Vandaag gaan Marleen en ik een dagje naar Utrecht, de studentenstad van Nederland met een rijk middeleeuws verleden. We rijden tot aan de P&R en nemen vervolgens de tram naar het centrum. Wat ons toch weer meteen opvalt is dat het openbaar vervoer in Nederland super geregeld is en bovendien zijn de parking en de tram super proper. Eenmaal in het centrum aangekomen, wandelen we via het immense treinstation, door een gigantisch shoppingcentrum zo de stad in. Een eenzame reiziger ligt te slapen op een bank of ligt hij te turen naar de tekst ‘en hoe verder hij ging, des te langer was zijn terugweg’? Er zit een vleugje waarheid in.
Bij het eerste pleintje, de Neude, nodigt de priemende zon uit om al even halt te houden voor een drankje. Het is net 11 uur en de terrassen zitten al aardig vol. Toch is het relatief rustig in de stad, waarschijnlijk zitten alle studenten met hun neus in de boeken. Fietsen zit de Nederlanders in het DNA en dat blijkt want de hoeveelheid fietsers is hier echt enorm, daar bovenop komen dan nog eens de immens populair geworden elektrische steps. We moeten goed uitkijken waar we lopen. De binnenstad is zo charmant met de grachten en hun werven die vroeger als voorraadkelders gebruikt werden maar nu omgetoverd zijn tot sfeervolle terrassen. Het is een stad die charmeert, inspireert en bruist. Het grote postkantoor heeft een prachtige bibliotheek. Even verder bij het Huis De Coninck van Poortugael zien we Filips II, koning van Portugal en Spanje op de gevel staan. Het is een bijzonder gebouw. We wandelen verder langs de huisjes van het Margarethenhof die in de 16de eeuw werden gebouwd en na een bouwvallige periode in de jaren 80 gerestaureerd werden. Mooie geveltjes en graffiti duiken hier en daar op.
We komen bij de prachtige Romaanse Sint-Janskerk die vanwege de vele verbouwingen ook veel gotische trekjes vertoont. Voor de kerk staat een klein beeldje van Anne Frank. Aan de overkant zien we een prachtig portaal. Dat was vroeger de statenkamer. Opvallend is het grote standbeeld van Franciscus Cornelis Donders, een hoogleraar die een grote vooruitgang boekte in de ooggeneeskunde. We bevinden ons momenteel tussen de gebouwen van de universiteit. Het is even stappen naar de grachten van Utrecht maar dat loont echt de moeite. Langs deze grachten zijn er nog zo’n 732 werfkelders. Deze zijn uniek en zie je nergens anders in de wereld. Vroeger stroomde hier de Rijn en waren er vaak overstromingen. Daarom werd de loop verlegd, werden er sluizen gebouwd, kades aangelegd en tunnels gegraven tot in de kelders van de huizen. Momenteel vormen deze werfkelders geen verbinding meer met de huizen en zijn ze verkocht aan horeca uitbaters.
We houden halt bij een terrasje aan het water. Hier vinden we wat verkoeling. Aan het tafeltje naast ons, zit een groep meiden die enkele minuutjes later gezelschap krijgen. Ze hebben elkaar al even niet gezien en ze omhelzen elkaar luidruchtig, stoelen worden bijgeschoven. Wanneer iedereen een drankje heeft, keert de rust een beetje terug. We genieten van de drukte op het water. Er wordt veel gesubt en bootjes van verschillende grootte passeren hier om de haverklap. Af en toe roept iemand 'smakelijk eten'.
Het Doelenhofje was eerst een begijnhof, later een klooster. Eenmaal binnen in het hofje zien we een gaanderij die vroeger gebruikt werd door de kloosterlingen om naar de overkant van de straat te gaan waar hun kerk stond. Later werden de gebouwen een gevangenis en nu is het een soort bedrijvencentrum. Via de Vollerbrug komen we in de Lange Rozendaal waar arbeidershuisjes staan die dateren van de 19de eeuw. Destijds was er slechts 1 toilet per honderd inwoners en er was zelfs een huisje waar een gezin met 22 kinderen woonde. De huisjes aan de rechterzijde werden gerestaureerd en zo origineel mogelijk gehouden, behalve de achterbouw. De huizen aan de linkerkant van de weg werden afgebroken en vervangen door nieuwbouw. Toen ze hun miskleun inzagen werd het laatste stuk toch maar gerestaureerd met toevoeging van nieuwe elementen.
We passeren een minder mooi stukje van Utrecht maar enkel zo komen we opnieuw in het centrum. Bij de Domkerk houden we halt. Eigenaardig is dat de toren gescheiden is van de kerk. Toen in 1674 een zomerorkaan over Utrecht trok veroorzaakte dit enorm veel schade. Het schip werd volledig vernield en stortte in. De brokstukken bleven meer dan 150 jaar liggen. Ook de toren, met haar 112 m de hoogste van Nederland, werd zwaar beschadigd maar werd gerestaureerd. Op het plein kan je d.m.v. de betegeling nog de omvang van de originele kerk zien. In de mooie binnentuin genieten we van een straatmuzikant met een prachtige stem. Na dit muzikale intermezzo, wandelen we terug naar het station, vanwaar we opnieuw de tram nemen naar de parkeergarage.
