Goes - Hoedekenskerke

We worden wakker met een stralende zon, maar buiten ontbijten is nog geen optie. Dat is nog net iets te fris. Rond tien uur laten we ons mooie huisje achter en rijden we terug naar Goes. Hier vertrekt de historische stoomlocomotief om kwart voor elf. We hebben vooraf kaartjes gekocht en zijn nog een beetje te vroeg. Dit weekend vindt het evenement ‘Stoompluimen’ plaats. Wanneer we op het museumterrein toekomen, zien we enkele dames en heren die in de kledij van 1900 rondlopen. Hier kunnen we ook de werkplaats en het depot bezoeken, waar de treinen worden onderhouden en gerestaureerd. 

Plots horen we een fluitsignaal en de stoker doet zijn best om de locomotief op stoom te brengen. Tijd voor ons om naar het kleine stationnetje af te zakken.  We nemen plaats in de wagon van tweede klasse want als we reizen, willen we dat wel in stijl doen. De harde banken van de derde klasse, laten we links liggen. De trein zit vol figuranten in ouderwetse kledij wat zorgt voor de nostalgische sfeer van begin vorige eeuw. Ze lijken rechtstreeks uit een geschiedenisboek te zijn gestapt. Het enige minpuntjes is dat de conducteur niet langskomt om de kaartjes te knippen, hij komt met een machientje om een QR code te scannen. Weg sfeer! 

Een reis met de stoomtrein is desalniettemin een nostalgische tocht door het Zeeuwse landschap, dwars door de polders van Zuid-Beveland met de kenmerkende boomgaarden, fruitbomen en weilanden. We sporen aan een gezapig tempo naar het dorpje Hoedekenskerke. Bij de eindhalte zien we een heel mini treinparcour, een zaligheid voor kleine kinderen en … voor Yves. Sofie en ik laten de drukte achter ons en wandelen naar het centrum van Hoedekenskerke. Er staat een prachtige kerk met een mooi monument voor de overledenen. In het dorp bevindt zich ook het ‘Wienkeltje van Wullempje’, een klein museum met een ouderwets snoepwinkeltje. De snoepjes zitten in grote glazen stolpen en we kunnen het niet laten om wat snoep te kopen.

Voor we opnieuw de trein instappen, nemen we nog een kijkje op de dijk waar we een mooi uitzicht hebben over de Westerschelde. Rond half twee rijden we terug naar Goes maar deze keer wel in eerste klasse. In onze afgesloten coupé zien we het landschap voorbijglijden. 

We hebben nog niet geluncht dus rijden we naar Kortgene aan het Veerse Meer waar we gaan eten bij het restaurantje ‘Eeterij Iets Anders’, want daar hebben Yves en Sofie vorig jaar zo lekker gegeten. Het blijkt een perfecte keuze want het eten is inderdaad heerlijk.  Nadien gaan we een kijkje nemen op de camping van Kortgene want Yves is er vol van. Daar wil hij wel een huisje kopen. Hij kan me echter niet overtuigen … geef mij maar een huisje in het park Beau sur Mer in Kattendijke. Ieder zijn ding zeker… 

Het was in ieder geval weer een top weekendje!

Goes

’s Morgens stormt het nog steeds – zeker windkracht 9 maar het is droog. We zitten echt op een prachtig plekje maar buiten eten is er dus niet bij. Sofie is vroeg wakker en ging al naar de bakker voor ik de kamer uitkom. Na het douchen worden de appelsientjes geperst en kunnen we aan tafel. Na het ontbijt rijden we naar Goes voor een graffiti wandeling. Heel langzaam worden de wolken weggeblazen en verschijnt er een zonnetje. 

We parkeren de auto op de gratis parking bij het station. Hier zien we heel wat grauwe flatgebouwen, waarvan de saaie muren omgetoverd werden tot prachtige kunstwerken gemaakt door nationale en internationale kunstenaars. We passeren duiven en poezen van tientallen meters groot die in 2015 getekend zijn tijdens het festival Mural Goes. Sommige kunstwerken zijn voor interpretatie vatbaar, zoals het kleurrijke werk aan de Appelstraat. Wat het kunstwerk voorstelt laten de kunstenaars over aan de verbeelding. Sofie en ik zien  er een vogel in en Yves … ja hij ziet er iets helemaal anders is. 

Wanneer we bij de vijver van de Oostsingel komen, zien we het kunstwerk ‘Ganzen over de Veste’ in het water. De gans is het symbool van Goes. Overal in de stad is de gans afgebeeld. Goes zou geen Ganzestad zijn zonder echte ganzen. In alle vesten rond de oude binnenstad zijn ze te vinden. We wandelen over de brug en besluiten bij Downies  en Brownies iets te drinken. We zetten ons in het zonnetje en genieten van een lekkere latte. 

Wanneer de voetjes weer wat gerust hebben, zetten we onze weg verder via de oude vestingwal lang het water. Ook hier zitten er veel ganzen en eendjes in het water. Het is er lekker rustig en we genieten van de stilte midden in de stad. Het is een prachtig park met eeuwenoude treurwilgen. Onze route eindigt in het historische centrum van Goes bij de mooie binnenhaven. De oude haven staat in verbinding met de Oosterschelde en wordt nu gebruikt als jachthaven. De historische huizen zijn heel schilderachtig. Sofie vindt zelfs een huisje met een deur gemaakt voor haar lengte.

We hebben ondertussen honger gekregen en vlakbij de pittoreske haven gaan we lunchen bij de Brass. Het is een gezellige brasserie waar gastvrijheid hoog in het vaandel wordt gedragen.  De ober is uitermate vriendelijk en omdat ze net vandaag 6 jaar bestaan, biedt hij ons een glaasje cava aan. Ik vraag of het ook een glaasje sinaas mag zijn en zelfs dat is geen enkel probleem. Het blijkt nog vers te zijn ook! Ook de boeuf bourgignon is heerlijk.

Na de lunch duiken Sofie en ik de winkelstraten in terwijl Yves naar de imposante Maria Magdalendakerk gaat waar er een tentoonstelling is van landbouwtoestellen. De meeste winkels zijn gevestigd in oude panden dus af en toe kijken we even omhoog naar de prachtige gevels. De Grote Markt is het kloppend hart van de binnenstad.  Er hangt aanvankelijk een ontspannen sfeer, maar dan begint het plots hevig te onweren. Het water valt met bakken uit de hemel en de lucht is volledig zwart. Het lijkt wel of de wereld elk moment kan vergaan. We duiken dus snel een winkel binnen. Yves belt ons om te vragen waar we zijn. We besluiten af te spreken bij Downies en Brownies om nog een laatste drankje te nemen en rijden nadien terug naar Kattendijke. De wind is gelukkig gaan liggen. ‘s Avonds eten we nog een soepje in ons huisje. Morgen zou het zonnetje terug gaan schijnen dus daar kijken we erg naar uit.  

Na ons avondeten gaan Sofie en ik nog een avondwandeling maken langs de Oosterschelde. Het is vloed en het wateroppervlak krioelt van de vogels, maar geen zeehonden. De wind is wat gaan liggen en we genieten van de stilte. Aan de linkerkant horen we enkel het ruisen van de wind in de bomen, aan de rechterkant het klotsen van het water. De lucht is dreigend en in de verte zien we een regenboog. We wandelen tot aan het haventje en keren na een uurtje terug naar huis.