje. 



Langs de Hereweg, aan de rand van het Sterrebos, staat het Joods Monument dat herinnert aan de ruim 3000 joodse Groningers die in de Tweede Wereldoorlog om het leven zijn gebracht. Het kunstwerk van Eduard Waskowsky is nooit helemaal voltooid: Waskowsky overleed voordat hij de hand op de zevende sokkel kon voltooien. Elke hand vertoont een eigen emotie. De eerste is een gebalde vuist waaruit woede spreekt. De tweede daarentegen strekt zich in geloof naar boven uit. De kandelaarvormige opening in de handpalm is de menora: de zevenarmige kandelaar die een symbool is van het joodse volk. De handen symboliseren vertwijfeling, verdriet en berusting. De onregelmatige muur van betonblokken op de achtergrond refereert aan het afgebrokkelde jodendom door de nazi-terreur. In het bos vinden we ook nog een infostand met reuzengrote trollen uitgesneden in hout. Even wanen we ons in Scandinavië. 



Na al dat stappen hebben de mannen zin in een goed biertje dus stellen ze voor om opnieuw naar ‘T Hooghoudt te gaan. Uiteraard vind ik dat helemaal niet erg want die knappe ober wil ik nog wel eens terugzien. Jammergenoeg is hij niet van dienst maar ook de andere obers mogen best gezien worden. Waarschijnlijk is dat een vereiste om hier te mogen beginnen werken. De mannen gaan voor een Lazarus infused met Calvados en krijgen zowaar en grote fles maar daar draaien ze hun hand niet voor om. Vergezeld van een bitterballetje of twee gaat het zoetjes naar binnen. Ja die twee kunnen elkaar wel vinden in de drank ....



‘s Avonds dineren we in Taveerne Rabenhaupt, gelegen in dezelfde straat als ons hotel. Hier zit je goed als je houdt van kip en bier. Geen gewone kip, wel biologische kip.  Daar dit de specialiteit is van dit restaurant, staat er in de keuken dan ook een grote kippengrill. We krijgen eerst een uitgebreide mocktail - cocktail kaart en kiezen allemaal iets lekkers uit. Het interieur is gezellig met veel hout. De bediening is uitermate vriendelijk. Wanneer de kip uiteindelijk op tafel komt, zijn we aangenaam verrast. Deze is super sappig en goed afgekruid en wordt vergezeld van drie sausjes, een slaatje en wat appelmoes.




zaterdag 18 augustus 2018

Groningen - dag 1

Groningen stond al een tijdje op mijn verlanglijstje en vandaag is het zo ver. We gaan de Nederlandse studentenstad bij uitstek ontdekken tijdens een driedaags bezoekje. Groningen, of Grunn zoals de inwoners zelf de stad liefkozend noemen, is de jongste stad van Nederland maar kent toch al een lange, roerige geschiedenis. Er zouden vele historische pakhuizen, hofjes en gebouwen te vinden zijn maar ook heel vernieuwende architectuur.  We zijn dus benieuwd! 


Op amper 2,5 uurtjes rijden zijn we er al. We boekten onze kamers in het Martini hotel op loopafstand van het centrum. De vriendelijke dame achter de receptie vertelt ons dat de kamers nog niet klaar zijn maar dat is niet zo erg. We laten de auto achter op de parking en starten alvast met een verkennende wandeling.


Na vijf minuten in Groningen hebben we al door dat dit een stad van contrasten is. Prachtig klassiek gaat hier samen met trendy en dat is een perfecte match. Ons bezoek aan architectuurstad Groningen begint bij een van de mooiste stations van Nederland: het Centraal Station, hier het Hoofdstation genoemd. Het is een ontwerp van Isaac Gosschalk, in 1896 voltooid en na vele aanpassingen in 1999 weer geheel in de oorspronkelijk staat teruggebracht. De statige hal van het oude station heeft een mix van gotische en renaissance elementen. Volgens een Hollands echtpaar zijn de zijwanden in slaolie stijl. Ik hoor het in Keulen donderen maar papa weet onmiddellijk waarover het gaat. Zo wordt in Nederland blijkbaar de jugendstil en de art nouveau genoemd. In dit station verzamelden vroeger alle soorten klassen zich om met de trein te reizen. Je ziet de ouderwetse bordjes met klassenaanduiding nog hangen. Wij dames hoeven niks te vrezen maar waar de mannen naartoe moeten, geen idee. Het prachtige plafond zou bestaan uit papier maché. Het is indrukwekkend maar hadden ze me nu gezegd dat het uit beton was, ik zou het ook geloofd hebben. Bij het buitenkomen, botsen we op het beroemde beeld ‘Peerd van Ome Loeks’, gemaakt in 1959. Het verwijst naar een Gronings volksliedje. 



Twee minuten later staan we oog-in-oog met een van de meest trendy gebouwen van de stad, het Groninger Museum. De paviljoens hebben allemaal een eigen stijl en kleurenpalet en liggen op een kunstmatig aangelegd eiland. Hier worden we gelijk vrolijk van. En dan zijn we nog niet eens binnen geweest terwijl ook dat de moeite waard is. Al was het maar vanwege het trappenhuis in mozaïeksteentjes. Vanwege het mooie weer besluiten we het museum vandaag niet te bezoeken en wandelen we verder langs prachtige statige herenhuizen. 



We passeren het kleine, gezellig eethuisje ‘Toet’. Hier staan heerlijke taarten op het menu, allemaal huisgemaakt. Geloof ons, dit Toetjesparadijs mag je niet zomaar voorbijlopen. Papa en ik laten ons verleiden en nemen de worteltaart en deze is werkelijk heerlijk! Ook binnen is het gezellig. Met het witgroene ruitjes behangpapier en de toffe inrichting zal het hier in de winter ook fijn vertoeven zijn. Wij zitten uiteraard op het terras - enig minpuntje zijn die rotbeesten. Ook in Nederland krioelt het van de wespen.


De kathedrale Jozefkerk aan de Radesingel heeft een zeskantige toren met als bijnaam ‘de dronkemanstoren'. Vanuit welke richting men ook kijkt, er zijn altijd twee wijzerplaten te zien en soms zelfs drie en daar hoeven we echt niet te diep voor in het glas gekeken te hebben. 


Er zijn in de binnenstad een dertigtal Groniger hofjes te vinden, waarvan de meeste gesticht zijn in de Middeleeuwen. Het is wel even zoeken, want als je niet weet waar ze zitten, loop je er straal voorbij. Bij het Pepergasthuis achter een kleine houten deur wacht ons een heerlijk zen momentje. Hier heeft de tijd stil gestaan. Oorspronkelijk boden de kleine huisjes onderdak aan pelgrims, armen, zieken en ouden van dagen. Ze worden nog steeds bewoond maar nu blijkbaar door jonge gezinnen.


Via de uitgaansbuurt komen we aan de Grote markt. Iedereen heeft honger gekregen dus zoeken we een gezellig restaurantje uit. We kiezen Hooghoudt, een typisch Hollands eethuis maar met een ober waar ik even stil van word. Wat een knappe man! Hij blijkt een bierkenner en blijft iets langer dan gebruikelijk aan onze tafel staan want zowel papa als Thomas zijn gefascineerd door de bierkaart waarop heel wat bijzondere Belgische bieren staan. De lunch is heerlijk en nog nagenietend, zetten we onze wandeling verder. De graffiti her en der in de stad is mooi en zelfs een hoopje oude fietsen, opgevist uit de grachten lijkt wel kunst en kan me bekoren.



De eeuwenlange geschiedenis van de stad Groningen weerspiegelt zich in het hedendaagse aanzicht ervan. Het meest opvallende kenmerk van de de stad is de Martinitoren aan de Grote Markt, oorspronkelijk gebouwd in 1497. De Toren wordt ook wel d’Olle Grieze (Gronings voor de Oude Grijze) genoemd en domineert de skyline van Groningen. Deze bijnaam heeft de toren te danken aan de huidige kleur van de verweerde zandsteen. Hij is het symbool van de stad en is met zijn 97 meter hoogte en 311 treden vermoeiend om te beklimmen, maar zeker de moeite waard. Via de indrukwekkende draaitrap bereiken we de luizolder. De klokken worden hier nog steeds met de hand geluid. Vroeger gebeurde dat veel vaker dan nu: kerkdiensten, feesten maar ook branden en ander gevaar werden toen door klokgeluid aan het volk bekendgemaakt. Op de takelzolder wordt het uurwerk bewaard. Boven hebben we een indrukwekkend zicht op de stad. Ik ben in mijn nopjes want of ik nu omlaag of omhoog kijk, overal zijn de waterspuwers goed te zien, Behalve dat ze van groot belang zijn voor het afvoeren van het hemelwater, vind ik ze ook gewoon mooi. Thomas die beneden gebleven is, wil onmiddellijk terug vertrekken wanneer we beneden komen maar dat is buiten Greta gerekend. Zij is zo buiten adem dat ze even moet bekomen maar ze heeft het toch maar gedaan!


Achter de Martinitoren bevindt zich het Martinikerkhof, met het Prinsenhof en de Prinsentuin, een bijzonder mooi stukje Groningen. Het Prinsenhof was oorspronkelijk een klooster, en is een indrukwekkend complex. Daarachter ligt de Prinsentuin. Deze renaissancetuin bestaat uit een rozen- en kruidentuin en een theeschenkerij. De prachtige zonnewijzer duidt ons de stand van de zon aan, die gelukkig nog volop schijnt!



Groningen was een Hanzestad, dit is te zien aan de vele pakhuizen die in en om de binnenstad bewaard zijn gebleven. Het is heerlijk wandelen hier in de schaduw van de kleine straatjes. Bij de nieuwe kerk, een achtkantig gebouw besluiten we even te verpozen. Binnen in deze protestantse kerk is het heerlijk rustig en kunnen we genieten van de orgelklanken. 


In het Noorderplantsoen, een prachtig park midden in de stad wandelen we rond de vijver en zetten we ons op het terras van ‘Zondag’, waarom het zo noemt, geen idee want ze zijn alle dagen open. We bestellen vers geperst fruitsap - heerlijk maar dat vinden ook die rotbeesten. In no time verdrinkt er eentje in Inge’s glas. Ze gaat binnen om een lepeltje vragen om het mormel uit haar glas te kunnen vissen en krijgt prompt een nieuw fruitsapje. Van service gesproken! Het verdronken beestje heeft haar vriendjes geroepen want jawel hoor nog geen minuut later cirkelen er weer twee boven onze tafel. We hebben het gehad en besluiten naar het hotel te gaan om in te checken.


Het hotel heeft een ouderwetse grandeur en is dus niet modern maar wel stijlvol. We hebben 3 aanpalende kamers. Klein maar wel gezellig. We hebben nog net even de tijd om ons op te frissen.


’s Avonds gaan we eten bij het Thais restaurantje Cho Fah in de Gelkingestraat 5, niet ver van het hotel. Hier waait een frisse bries uit het Verre Oosten. De inrichting brengt ons in exotische sferen door de fascinerende mix van klassieke Oosterse elementen en eigentijds design. Prachtige, heerlijke gerechten uit de culinair befaamde Isaan regio worden met liefde bereid door ladychef Jen en haar volledig Thaise keuken team. Alles smaakt heerlijk! Moe maar voldaan, kruipen we rond half 11 ons bedje in.