Algarve - Monchique, Silves & Albufeira

De eerste nacht hier was redelijk maar het is vooral het ontbijt dat meteen een glimlach op ons gezicht tovert. Echt alles is aanwezig en het is ook allemaal kraakvers. Als we dan toch kritisch moeten zijn, dan is het ontbreken van vers sinaasappelsap op zijn minst merkwaardig. In deze regio staan meer sinaasappelbomen dan ik in mijn leven bij elkaar heb gezien. Het hotel had er geen boodschap aan en serveerde waterige aanmaaklimonade bij het ontbijt. Jammer, maar de heerlijke pannenkoekjes maken veel goed. Ook het feit dat we eindelijk buiten kunnen zitten is geweldig! Met zicht op de zee en de prachtige wandelboulevard genieten we van ons luxe ontbijt.

We rijden vandaag naar Monchique, het bosrijke achterland van de Algarve. Het stadje is gelegen in een beschermd natuurgebied met een rijke flora en fauna en wordt daarom ook wel de tuin of de longen van de Algarve genoemd. De bergketen is veel groter dan we gedacht hadden, en het eerste gedeelte rijden we via vele haarspeldbochten door een groen decor. Het laatste stuk echter rijden we door een zwart geblakerd landschap. Iedereen die met vier in bed gevolgd heeft dit voorjaar heeft zeker meegekregen dat een van de deelnemers die in deze streek hun B&B uitbaten, getroffen werd door de hevige bosbranden van afgelopen augustus. Je hoort het op tv en radio maar als je het dan daadwerkelijk met eigen ogen ziet, grijpt het je toch bij de keel. Het moet echt beangstigend zijn wanneer je het vuur zo dicht ziet naderen. Ondanks het verbrande landschap is het uitzicht boven op de berg subliem. We worden meteen gepakt door een gevoel van schoonheid, vrijheid en ruimte. Geen vlieg- of verkeersgeluiden, enkel het ruizen van de wind door de bomen. 

Eenmaal in het dorp zoeken we snel een parkeerplaatsje en installeren we ons op het dorpsplein voor een ‘uitgesteld’ vers glaasje sinaasappelsap. Wat een heerlijk contrast met de drukke toeristische kust. Het Portugese binnenland nodigt ons uit om alles ‘com calma’ te doen. Het is overduidelijk, dit is de plek om de drukte van de Algarve te ontvluchten. Op het internet heb ik gelezen dat het een must is om dit legendarische Jugendstil dorp te bezoeken dus staan we te popelen om op ontdekking te gaan. Al snel blijkt dat er in heel het dorp geen jugendstil te vinden is, een tegenvaller maar het is gelukkig wel een mooi dorpje. De eerste aanblik van Monchique betovert ons meteen. Ook hier veel witte huizen met gekleurde deuren en ramen. De smalle straatjes met kinderkopjes maken het heel erg pittoresk. In het dorp staat ook een Moors waterrad wat vooral de plaatselijke kinderen erg leuk vinden. 

Hier geen burcht of kasteel maar wel een klooster op de top van de berg. We starten aan de klim en die is best pittig. Eenmaal boven gekomen, vragen we ons luidop af waarom we toch altijd al die moeite doen. Het klooster is vervallen en wordt bewoond door een of andere kluizenaar die ons trots door zijn bouwval leidt. Buiten wat halve muren staat er niet veel meer recht. Op de terugweg naar het dorp zit er ondertussen een gitarist te spelen. Zijn muziek kan ons niet bekoren en we wandelen verder maar horen hem nog net zeggen ‘mother fucker’. Sympathiek! 

Dit is ook het dorp van de Medronho, het typisch Portugees likeurtje dat we in de Alentego al gedronken hebben. Het is in deze streek dat de aardbeiboom groeit. Hij wordt ofwel puur of aangelengd met honing gedronken. De temperatuur is echter weer opgelopen tot 35 graden en we besluiten wijselijk om maar een watertje te drinken.

 
Rond de middag rijden we verder naar Silves, de voormalige Moorse hoofdstad van de Algarve. Zoals steeds ligt de stad op een heuvel waar het Middeleeuwse fort het middelpunt is. Dit fort torent boven het stadje uit en we besluiten deze keer het iets slimmer aan te pakken en naar boven te rijden. De straatjes worden smaller en smaller en af en toe moeten we achteruit voor een tegenligger maar eenmaal boven vinden we snel een parkeerplek. Achteraf bekeken niet zo ideaal want we mochten er eigenlijk niet staan maar ook de Portugezen kijken daar niet echt naar en politie is er sowieso nergens te bespeuren op grote hoogte. 

We gaan op zoek naar een restaurantje maar in tegenstelling tot bij ons waar we kunnen spreken van ‘l’embarras du choix’,  bevindt zich in dit dorp slechts 1 restaurantje ‘Café de Sé’, waar we enkel een broodje kunnen eten. Binnen is het frisser dan buiten en het is echt wel gezellig ingericht in Moorse stijl. Mozaïektegeltjes aan de muur en mooie Arabische lampjes. Na de lunch besluiten we nog een dessertje te nemen want hier verkopen ze de ‘tarte tres delicias do Algarve’, een specialiteit uit deze streek. De typische smaken uit de regio samengevoegd in een goddelijk taartje. Er worden regionale producten, zoals vijgen, johannesbrood en amandelen gebruik. De taart is machtig, maar zeker een aanrader. 

Met ons buikje gevuld, gaan we de stad verkennen. We starten bij het fort dat er aan de buitenkant nog redelijk intact uitziet. Vanbinnen is er echter weinig meer van over. Toch is de binnenplaats van het kasteel heel mooi in tegenstelling tot de andere forten die we hebben bezocht. Er zijn bloeiende rozenstruiken, citroenbomen.en een modern paviljoen met terras waar je iets kan drinken.

Van het fort naar de grote kathedraal is een kleine stap. Deze keer geen donkere, sombere, deprimerende kerk maar wel eentje met een prachtige lichtinval en bovendien is het er lekker fris. We zetten ons even op een kerkstoel en genieten van de prachtige muziek die door de ruimte galmt. In heel Portugal is het onmogelijk om in een kerk een echte fysieke kaars aan te steken. Overal zijn het van die elektrische kaarsen maar ik heb het systeem niet echt goed begrepen denk ik. Er branden er 4 wanneer ik mijn centjes in de gleuf steek maar ook al betaal ik voor 2 kaarsjes, er gaan er geen 2 extra branden en ik voel me een beetje bekocht. Verder is er in het dorp niet echt veel meer te beleven en we hebben nog wat energie over dus rijden we naar Albufeira, het Benidorm van Portugal!  Naast de prachtige stranden heeft deze stad een breed aanbod aan vermaak. Wat een toeristisch circus zeg! Zeker als je uit het authentieke, stille binnenland komt gereden. We dwalen wat door de straatjes vol met souvenir winkels, restaurantjes en bars. Gezellig voor even maar ‘not our cup of tea’ om te logeren. 

Terug in Quarteira gaan we ons wat opfrissen alvorens te gaan eten. Na al die vis snak ik naar kip en dan komt mijn lievelingsgerecht ‘chicken tikka massala’ natuurlijk als eerste bij me op. En wat blijkt nu, net naast het hotel bevindt zich een Indisch restaurantje. Gelukkig is papa niet moeilijk en wil hij dat ook wel eens proberen. Heerlijk buiten eten terwijl de zon net ondergaat in de zee.