Riga - de historische binnenstad

‘s Morgens worden we gewekt door het gekrijs van de meeuwen, een herinnering dat de Oostzee dichtbij is. Ondanks de redelijk harde matras hebben we zalig geslapen en vol enthousiasme trekken we naar het ontbijt. We schieten in de lach wanneer we zien wat er op het buffet staat: Cornflakes, van dat vieze toastbrood, confituur, kaas en ham. Een toaster staat er echter niet.

Hopelijk hebben Inge en Thomas geen al te grote honger. Voor het ganse hotel staan er welgeteld 5 stoelen aan een lange toog en een Duits echtpaar ging ons al voor, dus wanneer Inge en Thomas boven komen, zijn alle stoelen ingenomen. Geen erg want ze zijn niet van plan het summiere ontbijt te nuttigen. Voor de prijs die wij voor overnachting met ontbijt betalen, kunnen we natuurlijk geen luxe ontbijt verwachten maar toch .... dit is echt wel heel summier. We trekken dan maar naar een nabijgelegen koffiebar waar ze wel heerlijke koeken en croissantjes hebben. De komende dagen zal dat onze vaste ontbijtplek worden. 

Vandaag gaan we naar het hart van de Vecriga, de oude stad. Door het ondertussen ons heel bekende Kronvalda park, komen we bij wat ons betreft het mooiste monument van de stad, de Kathedraal van de Geboorte van Christus. Deze gigantische Russisch-Orthodoxe kathedraal is met zijn gestreepte jasje, heel indrukwekkend vanbuiten. De gouden koepel die als dak fungeert, is echt prachtig, vooral nu de ochtendzon er op staat. Binnen mogen we niet fotograferen en dat is wel jammer. Niet dat ze zo mooi is want wat mij betreft toch een beetje kitscherig maar het zonlicht schijnt door de ramen op een devote dame die net bezig is de kaarsen aan te steken. 

We steken de brede laan over en komen zo bij het vrijheidsmonument, dat liefkozend ‘Miga’ wordt genoemd. Het is zonder enige twijfel een van de belangrijkste monumenten van de stad. De hoge pilaar die naast een van de mooiste parkjes in Riga staat, is een standbeeld van een vrouw  die symbool staat voor de Letse onafhankelijkheid. Ze houdt drie sterren in de lucht die de provincies van Letland vertegenwoordigen. De dame staat dan ook niet voor niets met haar neus naar het westen gericht. Het opschrift van het Vrijheidsbeeld luidt: voor vaderland en vrijheid. De straat achter het Vrijheidsbeeld heet de Vrijheidsstraat, een stuk prettiger dan de eerdere namen Leninstraat en Hitlerstraat! Riga maakte zich in 1920 los van de kluwen van de Sovjet Unie. Verrassend genoeg bestaat bijna veertig procent van de bevolking nog altijd uit Russen. Dit geeft de stad nog altijd een Oost-Europese sfeer.

Aan het Livuplein richten we onze blik omhoog op zoek naar de zwarte kat bij het kattenhuis. Nee, dit is geen huis waar allemaal katten wonen of een museum gewijd aan katten. Het is niets meer dan een huis met twee torens, met op de punt van beide torens een zwarte kat. Het verhaal erachter is wel amusant. De eigenaar van het gebouw werd een beetje gepest door de toenmalige gilden van de stad en mocht zich niet bij hen aansluiten. Om hen een beetje belachelijk te maken plaatste hij dan maar een kat op zijn dak, met het achterwerk keurig naar de gilden gericht. De mannen van alle gildes vonden dit niet zo prettig en stemden uiteindelijk toe dat de man toch bij de gilde kwam. Op voorwaarde dat de kat haar achterwerk in de tegenover- gestelde richting zou tentoonstellen. En zo geschiedde.

We krijgen geen genoeg van de grandeur van de enorme gebouwen, soms zij aan zij met extreem vervallen exemplaren. Al struinend door de straatjes komen we op een gezellig plein met alweer mooie pittoreske huisjes. Op de hoek bevindt zich het rock & roll café waar François heel even model staat voor Francoise.

Het gaat hem goed af! Wat verder in de straat staat de Petrikerk (Sint Pieterskerk). Met een gigantisch, appelblauwzeegroen dak torent deze uit boven de rest van de oude stad. De kerk is net zo hoog als onze Antwerpse kathedraal namelijk 123 meter. De inkom is 9€ wat redelijk duur is voor de anders zo spotgoedkope stad. We laten ons verleiden om naar de top te gaan. Gelukkig betekent dit niet dat we een eindeloze spiraal aan traptreden moeten trotseren want er is een lift. Een wat afwezige man leest een boek, al zittend in de hoek van de lift en drukt voor ons op het knopje.  Boven zien we de rode en zwarte daken van de stad, de vele kerkjes en in de verte de indrukwekkende bibliotheek. De klok van de kerk staat stil op 12 uur. Daarom spreken veel Letten af om 12 uur onder de kerk, dan komen ze nooit te laat.

Eenmaal terug op de begane grond nemen we een kijkje bij het standbeeld van de Bremer stadsmuzikanten. Als je geen smetvrees hebt, dan moet je voor wat geluk nog even de dieren over hun kopje wrijven. Het historisch centrum heeft mooie pittoreske gebouwen met trapgevels en daartussen heel veel groen en bloemperken. Hier en daar horen we live muziek en het voelt aan alsof we op een stadsfestivalletje terecht zijn gekomen maar dan met tweederangs- artiesten. Onze pa zingt mee op een nummer van Elvis en geloof me, hij zou meer centjes in zijn hoed krijgen dan ‘den artiest’ die daar de longen uit zijn lijf zingt. 

Wat me erg opvalt is dat de vrouwen hier allemaal uit een doosje komen. Het lijken wel barbiepopjes. Ze dragen hele, echt hele hoge hakken en ik moet zeggen dat ze er ook erg ongelukkig op lopen, vooral op de klinkers hier. Onderweg zien we veel haarlaboratoriums (ja zo noemen ze hier de kapper) en nagelstudios. Verder zijn er allerlei klinieken waar je wat aan je uiterlijk kunt laten doen. Misschien kost het hier heel wat minder om je volledig te laten verbouwen.

Het zwarthoofdenhuis is een typisch gebouw in Gotische stijl met een gevel die doet denken aan de grachtenpanden in Amsterdam. Het gebouw werd in de 14^e eeuw gebouwd door de gilde van de Zwartkoppen, een gilde voor ongetrouwde Duitse koopmannen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog brandde het gildehuis af, maar het is gerestaureerd en in oude staat hersteld. Wat vooral opvalt is de trapgevel, de wapenschilden en de beelden van Neptunus, Mercurius, Eendracht en Vrede. Maar het meest in het oog springend is het indrukwekkende astronomische uurwerk met daarin de dierenriem, de maanfasen, de tijd en de datum.

We besluiten naar de andere oever te wandelen om de bibliotheek van dichtbij te bekijken. Hier heeft de wind vrij spel en we bibberen bijna uit ons vel maar het uitzicht over de Daugava is wel prachtig. De bevolking van Letland heeft een lichtelijke haat-liefde verhouding met de nieuwe National Library, geopend in 2014. Het gebouw is zo modern dat het eruit ziet alsof er een ufo is geland op de oevers van de stad, en is eigenlijk veel te groot voor een stad met zo’n bescheiden inwonertal. Volgens sommigen lijkt het op een ijsberg, maar volgens mijn gids zijn de contouren een weergave van de Letse economie: iedereen hoopt dat er gauw weer een stijgende lijn in komt. De strakke en lichte architectuur van het interieur zijn waanzinnig. Om de verhuiskwestie budget vriendelijk op te lossen, werd van de oude locatie in het stadscentrum naar het nieuwe gebouw aan de overkant van de rivier een menselijke ketting gevormd waarlangs de boeken stuk voor stuk werden doorgegeven en een plekje in hun nieuwe thuis vonden. Als dat geen financiële efficiëntie is! Voor het gebouw staat een standbeeld van 2 mannen waarvan eentje wel heel veel weg heeft van de Jef, een vriend van papa. Na wat ‘spielerei’ nemen we een kijkje binnenin. De indrukwekkende bibliotheek is goed voor maar liefst 8 miljoen boeken. 

We krijgen honger en besluiten langs het water naar de jachthaven te wandelen. Daar strijken we neer op het terras van restaurant Muusu Terrace. De heerlijke vruchtensappen worden gevolgd door lekker eten dus worden we wat overmoedig en bestellen we nog een dessert. Pavlova met ijs en fruit maar dat wordt een teleurstelling. Zonde van de caloriebom. Soit we zijn op congé dus laten we het niet aan ons hartje komen. We wandelen terug in de richting van de oude stad maar merken al snel dat we de drukke straat niet over geraken zonder zebrapad en lichten. Bij de brug zien we een gammele lift en we besluiten die te nemen. Een plakaatje vertelt ons dat we er net met 5 personen in mogen. Inge drukt op de knop naar boven maar wanneer ze lost, vallen we stil. Ze moet blijven drukken tot we boven zijn. Op de glazen deur staat ‘If you need help, please yell and cause panic’. Inge en papa staan nog in de lift en Thomas sluit de deur - even is er echt paniek wanneer Inge de deur effectief niet meer open krijgt. Eerlijk? Ik was blij dat ik eruit was, want ik vond het toch maar eng. 

Bij het kasteel aangekomen zien we twee wachters stokstijf in hun wachtershuisje staan. Ieder zijn meug maar ik zou al snel naar een carrière switch verlangen. Het Kasteel van Riga is te herkennen aan de vier torens. Het oorspronkelijke kasteel - Wittenstein kasteel - werd in 1330 door Duitse ridders gebouwd. De Duitsers kozen de locatie aan de oever van de Daugava rivier zodat ze de schepen in de haven zagen aankomen. In de loop van de tijd raakte het kasteel verschillende keren zwaar beschadigd. Telkens werd het heropgebouwd, maar het verloor daardoor wel zijn middeleeuwse karakter. Tegenwoordig bevinden zich kantoren van de president in het kasteel, maar hij woont er niet.

Ondertussen moet ik dringend naar het toilet en volgens mij is café Black Magis hier niet ver af dus gaan we op zoek. Gelukkig vinden we het redelijk snel. We stappen de oude apotheek binnen en gaan meteen 100 jaar terug in de tijd. Alles is tot in het detail ingericht. Achter een oude boekenkast ontdekken we een geheime trap die ons naar een oud labo brengt. Het lijkt wel alsof we in een film van Harry Potter terecht zijn gekomen. Hier worden we ondergedompeld in de sfeer van toen. We horen duistere muziek en de dame die onze bestelling komt opnemen, draagt zelfs kledij vanuit die tijd. Er is ons gezegd dat we hier zeker de Riga Black Balsam moeten proeven. Deze plaatselijke specialiteit is een kruidenlikeurtje. Het recept van dit bitterzoete drankje is gebaseerd op wodka, gemixt met wel 24 natuurlijke ingrediënten. Het alcoholpercentage is 45%. Hoewel het eerst dienst deed als medicinale drank, wordt Black Balsam tegenwoordig gedronken ‘on the rocks’, in een cocktail of zelfs warm in koffie of thee. De dames kiezen een cocktail en de mannen een soort Irish Coffee maar dan met Riga Black Balsam ipv wiskey. Als je niet vaak alcohol drinkt zoals wij, dan is het best heftig! We nemen er ook enkele lekkere bonbons bij. In tegenstelling tot het drankje, zijn die heerlijk!

Op het Domplein staat de in de 13^de eeuw gebouwde, protestantse kathedraal van Riga, opgetrokken uit rode baksteen. Het is een indrukwekkend gebouw maar we hebben geen zin meer om alweer een kerk te bezoeken. Het is veel te mooi weer! Achter de kathedraal zien we de Drie broers, drie schattige huisjes die samen het oudste stenen woonhuis van Riga vormen. Ze staan schots en scheef tegen elkaar aan gedrukt en vormen samen een sprookjesachtig geheel. Het witte huis stamt uit de 15^de eeuw, het gele uit de 16^de eeuw en het groene uit de 17^de eeuw. 

Vandaag deden we al meer dan 25.000 stappen en het is dan ook al bijna 8 uur wanneer we op zoek gaan naar het Indische restaurant Singh’s. In dit a-typische Indische restaurant met mooie verlichting in plaats van de normale TL verlichting, eten we heerlijke gerechten. De inrichting is modern en sober. De garçon spreekt vloeiend Engels op z’n Indisch en belooft onze pa dat zijn gerecht ‘medium spicy’ is. Wanneer het op tafel komt wens hij hem wel ‘good luck’. Zijn mond staat in brand maar gelukkig vindt hij dat niet zo erg. 

Wanneer we eindelijk terug in het hotel zijn, nog snel even bloggen en dan oogjes toe want morgen staat er alweer een dagje Riga op het programma. Ja we blijven nog even in deze geweldig mooie stad.