Vandaag ga ik een dagje naar het kleine vestingstadje Sluis. Dit dorpje is gelegen tussen de zee en Brugge waar ieder kwartier Jantje van Sluis hoog in de toren van het Belfort de klok luidt. Het gezellige stadscentrum dat tussen de stadswallen ligt, krioelt van de kapperswinkeltjes en dat is ook de reden van mijn komst. Maar het is ook een gemoedelijk en sfeervol winkelstadje en dus de ideale plek om wat bij te kletsen met een vriendin.
We hebben nog niet gegeten dus zetten we ons op een terrasje voor een kippetje met frietjes - ja als Ann en ik op stap zijn, moet dat beestje er altijd aan geloven. We love chicken! Nadien geeft Ann me een lesje in zuinigheid en doet me ineens 4 liter shampoo en 4 liter conditioner kopen - veel goedkoper in grote bussen dan in de kleine bussen die ik normaal koop. Dat ik daar nog nooit aan gedacht heb!
Het weer is een beetje overtrokken maar dat is een goed excuus om lekker te kuieren door de aangename winkelstraten van Sluis. Bij een middagje shoppen hoort uiteraard de gezelligheid van een terrasje. In de Molen van Sluis, De Brak verwennen ze de innerlijke mens graag met allerlei lekkers. Een prima stop dus voor een dessertje! Het is een korenmolen uit 1739 en het was de eerste stenen stellingsmolen in deze streek. De molen dankt zijn naam aan het Franse jachthondenras ‘Braque’. Van jachthonden is geweten dat zij hun neus in de wind steken bij het jagen, net zoals de molen zijn wieken tegen de wind richt voor een optimaal rendement. Het is hier moeilijk kiezen tussen al dat lekkers. Gaan we voor artisanale molenaarspannenkoeken, poffertjes, hartenwafels, appeltaart, beignets, een zoete appelbol of een prachtige ijscoupe? Er staat huisgemaakte aardbeientaart op de kaart. Die ziet er niet alleen hemels uit, zo smaakt ze ook.
Plots zie ik een bekend gezicht aan het tafeltje naast ons. Sonja, mijn oude lerares naad heeft me direct herkend en kan haar enthousiasme even niet de baas. Het hele terras kijkt ons aan maar ze trekt zich er niets van aan. Nog steeds dezelfde gezellige madam die me prompt een uitnodiging geeft voor haar volgende vernissage want ze is nog steeds met kunst bezig. Ik beloof haar zeker een kijkje te komen nemen in Oostende.
Volgens mij zie ik er heel 'buitenlands' uit want de man die komt afrekenen spreekt me aan in het Engels, even later in het winkeltje van de molen word ik aangesproken in het Frans. Even stel ik me de vraag of we wel in Nederland zijn. Maar wanneer Ann hem vriendelijk begroet in het Nederlands, blijkt hij haar toch te verstaan. Wij komen even niet meer bij van het lachen.
Aan de Groote Markt staat de blikvanger van Sluis, het stadhuis. Dit stadhuis is als enige voorzien van een belfort, een versterkte toren met vier hoektorentjes. Het is gebouwd in 1375 en verschillende keren verwoest. Sinds 1960 is het weer in oorspronkelijke staat in gebruik genomen. Hier bevindt zich een prachtig interactief museum - echt een aanrader wanneer jullie het vestingstadje nog eens bezoeken. Het indrukwekkende interieur van de Raadszaal en de burgemeesterkamer doet ons even wegdromen naar de 15de eeuw. We kruipen ook even in de huid van de beroemde Sluizenaar, schoolmeester en stadsarchivaris Johan Hendrik Van Dale. Spelenderwijs komen we allerlei feiten te weten over woorden, taal en dialecten. Het beklimmen van de 142 treden van de Belforttoren is ook wel plezant. De wenteltrap maakt ons een beetje dizzy maar van hierboven hebben we een prachtig zicht over Sluis en het Zeeuws-Vlaamse landschap. Het is wel even vechten met de rode deurtjes want elk deurtje moeten we achter ons sluiten alvorens verder te wandelen en de sloten doen het niet allemaal even goed.
Op het Walplein staat onder de lindebomen de buste van Johan Hendrik Van Dale. Sluis is namelijk de geboortestad van de heer Van Dale. Hij is dé samensteller van het eerste Groot Woordenboek der Nederlandse Taal maar iedereen kent het beter onder de Dikke van Dale. Ieder van ons heeft zeker menig woordje opgezocht in ‘zijn’ boek maar jammer genoeg heeft hij de voltooiing ervan niet meegemaakt.
Ondertussen is het weer helemaal omgeslagen en schijnt de zon volop. Ann heeft het lumineuze idee om het water op te gaan met de waterpedalo. Voor slechts 3,75 euro fietsen we langzaam langs de prachtige fontein op de Damse Vaart en zien we Sluis eens vanaf het water. Het is wel even wennen want willen we naar rechts dan moeten we naar links sturen en omgekeerd. We trainen dus niet enkel ons evenwicht maar ook onze motoriek. Even geraken we in de problemen wanneer we rechtsomkeer moeten maken en er een meute toeschouwers ons vanop de kade toespreekt hoe we dat dan moeten doen. We krijgen de slappe lach en botsen meermaals tegen de kademuur. Uiteindelijk lukt het ons om toch terug de juiste koers te varen.
Terug aan land besluiten we het drukke stadscentrum even achter ons te laten en starten we een aangename wandeling over de stadswallen. Van hieruit zien we de prachtige uitgestrekte natuur van dit gebied en we passeren zelfs enkele galloway koeien. Hier, ver weg van de massa, komen we helemaal tot rust. Het perfecte einde van een zalig dagje bij onze noorderburen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten