Zoutelande

Vandaag ga ik op bezoek bij Marleen die vijf weken in Zoutelande logeert. Zoutelande, het Zeeuwse dorp achter de hoge Walcherse duinen wordt in de zomer drukbezocht maar ik ben nog vroeg en heb net achter de hoek een parkeerplaatsje gevonden.  Bij het horen van “Zoutelande” denk ik meteen aan de songtekst van Blof. ‘Blij dat je hier bent’ is heel toepasselijk want Marleen ontvangt me met open armen. We zitten hier wel niet in een oud strandhuis maar wel in een mooi gezellig appartement met prachtig terras.

Ik ben geen strandligger dus ik hoop dat Marleen alternatieve, leuke dingen weet te verzinnen om onze dagen te vullen. Vroeger, als kind, ging ik vaak met Sisi, mijn toenmalige beste vriendin naar de Belgische kust en dan was het wel om te zonnen maar mijn bleke huidje zag telkens zo rood als een tomaat en daardoor komt het dat ik het langdurig strandliggen geband heb uit mijn leven.  

De bagage wordt uitgepakt, we gaan terug naar buiten en we starten een duinwandeling. Vanaf het duinpad hebben we een grandioos uitzicht over Walcheren en de Westerschelde. Nergens anders komen de schepen zo dicht langs de kust dan hier, tussen Zoutelande en Vlissingen. Aan de andere kant kijken we uit over een kleurrijk patroon van akkers en weilanden, onderbroken door dorpen met spitse kerktorens.

We zetten ons verstand even uit en kijken niet meer op de klok. Gewoon even alles loslaten kan heerlijk zijn, even de dagelijkse sleur verwisselen voor een momentje van rust. Het gevoel van alleen op de wereld te zijn met enkel het geluid van de golven en de meeuwen. Zalig! Ik hou van de Nederlandse kust want in tegenstelling tot de Belgische kust vind je hier niet al te veel joelende kinderen en geen strandbedjes die naast elkaar geprakt staan als sardienen in een doosje. Kortom hier is er nog veel ruimte. Toch kruipen de mensen allemaal samen op een stukje strand net onder de trap die hen vanuit de duinen naar beneden brengt. 

Onderweg stuiten we op enkele bunkers uit de tweede wereldoorlog. Hier bevindt zich het bunkermuseum maar dat is nog gesloten. De duinen hier zijn echt mega hoog en dat voelen we al snel in onze kuiten! Onze spieren zijn snel opgewarmd. Tijdens onze wandeling zien we hoe prachtig ons buurlandje wel niet is. We zijn behoorlijk onder de indruk van de mooie vergezichten over zee en de duinen vanaf de hoogste top van Zoutelande. Het laatste stukje van de wandeling gaat langs weiden vol prachtige paarse bloemen. Aan een meertje houden we even halt. Enig nadeel hier is dat er her en der afval gedropt werd. Jammer want dat verstoort het idyllische plaatje en beetje. 

Na twee uurtjes wandelen, arriveren we terug in de winkelstraat waar het ondertussen heel erg druk is geworden. De toeristen kruipen als paddestoelen uit de grond en wanneer we voorbij een ijssalon wandelen, hoor ik plots mijn naam. Ilse die vandaag jarig is zit er te genieten van iets lekkers. Leuk om elkaar nog eens te zien. We zoeken zelf een terrasje op om iets te eten. Na een lekker broodje kroket neem ik nog snel een ijsje mee naar boven waar we ons op het zonnige terrasje installeren om even uit de drukte te ontsnappen. De vermoeidheid van de voorbije weken slaat weer toe en voor ik het weet lig ik zachtjes te soezen in het zonnetje. Het is al 3 uur voorbij wanneer ik het te warm krijg. Dat half uurtje siësta heeft me deugd gedaan. 

Zoutelande wordt ook wel de Zeeuwse Rivièra genoemd. Hier is het strand niet alleen kilometerslang, het is ook breed maar vooral ook erg schoon en ligt als een uitgestrekte vlakte voor onze voeten. Met de wind in de haren en de zon in de rug maken we een heerlijke strandwandeling door het mulle zand en genieten we van het weidse uitzicht. Lekker kuieren langs de vloedlijn, heeft veel voordelen – zo verbetert het de bloedsomloop en geeft het een natuurlijke voetmassage. We wandelen helemaal tot aan de vuurtoren.  Oeps vuurtoren? Volgens mij is dit iets anders hoor Marleen. Verder landinwaarts zien we wel een vuurtoren vlak aan een prachtig meer. Aan een hippe strandtent houden we even halt om iets te drinken. Van op het terras hebben we een prachtig zicht op de zee. Het luisteren naar de wind en de zeemeeuwen maakt me melancholisch.  Ik sluit even mijn ogen en begin zachtjes te dromen. Ik proef de zilte zeelucht en voel de rust in mijn hart terugkeren.

Op onze terugweg is het strand zo goed als verlaten want het is bijna 7 uur. Het is af en toe even opletten waar we onze voeten zetten want de kwallen hebben hier vrij spel. Indrukwekkende dieren maar je wil er niet op trappen! We besluiten thuis te eten en Marleen maakt een heerlijke wok van kip. Daarna genieten we nog wat na van deze prachtige dag op het terras waar nog steeds de zon van de partij is. 

Het voordeel van een mooie zomerdag? Een prachtige Zeeuwse zonsondergang. Het brede strand baadt in een prachtig licht en heeft een goudgele gloed.