Om 8 uur brengt Claudia ons broodjes en lekkere verse eitjes van haar kippen. We hadden eigenlijk geen ontbijt besteld maar niets is haar te veel. We krijgen er zelfs een versgeperst fruitsapje bij. Vandaag staat Oud-Rekem op de planning, een dorpje langs de Zuid-Willemsvaart. Het is een deelgemeente van het Limburgse Lanaken. We parkeren de auto op de gratis parking Colmonterveld (P19) in de straat Sint-Pieter in Oud-Rekem (Lanaken) en ruilen de auto in voor de benenwagen. Van hieruit starten verschillende wandelingen. We kiezen voor de gele wandeling van 7,6 kilometer die dwars door het dorpje Oud-Rekem gaat en langs de Zuid-Willemsvaart en het natuurgebied de Oude Weerd passeert.
Bewoond was deze steek al in de prehistorie en ten tijde van de Romeinen. De ligging was gunstig langs een Romeinse weg en aan de oevers van de Maas. Het is erg stil in de straten van Oud-Rekem. Het dorp is bezaaid met informatieborden met veel en interessante informatie. In de straatjes staan echt nog van die typische Maaslandse huizen met lage deuren en kleine ramen uit de 18de eeuw. We laten het dorpje echter links liggen en trekken richting het water.
Aan de Zuid-Willemsvaart wanen we ons even in Damme. De herfst is het seizoen van de vergankelijkheid, langzaam verdwijnen de bloemen, de bladeren verkleuren, de dagen worden korter. Wat echter meteen opvalt is dat de velden hier nog steeds bezaaid zijn met prachtige wilde bloemen. Ondanks het wat mistige weer geven de mooie kleuren ons een instant feel good gevoel. Mocht ik niet beter weten, ik zou denken dat het lente was.
We steken het water over en wandelen verder door de prachtige natuur. Een mens doet dat veel te weinig, stapschoenen aan en de buitenlucht in. De warme herfstkleuren: dieprood, oker, oranje en bruin, passen perfect bij het iet wat koudere en vochtige weer van vandaag. Toch lijkt het alsof de zomer nog niet helemaal voorbij is, getuige de vele maïskolven die nog aan de struiken hangen. Schaapjes zijn ons enige publiek. We lijken verder wel alleen op de wereld. Ze kijken ons verveeld aan en blijven wat op een afstand. Wat verderop staan enkele paarden in de wei die ons wel enthousiast begroeten.
Gisteren nacht heeft het flink geregend en na een flinke regenbui ruikt het overheerlijk in het bos, maar nog beter … paddenstoelen duiken overal op. De kleine kabouterhuisjes met hun fragiele dakjes kunnen ons wel bekoren.
De tocht langs het kanaal blijft duren en na een tijdje beseffen we dat we niet meer op de route zitten. We hebben al even geen gele paaltjes meer gezien. Ja zet twee vrouwen samen die beginnen te tateren en de wereld rondom vervaagt. We keren dus op onze stappen terug. Een straf is dit niet want wat is het hier mooi. De bomen weerspiegelen in het water en ondanks dat het zelfs een beetje begint te miezeren, genieten we met volle teugen. De schoonheid van Limburg, het kan mij altijd wel bekoren. De sfeer is hier gemoedelijker, minder gehaast dan in andere provincies in ons land.
Het mooiste aan de route is veruit de Oude Weerd, een kleinschalig gebied met een zeer afwisselende natuur. Houtkanten, hagen, bosjes, poelen en leuke sluip-door-kruip-door-paadjes. Dit is het enige natuurgebied binnen het RivierPark Maasvallei waar het natuurbeheer door ezels gedaan wordt. We passeren dan ook heel wat weilanden waar we deze beestjes van ver kunnen bewonderen. We moeten er wel op letten dat we de houten poortjes achter ons sluiten zodat de ezeltjes niet kunnen gaan lopen. Het gebied vormt een belangrijke stapsteen voor allerhande planten en dieren in de natuurverbinding die de Ziepbeek en de natuurkernen langs de Maas verbindt met deze van de Hoge Kempen. Verder zijn er ook heel wat fruitbomen, vooral peren. De vruchten zijn wel al allemaal geoogst maar in de zomer kan je hier zeker iets plukken.
Ooit stroomde hier de maas, die naast grind een laag leem achterliet. De leem werd gebruikt als akkerland en als grondstof voor bakstenen. Later werd het grind gewonnen, zoals bijna overal langs de Maas in Limburg. Pas in 2011 is het weer een natuurgebied voor een groot deel met hooilanden. Wanneer we terug in de bewoonde wereld komen, passeren we het kasteel in Maaslandse renaissancestijl dat dateert uit de zestiende eeuw. Het fungeerde in het verleden onder andere als militair hospitaal en psychiatrische inrichting. Nu zijn er prachtige woningen gevestigd.
De wandeling van 7,6 kilometer was iets langer dan gepland maar we hebben er echt van genoten. De frisse lucht, de fijne gesprekken en de overweldigende natuur rondom ons brachten ons helemaal tot rust. We hebben nu wel wat honger gekregen en besluiten naar het Argentijnse restaurant te rijden dat we gisteren hebben gespot niet ver van onze bed and breakfast. We zitten alleen in het restaurant. Het is dan ook al twee uur dus alle andere mensen hebben waarschijnlijk al lang gegeten. De kip met cajunkruiden en dikke Argentijnse frieten smaakt heerlijk. Er hangt een pittig prijskaartje aan vast maar ach het was het meer dan waard. Moe maar voldaan trekken we in de late namiddag terug naar ons appartementje. Daar wacht ons alweer een fijne verrassing. Onze gastvrouw heeft een stolpje met vers gebakken cake voor ons neergezet. Heerlijk met een tasje thee!
Dat was weer een mooie dag en mooie foto's geniet nog
BeantwoordenVerwijderen