Gransdorf

De laatste dag in het vredige Gransdorf is alweer aangebroken. Na het ontbijt gaan we voor een laatste wandeling door het dorp via het schnappsbruggetje omhoog de berg op. Er waait een koude wind en het druppelt een beetje maar eens boven zijn de weergoden ons toch weer iets beter gezind en stopt de regen. Papa moet hier toch even rusten dus halen we de schnapps en de koekjes boven. 

Aan het kerkhof verwonderen we ons erover dat alle graven hier er zo mooi verzorgd bijliggen. Ook hier is er een kerstsfeer want op sommige graven liggen er zelfs kerstkransen, en niet zo’n kleintjes. Werkelijk geen enkel graf ligt er verwaarloosd bij. We nemen even een kijkje in de kerk maar deze is verlaten. Deze ochtend hebben de kerkklokken wel geluid maar nu is de rust hier weergekeerd. 

Via een modderig weggetje wandelen we opnieuw naar beneden om vervolgens aan de molen opnieuw drank en koeken boven te halen. Ondertussen is de zon doorgebroken en ziet het landschap er plots veel mooier uit. In de verte staan wat ezels in de wei en we hebben best nog wel wat koekjes over dus besluiten we ze even te verwennen. Niet te veel natuurlijk want al die suiker is niet goed voor die beestjes. De ezel heeft de reputatie een van de schattigste dieren te zijn om in een wei naast je huis te zetten en dat kan ik beamen. Zijn ze niet super cute?  Iedereen zegt ook dar ezels dom zijn, zeer dom zelfs maar volgens mij zijn ze echt wel bij de pinken. Aanvankelijk zijn ze een beetje bang maar al snel kunnen we hun vertrouwen winnen. 

Terug in het hotel, schuiven we onze beentjes onder tafel voor een laatste maaltijd. Lekkere frietjes met gebraad in roomsaus. Honger gaan we vandaag niet meer hebben denk ik. Hopelijk kunnen we volgend jaar opnieuw terugkeren zonder al te veel moeilijkheden. Al bij al was het ondanks het kleine gezelschap een super leuke ‘break’ in deze onzekere Corona tijd. 

Bitburg - Gransdorf

Het was een bewogen start van ons anders evidente weekend naar Gransdorf. Vanwege de alweer stijgende cijfers van de Corona besmettingen, haakten heel wat van de vrienden af maar de harde kern laat zich door het kut virus niet afschrikken. De avond voor vertrek kondigt de Duitse regering echter aan dat de maatregelen in Duitsland verstrengd worden. Vanaf zaterdag is niet enkel een vaccinatiebewijs nodig maar ook een negatieve test. Even zien we Gransdorf in het water vallen maar na een telefoontje met Frau Näckel, die ons vertelt dat we bij aankomst een zelftest kunnen doen, is er terug hoop. Nog snel even naar de apotheek dus. Op onze gebruikelijke eerste stop begint de vakantie pas echt met een overheerlijke witte chocolademelk met speculoos. Heerlijk!

Rond de middag komen we aan in Bitburg.De anders overvolle Bitstube waar we lunchen is nu helemaal leeg. Slechts een ander koppeltje zit er te lunchen en voor de rest hebben we de zaal voor onszelf. Lekker rustig! Allé voor ons toch. Of dat koppel zo blij was ons te zien, durf ik te betwijfelen. Na de lunch wandelen we wat door het dorp. Hier hebben ze echt hun best gedaan om de kerstsfeer tot leven te brengen. De weliswaar, kleine kerstmarkt staat al en overal hangen lichtjes en zijn de kerstbomen versierd. Duitsland is het land waar de kerstboom vandaan komt en het is dus niet zo vreemd dat de Duitsers meer dan wie ook toeleven naar kerst. De versieringen en lichtjes komen uit de opslag en in de kleine kraampjes kan je overal lebkuchen kopen.  In de straten is er echter niet echt veel volk en de Duitse gemutlichkeit is ver te zoeken want in elke winkel moeten we ook ons mondmaskertje opzetten. 

Bij aankomst in Gransdorf staat er geen enkele auto op de parking en ook binnen is alles verlaten. Birgit staat ons wel al op te wachten en meldt ons dat we de Corona test uitstellen tot morgenvroeg want de maatregelen gaan pas in op zaterdagochtend. Begrijpen wie begrijpen kan …. Wij liggen er niet van wakker want niemand staat te springen om zo’n stok in zijn neus te krijgen. We worden hartelijk ontvangen met een lekkere borrel. Ondanks de Corona bezuinigen ze hier nog steeds niet op het eten. We krijgen eerst een assortiment gerookte vis en als hoofdgerecht kip met rijst of frietjes met een champignonroomsaus.  Eten met een mondmaskertje, het is niet simpel, vraag dat maar aan onze pa. Ja Corona zorgt voor hilarische situaties. Het dessert bestaat uit een pruimentaart met vanillesaus. Het is nog vroeg wanneer we onder de wol kruipen. 

De volgende ochtend trekken we met onze zelftest en een bang hartje naar beneden maar daar krijgen we te horen dat we eerst mogen ontbijten. En wat als we positief zijn? ‘Ja dan waren jullie dat gisteren ook’, zegt Birgit. Er zijn nog 3 andere gasten die ons in de ontbijtruimte vervoegen. De oudjes hebben geluk want wanneer je 3 keer gevaccineerd bent, hoef je de zelftest niet te doen. De anderen testen gelukkig allemaal negatief.

Met een gerust hartje trekken we naar buiten in kerst outfit. Een mens moet eens zot doen in deze tijden. We besluiten richting kalkoven te wandelen maar in tegenstelling tot andere jaren doen we de wandeling achterstevoren. Het is zalig buiten, heerlijk temperatuurtje en de mist hangt als een dekentje over de velden. Die  staan vol met uitgebloeide en verdorde zonnenbloemen en geven het landschap een vreemde aanblik. Toch heeft het wel iets … Onze pa ziet er meer een douche in en nu ik de foto zie, ja het heeft er wel wat van weg.

In de verte zien we enkele hertjes dartelen. Onderweg stoppen we iets vaker dan anders zodat papa wat op adem kan komen. Erg vinden we dat niet want uiteraard zijn er heerlijke koekjes en drank. Wel jammer dat we onze ‘drankmeester’ niet bij hebben maar een shotje amaretto is ook wel lekker. De mannen houden het toch maar bij de echte jenever maar voor de dames is dat veel te sterk. De koekjes werden dit jaar gebakken door Dee Dee en zijn ook super lekker. Wat wil een mens nog meer? 

Omdat we rond half 1 terug moeten zijn en we de lange weg door tijdsgebrek niet meer kunnen doen, maken we een short cut en komen zo op een paadje waar we nog nooit gewandeld hebben. Onder de bomen staat een uitnodigende bank maar ze staat op losse schroeven want Sylvia en ik gaan bijna onderuit. Door de short cut moeten we het laatste stukje via de grote baan maar gelukkig is er niet veel verkeer in het dorp. Van al dat stappen heb ik het behoorlijk warm gekregen maar zoals steeds heeft Inge het koud. Er zijn nog zekerheden in deze onzekere wereld. 

Tijdens de lunch begint het zachtjes te regenen maar daarna is het opnieuw droog. Toch kiezen de meesten voor een kegel namiddagje ipv een wandeling.  We spelen het spel in twee groepen en het is de jonge generatie die het wint van de oudjes. Ons avondeten bestaat uit de schattige beestjes die we vanmiddag gezien hebben maar gelukkig heeft Birgit voor mij vis voorzien.