zondag 30 juli 2017

Den Haag - dag 2

Na het ontbijt checken we uit en nemen we opnieuw de trein naar het centrum. Van daar gaan we de tram op in de richting van het Statenkwartier. Deze wijk ademt door de nabijheid van organisaties als het Joegoslaviëtribunaal en verschillende ambassades een internationale sfeer uit. Het is de wijk waar Expats zich al sinds jaar en dag thuis voelen. Het is de duurste wijk van Den Haag met veel mooie opgeknapte artnouveau huizen. 


Den Haag biedt een schat aan indrukwekkende kunst dus laten we ons vandaag inspireren door de bijzondere Haagse musea en prachtige tentoonstellingen. Onze eerste stop is het Gemeentemuseum. Het gele bakstenen gebouw is al een bezienswaardigheid op zich en werd uitgeroepen tot monument. Precies 100 jaar geleden werd kunstbeweging De Stijl opgericht met als belangrijkste vertegenwoordiger Piet Mondriaan. In 2017 viert Nederland daarom feestjaar 'Mondriaan tot Dutch Design' en pakt Den Haag uit met tal van exposities en activiteiten rond deze beroemde kunstenaar. Centraal daarbij staat het Gemeentemuseum Den Haag met de grootste Mondriaan-collectie ter wereld die uit 300 werken bestaat. De tentoonstelling is een avontuurlijke reis door het leven en werk van Mondriaan en ze neemt ons mee langs de metropolen Amsterdam, Parijs, Londen en New York, de steden waar hij zijn geniale brein de vrije ruimte kon geven. We staan ervan versteld dat de kunstenaar zo veel verschillende stijlen heeft uitgeprobeerd. Van donkere, sinistere landschappen naar felgekleurde molens en appelbomen naar rechte lijnen en kleurvlakken tot aan zijn ‘piece de résistente’, zijn laatste meesterwerk en bekend bij ieder van ons, de Victory Boogie Woogie. Het is een vitaal en dynamisch schilderij en ook al hou ik niet zo van het kubisme, het is toch een doek dat boeit. Er zijn ook interactieve mogelijkheden in het museum die vooral kinderen aanspreken maar ook wij halen het kind in ons naar boven en zetten ons op de modeafdeling in een echte Mondriaan outfit. De ganse voormiddag spenderen we in het Gemeentemuseum want het is een immens gebouw. Het is een vreemd museum en de logica gaat soms aan ons voorbij. We hopen dat we alles gezien hebben maar zijn daar hoegenaamd niet zeker van. Er staat geen vooraf geplande route beschreven en het museum heeft drie verdiepingen, te bereiken via traphallen en ruimtes die in elkaar doorlopen. 



Niet ver hiervandaan bevindt zich een prachtig groot plein met enkele banken die ons doen denken aan Gaudi vanwege de vele kleine mozaïeksteentjes. We kijken uit op het meest gefotografeerde gebouw van Den Haag, het Vredespaleis. Hier zetelen het Internationaal Gerechtshof, het enige gerechtelijke orgaan van de Verenigde Naties buiten New York, en het Permanent Hof van Arbitrage. Maar ook de prestigieuze Bibliotheek en de Haagse Academie voor Internationaal Recht zijn hier gehuisvest waar jaarlijks honderden rechtenstudenten uit de hele wereld cursussen komen volgen. Dit prachtige gebouw en de organisaties die er gevestigd zijn, maken Den Haag wereldwijd herkenbaar als stad van Vrede en Recht. Er zijn rondleidingen mogelijk maar die moeten vooraf geboekt worden on line en dat hebben we niet gedaan. We druipen dus terug af en wandelen in de richting van het centrum naar het meest bijzondere museum van Den Haag, Panorama Mesdag.




Hier hangt het indrukwekkende panorama van Scheveningen met vergezicht op de zee, de duinen en het oude vissersdorp dat Mesdag in 1880 schilderde. Het pand waarin dit panorama is aangebracht, werd speciaal voor de schildering gebouwd. In het centrum van het gebouw is in een rotonde een kunstmatig duin opgeworpen. Het cilindrische doek heeft een omtrek van 120 meter en een hoogte van 14 meter. Het licht dat door de glazen koepel in het dak naar binnen valt, speelt op geraffineerde wijze met de luchten van het panorama. We kijken 360º in het rond en ondergaan de magische illusie van de zinsbegoocheling want het lijkt net of we staan buiten naar het landschap te kijken. De overgang van kunstduin naar de schildering is fenomenaal. Het doek werd door de kunstenaar in vier maanden geschilderd, waarbij hij steun kreeg van enkele collega's, waaronder Breitner. Een niet te missen museum als je in Den Haag bent! 



Ondertussen is het al bijna drie uur en hebben we nog steeds niets gegeten. Tijd dus om de innerlijke mens te versterken. Op het Plein lopen we binnen bij Luden waar we een super lekkere pasta eten die zeker voor herhaling vatbaar is! We besluiten nadien gewoon wat door de straatjes van Den Haag te kuieren want de zon is weer van de partij en alle winkeltjes zijn open.  Tijdens de wandeling vinden wij een prachtige straat. Het is dé koninklijke straat omdat zich daar het werk en ontvangstpaleis van koning Willem Alexander bevindt maar er zijn ook tal van vooraanstaande galerieën en de kunst die er tentoongesteld wordt, is soms echt wel heel erg mooi.



Nog een laatste stop bij de Wiener Konditorei voor een abrikozen- en appelstrüdel. Heerlijke afsluiter van een schitterend weekendje Den Haag. Via de prachtige moderne gebouwen in de stationsbuurt, wandelen we terug naar perron zes waar we opnieuw de trein nemen naar ons hotel in Voorburg. 



zaterdag 29 juli 2017

Den Haag - dag 1

Opnieuw een weekendje naar onze noorderburen. Deze keer wordt het Den Haag, ook wel de stad achter de duinen genoemd die zich kenmerkt door Parlementaire gebouwen en paleizen en de kust natuurlijk. We logeren in het Mövenpick Hotel. Dit 4 sterren hotel ligt eigenlijk in de charmante voorstad Voorburg op slechts 4 min rijden van Den Haag Centrum. Bij aankomst krijgen we te maken met een overwerkte receptioniste. ‘Er staat te veel volk om in te checken dus kom vanmiddag maar terug’, zegt ze. Ja, Hagenaars of Hagenesen (hoe noem je ze eigenlijk) zijn over het algemeen relaxed, down to earth en direct. We laten dus onze auto achter in de parking en nemen een trein richting het centrum. Van Voorburg naar Den Haag Centraal is exact 4 min dus dat valt reuze mee. 

Den Haag is een stad met vele gezichten. Internationaal vanwege de vele expats, dorps vanwege de gemoedelijke sfeer, druk vanwege het stadsleven en rustig in de parken en de duinen. In Den Haag kan alles, maar hoeft niets. Dat vind ik heel fijn. Vermits we nog nooit in Den Haag geweest zijn, moeten we natuurlijk de highlights van de stad bezoeken. Bij het buiten komen van het station, botsen we op enkele dames die Den Haag aan het promoten zijn. We vragen hen om een plan van de stad en informeren gelijk naar de frituur van Sergio Herman. Sergio wie? zegt de dame. Onbegrijpelijk we hebben ze gevonden, een Hollandse die nog nooit van de Nederlandse sterrenchef gehoord heeft. 

De verschillende pleinen, straten en markten van de Haagse binnenstad ademen elk een eigen sfeer. Koninklijk klassiek met prachtige oude paleizen en woningen, maar ook vernieuwend met moderne architectuur, kunst en galerijen.

Op weg naar het Mauritshuis passeren we de Wiener Konditorei, een koffiehuis dat al sinds 1934 bestaat en noch het interieur, noch het overheerlijke Weens gebak zijn wezenlijk veranderd. Het is nog altijd in handen van dezelfde Weense familie. Het water komt me in de mond maar vermits het bijna middag is, laten we deze lekkernijen aan ons voorbij gaan. Misschien passeren we hier morgen nog wel eens. We lopen rechts een prachtig plein op en hebben van hieruit een ongelofelijk zicht op de skyline van Den Haag. De majestueuze buildings steken boven de pittoreske huisjes uit.




Het Mauritshuis, een monumentaal gebouw aan de hofvijver was ooit het stadspaleis van Johan Maurits van Nassau. Het biedt al bijna 200 jaar onderdak aan een uitgebreide kunstcollectie. Hier kan je het wereldberoemde schilderij van Vermeer ‘Het meisje met de parel’ bewonderen. Wanneer we er passeren, schijnt de zon volop dus besluiten we hier niet binnen te gaan. Via het beroemde toegangspoortje op het historische Binnenhof stappen we midden in het hart van de democratie. Dit is dé plek waar de belangrijkste gebeurtenissen uit de vaderlandse geschiedenis van Nederland zich afspeelden maar ook waar toekomst wordt gemaakt. 


Midden op het Binnenhof staat een neogotische fontein, die eind 19e eeuw werd geschonken door vooraanstaande Hagenaars als blijk van waardering voor de renovatie van het Binnenhof. De vergulde waterspuwers zien er uit al uitgemergelde windhonden maar ik vind ze prachtig. Via een  ander poortje komen we op het Buitenhof waar we naast ons de prachtige vijver zien. Ondertussen hebben we honger gekregen en we hebben de straat waar Sergio zijn frituur heeft, zelf al gezocht en gevonden. Ik ben al zo lang benieuwd naar hoe de gastronomische luxe frieten van Sergio smaken. In Frites Atelier Den Haag gelukkig geen lange wachtrijen zoals in Antwerpen. Het is er erg rustig en van zodra we 1 voet binnenzetten, worden we al bediend door een vriendelijke jongeman. Mijn pakje friet met indo peanut saus, een beetje limoenrasp en gedroogde uitjes is niet slecht. De frietjes zijn best knapperig en niet te vet en de saus is zoals een pindasaus moet zijn, lekker zoet. De naam Sergio Herman zorgt ervoor dat we best veel moeten betalen voor ons pakje friet. Bijna 6 euro, is dat het waard? Ja zeker, al moet ik zeggen dat ik een gewoon pakje friet van de frituur bij mij om de hoek even lekker vind. Alleen de persoonlijke aanpak maakt de beleving hier gewoon anders.



Met ons buikje vol wandelen we even door de Haagse Bluf, het winkelparadijs van Den Haag. De  gezellige winkelstraten zijn helemaal autovrij en dat is fijn. Haagsche Bluf herbergt kopieën van bestaande oude gevels in Den Haag en Delft, één ervan is de originele gevel van de gesloopte distilleerderij de Ooievaar aan de Hooftskade. Een aantal oude gevels is vervangen door moderne van glas. Er is een mooie gaanderij 'De Passage’ genoemd. Hier moeten we toch even doorlopen want deze 19de eeuwse overdekte winkelstraat staat niet voor niets op de UNESCO lijst van monumenten. Het is een schitterende, meer dan 120 jaar oude, overdekte winkelpassage met vier statige entree's. Wat onmiddellijk opvalt is de prachtige vloer en de lichtinval van de glazen koepel. 

We wandelen daarna opnieuw in de richting van de prachtige hofvijver naast het Binnenhof. In tegenstelling tot wat de term vijver doet vermoeden, is de Hofvijver van oorsprong een natuurlijk duinmeer. Een mooi stukje natuur midden in de stad. De vijver heeft een klein eilandje in het midden en is omringd door prachtige bloemen. Van hieruit hebben we een mooi zicht op het torentje. Het achthoekige gebouw aan de Haagse Hofvijver dateert vermoedelijk uit de eerste helft van de veertiende eeuw en was oorspronkelijk bedoeld als zomerprieel voor de graven van Holland. Sinds 1982 bevindt zich in het Torentje de werkkamer van de minister-president van Nederland. Het wordt daarom vaak naar de huidige premier genoemd.



Dit deel van Den Haag is allesbehalve saai want in het Hofkwartier wanen we ons een beetje in Parijs. In de smalle knusse straatjes rondom het Noordeinde lijkt iedereen elkaar te kennen en heerst er haast een dorpse sfeer. Hier bevindt zich het voormalig winterpaleis van koningin moeder Emma en het werkpaleis van koninginnen Juliana en Beatrix. Nu is dit pand met gouden balkon het Escher museum. Deze kunstenaar weet iedereen te boeien met zijn wonderlijke wereld. Hij laat in z'n werk water omhoog stromen, vogels in vissen veranderen en mannen eindeloos dezelfde trap op- en aflopen. Met honderddertig werken zijn bij museum Escher in het Paleis bijna alle stukken van de wereldberoemde Nederlandse kunstenaar M.C. Escher (1898-1972) te zien. Met als hoogtepunt de 7 meter lange Metamorfose III. Deze enorme houtsnede en zijn bijzondere opstelling laat de kijker de Escher koppeling ervaren van eeuwigheid en oneindigheid waardoor tijd en ruimte verenigd zijn tot een organisch geheel.



Via een imposante trappenhal betreden we de tweede etage waar we letterlijk Eschers’ magische wereld inwandelen. Door de interactieve attracties leren we kijken zoals Escher: in een glazen bol verschijnen en verdwijnen objecten. In een zaal lijken muren te veranderen en te bewegen, iets verderop ligt een spannende vloer! We spelen met perspectief: kinderen lijken groter dan hun ouders. Heel bijzonder is de zaal met optische kunst. We denken beweging te zien, terwijl die er niet is. Het gaat hier om gezichtsbedrog. Een indrukwekkend museum op een prachtige locatie. 


Bij het buitenkomen, schijnt nog steeds de zon dus vervolgen we onze weg door het Quartier Latin van Den Haag. Op de oude Dennneweg en het gebied eromheen zijn er veel antiekwinkeltjes. Hier proeven we de sfeer van het oude Den Haag. In het straatbeeld veel dure auto's, Haagse dames met grote zonnebrillen en hoge hakken. Wanneer we ons neerzetten op een terrasje om iets te drinken, worden we aangesproken door een ietwat excentrieke dame. Ze is, naar eigen zeggen, door haar minnaar op straat gezet en is een beetje tipsy. Aanvankelijk beantwoorden we haar vragen maar al snel laten we ze voor wat het is en maken we ons uit de voeten. 


Via de paleistuin wandelen we naar één van de gezelligste stadswijken van Den Haag, het Zeeheldenkwartier. Gelegen aan de rand van de Haagse binnenstad, is dit de buurt waar je veel authentieke winkeltjes, sympathieke restaurantjes en cafés, zonnige pleinen en prachtige jugendstilpanden vindt. Geen wonder dus dat het Zeeheldenkwartier enorm geliefd is bij de Haagse locals. Het Zeeheldenkwartier ontstond aan het einde van de 19e eeuw toen de bevolking van Den Haag sterk groeide. Het voormalige landelijk gebied, grotendeels eigendom van koningin Anna Paulowna, werd na haar dood omgevormd tot een woonwijk. Aan het Anna Paulownaplein zetten we ons weer op een terrasje voor een lekkere cappuccino. 



Via de Toussaintkade met zijn statige huizen wandelen we opnieuw de Paleistuin in. Vroeger was dit kleine stadspark de achtertuin van Paleis Noordeinde. Nu is het openbaar en grenst het aan de koninklijke stallen waar nog steeds de paarden van de koninklijke familie staan. Van hier vertrekt op Prinsjesdag de gouden koets. Jammer genoeg is het beginnen regenen en dat maakt een wandeling in dit mooie rustige parkje toch net dat ietsje minder leuk. We besluiten op zoek te gaan naar een Indonesisch restaurantje. We denken dat te vinden in Chinatown. Ja, ook Den Haag heeft een Chinatown. Hier horen we overwegend chinees en zelfs de straatnamen zijn met Chinese karakters aangegeven. De wijk bestrijkt maar een klein gebied en bevindt zich, net als bij ons, tussen twee poorten. We wandelen een Chinese winkel binnen met allerlei hebbedingetjes en laten onze natte paraplu’s achter aan de ingang. Wanneer we terug aan de deur komen, zie ik net een dame bukken om er met mijn paraplu vandoor te gaan. Ik verhef mijn stem en zeg haar dat dat mijn paraplu is waarop ze naar Greta’s paraplu grijpt. En die is ook van mij, roep ik haar toe. Ze mompelt tussen haar tanden ‘inch hatte auch zwei änliche Regenschirmen’. Toevallig niet? Ze zoekt echter niet verder naar haar twee paraplu’s en verlaat de winkel zonder. Het lef dat sommige mensen hebben, ongelofelijk! Vermits we geen Indonesische restaurantjes tegenkomen, besluiten we maar om de trein terug te nemen naar ons hotel en daar iets te eten. 


Sommige plekken sluit je voor altijd in je hart. Den Haag is er zo een! Dat weet ik al na de eerste dag. Hopelijk schijnt morgen opnieuw de zon zodat we deze prachtige stad verder kunnen ontdekken. 


zondag 16 juli 2017

Dagje Sluis

Vandaag ga ik een dagje naar het kleine vestingstadje Sluis. Dit dorpje is gelegen tussen de zee en Brugge waar ieder kwartier Jantje van Sluis hoog in de toren van het Belfort de klok luidt. Het gezellige stadscentrum dat tussen de stadswallen ligt, krioelt van de kapperswinkeltjes en dat is ook de reden van mijn komst. Maar het is ook een gemoedelijk en sfeervol winkelstadje en dus de ideale plek om wat bij te kletsen met een vriendin.


We hebben nog niet gegeten dus zetten we ons op een terrasje voor een kippetje met frietjes - ja als Ann en ik op stap zijn, moet dat beestje er altijd aan geloven. We love chicken! Nadien geeft Ann me een lesje in zuinigheid en doet me ineens 4 liter  shampoo en 4 liter conditioner kopen - veel goedkoper in grote bussen dan in de kleine bussen die ik normaal koop. Dat ik daar nog nooit aan gedacht heb! 


Het weer is een beetje overtrokken maar dat is een goed excuus om lekker te kuieren door de aangename winkelstraten van Sluis. Bij een middagje shoppen hoort uiteraard de gezelligheid van een terrasje. In de Molen van Sluis, De Brak verwennen ze de innerlijke mens graag met allerlei lekkers. Een prima stop dus voor een dessertje! Het is een korenmolen uit 1739 en het was de eerste stenen stellingsmolen in deze streek. De molen dankt zijn naam aan het Franse jachthondenras ‘Braque’. Van jachthonden is geweten dat zij hun neus in de wind steken bij het jagen, net zoals de molen zijn wieken tegen de wind richt voor een optimaal rendement. Het is hier moeilijk kiezen tussen al dat lekkers. Gaan we voor artisanale molenaarspannenkoeken, poffertjes, hartenwafels, appeltaart, beignets, een zoete appelbol of een prachtige ijscoupe? Er staat huisgemaakte aardbeientaart op de kaart. Die ziet er niet alleen hemels uit, zo smaakt ze ook. 



Plots zie ik een bekend gezicht aan het tafeltje naast ons. Sonja, mijn oude lerares naad heeft me direct herkend en kan haar enthousiasme even niet de baas. Het hele terras kijkt ons aan maar ze trekt zich er niets van aan. Nog steeds dezelfde gezellige madam die me prompt een uitnodiging geeft voor haar volgende vernissage want ze is nog steeds met kunst bezig. Ik beloof haar zeker een kijkje te komen nemen in Oostende. 


Volgens mij zie ik er heel 'buitenlands' uit want de man die komt afrekenen spreekt me aan in het Engels, even later in het winkeltje van de molen word ik aangesproken in het Frans. Even stel ik me de vraag of we wel in Nederland zijn. Maar wanneer Ann hem vriendelijk begroet in het Nederlands, blijkt hij haar toch te verstaan. Wij komen even niet meer bij van het lachen.


Aan de Groote Markt staat de blikvanger van Sluis, het stadhuis. Dit stadhuis is als enige voorzien van een belfort, een versterkte toren met vier hoektorentjes. Het is gebouwd in 1375 en verschillende keren verwoest. Sinds 1960 is het weer in oorspronkelijke staat in gebruik genomen. Hier bevindt zich een prachtig interactief museum - echt een aanrader wanneer jullie het vestingstadje nog eens bezoeken. Het indrukwekkende interieur van de Raadszaal en de burgemeesterkamer doet ons even wegdromen naar de 15de eeuw. We kruipen ook even in de huid van de beroemde Sluizenaar, schoolmeester en stadsarchivaris Johan Hendrik Van Dale. Spelenderwijs komen we allerlei feiten te weten over woorden, taal en dialecten. Het beklimmen van de 142 treden van de Belforttoren is ook wel plezant. De wenteltrap maakt ons een beetje dizzy maar van hierboven hebben we een prachtig zicht over Sluis en het Zeeuws-Vlaamse landschap. Het is wel even vechten met de rode deurtjes want elk deurtje moeten we achter ons sluiten alvorens verder te wandelen en de sloten doen het niet allemaal even goed. 


Op het Walplein staat onder de lindebomen de buste van Johan Hendrik Van Dale. Sluis is namelijk de geboortestad van de heer Van Dale. Hij is dé samensteller van het eerste Groot Woordenboek der Nederlandse Taal maar iedereen kent het beter onder de Dikke van Dale. Ieder van ons heeft zeker menig woordje opgezocht in ‘zijn’ boek maar jammer genoeg heeft hij de voltooiing ervan niet meegemaakt.


Ondertussen is het weer helemaal omgeslagen en schijnt de zon volop. Ann heeft het lumineuze idee om het water op te gaan met de waterpedalo. Voor slechts 3,75 euro fietsen we langzaam langs de prachtige fontein op de Damse Vaart en zien we Sluis eens vanaf het water. Het is wel even wennen want willen we naar rechts dan moeten we naar links sturen en omgekeerd. We trainen dus niet enkel ons evenwicht maar ook onze motoriek. Even geraken we in de problemen wanneer we rechtsomkeer moeten maken en er een meute toeschouwers ons vanop de kade toespreekt hoe we dat dan moeten doen. We krijgen de slappe lach en botsen meermaals tegen de kademuur. Uiteindelijk lukt het ons om toch terug de juiste koers te varen. 



Terug aan land besluiten we het drukke stadscentrum even achter ons te laten en starten we een aangename wandeling over de stadswallen. Van hieruit zien we de prachtige uitgestrekte natuur van dit gebied en we passeren zelfs enkele galloway koeien. Hier, ver weg van de massa, komen we helemaal tot rust. Het perfecte einde van een zalig dagje bij onze noorderburen!