Veere

De dag begint opnieuw vroeg in Zoutelande want vandaag is het marktdag en de marktkramers zetten al van in de vroege ochtend hun kraampjes neer. Het weer is helemaal omgeslagen, het is bewolkt en er staat een frisse wind. Na het ontbijt lopen we even langs de marktkraampjes en maken daarna een uitstapje naar het mooie dorpje Veere. We rijden via kleine polderweggetjes, door prachtige dorpjes en langsheen unieke vlaktes naar het betoverende historische stadje.

Elke dinsdag is het ook in Veere markt en dan wordt door de inwoners de klederdracht van vroeger uit de kast gehaald. Tijdens onze wandeling door het stadje komen we historische figuren tegen zoals een Zeeuws meisje, een mosterdmaker en enkele kinderen in Walchers kostuum. Op de markt zelf vinden we geen moderne apparaten wel nostalgische huishoudelijke toestellen, antiek en brocante, ouderwets snoepgoed etc. Natuurlijk ook veel streekproducten en we zien een demonstratie van schapen scheren. 

De smalle straatjes met kinderkopjes, de statige handelshuizen en niet te vergeten de imposante Grote Kerk en het beroemde Stadhuis voeren ons mee naar vervlogen tijden.  Door het miezerige weer,  het is ondertussen flink koud geworden, besluiten we hier nog snel te lunchen en daarna weer huiswaarts te keren. 

Jammer van het weer op mijn laatste dagje Zeeland maar al bij al heb ik er toch ontzettend van genoten!

Vlissingen - Shop till you drop!

Maar een keertje wakker geweest vannacht dus al bij al lekker geslapen. ‘s Morgens om 6 uur is er echter al veel bedrijvigheid in de grote winkelstraat waar het appartement gelegen is. Het is een aan en afrijden van camions die de plaatselijke winkels moeten bevoorraden. Ook de bloemist van Zoutelande komt in de vroege ochtend alle bloembakken van water voorzien met een grote truck waarvan de motor blijft draaien. Na ons ontbijt trekken we naar Vlissingen voor een dagje shoppen. 

Zoutelande is meer dan zon, zee en strand. Aan de andere kant van de duinen zijn er indrukwekkende bloemenvelden die we passeren. We worden er instant blij van want al die kleuren in de vroege ochtendzon doen ons beseffen dat de zomer nu eindelijk begonnen is. 

Bij aankomst in Vlissingen is het nog wat te vroeg om te shoppen want de winkels gaan pas open rond de middag dus doen we eerst een terrasje. Stilaan lopen de straten vol en worden de rolluiken van de winkels opgetrokken. Het is nog overal solden dus geven we onze ogen de kost, waarna onze portemonnee leger en leger wordt. Shoppen is met iedere vriendin anders maar telkens wanneer Marleen erbij is, vind ik plots allerlei leuke spulletjes en ook zij heeft al snel een paar zakjes in de hand, waardoor ik me wat minder schuldig voel. We slenteren gemoedelijk door de winkelstraatjes en houden na twee uur non stop winkeltje in, winkeltje uit een korte pauze bij een gezellig terrasje. Terug thuis, bekijken we onze buit en dat maakt ons blij! Vrouwen en shoppen, een dodelijke combinatie. 

Met een ijsje in de hand, nog even genieten van de Zoutelandse zon op het terras alvorens we aan het eten beginnen.  ‘s Avonds is er nog een goede film op tv en daarna kruipen we moe maar voldaan onder de wol. 

Zoutelande

Vandaag ga ik op bezoek bij Marleen die vijf weken in Zoutelande logeert. Zoutelande, het Zeeuwse dorp achter de hoge Walcherse duinen wordt in de zomer drukbezocht maar ik ben nog vroeg en heb net achter de hoek een parkeerplaatsje gevonden.  Bij het horen van “Zoutelande” denk ik meteen aan de songtekst van Blof. ‘Blij dat je hier bent’ is heel toepasselijk want Marleen ontvangt me met open armen. We zitten hier wel niet in een oud strandhuis maar wel in een mooi gezellig appartement met prachtig terras.

Ik ben geen strandligger dus ik hoop dat Marleen alternatieve, leuke dingen weet te verzinnen om onze dagen te vullen. Vroeger, als kind, ging ik vaak met Sisi, mijn toenmalige beste vriendin naar de Belgische kust en dan was het wel om te zonnen maar mijn bleke huidje zag telkens zo rood als een tomaat en daardoor komt het dat ik het langdurig strandliggen geband heb uit mijn leven.  

De bagage wordt uitgepakt, we gaan terug naar buiten en we starten een duinwandeling. Vanaf het duinpad hebben we een grandioos uitzicht over Walcheren en de Westerschelde. Nergens anders komen de schepen zo dicht langs de kust dan hier, tussen Zoutelande en Vlissingen. Aan de andere kant kijken we uit over een kleurrijk patroon van akkers en weilanden, onderbroken door dorpen met spitse kerktorens.

We zetten ons verstand even uit en kijken niet meer op de klok. Gewoon even alles loslaten kan heerlijk zijn, even de dagelijkse sleur verwisselen voor een momentje van rust. Het gevoel van alleen op de wereld te zijn met enkel het geluid van de golven en de meeuwen. Zalig! Ik hou van de Nederlandse kust want in tegenstelling tot de Belgische kust vind je hier niet al te veel joelende kinderen en geen strandbedjes die naast elkaar geprakt staan als sardienen in een doosje. Kortom hier is er nog veel ruimte. Toch kruipen de mensen allemaal samen op een stukje strand net onder de trap die hen vanuit de duinen naar beneden brengt. 

Onderweg stuiten we op enkele bunkers uit de tweede wereldoorlog. Hier bevindt zich het bunkermuseum maar dat is nog gesloten. De duinen hier zijn echt mega hoog en dat voelen we al snel in onze kuiten! Onze spieren zijn snel opgewarmd. Tijdens onze wandeling zien we hoe prachtig ons buurlandje wel niet is. We zijn behoorlijk onder de indruk van de mooie vergezichten over zee en de duinen vanaf de hoogste top van Zoutelande. Het laatste stukje van de wandeling gaat langs weiden vol prachtige paarse bloemen. Aan een meertje houden we even halt. Enig nadeel hier is dat er her en der afval gedropt werd. Jammer want dat verstoort het idyllische plaatje en beetje. 

Na twee uurtjes wandelen, arriveren we terug in de winkelstraat waar het ondertussen heel erg druk is geworden. De toeristen kruipen als paddestoelen uit de grond en wanneer we voorbij een ijssalon wandelen, hoor ik plots mijn naam. Ilse die vandaag jarig is zit er te genieten van iets lekkers. Leuk om elkaar nog eens te zien. We zoeken zelf een terrasje op om iets te eten. Na een lekker broodje kroket neem ik nog snel een ijsje mee naar boven waar we ons op het zonnige terrasje installeren om even uit de drukte te ontsnappen. De vermoeidheid van de voorbije weken slaat weer toe en voor ik het weet lig ik zachtjes te soezen in het zonnetje. Het is al 3 uur voorbij wanneer ik het te warm krijg. Dat half uurtje siësta heeft me deugd gedaan. 

Zoutelande wordt ook wel de Zeeuwse Rivièra genoemd. Hier is het strand niet alleen kilometerslang, het is ook breed maar vooral ook erg schoon en ligt als een uitgestrekte vlakte voor onze voeten. Met de wind in de haren en de zon in de rug maken we een heerlijke strandwandeling door het mulle zand en genieten we van het weidse uitzicht. Lekker kuieren langs de vloedlijn, heeft veel voordelen – zo verbetert het de bloedsomloop en geeft het een natuurlijke voetmassage. We wandelen helemaal tot aan de vuurtoren.  Oeps vuurtoren? Volgens mij is dit iets anders hoor Marleen. Verder landinwaarts zien we wel een vuurtoren vlak aan een prachtig meer. Aan een hippe strandtent houden we even halt om iets te drinken. Van op het terras hebben we een prachtig zicht op de zee. Het luisteren naar de wind en de zeemeeuwen maakt me melancholisch.  Ik sluit even mijn ogen en begin zachtjes te dromen. Ik proef de zilte zeelucht en voel de rust in mijn hart terugkeren.

Op onze terugweg is het strand zo goed als verlaten want het is bijna 7 uur. Het is af en toe even opletten waar we onze voeten zetten want de kwallen hebben hier vrij spel. Indrukwekkende dieren maar je wil er niet op trappen! We besluiten thuis te eten en Marleen maakt een heerlijke wok van kip. Daarna genieten we nog wat na van deze prachtige dag op het terras waar nog steeds de zon van de partij is. 

Het voordeel van een mooie zomerdag? Een prachtige Zeeuwse zonsondergang. Het brede strand baadt in een prachtig licht en heeft een goudgele gloed.

Brugge

Vandaag is het weeral tijd om afscheid te nemen van Paula en Achiel maar eerst ontbijten we nog lekker samen met hen in de gezellige veranda. De poezen hebben heel de morgen getracht boven het geblaat van de schaapjes te komen maar dat is hen niet gelukt. Nu zitten ze allebei uitgeput voor het raam. We zitten nog vol van de stevige maaltijd van gisteren maar aan een lekker eitje kunnen we niet weerstaan. Onze gastvrouw tovert binnen de 10 minuten een omelette en een spiegelei op tafel. 

Na het ontbijt rijden we naar Brugge op zoek naar het adres van onze oude reisgezel Agnes. Ze is verhuisd naar een gezellig appartement aan de Damsevaart Zuid. We hebben haar gisteren gebeld met de vraag of ze vandaag thuis zou zijn. Ze was aangenaam verrast en wou ons ook graag nog eens een keertje terugzien. Wanneer we daar arriveren staat ze ons al op te wachten. Het is een blij weerzien en we stellen vast dat ze nog altijd even tof maar oh zo chaotisch is. Ze wil duizend en een dingen tegelijkertijd vertellen en maakt zoals steeds haar zinnen nooit af. Ze is er volgen ons van overtuigd dat we haar gedachten kunnen lezen.

Voor onze lunch heb ik het Indisch restaurantje ‘Indian Tandoori’ geboekt op de Oude Gentweg in Brugge en Agnes wil graag mee dus besluiten we naar daar te wandelen, ook al ligt het aan de andere kant van Brugge. Hier kunnen we de auto gemakkelijk laten staan en is het gratis. Na een half uurtje stappen zien we dat Agnes het moeilijk krijgt - haar gezicht kleurt weer paars, maar we maken ons weinig zorgen want dat hebben we in Tibet ook meegemaakt. Ze geraakt redelijk snel oververhit. We vertragen dus een beetje. Gelukkig passeren we net op dat moment enkele Godshuisjes die volgen haar de mooiste van Brugge zijn en dat moeten we beamen. We verpozen even in het mooie wilde tuintje. Ondanks onze kleine tussenstop, zijn we toch net op tijd in het restaurant. Tot vier maal toe zegt ze: ‘het is daar op het einde van de straat’, om daar ter plekke dan te beseffen dat het toch nog wat verder is. Annelies en ik hoeven maar naar elkaar te kijken om te weten wat we aan het denken zijn maar Agnes’ manier van doen brengt toch spontaan weer een glimlach op ons gezicht. We houden van deze vrouw ook al zijn we het er beiden over eens dat we haar niet dagelijks moeten zien want dan zouden we gek worden.  Maar zo voor een dagje is het echt gezellig om eens uitgebreid bij te kletsen.

We nemen plaats in het kleine gezellige restaurantje en bestuderen de uitgebreide kaart. Hierop staat een waaier aan traditionele bereidingen uit de Noord-Indische Moghulkeuken. We maken weer een culinaire reis door India en genieten van elke hap. Heerlijk toch die specerijen! 

Na de lunch wandelen we samen, op het gemakje nu, terug in de richting van de Damsevaart maar houden in de historische binnenstad af en toe halt om de prachtige gebouwen te bekijken, alsook de indrukwekkende constructies van hedendaagse kunstenaars en architecten. Momenteel loopt de triënnale in Brugge en dat merk je aan de massa toeristen die de stad overspoelen, maar Agnes kent de weg op haar duimpje en brengt ons via rustige straatjes naar plekken die we nog nooit gezien hebben. Zo belanden we bij het oudste cafeetje van Brugge - Café Vlissinghe. Hier drinken de dames in het gezellige binnentuintje een Paljas maar ik ga voor een heerlijke mocktail, want ik moet straks nog rijden natuurlijk. We genieten van deze verfrissing want de zon brandt op onze huid. Hier zitten voornamelijk locals want het ligt toch een beetje uit het historische centrum. Na een klein uurtje zetten we onze wandeling verder en bij Agnes aangekomen, genieten we nog van een zoete lekkernij. Agnes heeft het bakken nog niet verleerd en serveert ons een heerlijke appelcake met kaneel en rozijntjes. Rond een uur of 7 besluiten we terug naar huis te rijden. We beloven elkaar om nu geen 8 jaar meer te wachten vooraleer we elkaar terugzien.