Brugge

Vandaag is het weeral tijd om afscheid te nemen van Paula en Achiel maar eerst ontbijten we nog lekker samen met hen in de gezellige veranda. De poezen hebben heel de morgen getracht boven het geblaat van de schaapjes te komen maar dat is hen niet gelukt. Nu zitten ze allebei uitgeput voor het raam. We zitten nog vol van de stevige maaltijd van gisteren maar aan een lekker eitje kunnen we niet weerstaan. Onze gastvrouw tovert binnen de 10 minuten een omelette en een spiegelei op tafel. 

Na het ontbijt rijden we naar Brugge op zoek naar het adres van onze oude reisgezel Agnes. Ze is verhuisd naar een gezellig appartement aan de Damsevaart Zuid. We hebben haar gisteren gebeld met de vraag of ze vandaag thuis zou zijn. Ze was aangenaam verrast en wou ons ook graag nog eens een keertje terugzien. Wanneer we daar arriveren staat ze ons al op te wachten. Het is een blij weerzien en we stellen vast dat ze nog altijd even tof maar oh zo chaotisch is. Ze wil duizend en een dingen tegelijkertijd vertellen en maakt zoals steeds haar zinnen nooit af. Ze is er volgen ons van overtuigd dat we haar gedachten kunnen lezen.

Voor onze lunch heb ik het Indisch restaurantje ‘Indian Tandoori’ geboekt op de Oude Gentweg in Brugge en Agnes wil graag mee dus besluiten we naar daar te wandelen, ook al ligt het aan de andere kant van Brugge. Hier kunnen we de auto gemakkelijk laten staan en is het gratis. Na een half uurtje stappen zien we dat Agnes het moeilijk krijgt - haar gezicht kleurt weer paars, maar we maken ons weinig zorgen want dat hebben we in Tibet ook meegemaakt. Ze geraakt redelijk snel oververhit. We vertragen dus een beetje. Gelukkig passeren we net op dat moment enkele Godshuisjes die volgen haar de mooiste van Brugge zijn en dat moeten we beamen. We verpozen even in het mooie wilde tuintje. Ondanks onze kleine tussenstop, zijn we toch net op tijd in het restaurant. Tot vier maal toe zegt ze: ‘het is daar op het einde van de straat’, om daar ter plekke dan te beseffen dat het toch nog wat verder is. Annelies en ik hoeven maar naar elkaar te kijken om te weten wat we aan het denken zijn maar Agnes’ manier van doen brengt toch spontaan weer een glimlach op ons gezicht. We houden van deze vrouw ook al zijn we het er beiden over eens dat we haar niet dagelijks moeten zien want dan zouden we gek worden.  Maar zo voor een dagje is het echt gezellig om eens uitgebreid bij te kletsen.

We nemen plaats in het kleine gezellige restaurantje en bestuderen de uitgebreide kaart. Hierop staat een waaier aan traditionele bereidingen uit de Noord-Indische Moghulkeuken. We maken weer een culinaire reis door India en genieten van elke hap. Heerlijk toch die specerijen! 

Na de lunch wandelen we samen, op het gemakje nu, terug in de richting van de Damsevaart maar houden in de historische binnenstad af en toe halt om de prachtige gebouwen te bekijken, alsook de indrukwekkende constructies van hedendaagse kunstenaars en architecten. Momenteel loopt de triënnale in Brugge en dat merk je aan de massa toeristen die de stad overspoelen, maar Agnes kent de weg op haar duimpje en brengt ons via rustige straatjes naar plekken die we nog nooit gezien hebben. Zo belanden we bij het oudste cafeetje van Brugge - Café Vlissinghe. Hier drinken de dames in het gezellige binnentuintje een Paljas maar ik ga voor een heerlijke mocktail, want ik moet straks nog rijden natuurlijk. We genieten van deze verfrissing want de zon brandt op onze huid. Hier zitten voornamelijk locals want het ligt toch een beetje uit het historische centrum. Na een klein uurtje zetten we onze wandeling verder en bij Agnes aangekomen, genieten we nog van een zoete lekkernij. Agnes heeft het bakken nog niet verleerd en serveert ons een heerlijke appelcake met kaneel en rozijntjes. Rond een uur of 7 besluiten we terug naar huis te rijden. We beloven elkaar om nu geen 8 jaar meer te wachten vooraleer we elkaar terugzien.