Financial district - Lady Liberty

Het is nog vroeg in de ochtend en de stad slaapt nog wanneer we over Times Square wandelen naar de metro. Hoe heerlijk is het om zo zonder mensenmassa dit anders zo drukke stukje van de stad te bewonderen. De lichtreclames branden nu enkel voor ons.

De metro is nogal een ‘ding’ in New York. Sommige mensen vinden het complex, verwarrend, spannend of zelfs eng maar wij vinden het vooral een goed alternatief voor stappen. Het netwerk is toch wel een beetje verouderd. Sommige metrostellen zijn vies, donker en heet. We moeten ook goed opletten dat we de juiste ingang nemen want er zijn er meerdere. Dee Dee loodst ons moeiteloos door het kluwen van gangen ondergronds. Wanneer we terug bovengronds komen, zien we een onwaarschijnlijk groot wit gebouw met stalen, vleugelvormige uiteinden die naar de hemel reiken. Dat is de Oculus, een vervoersknooppunt en winkelcentrum.

Het gebouw is een van de vele die werden opgenomen in het plan van de stad om het World Trade Center na 11 september opnieuw op te bouwen. De Oculus is ontworpen door de Spaanse architect Santiago Calatrava en hij gaf zijn ontwerp de naam ‘A bird being released from a child’s hand’. Om een mooie foto te kunnen nemen, wandelen we naar het tweede niveau. Hier kunnen we over de grote doorgangshal fotograferen zodat we de stalen ribben van het dak erboven mooi kunnen zien. 

Misschien denk je bij ‘Financial District’ meteen aan een wijk waar vooral zakenmensen haastig rondrennen met een ‘coffee to go’ en waar voor toeristen niet zo veel te beleven valt. Deze wijk, tussen Broadway en South Street, heeft echter verschillende pareltjes. Overdag is FiDi lekker levendig maar met name ’s morgens vroeg voelt het heerlijk relaxed om hier over straat te lopen en eventjes onderdeel te zijn van de locals die beginnen aan een nieuwe, lange werkdag in New York.

We hebben vooraf kaartjes gekocht voor het 9/11 Museum op Ground Zero maar we zijn nog een beetje te vroeg dus nemen we eerst een kijkje bij het 9/11 Memorial monument, een herdenkingsmonument voor de slachtoffers van de terroristische aanslagen op het World Trade Center in 2001. Op de plek waar eens de Twin Towers gestaan hebben zijn er nu twee grote bassins gemaakt: ‘de Reflecting Pools’. Het water loopt langs de randen naar het midden van het bassin waar het verdwijnt in een groot zwart gat dat nergens naartoe leidt. In een oh-zo drukke stad is het erg moeilijk om mensen stil te krijgen maar hier krijgen we beiden kippenvel. Het water dat de diepte in stroomt, het geeft een akelig gevoel. We voelen de pijn en het verdriet dat vele New Yorkers tot op de dag van vandaag nog steeds met zich meedragen.

Mooie traditie: langs de rand van de vijvers staan alle namen van de slachtoffers uitgefreesd. Op ieders verjaardag wordt er een witte roos bij de naam gestoken. Memorial Plaza wordt omringd door 400 witte eikenbomen, maar één boom spring eruit: Survivor Tree. Deze boom werd flink gehavend maar ondanks dat alles om de boom in puin lag, leefde hij nog. Survivor Tree is tijdelijk verwijderd tijdens de herstelwerkzaamheden, maar kreeg in 2010 zijn plek terug. Nu staat de boom symbool voor veerkracht, overleving en wedergeboorte. Bijzonder hoe ze dit hebben neergezet. Wat zich hier op 9 september 2001 heeft afgespeeld moeten we nooit vergeten. 

Hoewel het al 23 jaar geleden is, zit de 9/11 ramp nog vers in ons geheugen en staan de beelden van de vliegtuigen die zich in de WTC-torens boorden en NYC en de wereld voorgoed veranderden op ons beider netvlies gebrand. Twee commerciële vliegtuigen vol met passagiers doorboorden de torens en 3000 mensen kwamen om het leven. Het museum vertelt het verhaal van die dag door middel van interactieve technologie, archieven, foto’s, persoonlijke verhalen en een verzameling artefacten.

De tentoonstelling om meer te weten te komen over de aanslagen op het World Trade Center en de impact die het heeft gehad op de New Yorkers en andere Amerikanen is indrukwekkend. Wanneer we van de Memorial Hall afdalen naar de fundamenten (21 meter ondergronds), komen we langs The Survivor Stairs. Dit is een betonnen trappenhuis dat diende als vluchtroute voor honderden mensen die probeerden te ontsnappen uit de brandende torens. Geen plek dus waar je bijzonder vrolijk van wordt, maar wel een absolute must als je in New York bent. Van de afbeeldingen van de mensen die zijn overleden, mogen we geen foto's maken. Het blijft heel indrukwekkend. We worden er stil van, en de herrie van de stad lijkt hier heel ver weg. Eenmaal buiten is het contrast dan ook mega groot. Naast Oculus staat er een grote foodmarkt en het is er een drukte van jewelste. De vrolijke muziek, de vele kraampjes en de graffiti in felle kleuren zorgt ervoor dat onze tristesse snel verdwijnt.

Het One World Trade Center is met 541 meter het hoogste gebouw van het Amerikaanse continent. De toren is in de plaats gekomen van het verwoestte World Trade Center. Het nieuwe One World Trade Center staat vrijwel op dezelfde plek en werd geopend in 2014. Op het dak bezoeken we de One World Observatory op de 100st verdieping. Van hier hebben we een panoramisch zicht op de skyline.

Terug beneden passeren we nog even in het American Express gebouw waar het prachtige Eleven Tears Memorial de 11 werknemers die op 11 september 2001 omkwamen herdenkt. Een diamant hangt boven een waterpoel waar om de paar seconden een druppel in valt. 

Wat verderop staat de St Paul's Chapel, een van de bekendste koloniale gebouwen van de stad. Na de terroristische aanslagen was dit een plaats van hoop en rust voor de leden van de New Yorkse brandweer- en politiediensten en voor anderen die betrokken waren bij de Ground Zero hersteloperatie. De kapel bleef op wonderbaarlijke wijze ongedeerd toen de Twin Towers instortten – niet één raam was gebroken. Een half miljoen warme maaltijden werden toen door het personeel van de kapel uitgedeeld aan de hulpverleners.

De Barthman's Sidewalk Clock bevindt zich in het beton voor de deur van een juwelierswinkel en geeft al meer dan een eeuw lang de tijd aan vanop de grond. Veel mensen lopen er dagelijks overheen zonder er veel bij stil te staan. Enfin, toch een leuke manier om even te checken hoe laat het is voordat we verder gaan met onze wandeling.  

Ondertussen hebben we wel een hongertje dus besluiten we naar de Trinity Place Bank Vault Bar te gaan voor de lunch. Eten in een niet meer gebruikte kluis? Dat trok onze aandacht. Wanneer we door de dikke stalen deur van de kluis binnenwandelen, wanen we ons in een andere wereld. De stijlvolle inrichting en zachte verlichting zorgen voor een fijne sfeer. We nemen wat finger food, mini hamburger een kipsatés.

Op het kruispunt van Broadway en Wall Street, komen we Trinity Church tegen. Ze staat pal tussen de moderne wolkenkrabbers. Dit is de derde kerk die is opgetrokken op deze locatie en ze staat er sinds 1846. Ze heeft een gotische torenspits met een verguld kruis. Tijdens de aanslagen van 11 september schuilden heel veel mensen in de kerk voor de enorme puinwolk die door de straten werd geblazen.

Onderweg naar de Hudson Rivier, zien we een grote mensenmassa bij het standbeeld van ‘Wall Street Charging Bull’. Er wordt gezegd dat het aaien over de bol, of nog beter, het beestje even flink bij de ballen nemen, geluk zou brengen. Dee Dee gelooft er niets van en we hebben ook geen zin om het uit te proberen want er staat een lange rij. 

Vandaag hebben we ook een afspraak met Lady Liberty. We wandelen dus naar het zuidelijkste puntje van Manhattan Island om de Staten Island Ferry te nemen, een gratis veerboot die heen en weer vaart tussen Manhattan en het stadsdeel Staten Island. De ferry vertrekt vanaf Whitehall Street. Wanneer we ingestapt zijn, blijven we op het achterdek. Tijdens de 25 minuten durende boottocht hebben we vanaf hier een uniek uitzicht op het Vrijheidsbeeld en Ellis Island. 

Het Vrijheidsbeeld is misschien wel het meest bekende icoon van New York. Het staat symbool voor de verwelkoming van iedereen: terugkerende Amerikanen, gasten en immigranten. De dame met de vlam staat fier overeind in het zonnetje en we verbazen ons over de enorme hoeveelheid boten, bootjes en vooral helikopters. Die vliegen af en aan naar Manhattan: we zien er soms wel 4 of 5 tegelijk in de lucht. Daar we beiden al op Ellis Island geweest zijn, slaan we dit over. Hier zetten alle immigranten voet aan wal in het 'beloofde land' Amerika. Van op de boot hebben we ook een geweldig zicht op de stad.

Aangekomen op Staten Island moeten we even van boord om vervolgen een half uurtje later de ferry terug te nemen. Terug in Manhattan, wandelen we naar South Street Seaport van waar we een prachtig zicht hebben op de Brooklyn Bridge.

Ondertussen is het bijna 6 uur en hebben we honger. We passeren een kleine pizzeria met de naam ‘Di Fara’. Het bestaat al sinds 1965 dus slecht zal het niet zijn. We vragen een pizza met twee verschillende helften. Eentje met kaas en eentje zonder. Hier in New Hork is dat absoluut geen probleem. We kunnen de pizza helemaal zelf samenstellen. Wanneer de pizza klaar is bedekt deze zo goed als heel de tafel. We gaan dus goed ons best moeten doen om alles op te krijgen. Mij lukt het bijna maar Dee Dee laat meer dan de helft staan. Goed eten in New York hoeft echt niet duur te zijn. Het is een komen en gaan in de kleine zaak waar mensen hun pizza komen uithalen. Een mooie lenige zwarte man met twee grote honden, waaronder een ridgeback, komt de zaak binnen en bestelt een pizza. Hij maant de honden aan te zitten en neemt ook zelf plaats aan een tafeltje. Terwijl hij zijn pizza verorbert, kijken de honden toe maar ze geven geen kik. Deze zijn duidelijk goed opgevoed.

We moeten uiteraard nog een kijkje nemen in het epicentrum van het financiële district, Wall Street. Voor het imposante gebouw van de New York Stock Exchange staat het standbeeld ‘Fearless Girl’. Het is een prachtig beeld van een jong meisje dat uitdagend, met de handen op haar heupen, naar de beurs kijkt. Het zou een ode zijn aan de sterke vrouw en de genderdiversiteit. Het moet bedrijven aanmoedigen om meer vrouwen aan te nemen. 

We nemen de metro terug naar Times Square waar het weer een drukte van jewelste is. We zijn dan ook blij wanneer we in het hotel weer tot rust kunnen komen. Hoewel wij graag het maximale uit de vakantiedagen willen halen is het voor vandaag met meer dan 25.000 stappen wel mooi geweest. Morgen is er weer een nieuwe dag en dan hebben we vast nog wel tijd om te doen waar we nu absoluut geen zin meer in hebben

Upper Manhattan - Central Park - Roosevelt Island

Mijn biologische klok is nog steeds niet helemaal aangepast, want om 6 uur ben ik klaarwakker. Vandaag gaan we het meest populaire gedeelte van New York ontdekken, namelijk Upper Manhattan. Hier bevinden zich vrijwel alle highlights. Buiten het meest toeristische gedeelte is dit ook het financiële centrum van New York, met talloze hoofdkantoren van multinationals en eindeloos veel wolkenkrabbers. We hebben er eigenlijk al een groot stuk van gezien daar we nog maar nauwelijks de metro gebruikt hebben. Ik vind deze hier zo onoverzichtelijk waardoor ik sneller kies voor de benentram. Zo lang we het nog kunnen … 

New York kan een hectische en overweldigende plaats zijn wanneer je er voor het eerst komt, zeker als je logeert op Times Square. Daarom vinden wij het aangenaam om onze ochtend voor de verandering in rust door te brengen en trekken we naar Central Park, de enorme groene long in het hart van Manhattan. Het park is verschrikkelijk groot en er zijn heel wat dingen te ontdekken hier. We nemen de metro naar het westen en starten daar met de wandeling. Van zodra we één voet in het park zetten, verstillen de geluiden van de grote stad en eenmaal 200 meter verder horen we niets meer van het drukke verkeer. Vele banken hebben een zilveren plakkaatje waarop mooie teksten staan ter nagedachtenis van NewYorkers. Zachtjes zien we New York ontwaken. New Yorkers laten hun hond uit of lezen hun krantje op een bank. Joggers genieten ook nog even van de relatieve rust voor de toeristen straks hun park overrompelen.

Het opvallende kasteel Belvedere stamt uit 1869 en is één van de bekendste monumenten van Central Park. Het is een Victoriaans kasteeltje uit 1865, dat op de top van Vista Rock ligt, het op één na hoogste punt van het park. Hier bevindt zich het toeristenbureau maar dat gaat maar om 10 uur open. Plots zie ik iemand binnen een foto nemen dus besluit ik toch eens even te proberen of de deur niet open gaat en ja hoor … Binnen zie ik een plannetje van het park en ik heb het net in mijn hand wanneer ik een boze stem achter me hoor dat het bureau niet open is. Ik doe of mijn neus bloedt en wandel terug naar buiten. Nu kunnen we ons in ieder geval wel oriënteren in het reusachtige park. 

Cleopatra’s Needle is een 21 meter hoge Egyptische obelisk die al sinds 1881 in Central Park te bewonderen is. Er zijn in totaal 3 ‘naalden van Cleopatra’ te vinden op de wereld; er staat er één in Londen, één in Parijs en natuurlijk deze in New York. De obelisk was al zeker 1000 jaar oud toen Cleopatra over Egypte regeerde, dus de naam kan misleidend zijn. De ‘naald’ is voorzien van Egyptische hiëroglyfen. We hebben aan een kraampje wat gekarameliseerde noten gekocht en zetten ons op een bankje in de zon.

We besluiten het park even te verlaten en gaan op zoek naar The Lexington Candy Shop, de oudste lunchroom van de stad. De laatste renovatie dateert al van 1948. Daarom geeft het een uniek beeld van het oude New York. Vroeger waren dergelijke ‘luncheonettes’ overal in New York te vinden. Je kon er een lichte lunch nemen tegen democratische prijzen. Lexington Candy Shop gebruikt nog steeds zijn oude koffiepotten, die al uit 1925 dateren en de milkshakes worden gemaakt met een Hamilton Beach Mixer uit 1940. We worden naar een tafeltje geleid en maken een keuze uit de uitgebreide kaart. Ik ga voor de burger en Dee Dee neemt de bagel. We gaan even terug in de tijd, naar het New York van weleer.

Na de lunch passeren we The Metropolitan Museum of Art of The Met. Dit is een van de bekendste kunstgalerijen ter wereld, opgericht in 1870. We nemen binnen even een kijkje maar het is zo’n mooi weer dat we besluiten om Central Park verder te ontdekken.

Conservatory Garden is in theorie de enige tuin in Central Park. De tuin werd samen met de kunstmatige vijver in 1937 geopend. We genieten in relatieve rust van de bloemen en de fonteinen en andere beplanting. Eekhoorntjes springen van boom tot boom of versperren ons de weg want bang zijn ze helemaal niet. Enig nadeel voor mij is dat ik niet kan stoppen met niezen en dat mijn zakdoekvoorraad er bijna door is. Gisteren dacht ik nog ‘het is een verkoudheidje’ maar wanneer ik het stuifmeel hier zie rondvliegen, besef ik dat het mijn hooikoorts is die opspeelt. De pracht van de mooie roze bloesems heeft dus een keerzijde. Mijn allergiepillen liggen thuis dus straks eens kijken of we deze hier ook kunnen vinden.

Even verderop staan enkele bronzen beelden, eentje van de belangrijke verhalenverteller Hans Christian Andersson en eentje van Alice in Wonderland. Dit laatste was een geschenk van filantroop George Delacorte aan ‘de kinderen van New York’ in 1959. In de geest van het sprookje worden de kinderen aangemoedigd om het beeld aan te raken en erop te klimmen. 

De Bethesda Fountain is één van de grootste fonteinen in de stad en één van de bekendste ter wereld. De fontein heeft het enige overgebleven beeld dat in het oorspronkelijke ontwerp van Central Park zat: ‘De engel van de wateren’. Het is een bronzen figuur van 2,5 m, omgeven door vier kleine cherubijnen die gezondheid, zuiverheid, matigheid en vrede voorstellen. Het is ontworpen door Emma Stebbins, de eerste vrouw die een opdracht kreeg om een groot kunstwerk in de stad New York te maken. Aan beide zijden van de fontein staat een muzikant het beste van zichzelf te geven maar ze hebben hun muziek niet echt op elkaar afgestemd. Het is dan ook een beetje kakofonisch. 

Even verderop horen we de muziek van John Lennon dus we komen dichter bij Strawberry Fields. Dit is een gedenkplaats in Central Park ter nagedachtenis aan de zanger van de legendarische Britse popgroep The Beatles. John Lennon en zijn vrouw Yoko Ono woonden in de nabijgelegen Dakota Appartments. Het was hier in de buurt, op weg naar huis, dat Lennon op 8 december 1980 werd doodgeschoten. Op zijn verjaardag in 1985 werd de gedenkplaats, een mozaïek met het woord ‘Imagine’, onthuld. Het is een verwijzing naar het Beatles-liedje ‘Strawberry Fields Forever’ en het nummer ‘Imagine’. De zanger doet zijn best maar the voice zal hij nooit winnen en John Lennon zou zich omdraaien in zijn graf maar ach het geeft wel sfeer aan deze normaal 'stille zone' binnen het park.

We nemen vervolgens de metro naar de Upper East Side van Manhattan om vandaar de iconische rode gondelbaan te nemen naar Roosevelt Island. Dit duurt slechts 3 minuten maar hoe leuk is dit! Op een bepaald moment bengelen we zo’n 75 meter boven de rivier. De luchttram werd trouwens wereldwijd bekend na zijn spectaculaire passage in de film Spider Man in 2002.

Het kleine eiland in het midden van de East River dat bij Manhattan hoort, wordt door de echte New Yorkers niet massaal bezocht, en ook de miljoenen jaarlijkse toeristen laten het mini-eilandje heel vaak links liggen. Dee Dee heeft het al eens bezocht en omdat zij zo enthousiast was, doen we dat vandaag nog een keer. Van op de promenade aan de westelijke kant hebben we een ongelofelijk zicht op de fascinerende skyline van Upper East Manhattan.

We nemen de red bus die gratis naar het midden van het eiland rijdt. Van daar wandelen we via de boulevard naar het uiterste puntje waar zich een mooie vuurtoren bevindt. Wat is het hier rustig. Er staan enkele prachtige standbeelden die hoopvol naar de horizon kijken. Bij dit beeld staat de tekst ‘I dreamed of my mother last night, I think she may come today and take me home’, We hebben al vaak aan onze mama’s gedacht hier. Dee Dee omdat veel van de plekken waar ze samen waren, we opnieuw bezoeken en ik omdat dit mama’s grootste droom was. 

Het Graduate hotel is het enige hotel op het eiland en brengt hulde aan de rijke geschiedenis van de omgeving, met een gang op het gelijkvloers gewijd aan foto's van de familie Roosevelt. In de lobby staat een leuk standbeeld en de wanden staan vol kasten met daarin meer dan 10.000 gedoneerde schoolboeken. We besluiten hier even een theetje te drinken zodat we op ons gemakje kunnen rondkijken.

Via de boulevard naast de rivier wandelen we naar de ferry terminal die ons terug naar Manhattan moet brengen. We komen echter 2 min te laat en mogen niet meer mee. Omdat we een uur moeten wachten op de volgende besluiten we aan zo een echt hotdog kraam alvast iets te nemen zodat we straks geen tijd verspillen met een restaurantbezoek. Met een doosje friet en een hotdog zetten we ons op een bankje in de zon. Wat een slecht idee was dat! De hotdog is verschrikkelijk vet, de frieten net karton en het smaakt ons echt niet. Groot is dan ook onze verbazing wanneer een Duitse vrouw het blijkbaar zo lekker vindt dat ze de hotdog en de frieten van de grond eet. Ze was gestruikeld en alles was tegen de vlakte gegaan, zijzelf maar ook haar eten. Ik maak nog de bedenking dat ze wel plichtbewust is omdat ze alles netjes van de grond opraapt. Maar dan zet ze zich op het bankje naast ons en begint gewoon verder te eten. Dee Dee en ik krijgen er spontaan de slappe lach van. 

De zon schijnt niet meer zo fel en we krijgen het wat koud van al dat stilzitten. We zijn dan ook blij wanneer de boot eindelijk arriveert. We nemen plaats binnen en achter het glas in de zon warmen we zachtjes terug op. Het is Pesach, een Joodse feestdag en we wanen ons in Israël want alle orthodoxe Joden zijn op stap met hun kroost. De boot zit dan ook overvol maar brengt ons in 20 minuten naar 34th street. Van daar is het nog zo’n drie kwartier stappen naar het hotel. 

Tijd om wat razzle dazzle toe te voegen aan onze New York-ervaring. We hebben kaartjes gekocht voor de musical Chicago in het Ambassador theater dus trekken we naar Broadway. Het lijkt wel of iedereen zich naar Times Square heeft begeven want het is een drukte van jewelste. Auto’s staan gewoon stil en toeteren er op los. We laten de drukte en het verkeer van New York City achter ons en duiken in de ondeugende en beruchte wereld van beroemde criminelen met onvergetelijke liedjes en pittige choreografieën. Deze show is perfect voor theaterliefhebbers en biedt een klassieke Broadway-ervaring. 

Al van bij aanvang van de show vliegen we rechtstreeks de muzikale hemel in. Chicago is hartstochtelijk, heeft een cast van topartiesten die perfect passen bij hun rol, de muziek is hemels en de dans is verfijnd en sexy. Alles wat een goede musical moet hebben dus. Waar het over gaat: Moord, hebzucht, corruptie, geweld, uitbuiting, overspel en verraad. Wanneer de gevangenis directrice begint te zingen krijg ik echt kippenvel. Haar stem lijkt als twee druppels water op Billie Holiday. Na twee uur muzikaal genieten zit ons theaterbezoek er op en wandelen we terug naar het hotel

Manhattan, Greenwich Village en the High Line

Onze eerste volledige dag in New York is begonnen en hoe! Wel heel erg vroeg. We zitten nog niet helemaal in het Amerikaanse ritme waardoor we al heel vroeg klaarwakker zijn. Er valt hier zoveel te beleven en te zien dat er geen tijd is om moe te zijn. Alle bezienswaardigheden doen in één reis, is praktisch onmogelijk. Daarom maakten we vooraf een planning met alle hoogtepunten die we echt heel graag willen zien. 

Dee Dee kent heel goed haar weg in deze grote stad. Zeggen dat het haar tweede thuis is, zou misschien wat overdreven zijn maar toch. Manhattan bestaat uit Avenues en Streets. De Avenues lopen van noord naar zuid, de Streets van west naar oost. Zowel Avenues als Streets zijn netjes genummerd. Goed om weten is dat de overbekende 5th Avenue de middelste is van de Avenues. Alle Streets aan de westkant van 5th Avenue krijgen als naam er extra West aan toegevoegd. De andere kant is dus logischerwijs East. Als je naar het noorden gaat, ga je naar Uptown (richting de Bronx) en als je naar het zuiden gaat, ga je naar downtown. En dat is het! Gebruik je toch de woorden Noord en Zuid dan verlies je alle geloofwaardigheid bij elke respectabele New Yorker.

Om 9 uur hebben we de SUMMIT One Vanderbilt geboekt. Met twee verdiepingen vol spiegels van vloer tot plafond, biedt deze attractie een geheel nieuw perspectief op de stad terwijl de skyline van Manhattan overal om ons heen wordt weerkaatst. Bij aankomst moeten we eerst door de controle en dit keer word ik eruit gepikt en mag Dee Dee voor de verandering eens door. Daarna krijgen we een soort oversized papieren slippers die we over onze schoenen moeten trekken om het glas niet te beschadigen. Er wordt gevraagd of er niemand hoog sensitief is want de rit naar de 91st verdieping gaat gepaard met lawaai en lichtflitsen. 

Deze hypermoderne wolkenkrabber heeft een fantastisch observatiedek, waar de grootsheid van New York nog maar eens zichtbaar wordt. We kunnen zo’n 91 verdiepingen naar beneden kijken en zeker nu de zon schijnt is dit een machtige, surreële belevenis. Het is hierboven zo mooi dat we besluiten om iets te drinken. Dee Dee gaat het halen en ik weet al zo dat het niet bij drinken zal blijven. Ken je vriendin! Ons ontbijt bestaat dus uit een heerlijk taartje van abrikozen en kersen en een soort banoffee pudding.

We besluiten naar Grand Central Station te wandelen. Dit is een van de tien meest bezochte toeristische attracties ter wereld. Adembenemend! Echt waar, we weten niet waar eerst kijken. Wat is Grand Central Station betoverend mooi! Reizigers razen ons voorbij en wij vragen ons voortdurend af of zij dit moois dan niet zien. Het station werd geopend in 1913 en het interieur is beroemd om zijn Beaux Arts design en de vele kunstwerken. De hoofdhal van het station heb ik al in telbare films en televisieseries gezien en het is geweldig om er nu ook echt zelf te staan. Enkele van de beroemdste kenmerken van Grand Central Terminal zijn het 125-voet plafondgewelf van het station, beschilderd met sterrenbeelden en de iconische Booth Clock, versierd met beelden van een Amerikaanse adelaar en Romeinse godheden. De Grand Central Terminal is ook de thuisbasis van een verborgen juweeltje, namelijk de "fluistergalerij". Verscholen in het eetgedeelte van de Grand Central Terminal heeft deze galerij een interessant akoestisch effect: mensen kunnen op de tegenoverliggende hoeken van de betegelde muur staan en elkaar hun boodschappen influisteren. Het gefluister is zelfs hoorbaar door het geroezemoes van de menigte heen.

Terug buiten, komen we voorbij een prachtige dameswinkel waar we even een kijkje gaan nemen. Er hangt een jeanskleedje en ik bezwijk voor de eerste keer dit jaar om toch iets te kopen. In een winkel wat verderop vindt Dee Dee eindelijk haar rode jeans. Ondertussen schijnt de zon volop dus besluiten we snel even naar het hotel terug te keren om ons om te kleden en onze koopjes te droppen. Er lopen toch heel wat vreemde vogels rond in New York. Zo zien we ook de naked cowboy die blijkbaar gekend is hier. 

Het is bijna middag wanneer we met de metro naar Hudson Yard rijden. Ik heb werkelijk een haat liefde verhouding met die metro kaarten. Wanneer ik ze wil gebruiken, werken ze nooit. Na twee keer proberen zonder succes, verschijnt de melding dat de kaart juist gebruikt werd en een tweede keer kort na elkaar lijkt dus niet te lukken. Dan maar gewoon met de Mastercard betalen want over het hekje springen dat durf ik toch niet goed. Wanneer we terug bovengronds komen, wandelen we een klein stukje naar The Vessel. Door de unieke architectuur in de vorm van een soort honinggraat, is dit gebouw een absolute blikvanger. Het bestaat eigenlijk in hoofdzaak uit traphuizen, in totaal 154.

Aan dit gebouw start the High Line, een prachtig verhoogd park van 2,33 km lang boven de straten van Manhattan. Het was ooit een spoorlijn voor industriële goederen, maar sinds 2009 is het een prachtige groene oase. Een mooi voorbeeld van hoe je stedenbouwkundig een locatie kan herbestemmen. We genieten van onze wandeling en zetten ons onderweg even op een bankje om even rond te kijken naar de indrukwekkende gebouwen, de mooie kunstwerken en de vele bloemen en planten die ons omringen. Hier en daar duiken er ook mooie graffiti gevels op.

Bij Chelsea Market verlaten we the High Line en nemen een kijkje in deze voormalige Oreo koekjesfabriek. Hier zijn verschillende delicatessenzaken en bakkerijen te vinden. Plan was om hier te lunchen maar na ons decadent ontbijt hebben we beiden nog geen honger. Bovendien is het hier verschrikkelijk druk. We gaan dus snel weer naar buiten en wandelen verder in de richting van de Hudson rivier. We drinken iets op een terrasje maar plots komen er donkere wolken opzetten en begint het licht te regenen. Bij Pier 57, een soort foodmarket besluiten we even te schuilen en alvast een kleinigheidje te eten. De gebakken dumplings zijn heerlijk. Na deze late lunch trekt de hemel weer open en kunnen we onze wandeling hervatten. 

Little Island is een artificieel eiland parkje van amper één ha groot. Het was de droom van multi miljardair Barry Diller (echtgenoot van de Belgische ontwerpster Diane von Fürstenberg). Hun geschenk aan de stad, want dat is het, kostte het stel 260 miljoen dollar. Het is een geniaal ontwerp dat steunt op 130 tulpachtige structuren die op hun beurt rusten op 280 betonnen pijlers. 

Links van Little Island aan de oever van de Hudson, zien we de vervallen pier 54. Hier werden in 1912 de overlevenden van de ramp met de Titanic aan land gebracht. Een menigte van duizenden mensen stond hier toen te wachten in de hoop hun geliefden terug te zien. Omdat het zonnetje weer schijnt, besluiten we in plaats van de metro te nemen toch te voet naar Greenwich Village te gaan. Dit is het hart van de Jazz scene in New York en wat ons betreft een heerlijke plek om rond te wandelen. Tijdens de 19e eeuw was dit de thuishaven van kunstenaars. Vele beroemde artiesten zijn hier begonnen, waaronder Bob Dylan, Jimi Hendrix, Simon & Garfunkel, Joan Baez, Joni Mitchell en nog vele anderen. In de jaren '60 was Greenwich Village ook het epicentrum van de homobeweging. De beroemde Stonewall Riots vonden hier plaats in 1969. We houden even halt bij het homomonument, The Stonewall Inn.  Er is ook een klein parkje waar een prachtige kerk staat. 

Bij C.O. Bigelow Apothecary, de oudste apotheek in Amerika gaat Dee Dee even wat compete halen voor de bleinen die op komst zijn. Het is een verfrissende stap terug in de tijd want binnen is er sinds 1838 niet veel veranderd. De apotheek heeft in de loop der jaren een aantal van de beroemdste inwoners van The Village als klant gehad, zelfs Eleanor Roosevelt kwam hier over de vloer.

New York is hectisch, bruisend en explodeert bijna van energie. En toch is het heel makkelijk om midden in die drukte even te relaxen. Op talloze plekken in de stad vind je gezellige parken met elk hun eigen karakter, die je uitnodigen om gewoon te gaan zitten en New York aan je voorbij te zien trekken. Het Washington Square Park bevindt zich in het hart van Greenwich Village, centraal in de studentenwijk. In het midden van het park staat een grote fontein, waar tientallen mensen op de rand zitten te kletsen, met hun voeten in het water. Kinderen spelen in de fontein, in de omliggende grasvelden liggen studenten languit te lezen en uit alle hoeken van het park klinkt muziek. Washington Square Park is veel meer dan een park. Het is ook ‘the place to be’ voor artiesten.

Bijna twintig blocks verder bevindt zich ook de Flatiron Building, een gebouw in de vorm van een afgeronde driehoek of zoals de inwoners zeggen, een strijkijzer. Het werd in 1902 voltooid en was in die tijd een van de hoogste gebouwen van de stad. Het is een van de meest herkenbare wolkenkrabbers van New York door de speciale vorm maar het staat jammer genoeg in de steigers. Dee Dee heeft zin in een latte dus zetten we ons midden op het kruispunt aan een koffiebar op het terras. Ik bestel een medium latte van maar liefst 7,6 dollars. Wanneer ik een mini bekertje krijg ben ik toch wel even verbaasd. Ik vraag dus vriendelijk of ik hun small even mag zien. Kleine vergissing zo blijkt … gelukkig maar want voor 8 euro mogen we toch net dat maatje meer verwachten. Ondanks dat we midden op een druk kruispunt zitten, voelt het hier toch relax. Ook de vogeltjes genieten van de rust en zijn helemaal niet schuw.  We vervolgen onze weg op Fifth Avenue

Al wandelend door de stad merken we dat New Yorkers altijd haast hebben en niet echt letten op de verkeersregels. Bij een zebrapad bij voorbeeld wordt er niet gewacht tot het bordje groen wordt.  Ze kijken naar beide richtingen en steken over als ze denken dat ze niet zullen worden aangereden door tegemoetkomend verkeer. Dat geldt natuurlijk in twee richtingen. Ook het aankomend verkeer neemt het vaak niet erg nauw met de verkeersregels. Zaak is dus om ALTIJD naar beide kanten te kijken voordat je de straat oversteekt. We kijken ook af en toe naar beneden want op de trottoirs heeft Banksy ook wat kunstwerken achtergelaten.

We passeren nog even bij de Empire State Building, een 381 meter hoge wolkenkrabber. Bij mij roept deze Cathedral of the Skies vooral beelden op van de film King Kong maar van hier beneden is het typische torenspitsje niet te zien. We zijn beiden al ooit op de Empire geweest dus besluiten we dat vandaag niet te doen. 

Wat verderop komen we bij een imposant gebouw dat bewaakt wordt door twee stenen leeuwen Patience en Fortitude, namelijk de bibliotheek. De prachtige inkomhal, de hoge plafonds, grote trappen en mysterieuze zalen zijn leuk om te ontdekken. Ik moet zoals gewoonlijk dringend plassen dus ga ik even naar het openbare toilet en geloof me dat is ook écht een bezoek waard want er wordt klassieke muziek gespeeld.

Ondertussen is het 7 uur voorbij dus gaan we op zoek naar Utsav, een Indisch restaurant met goede rescensies. Er zitten veel Indiërs dus slecht kan het niet zijn. Ik ga voor the usual, chicken tikka masala en Dee Dee voor de chicken zaffrani. Beide gerechten zijn hemels. Na een hele drukke dag met zo’n 25.000 stappen, voelen we onze voeten al bijna niet meer. Door de vele indrukken die we vandaag hebben opgedaan gaan we zeker slapen als roosjes! Wat een topdag, en onze citytrip is nog maar net begonnen!"

Brussel - New York

Start spreading the news, we’re leaving today!!  En wij, dat zijn Dee Dee en ikzelf. Ja jullie lezen het goed, we trekken naar The Big Apple! Toch ook wel een ‘wishlist-dingetje’ van ons. En hoe leuk is het om dit samen te beleven. New York is de grootste stad van de Verenigde Staten en is opgedeeld in vijf districten: Manhattan, Brooklyn, Queens, The Bronx en Staten Island. Er is dus heel wat te zien.  Zeven dagen, waarvan 5 volledige en stevige reishonger. De perfecte ingrediënten voor een ultieme citytrip! Maar ook voer voor luxeproblemen: wat moéten we zien, hoe komen we daar, hoe staan we niet te lang in de rij? Zorgen voor later. Ik ben niet echt een natuurmens, ik heb het leven, de drukte en de snelheid van de stad nodig al vraag ik me af of deze stad niet te hectisch is. We gaan het zien!

Gepakt en gezakt trekken we naar Zaventem. Onze vlucht vertrekt om 20 voor 11 uur maar zoals gewoonlijk zijn we weer veel te vroeg. Dit heeft wel als voordeel dat we bij de check-in en de security nauwelijks moeten wachten. Na een kleine 8 uur vliegen, kijk ik uit het raam en zie ik de skyline van Manhattan opdoemen. Vanbinnen maakt mijn hart een sprongetje. We landen op JFK Airport om 13u30 maar dan moeten we geduld hebben. We doen er bijna 1,5 uur over om de controle te passeren. Er zijn meer dan 50 loketten maar de helft is gesloten. Na het ophalen van de bagage kan onze reis in The Big Apple echt beginnen. We gaan op zoek naar de Air Train die we nemen tot metrostation Jamaica waar we overstappen op de metro naar Manhattan. Gelukkig hebben we al tickets dus veel tijd verliezen we hier niet. We kochten vooraf de Unlimited Ride Metrocard waarmee we zeven dagen lang voor maar 39 dollar onbeperkt door de stad kunnen reizen. We doen er ongeveer een uurtje over maar saai is dat allerminst want elke 20 min komt er wel weer een andere entertainer onze metrocabine binnen, we krijgen dans, rap en zang for free … het is  al ruim 3 uur voorbij wanneer we aankomen op Time Square maar de zoektocht naar ons hotel neemt iets meer tijd in beslag dan verwacht. Er blijken 2 Riu Plaza Hotels te zijn op amper 200 meter van elkaar en we staan dus eerst in het verkeerde hotel. Meer dan een uur later checken we uiteindelijk in. 

Na een uiterst vriendelijke ontvangst besluiten we de koffers op de kamer te zetten. Hoe moe we ook zijn, we gaan wel direct op pad. We hebben nog een groot stuk van de namiddag voor de boeg terwijl het in België al 6 uur later is.  De vermoeidheid en de jetlag laten we achter en we beginnen op een rustig tempo om de indrukken van de stad op ons in te laten werken. Ze noemen New York niet voor niets ‘The City that never sleeps’! Het hotel ligt vlakbij Times Square dus zitten we binnen de 5 minuten midden in het centrum. New York here we are! 

Ondanks dat het mijn tweede bezoek is, voelt het toch aan als mijn eerste keer. Ik kan me er zo goed als niets meer van herinneren, behalve dan dat ze meer dan 20 jaar geleden geen verpletterende indruk op me heeft gemaakt. Dat was deels door het weer dat tijdens ons bezoek verschrikkelijk slecht was. Gelukkig is dat vandaag anders! De winter heeft plaatsgemaakt voor de vroege lente en New York City fleurt helemaal op met kleurrijke geurende bloesems overal. De temperatuur is aangenaam en het is al terrasjesweer.  

New York zou New York niet zijn zonder druk verkeer. Ik kijk mijn ogen uit naar de o-zo-typische gele taxi’s, de hordes mensen op straat, de torenhoge gebouwen en de vele hotdog kraampjes. Ik vind het nu al geweldig! De indrukwekkende wolkenkrabbers zijn moeilijk te missen. Bussen, auto’s en taxi’s die elkaar het leven zuur maken door te toeteren om toch maar zo snel mogelijk van punt A naar B te komen. Time is Money hier, dat zie je meteen.

Bij de Trump Tower is het een drukte van jewelste dus gaan we er van uit dat Mr Trump verwacht wordt. We besluiten er niet op te wachten maar gaan wel binnen een kijkje nemen. Het is een voorbeeld van overdaad en luxe en de ultieme belichaming van de man in kwestie. Dit is zijn hoofdkantoor dat door veel New Yorkers ook de Evil empire wordt genoemd. De 58 verdiepingen tellende wolkenkrabber heeft in de lobby een zeven verdiepingen tellende waterval maar deze werkt vandaag niet … misschien heeft hij zijn waterrekening niet betaald.

Het straatbeeld wordt gekenmerkt door een grote diversiteit aan mensen. Waar wij nog wel eens prat kunnen gaan op onze multiculturele samenleving, krijgt deze term in New York pas echt betekenis. Frappant is wel dat je nauwelijks een blanke Amerikaan zal zien schoonmaken of opruimen, dat zijn de Mexicanen, Afrikanen, en Puerto Ricanen.  Toch nog steeds niet heel ruimdenkend die Amerikanen?

Daklozen zijn in New York niet zo vriendelijk als in België. Ze zijn vaak mentaal helemaal doorgeslagen en het is best dat je ze gewoon voorbijloopt zonder een kick te geven. Negeren is dus de boodschap. Zo laten ze ons ook met rust. Een quote die ik ter harte neem: “Tourists living the American dream, until they get robbed”. Pickpockets zijn zeker en vast een ding in New York! We letten dus extra op!

De stad is werkelijk impressionant. We kijken rond, hebben oog voor detail en kijken ook af en toe eens omhoog. Hier en daar zien we stoom uit de grond komen maar dat blijkt normaal te zijn. Het is het gevolg van het stadsverwarmingssysteem dat stoom gebruikt. Want al die wolkenkrabbers in Manhattan, die verwarm je niet zomaar eventjes met een paar boilers.

Wanneer je op het voetpad staat helemaal beneden en je kijkt omhoog, dan besef je pas hoe hoog die dingen eigenlijk wel zijn. Op sommige wolkenkrabbers staan er zelfs bomen op het dak. Old St Patrick’s Cathedral is een van de opmerkelijkste bezienswaardigheden in deze wijk. Dit bouwwerk werd gebouwd tussen 1809 en 1815 in de stijl van de Gotische Revival. Het gebouw is helemaal mooi opgepoest en haar witte kleur steekt mooi af tegen de glazen wolkenkrabber die ernaast staat. Dit was de zetel van de rooms-katholieke kerk in New York tot de huidige St Patrick's Cathedral in 1879 werd geopend. De doopscène in de film The Godfather werd hier gefilmd, net als de scène in The Godfather, Part III waarin Michael Corleone een eerbetoon krijgt van de kerk. De ondergrondse mortuariumgewelven onder de oude kathedraal vormen een geheim van Underground New York. Het valt ons op dat ook hier al commercieel gedacht wordt. Voor het branden van een kaarsje dien je twee dollar achter te laten en dat kan zelfs met visa of andere betaalkaarten. 

Rockefeller Center is een verzameling van 19 gebouwen in Midtown Manhattan. Het centrale gebouw is het General Electric Building. In de winter staat er een ijsbaan voor dit gebouw en is er ook nog een gigantische kerstboom, die elk jaar met groot vertoon wordt opgetuigd. Top of The Rock is letterlijk en figuurlijk één van de beste en mooiste hoogtepunten van New York. Je mag alleen geen hoogte- of liftvrees hebben, want het hoogste punt bevindt zich op bijna 260 meter. We moeten eerst door de security, althans Dee Dee want ik mag zo door. De eerste lift brengt ons vervolgens in 30 seconden naar het eerste observatiedeck. Het naar boven gaan met de lift is op zich al een heel bijzondere ervaring. De lift heeft een glazen dak waardoor je de liftkoker goed kan zien.  Wij kiezen ervoor om gelijk de roltrap te nemen naar de 70ste verdieping, waar we niet achter glas staan, maar vrij uitzicht hebben.

En over uitzicht gesproken, in één woord: FENOMENAAL! Hier krijgen we echt een goed beeld van hoe gigantisch New York is. Vanaf Top of The Rock kijken we uit op de skyline van Manhattan, New Jersey, Brooklyn en Queens, met als toppunt de Empire State Building aan de zuidkant en Central Park aan de noordkant. Er staat een stevige wind en nu de zon bijna onder is, wordt het toch wat frisjes.

Voor ons vertrek naar Amerika hadden we een tip gekregen om eens bij Bubba Gump te gaan eten.  We hadden er nog nooit van gehoord, maar we hebben al snel door dat deze keten een begrip is in de Verenigde Staten.  Het is een leuk themarestaurant dat gebaseerd is op de film Forrest Gump. Het is knus ingericht en er staan heerlijke gerechten op de kaart! Op elke tafel staat een bordje met ‘Run Forrest run’ en ‘Stop Forrest Stop’. Wil je dat de bediening langskomt, dan zet je het bordje op ‘Stop Forrest Stop’. De scampi’s worden hier op verschillende manieren klaargemaakt en zijn heerlijk. We nemen er ook nog een lekkere cocktail bij, dan slapen we vannacht misschien wat beter. Er is wat verwarring met de rekening. Hier in New York leven de obers van de tips dus brengt de goedlachse man de rekening en vraagt of deze ok is. Dee Dee zegt ja hoor maar pas later wanneer de rekening wordt teruggebracht merken we dat er een extra lijntje op de bon staat waarop je de fooi kan ingeven. Dat hebben we dus niet gedaan. We geven de man dan maar 10$ cash. Iets om volgende keer op te letten dus. Wanneer we buiten komen is het half 9. De beroemde skyline van New York is in het donker nog indrukwekkender. Terwijl we 46th aflopen en het ene na het andere theater passeren, wordt de lucht steeds lichter door alle felle billboards op Times Square. Al veel gezien in films maar nu ik er eenmaal zelf ben, is het nog indrukwekkender. Hoewel het ondertussen al pikkedonker is, voelt het – door al die reclameborden – eerder als midden op de dag. Op deze plek voel je dat je leeft!  Terwijl onze ogen wennen aan de felle kleuren om ons heen, worden we aangesproken door een verkoper die ons met zijn gladde praatjes en ‘special price’ wil overtuigen om naar een comedy show te gaan kijken.

We zijn echter moe en de stad overweldigt ons een beetje. Wat een drukte en wat een enorm lawaai. We brengen toch nog snel een bezoekje aan de grootste M&M winkel ter wereld.  Drie verdiepingen, alleen maar M&M merchandise. Superleuk, maar ik had me er eigenlijk toch nog een ander beeld van gevormd. Ondanks dat ik een echte liefhebber ben, spreken de vele kleurtjes hier me niet echt aan.  Geef mij maar de originele notenmix. 

Met een vlucht van 8 uur in de kleren, besluiten we rond 22 uur dat het misschien geen slecht idee is om in ons bed te kruipen zodat we morgen fris en fruitig aan de dag kunnen beginnen.