Groningen - dag 1

Groningen stond al een tijdje op mijn verlanglijstje en vandaag is het zo ver. We gaan de Nederlandse studentenstad bij uitstek ontdekken tijdens een driedaags bezoekje. Groningen, of Grunn zoals de inwoners zelf de stad liefkozend noemen, is de jongste stad van Nederland maar kent toch al een lange, roerige geschiedenis. Er zouden vele historische pakhuizen, hofjes en gebouwen te vinden zijn maar ook heel vernieuwende architectuur.  We zijn dus benieuwd! 

Op amper 2,5 uurtjes rijden zijn we er al. We boekten onze kamers in het Martini hotel op loopafstand van het centrum. De vriendelijke dame achter de receptie vertelt ons dat de kamers nog niet klaar zijn maar dat is niet zo erg. We laten de auto achter op de parking en starten alvast met een verkennende wandeling.

Na vijf minuten in Groningen hebben we al door dat dit een stad van contrasten is. Prachtig klassiek gaat hier samen met trendy en dat is een perfecte match. Ons bezoek aan architectuurstad Groningen begint bij een van de mooiste stations van Nederland: het Centraal Station, hier het Hoofdstation genoemd. Het is een ontwerp van Isaac Gosschalk, in 1896 voltooid en na vele aanpassingen in 1999 weer geheel in de oorspronkelijk staat teruggebracht. De statige hal van het oude station heeft een mix van gotische en renaissance elementen. Volgens een Hollands echtpaar zijn de zijwanden in slaolie stijl. Ik hoor het in Keulen donderen maar papa weet onmiddellijk waarover het gaat. Zo wordt in Nederland blijkbaar de jugendstil en de art nouveau genoemd. In dit station verzamelden vroeger alle soorten klassen zich om met de trein te reizen. Je ziet de ouderwetse bordjes met klassenaanduiding nog hangen. Wij dames hoeven niks te vrezen maar waar de mannen naartoe moeten, geen idee. Het prachtige plafond zou bestaan uit papier maché. Het is indrukwekkend maar hadden ze me nu gezegd dat het uit beton was, ik zou het ook geloofd hebben. Bij het buitenkomen, botsen we op het beroemde beeld ‘Peerd van Ome Loeks’, gemaakt in 1959. Het verwijst naar een Gronings volksliedje. 

Twee minuten later staan we oog-in-oog met een van de meest trendy gebouwen van de stad, het Groninger Museum. De paviljoens hebben allemaal een eigen stijl en kleurenpalet en liggen op een kunstmatig aangelegd eiland. Hier worden we gelijk vrolijk van. En dan zijn we nog niet eens binnen geweest terwijl ook dat de moeite waard is. Al was het maar vanwege het trappenhuis in mozaïeksteentjes. Vanwege het mooie weer besluiten we het museum vandaag niet te bezoeken en wandelen we verder langs prachtige statige herenhuizen. 

We passeren het kleine, gezellig eethuisje ‘Toet’. Hier staan heerlijke taarten op het menu, allemaal huisgemaakt. Geloof ons, dit Toetjesparadijs mag je niet zomaar voorbijlopen. Papa en ik laten ons verleiden en nemen de worteltaart en deze is werkelijk heerlijk! Ook binnen is het gezellig. Met het witgroene ruitjes behangpapier en de toffe inrichting zal het hier in de winter ook fijn vertoeven zijn. Wij zitten uiteraard op het terras - enig minpuntje zijn die rotbeesten. Ook in Nederland krioelt het van de wespen.

De kathedrale Jozefkerk aan de Radesingel heeft een zeskantige toren met als bijnaam ‘de dronkemanstoren'. Vanuit welke richting men ook kijkt, er zijn altijd twee wijzerplaten te zien en soms zelfs drie en daar hoeven we echt niet te diep voor in het glas gekeken te hebben. 

Er zijn in de binnenstad een dertigtal Groniger hofjes te vinden, waarvan de meeste gesticht zijn in de Middeleeuwen. Het is wel even zoeken, want als je niet weet waar ze zitten, loop je er straal voorbij. Bij het Pepergasthuis achter een kleine houten deur wacht ons een heerlijk zen momentje. Hier heeft de tijd stil gestaan. Oorspronkelijk boden de kleine huisjes onderdak aan pelgrims, armen, zieken en ouden van dagen. Ze worden nog steeds bewoond maar nu blijkbaar door jonge gezinnen.

Via de uitgaansbuurt komen we aan de Grote markt. Iedereen heeft honger gekregen dus zoeken we een gezellig restaurantje uit. We kiezen Hooghoudt, een typisch Hollands eethuis maar met een ober waar ik even stil van word. Wat een knappe man! Hij blijkt een bierkenner en blijft iets langer dan gebruikelijk aan onze tafel staan want zowel papa als Thomas zijn gefascineerd door de bierkaart waarop heel wat bijzondere Belgische bieren staan. De lunch is heerlijk en nog nagenietend, zetten we onze wandeling verder. De graffiti her en der in de stad is mooi en zelfs een hoopje oude fietsen, opgevist uit de grachten lijkt wel kunst en kan me bekoren.

De eeuwenlange geschiedenis van de stad Groningen weerspiegelt zich in het hedendaagse aanzicht ervan. Het meest opvallende kenmerk van de de stad is de Martinitoren aan de Grote Markt, oorspronkelijk gebouwd in 1497. De Toren wordt ook wel d’Olle Grieze (Gronings voor de Oude Grijze) genoemd en domineert de skyline van Groningen. Deze bijnaam heeft de toren te danken aan de huidige kleur van de verweerde zandsteen. Hij is het symbool van de stad en is met zijn 97 meter hoogte en 311 treden vermoeiend om te beklimmen, maar zeker de moeite waard. Via de indrukwekkende draaitrap bereiken we de luizolder. De klokken worden hier nog steeds met de hand geluid. Vroeger gebeurde dat veel vaker dan nu: kerkdiensten, feesten maar ook branden en ander gevaar werden toen door klokgeluid aan het volk bekendgemaakt. Op de takelzolder wordt het uurwerk bewaard. Boven hebben we een indrukwekkend zicht op de stad. Ik ben in mijn nopjes want of ik nu omlaag of omhoog kijk, overal zijn de waterspuwers goed te zien, Behalve dat ze van groot belang zijn voor het afvoeren van het hemelwater, vind ik ze ook gewoon mooi. Thomas die beneden gebleven is, wil onmiddellijk terug vertrekken wanneer we beneden komen maar dat is buiten Greta gerekend. Zij is zo buiten adem dat ze even moet bekomen maar ze heeft het toch maar gedaan!

Achter de Martinitoren bevindt zich het Martinikerkhof, met het Prinsenhof en de Prinsentuin, een bijzonder mooi stukje Groningen. Het Prinsenhof was oorspronkelijk een klooster, en is een indrukwekkend complex. Daarachter ligt de Prinsentuin. Deze renaissancetuin bestaat uit een rozen- en kruidentuin en een theeschenkerij. De prachtige zonnewijzer duidt ons de stand van de zon aan, die gelukkig nog volop schijnt!

Groningen was een Hanzestad, dit is te zien aan de vele pakhuizen die in en om de binnenstad bewaard zijn gebleven. Het is heerlijk wandelen hier in de schaduw van de kleine straatjes. Bij de nieuwe kerk, een achtkantig gebouw besluiten we even te verpozen. Binnen in deze protestantse kerk is het heerlijk rustig en kunnen we genieten van de orgelklanken. 

In het Noorderplantsoen, een prachtig park midden in de stad wandelen we rond de vijver en zetten we ons op het terras van ‘Zondag’, waarom het zo noemt, geen idee want ze zijn alle dagen open. We bestellen vers geperst fruitsap - heerlijk maar dat vinden ook die rotbeesten. In no time verdrinkt er eentje in Inge’s glas. Ze gaat binnen om een lepeltje vragen om het mormel uit haar glas te kunnen vissen en krijgt prompt een nieuw fruitsapje. Van service gesproken! Het verdronken beestje heeft haar vriendjes geroepen want jawel hoor nog geen minuut later cirkelen er weer twee boven onze tafel. We hebben het gehad en besluiten naar het hotel te gaan om in te checken.

Het hotel heeft een ouderwetse grandeur en is dus niet modern maar wel stijlvol. We hebben 3 aanpalende kamers. Klein maar wel gezellig. We hebben nog net even de tijd om ons op te frissen.

’s Avonds gaan we eten bij het Thais restaurantje Cho Fah in de Gelkingestraat 5, niet ver van het hotel. Hier waait een frisse bries uit het Verre Oosten. De inrichting brengt ons in exotische sferen door de fascinerende mix van klassieke Oosterse elementen en eigentijds design. Prachtige, heerlijke gerechten uit de culinair befaamde Isaan regio worden met liefde bereid door ladychef Jen en haar volledig Thaise keuken team. Alles smaakt heerlijk! Moe maar voldaan, kruipen we rond half 11 ons bedje in.