Oud-Rekem

Na alweer een zalige nacht in de heerlijke bedden van Luna Logies, wandel ik in de ochtendmist naar de bakkerij om de hoek. De pistoletjes zijn niet half zo lekker dan die van gisteren dus mochten we hier nog eens terugkomen, dan bestellen we gewoon ontbijt. Omdat we gisteren niet echt het dorp hebben bezocht en omdat Claudia ons aangeraden heeft om bij haar vriendin die een interieur winkel heeft in Rekem langst te gaan, rijden we naar het centrum Oud-Rekem. Het dorp is uitgeroepen tot mooiste dorp van Vlaanderen. Ja, het is een mooi dorp maar het mooiste …. Een typisch ambacht in rekem was de (bak)steenbakker. In de hoofdstraat staat een beeld met een verwijzing hiernaar.

Het centrale plein van Rekem noemt net zoals onze trots in Antwerpen, de Groenplaats. Vroeger was dit een grasveld waar dames hun was konden laten bleken. Vandaar ook de tweede naam: de Bleek/de Bleick.  De zuil die er nu staat wordt ten onrechte vaak aangezien voor de schandpaal, maar het is een zogenaamd perron: een verhoging voor het doen van belangrijke mededelingen. Boven op de zuil staat een leeuw met het familiewapen van d’Aspremont-Lynden als teken van de vrijheden die Oud-Rekem bezat. 

Het kerkje is erg charmant maar is jammer genoeg niet open. Er staat ook een bronzen beeld uit 2009 getiteld “De Reckheimer”. Dit beeld staat, volgens het bordje erbij, symbool voor zo’n beetje alles van met Rekem te maken heeft. Omdat alles nog dicht is, besluiten we de blauwe wandeling te doen. Deze is slechts 3,7 km, gesteld dat we weer niet verkeerd lopen. We wandelen opnieuw langs het water maar in de andere richting deze keer. In de lucht een vlucht eenden die luid kwakend over het water vliegen. Verder is het hier heerlijk rustig en de laaghangende mist creëert een mysterieuze sfeer.  

De wandeling buigt opnieuw af in de richting van het natuurgebied De Weerd. We doen dus een klein stukje van de wandeling van gisteren opnieuw. Je zou ze bijna overslaan doordat ze een beetje geïsoleerd aan de rand van het dorp liggen, maar de gebouwen van het voormalige gesticht zijn zeker de moeite waard om te bekijken. Deze zijn voornamelijk gebouwd in de periode 1910-1920 ten behoeve van het “Rijkskrankzinnigengesticht voor zinneloze misdadigers”. Wanneer we terug op de Groenplaats komen, is de ingang van het kasteel d’Aspremont-Lynden, gebouwd op de ruïnes van een middeleeuwse burcht ook open. 

In het poortgebouw uit 1905 is de interieurwinkel van Claudia’s vriendin gevestigd. We drinken eerst een lekkere chocomelk en gaan vervolgens de interieurspullen bekijken. We zijn beide heel enthousiast en onze achterbank ligt dan ook volledig vol wanneer we huiswaarts rijden. Een duur weekendje dus …. 

Oud Rekem - De Oude Weerd

Om 8 uur brengt Claudia ons broodjes en lekkere verse eitjes van haar kippen. We hadden eigenlijk geen ontbijt besteld maar niets is haar te veel. We krijgen er zelfs een versgeperst fruitsapje bij. Vandaag staat Oud-Rekem op de planning, een dorpje langs de Zuid-Willemsvaart. Het is een deelgemeente van het Limburgse Lanaken. We parkeren de auto op de gratis parking Colmonterveld (P19) in de straat Sint-Pieter in Oud-Rekem (Lanaken) en ruilen de auto in voor de benenwagen. Van hieruit starten verschillende wandelingen. We kiezen voor de  gele wandeling van 7,6 kilometer die dwars door het dorpje Oud-Rekem gaat en langs de Zuid-Willemsvaart en het natuurgebied de Oude Weerd passeert. 

Bewoond was deze steek al in de prehistorie en ten tijde van de Romeinen. De ligging was gunstig langs een Romeinse weg en aan de oevers van de Maas. Het is erg stil in de straten van Oud-Rekem. Het dorp is bezaaid met informatieborden met veel en interessante informatie. In de straatjes staan echt nog van die typische Maaslandse huizen met lage deuren en kleine ramen uit de 18^de eeuw. We laten het dorpje echter links liggen en trekken richting het water.

Aan de Zuid-Willemsvaart wanen we ons even in Damme. De herfst is het seizoen van de vergankelijkheid, langzaam verdwijnen de bloemen, de bladeren verkleuren, de dagen worden korter. Wat echter meteen opvalt is dat de velden hier nog steeds bezaaid zijn met prachtige wilde bloemen. Ondanks het wat mistige weer geven de mooie kleuren ons een instant feel good gevoel. Mocht ik niet beter weten, ik zou denken dat het lente was.

We steken het water over en wandelen verder door de prachtige natuur. Een mens doet dat veel te weinig, stapschoenen aan en de buitenlucht in. De warme herfstkleuren: dieprood, oker, oranje en bruin, passen perfect bij het iet wat koudere en vochtige weer van vandaag.  Toch lijkt het alsof de zomer nog niet helemaal voorbij is, getuige de vele maïskolven die nog aan de struiken hangen. Schaapjes zijn ons enige publiek. We lijken verder wel alleen op de wereld. Ze kijken ons verveeld aan en blijven wat op een afstand. Wat verderop staan enkele paarden in de wei die ons wel enthousiast begroeten. 

Gisteren nacht heeft het flink geregend en na een flinke regenbui ruikt het overheerlijk in het bos, maar nog beter … paddenstoelen duiken overal op. De kleine kabouterhuisjes met hun fragiele dakjes kunnen ons wel bekoren. 

De tocht langs het kanaal blijft duren en na een tijdje beseffen we dat we niet meer op de route zitten. We hebben al even geen gele paaltjes meer gezien. Ja zet twee vrouwen samen die beginnen te tateren en de wereld rondom vervaagt. We keren dus op onze stappen terug. Een straf is dit niet want wat is het hier mooi. De bomen weerspiegelen in het water en ondanks dat het zelfs een beetje begint te miezeren, genieten we met volle teugen. De schoonheid van Limburg, het kan mij altijd wel bekoren. De sfeer is hier gemoedelijker, minder gehaast dan in andere provincies in ons land.

Het mooiste aan de route is veruit de Oude Weerd, een kleinschalig gebied met een zeer  afwisselende natuur. Houtkanten, hagen, bosjes, poelen en leuke sluip-door-kruip-door-paadjes. Dit is het enige natuurgebied binnen het RivierPark Maasvallei waar het natuurbeheer door ezels gedaan wordt. We passeren dan ook heel wat weilanden waar we deze beestjes van ver kunnen bewonderen. We moeten er wel op letten dat we de houten poortjes achter ons sluiten zodat de ezeltjes niet kunnen gaan lopen.  Het gebied vormt een belangrijke stapsteen voor allerhande planten en dieren in de natuurverbinding die de Ziepbeek en de natuurkernen langs de Maas verbindt met deze van de Hoge Kempen. Verder zijn er ook heel wat fruitbomen, vooral peren. De vruchten zijn wel al allemaal geoogst maar in de zomer kan je hier zeker iets plukken. 

Ooit stroomde hier de maas, die naast grind een laag leem achterliet. De leem werd gebruikt als akkerland en als grondstof voor bakstenen. Later werd het grind gewonnen, zoals bijna overal langs de Maas in Limburg. Pas in 2011 is het weer een natuurgebied voor een groot deel met hooilanden. Wanneer we terug in de bewoonde wereld komen, passeren we het kasteel in Maaslandse renaissancestijl dat dateert uit de zestiende eeuw. Het fungeerde in het verleden onder andere als militair hospitaal en psychiatrische inrichting. Nu zijn er prachtige woningen gevestigd. 

De wandeling van 7,6 kilometer was iets langer dan gepland maar we hebben er echt van genoten. De frisse lucht, de fijne gesprekken en de overweldigende natuur rondom ons brachten ons helemaal tot rust. We hebben nu wel wat honger gekregen en besluiten naar het Argentijnse restaurant te rijden dat we gisteren hebben gespot niet ver van onze bed and breakfast. We zitten alleen in het restaurant. Het is dan ook al twee uur dus alle andere mensen hebben waarschijnlijk al lang gegeten. De kip met cajunkruiden en dikke Argentijnse frieten smaakt heerlijk. Er hangt een pittig prijskaartje aan vast maar ach het was het meer dan waard. Moe maar voldaan trekken we in de late namiddag terug naar ons appartementje. Daar wacht ons alweer een fijne verrassing. Onze gastvrouw heeft een stolpje met vers gebakken cake voor ons neergezet. Heerlijk met een tasje thee!

Maasmechelen village - Maastricht

Vandaag is het Allerheiligen, een christelijk feest ter nagedachtenis van alle heiligen en martelaren. Wij zijn niet echt katholiek maar maken wel graag gebruik van de feestdag die het ons oplevert. Ann en ik trekken vandaag naar Lanaken in de provincie Limburg. We hebben geboekt bij Luna Logies maar het is nog wat te vroeg om in te checken dus gaan we eerst naar Maasmechelen Village want dat is sowieso open op feestdagen en Ann is daar nog nooit geweest.

We komen om half 10 aan en het is er nog lekker rustig want de winkels gaan pas om 10 uur open. Daar waar er overal veel Halloween en zelfs kerstversiering is, is het hier heel miniem qua decoratie. Hier en daar een gouden hertje and that’s it. Onze voormiddag staat in het teken van shoppen, al is het vooral shoppen voor iemand anders. Kerst is niet meer veraf.

We lunchen bij het Italiaanse restaurant Giuliano. De verse pasta wordt geserveerd in een grote pan en komt vergezeld van heerlijk brood. Daar we alle winkeltjes al gedaan hebben, besluiten we naar Maastricht te rijden. We parkeren op de P&R Noord waar we vervolgens op bus 10 stappen richting centrum. Wanneer we in de verte rederij Stiphout zien liggen, weten we dat we er bijna zijn. Het is druk in het centrum want de markt staat. We slenteren door de smalle straatjes maar na enkele uurtjes hebben we het wel gezien en keren we terug naar de parking.

Logeren doen we zoals al gezegd bij Luna Logies. Het is altijd fijn om in ‘groen’ Limburg te vertoeven. We worden vriendelijk ontvangen door Claudia en zijn heel tevreden over ons mooie appartementje met kitchenette. Hier wordt de warme gastvrijheid van een B&B gecombineerd met het comfort en de ruimte van een vakantiewoning, aangevuld met de gemakken van hotelservice. Enig minpuntje is de te betalen borg van maar liefst 300€. Gelukkig werd dat in haar berichtje deze ochtend nog eens vermeld want ik had er sowieso overgelezen. Nu maar hopen dat we het hier deftig kunnen achterlaten, zodat we elke euro terugkrijgen zondagavond. 

Na het avondeten, ploffen we in de zetel voor een avondje Masked Singer.