zaterdag 31 mei 2014

Potsdam

We gaan al fluitend naar het ontbijt want vandaag belooft een prachtige dag te worden. Geen enkel wolkje te bespeuren en het zonnetje schijnt al volop. Ik ben een stadsmens pur sang maar ik kan ook intens genieten van een flinke dosis flora en fauna. Vandaag staat Potsdam op het programma, een stad op ongeveer 30 km van Berlijn, die bekend staat om zijn paleizen, tuinen en oude Hollandse wijk. Plan was om de trein te nemen want dat zou de beste optie zijn ... en met de trein is het altijd een beetje reizen ... maar Thomas is wat te snel en heeft al tickets gekocht voor de S Bahn. Geen probleem eigenlijk, want we zijn op congé en ook al moeten we overstappen niemand is er boos om. Onderweg weer her en der mooie graffiti langsheen de spoorweg. Wanneer we in Potsdam aankomen besluiten we eerst de stad in te trekken want we krijgen een hongertje. We passeren de Nicolai Kirche met alweer een reuze koepel. Inge, Thomas en ikzelf doen de klim tot boven om alvast een overzicht te krijgen van wat deze stad te bieden heeft.
Terug beneden wandelen we in de richting van het Holländisches Viertel. Eigenlijk tegenstrijdig om in Duitsland naar een Nederlandse wijk te gaan maar deze zou naar verluidt toch wel heel bijzonder zijn. Ze is ontstaan doordat de toenmalige koning Frederik Wilhelm de eerste Hollandse arbeiders in Potsdam had uitgenodigd. Tussen 1733 en 1742 is er door de Nederlandse architect Jan Bouman een wijk voor ze gebouwd, bestaande uit 134 huizen in rode baksteen en met mooie puntgevels. In de centraal gelegen Mittelstrasse zijn er een aantal leuke cafeetjes, restaurantjes en winkeltjes maar we nemen de straat die leidt naar de Brandenburger Tor. Papa merkt verbaast op dat dat toch niet dezelfde is als die van gisteren ... oh nee slimmeke slim we zijn niet meer in Berlijn! De winkelstraat krioelt van de toeristen maar toch vinden we een plaatsje om te lunchen. Je kent dat ritueel wel, eerst even kijken wat de stand van de zon is om vervolgens ons stoeltje dan strategisch zo te zetten dat we de zonnestralen op ons gezicht voelen. Althans dat is wat de vrouwen doen, de mannen nemen de stoelen die overblijven. Ja unterschied muss sein :-) Ons lunchadresje heeft voor ieder wat wils. Christel eet niet want heeft nog geen honger, Inge, Thomas en François gaan voor iets hartigs en hoe kan het ook anders Greta en ikzelf gaan voor iets zoets ... echte Deutsche kuchen dat hebben we deze reis nog niet gehad. De reuze aardbeientaart is niet enkel een streling voor het oog maar smaakt ook verrukkelijk! Onze maagjes gevuld dus tijd om de calorietjes er weer af te stappen. Van hieruit vertrekt er geen bus naar de paleizen en tuinen van Potsdam dus gaan we maar te voet, via de Brandenburger Tor naar het Schloss Sanssouci. Frederik Willem II (Frederik de Grote) liet het naar Frans voorbeeld bouwen.
Hij wou een slot waar hij tot rust kon komen en dat spreekt ook uit de naam die hij ervoor koos: vrij van zorgen. Het aansluitende park vormt een perfect staaltje van aangelegde natuur. Het is wel even klimmen tot aan de top maar van daaruit hebben we een prachtig zicht op de verschillende tuinen. François wil beneden wachten maar na een telefoontje van mij dat het boven toch wel adembenemend mooi is, besluit hij de klim toch te wagen. Ik beloon hem met een ijsje.
We kuieren door de prachtige tuinen in de richting van het monumentale Neues Palais. Daar geraken we echter niet want we moeten dringend plassen en houden halt bij een klein cafeetje aan een vijver. Veel stelt het niet voor maar wanneer de nood het hoogst is ... De vrouwen schuiven aan maar het gaat tergend langzaam, misschien omdat we zo hoognodig moeten maar écht hoe lang kan een toiletbezoekje duren? Na een tijdje besluiten we bij de mannen te gaan ... Zonder overdrijven, met z'n drie gaan we allemaal terwijl de vrouw nog steeds niet buitengekomen is! Vervolgens ploffen we neer op een houten bankje voor een verfrissend drankje, samen met de zucht van welbehagen, die automatisch vanuit ons binnenste ontsnapt met de gedachte dat we het verdiend hebben. Daarna wandelen we terug naar de Brandenburger Tor en passeren een mooie moskee. Wanneer we opnieuw neerploffen op een terras, zegt François dat hij er ene trakteert. In de winkelstraat heeft hij namelijk zonet 70 euro gevonden. Iedereen neemt een Berliner weisse, 3 rote (met aardbeien) en 3 grüne (met appel). We keren terug naar het station langs de huisjes in rode baksteen met hun schattige puntdaken. François gaat af en toe ergens zitten want zijn voet begint pijn te doen. Blijkbaar is het toch nog niet echt genezen. We hebben natuurlijk al heel veel gestapt!
Iedereen is blij wanneer we terug in de S Bahn zitten. Thomas neemt de dames nog mee naar de KaDeWe, oftewel Kaufhaus Des Westens. Uit ervaring weet ik dat ik te veel geld uitgeef als ik mee ga dus François en ik zakken alvast af naar het hotel. Even denk ik .... stuur nog een berichtje 'denk aan mij' maar doe het toch niet ... Het is alsof ze mijn gedachten konden lezen want net dat waar ik aan dacht, dat brengen ze mee: overheerlijke macarons! Zouden ze me kennen? 's Avonds eten we in een echte Duitse pub de typische Duitse kost.



vrijdag 30 mei 2014

Historisch Berlijn

Zalig geslapen op mijn dun matrasje en opgestaan zonder rugpijn! Toch vreemd dat ik thuis met mijn nieuw bed en dito matras nog steeds als een oud vrouwtje mijn bed uit kruip en hier fris als een hoentje rondspring bij het ochtendgloren. Zou het te maken hebben met fengui, een miskoop of met het feit dat ik mij op vakantie gewoon het best voel? Met een klein hartje trekken we de gordijnen open en dat maakt ons instant blij .. blauwe lucht, wel met wat wolkjes maar toch ... hopelijk dus vandaag wel een zonnetje dat ons zal opwarmen. Om half 9 treffen we iedereen beneden aan het ontbijt en wordt de dag overlopen. Ma en pa zijn tot op heden geen fan van Berlijn dus daar moet dringend verandering in komen. Tijd dus om de mooie kant van de stad 'letterlijk en figuurlijk' in het zonnetje te zetten want deze stad met vele gezichten, van groen tot grauw, van historisch tot ultra modern is echt wel heel bijzonder. Gisteren kuierden we vooral door het voormalig oost Berlijn en ook al doen ze hun best om west en oost zachtjes in elkaar te laten vloeien door o.a. veel nieuwbouw, toch is het echt wel duidelijk waar de grens ligt. Vooral aan het 'volk' dat er rondloopt, veel marginalen, dronkaards en daklozen. Het westen komt nog altijd veel rijker over waar het oosten een meer culturele en bohemien sfeer heeft. Het ontbijtzaaltje is gezellig ingericht en het buffet is verrassend uitgebreid, zelfs gerookte zalm staat er op de rijkelijk gedekte tafel. Om half 10 trekken we de stad in, richting het historisch centrum van Berlijn waar zich alle belangrijke gebouwen bevinden. Met de U Bahn rijden we tot aan Unten den Linden waar onze wandeling echt begint. Vier jaar geleden was ik ook al eens in Berlijn dus ik wist van tevoren al dat het joodse Holocaust Mahnmal monument echt wel indruk maakt op mensen. Het is een golvend terrein waarop 2700 betonnen blokken staan en het houdt de herinnering aan de systematische vernietiging van het joodse volk levend.

Iedereen interpreteert het monument op en andere manier. Voor mij symboliseren de blokken grafzerken en de grijze kleur doet denken aan de as van de verbrande Joden. De ontwerper zelf wil geen betekenis geven aan het monument. Onder het blokken monument bevindt zich een informatiecentrum ter ere van de vermoorde Joden in Europa. Dit heb ik vier jaar geleden gemist dus deze keer wil ik dit wel zien. Het informatiecentrum is duidelijk, aangrijpend en indrukwekkend! Aan de hand van afscheidsbrieven en getuigenissen van familie vernemen we de gruwel van destijds. Wanneer we het centrum verlaten, staan we ineens midden in het ‘blokken’-monument, erg goed over nagedacht! Ook al hebben we vernomen dat de Reichtag niet kan bezichtigd worden zonder voorafgaande reservatie, willen we toch even kijken of dat werkelijk zo is. In 2010 kon je namelijk nog gewoon aanschuiven maar dat is dus nu verleden tijd. Dan maar even de koepel langs buiten bewonderen. Tot 1918 diende het gebouw als vergaderzaal voor de regering van het keizerrijk. Meteen na het aantreden van Hitler brak er brand uit in de Rijksdag en de vergaderzaal raakte zwaar beschadigd. Architect Sir Norman Foster verbouwde het verwaarloosde pand en maakte er een modern regeringsgebouw van. De opvallende koepel laat licht binnen dat via 350 spiegels de vergaderzaal in wordt gekaatst. Jammer dat we er niet in kunnen! Via de Brandenburger Tor, de voordeur van het historische centrum van Berlijn wandelen we naar de Pariser Platz. De indrukwekkende stadspoort stond 28 jaar lang in het niemandsland tussen Oost en West Berlijn. Er wordt druk gediscussieerd welke kant van De Pariser Platz nu Oost Berlijn was en welk deel West Berlijn.

De Pariser Platz is omringt door indrukwekkende gebouwen zoals de DZ Bank met een prachtige glazen gevel. In het gebouw zelf heeft de architect zich kunnen uitleven. Vanuit de enorme foyer kijk je op het atrium dat dieper in het gebouw ligt. Midden in het atrium staat een van glas en staal gemaakt soort vissen hoofd. Op de hoek bevindt zich het Adlon Hotel dat reeds door vele beroemdheden bezocht werd. Charly Chaplin, Theodore Roosevelt, Albert Einstein en Marlene Dietrich verbleven er maar ook Bill Clinton was er op bezoek. Het was ook hier dat Michael Jackson in 2002 zijn baby uit het raam liet bungelen. Ondertussen krijgen we honger en we zetten ons tussen de Berlijners in de middenberm van Unter den Linden. Mmmm de frietjes zijn net zoals ik ze graag heb. Aan de kilo's die er met zoveel vettigheid zeker al zijn bijgekomen, probeer ik even niet te denken. Het plezier vergallen terwijl het bezig is, moet je vooral niet doen. Het is nog vijf weken voor de échte zomer in het land is … tegen dan zal ik wel een tandje bijsteken. Unter den Linden is met recht en rede de bekendste straat van Berlijn. Het is één groot architectuurmuseum met bouwwerken uit alle tijden en het kloppend hart van Berlijn. Behalve heel groen is de laan ook zeer sfeervol, of beter was want ondertussen zijn ze een metrostation aan het bouwen en is de helft van de prachtige boulevard een bouwwerf. Sowieso is het Berlijn van nu niet meer te vergelijken met het Berlijn van vier jaar geleden. Overal wordt er gewerkt en heel veel gebouwen staan in de steigers. Wanneer we de koepel van de Berlijnse Dom beklimmen wordt ons dat pijnlijk duidelijk. Alleen al vanaf hier zijn er zeker 50 kranen te zien. Wanneer we beneden op de rest wachten, krijg ik naar mijn voeten van een security dame die er rondloopt. Even heb ik mijn warme voeten op de koude marmeren vloer van de kerk gezet. Ze zegt me dat het zuur dat zich op mijn voeten bevindt, de vloer aantast - Yeah right, zulke onzin heb ik nu nog nooit gehoord!! Ook de Bebelplatz, ooit een prachtig groot plein, is ondertussen één grote bouwwerf. In mei 1933 was de Bebelplatz het middelpunt van de boekverbranding. De nazi’s hadden een aantal schrijvers zoals Sigmund Freud en Karl Max als niet Duits gekwalificeerd. Hun boeken werden er verbrand. Hier bevindt zich ook de Sankt Hedwigs Kathedral, het middelpunt van het katholieke leven in Berlijn.

Tijd om naar de Neue Wache te gaan. Ondanks zijn geringe afmetingen en zijn ligging tussen imposante gebouwen, straalt het iets melancholisch uit. Dit is vooral te wijten aan het prachtige beeld ‘treurende moeder met dode zoon’ van Käthe Kollwitz. Een opening in het dak zorgt voor een mooie lichtinval – indrukwekkend. Het beroert iedereen die er binnen komt. Daarna volgt nog een zen momentje met het bezoek aan het Alter Jüdische Friedhof. Wat er nu uitziet als een klein verlaten park was feitelijk het eerste Joodse kerkhof in Berlijn dat door de nazi's vernietigd werd in 1943. Zo'n 12.000 mensen zijn hier verbrand tussen 1672 en 1827 . Het is een zeer indrukwekkende plek om te bezoeken. Hier hangt een beklijvende sfeer en toch straalt het kerkhof ook rust uit. We worden stil van het prachtige beeld aan de ingang.

Aan de Hackescher Markt zoeken we een terrasje op. Gezellig is het hier onder de bomen. Een straatmusicante met een geweldige stem zorgt voor het entertainment. Eén van de leukste dingen aan Berlijn is… het is goedkoop! Waar je in Parijs of Londen al snel veel geld kwijt bent op een terrasje omdat je nu eenmaal in fa-bu-lous Parijs of Londen zit, zijn de prijzen in Berlijn een stuk lager. 's Avonds gaan we dineren bij Peccorino, het Italiaanse restaurantje waar ik zo'n goede herinneringen aan had. Inge trakteert voor haar verjaardag en het is nog net zo lekker als vier jaar geleden. We hadden ons geen beter einde van deze tweede dag kunnen wensen.

 

 

donderdag 29 mei 2014

Berlin ... Here we come!

Vroeg uit de veren want de taxi pikt ons op om zes uur. We rijden naar Zaventem en het is nu nog super rustig op de baan. Velen hebben waarschijnlijk een lang weekend en draaien zich op dit moment nog even om. Na het inchecken eten we traditiegetrouw een sandwichke met tikkenei. Dat doen we uiteraard bij Starbucks - zelfs zonder Dee Dee hang ik eraan! François vindt dat maar niks zo'n zoete sandwich waarop christel zegt 'het zijn melk sandwiches, die met boter zouden nog veel zoeter zijn geweest' eh??? Op een vliegveld is niks zo leuk als mensen kijken. Nu is dit ook bijna het enige tijdverdrijf dat op deze plek de moeite waard is want anders duurt het wachten écht wel veel te lang. Als het boarding tijdstip naderbij komt, voel ik de spanning onder de passagiers toenemen. Iedereen wacht op het perfecte moment en houdt daarom het bord en de balie bij de gate nauwlettend in de gaten. Bij ons is het Thomas die alert is en ziet dat we van gate veranderd zijn. Wanneer het sein gegeven wordt, veren tientallen mensen tegelijk op om als eerste in de rij te staan. Wij vormen daarop geen uitzondering - dat heb je zo met die oudere generatie :-) Eenmaal in het vliegtuig schuifel ik door het gangpad. Na een abrupte stop omdat mijn voorgangster ineens haar stoel heeft gevonden, kan ik weer verder lopen. Wanneer ik mijn plaatsje gevonden heb, duurt het wel even voordat ik goed en wel geïnstalleerd ben in mijn halve vierkante meter. Aaahhh….., vakantie! Vier daagjes gewoon genieten – zalig na al die stress van de afgelopen weken. Na ongeveer een uurtje zetten we voet op Duitse bodem. We nemen een taxi naar ons hotel Berolina en checken in iets na 11. We bevinden ons in een statig herenhuis, een beetje vergane glorie maar ruime kamers. Het hotel is vlak over de Kaiser Wilhelm Gedächtniskirche gelegen dus besluiten we daar eerst even langs te gaan. Deze werd door bombardementen tijdens de tweede wereldoorlog zwaar beschadigd. De vervallen toren die ooit 113 meter hoog was, werd bewaard als symbool van de verschrikkingen van de oorlog maar staat nu jammer genoeg in de steigers. Rond de toren werd een modern complex opgetrokken die bestaat uit een zeshoekige toren, een achthoekige hal en een kapelletje. De 20.000 glas in loodramen geven het interieur een prachtige blauwe gloed.

Van de oude kerk kan ik alleen maar zeggen dat het heel jammer is dat deze gebombardeerd is tijdens WO-2, het restant is prachtig. Wat konden ze vroeger veel met weinig middelen. De Gedächtniskirche is vlak bij de Kurfurstendam gelegen. Dit is de grootste winkelboulevard van Berlijn, gelegen in het westen van de stad. De Ku'Damm, zoals de straat in de volksmond genoemd wordt, was het centrum van het oude West-Berlijn. Je vindt er allerhande winkels. Van duur tot goedkoop. Vandaag is het echter ook hier een feestdag dus alles gesloten. Heel jammer want het is ijskoud in Berlijn, slechts 8 graden en daar waren wij dus niet op voorzien. Ik dreig als een grumpy old man te klinken maar waar de ware 'grumpy' zeurt om te zeuren, hef ik naar mijn bescheiden mening met recht en reden de klaagzang aan. Wat is dat nu voor een klote weer? We gaan ons verwarmen in een soort Duitse Panos waar we met z'n allen, hoe kan het ook anders, een echte vettige Duitse bockworst eten tussen een broodje. Op de Potsdamer platz staat er een rommelmarktje dus besluiten we daar even te kijken of we geen muts en handschoenen kunnen vinden - ja waarschijnlijk denken jullie dat we overdrijven maar écht het is berekoud in Berlijn! Deze items vinden we niet maar plots zien we een kraampje waar ze alpaca dekentjes verkopen. Zowel Inge als ikzelf twijfelen geen moment ... Zalig ingedoffeld wandelen we naar het Dali museum.

Vorige keer was dit gesloten dus nu wil ik dat zeker niet missen. Dit museum van het Spaanse genie en bovendien ook mijn lievelingsschilder huisvest meer dan 400 werken (voornamelijk litho's) en is de grootste permanente tentoonstelling van de schilder. Genieten! Na een uurtje ronddwalen drinken we nog een kopje koffie. Via het Sony center wandelen we naar Checkpoint Charly. Van 1961 tot 1989 was dit de enige doorlaatpost over de weg voor buitenlanders tussen Oost en West Berlijn. Kort na het vallen van de muur in 1989 werd het checkpoint opgeheven en met een stenen silhouet in het asfalt aangegeven. Checkpoint Charlie werd effectief gesloopt op 22 juni 1990. In 2000 werd een exacte kopie van het oorspronkelijke wachthuisje geplaatst. Het wemelt hier van de toeristen dus houden we het snel voor bekeken. Onze tocht zetten we verder richting Gendarmenmarkt goed wetende dat we dan voorbij dé chocolatier van Berlijn komen, Fassbender & Rausch. Snel even naar binnen dus voor wat chocolaatjes. Bij de Gendarmenmarkt, voor mij één van de meest gezelligste pleintjes van Berlijn vanwege de historische gebouwen die er omheen staan en de gezellige terrasjes die er vandaag dus volledig verlaten bij liggen, nemen we nog snel even een kijkje in het 'ampel winkeltje' - heel schattig die verkeerslicht-figuurtjes van de toenmalige DDR. Het plein zelf heeft een imposante uitstraling vanwege het samenspel van zowel de Duitse als de Franse dom. Ondertussen zijn ook Greta en Christel zowat bevroren dus besluiten we de metro te nemen naar de East Side Gallery, het grootst overgebleven stuk van de Muur gelegen langs de Mühlenstrasse.

De East Side Gallery is zo bijzonder omdat het één van de weinige overblijfselen is van de Muur. De lengte: 1200 meter. Vroeger was de muur 45.3 kilometer lang. Op de East Side Gallery vind je graffiti, schilderingen en andere kunstuitingen. Hoewel de muur oorspronkelijk is, zijn de kunstwerken dat niet want het betreft een stuk oostmuur en de echte Berlijnse muur was aan de oostkant niet beschilderd. Dat lieten de autoriteiten niet toe. Ze zijn in 1990 gemaakt door 118 kunstenaars uit 21 landen. De schilderingen hadden nogal wat te lijden van het weer en amateur spuiters. In 1997 werd er dan ook een vereniging opgericht die de langste openluchtgalerie van de wereld wil beschermen. Ik hou van graffiti, mooie graffiti welteverstaan en er zitten er écht wel leuke tussen.

Omstreeks 6u nemen we de metro terug naar de Kurfurstendam om te gaan eten in het Italiaanse restaurantje waar ik 4 jaar geleden zo vol van was. Jammer genoeg zit het stampvol dus reserveren we alvast voor morgenavond en gaan vandaag elders. Rond 10u gaan we terug naar het hotel want het was een lange vermoeiende dag. Hoopvol wat het weer voor morgen betreft, kruipen we onder de wol.

 

dinsdag 27 mei 2014

Berlijn - stad van braadworsten en blondschuimend bier


De tijd vliegt en vliegt en vliegt en ik vlieg maar mee, de ene dag met wat meer zin dan de andere. De vorige vakantie ligt ondertussen enkele weken achter me en ik ben het alweer gewoon om vroeg uit bed te rollen en in een hels tempo de week door te komen. Tijd dus om terug even te herbronnen. Deze gure dag krijgt opeens meer kleur als ik goed en wel besef dat ik vandaag opnieuw mijn koffers mag pakken want ik trek naar de stad van de braadworsten en het blond schuimend bier – Berlijn. Het liefst ontdek ik elke keer weer nieuwe bestemmingen als ik op reis ga en roep ik vaak heel hard ‘ik ga nooit terug naar eenzelfde plek’. Maar zeg nooit “nooit”, want inmiddels weet ik dat je op een citytrip nooit alles in één keer kan bekijken en beleven. Eigenlijk is het best leuk om nu nog eens terug te keren naar Berlijn. Vorige keer waren het vooral de highlights van de stad die ik bezocht maar misschien dat ik deze keer hele andere dingen ga ontdekken.

Iedereen die me kent, weet dat ik geregeld de dringende behoefte voel om me onder te dompelen in een vreemde stad en me te verliezen in nieuwe indrukken. Het is een oerdrang waar ik maar al te graag aan toegeef. Ik kijk er dus enorm naar uit!