Winterberg

Zalig geslapen! We worden wakker met opnieuw prachtig weer. Het is zondag dus gaan we eerst uitgebreid ontbijten. De eitjes worden hier à la minute gebakken. Rond tien uur trekken we naar de toeristische dienst bij het Kurpark vanwaar het Schluchten und Brückenpad begint. De wandeling gaat dwars door een bergkloof tussen de heuvels. Verdwalen kan niet want ze is prima gemarkeerd. Een gele stip geeft de heenroute aan en twee gele stippen de terugroute. De paden kruisen elkaar af en toe dus een kortere route nemen is mogelijk. Wij besluiten echter de volledige lus te doen. Eerst lopen we langs de rand van deze kloof, die rotsig en diep is. Daarna begint de steile afdaling terwijl we onder ons al een glimp opvangen van een beekje. We gaan over verschillende bruggetjes en passeren veel watervalletjes. Het is een gouden herfstdag en de kleurrijke bladeren ritselen heerlijk onder onze voeten. Onderweg zien we verschillende paddenstoelen waarvan sommigen met prachtige kleuren. 

Uiteindelijk bereiken we het dal waar een bankje uitnodigt om even te pauzeren en waar we even genieten van de stilte, al is dat laatste relatief. Het is zondag en er zijn best veel wandelaars op pad. Op zich genieten de meesten ook van de natuur maar je hebt altijd van die joelende kinderen die serieus wat decibels produceren. 

Omdat de heenweg grotendeels bergafwaarts ging, is het begrijpelijk dat de terugweg toch iets zwaarder is. De prachtige omgeving maakt echter alles goed. We steken een houten brug over waaronder een beekje de berg afstroomt. Daarna zijn er trappen, veel trappen en dat is best uitdagend! Af en toe hou ik halt, zogezegd om de kloof onder mij even in mij op te nemen maar eerlijk, soms ben ik gewoon even buiten adem.

Eenmaal boven, volgt er nog een slingerend smal pad. Wanneer we het bos uitwandelen, hebben we zin in iets zoet. We besluiten dus even halt te houden bij een konditorei waar we iets lekkers nuttigen. Ann een marsepeintaart en ik een apfelstrüdel met vanillesaus en ijs. Daarvoor mogen ze me altijd wakker maken, maar ook als goedmakertje na een inspanning smaakt het hemels. 

Dan is het tijd om te shoppen! Er zijn verrassend veel winkels. Bijnaam van Winterberg is niet voor niks: Winkelberg! We slenteren via de markt door de voornaamste winkelstraat en wanen ons bij momenten in Knokke.  Er zijn best veel dure winkels maar toch vinden we allebei iets wat we leuk vinden. Gisteren had ik al een paar bottines gezien die ik tof vond en die zie ik hier terug staan, alleen 20 euro goedkoper. Met de glimlach haal ik dus de centen boven. Bepakt en gezakt, besluiten we nadien het rode treintje te nemen dat langs de bezienswaardigheden van Winterberg rijdt. Gewoon gezellig een beetje de toerist uithangen, daar is niks mis mee. Het wordt echter een tegenvallende rit want we zitten in het rijtuig met vijf joelende kinderen waarvan de ouders volgens ons doof zijn en veel is er bovendien niet te zien. We passeren de kerk en daarna gaan we langsheen de skischans en het skigebied. We blijven gewoon zitten en rijden mee terug naar ons beginpunt. Onderweg ruiken we verbrande rubber en het duurt dan ook niet lang of de trein stopt. Trein defect, dus vliegen we er allemaal uit. ‘s Avonds eten we een lekkere spaghetti alvorens we naar ons hotel terugkeren. Ze gaan ons weer niet moeten wiegen.