Stuttgart - dag 3

Vandaag hebben we nergens iets geboekt dus kunnen we rustig wakker worden vooraleer op ontdekking te gaan in de stad. We besluiten om te ontbijten bij The gardener’s Nosh in de Calwerstrasse. Daar aangekomen zijn echter alle tafeltjes op het toch wel grote terras gereserveerd. Blijkt dat die bordjes er overal liggen omdat mensen niet zomaar plaats zouden nemen. We krijgen een plekje toegewezen en installeren ons tussen het groen. Er staat zoveel op de kaart dat het moeilijk kiezen wordt. Dee Dee gaat voor een klein ontbijtje met een gepocheerd eitje. Ik neem het roerei met spek op een volkoren boterham. Maar eigenlijk wou ik naar hier komen voor de gefrituurde Snickers dus doe ik maar even heel decadent en bestel ik die er gelijk bij. Tenslotte is het hier een luxe plek want zelfs ons bestek is van goud. Gardener Nosh is een van de Insta-hotspots in Stuttgart. Het interieur zou heel speciaal zijn dus ga ik binnen even een kijkje nemen. De muren zijn diepgroen geverfd, planten hangen overal aan het plafond en elke plank herbergt minstens één bloempot. Het concept van een tuin, vastgelegd in een restaurant is heel bijzonder. Het is een gezonde ontbijtplek met verse ingrediënten en dat proef je. Na het hartige komt het zoete op tafel. De gefrituurde Snickers is overgoten met Nutella en blauwebessensaus. De calorieën van deze kleine chocoladebom zal ik er hopelijk straks wel afwandelen. 

De zon brandt en dat voelen we wanneer we over de Schlossplatz wandelen. Hier is er nergens een schaduwrijk plekje en toch zitten vele banken vol met locals die nog even verpozen en een take away koffie drinken alvorens naar hun werk te gaan. Het water van de indrukwekkende fonteinen biedt een beetje verkoeling. Aan de ene kant van het plein, bevindt zich het kunstmuseum. Deze fascinerende glazen kubus neemt de omgeving op als een spiegel. De Königsbau ernaast is een doorgangsgebouw in laat-classicistische stijl gebouwd in 1860 voor koning Willhelm. De imposante colonnade van 34 kolommen is 135 meter lang en kenmerkt het hele gebouw. 

We keren nog even terug naar het stadhuis om de Paternoster, zoals de lift in het gebouw wordt genoemd, te gaan bekijken. Deze is al in gebruik sinds 1956 en werkt niet zoals de liften die we gewend zijn. In plaats van dat een individuele cabine op en neer beweegt, bestaat deze uit een reeks open cabines die langzaam in een lus bewegen zonder te stoppen. Passagiers kunnen gewoon in- en uitstappen wanneer ze maar willen. We hebben beide eigenlijk nog nooit zoiets gezien en voelen ons als kinderen in een speelgoedwinkel. We stappen in, rijden naar boven, springen er op de eerste verdieping terug uit en herhalen heel het proces nog een keer of twee. 

Wanneer we genoeg gespeeld hebben, trekken we naar de Markthal van Stuttgart. De historische, meer dan 100 jaar oude, Art Nouveau-markthal in het centrum van de stad is echt prachtig en zeker een bezoek waard. Het gebouw ligt direct naast het oude kasteel en is een juweeltje in de Zwabische metropool. Achter de zware toegangsdeuren gaat een waar culinair paradijs schuil. De traditionele marktkramen bevinden zich op de begane grond en een glazen dak werpt licht op het aanbod.  Hier vind je werkelijk alles: Spaanse ham, Turkse olijven, Iraanse kaviaar. Wat is er heerlijker dan gewoon doelloos door de hal te wandelen, te kijken en te ruiken? Enig nadeel is dat je er nu niet zonder masker kan rondslenteren en dat is toch een domper op de vreugde. 

De toren van de Stiftskirche naast de markthal steekt mooi af tegen de blauwe lucht. Dit gedeelte van de stad is echt heel erg mooi. Overal zien we bloemen en groen in de stad maar toch is de lucht in Stuttgart niet ideaal. Ik zou niet zeggen dat er meer auto's zijn in Stuttgart dan in andere grote steden, maar het doet zijn reputatie als autostad met de grootste fijn stof vervuiling in Duitsland toch nog steeds eer aan.

Het Bohnenviertel is een district van Stuttgart met charme en geschiedenis! In de vijftiende eeuw was dit een buitenwijk waar vooral arme mensen woonden, die zich niet meer konden veroorloven dan peulvruchten, groenten en wijn. Nu is er een leuke mix van woonhuizen, buurtwinkels en alternatieve en artistieke kleinschalige ondernemingen. Een vriendelijke buurt waar ook gezinnen met kinderen zich thuis voelen. Eén van de grote winkels is het klassieke Stuttgartse warenhuis Breuninger, sinds 1881. Het warenhuis is ook een bezienswaardigheid: vrijwel de gehele begane grond is exclusief gewijd aan handtassen, en dan met name hele dure handtassen. Wahnsinn als je niet geeft om merken. Het warenhuis houdt ervan vergeleken te worden met het Londense Harrods. 

Om onze voetjes wat te sparen trekken we met de metro naar de stadsbibliotheek van Stuttgart, misschien wel het meest gefotografeerde gebouw van de stad. Het werd geopend in oktober 2011 en is een symmetrisch meesterwerk. De architectuur van het gebouw is modern en imposant. Vanbuiten ziet het gebouw van de Koreaanse architect Eun Young Yi eruit als een enorme vreemde, maar niet noodzakelijk mooie, betonnen kubus. Binnen voelt het alsof we in een wit Escher-schilderij zitten. Een echt paradijs voor een boekenwurm!

Daarna trekken we naar de Killersberg, waar zich het Höhenpark bevindt. Dee Dee deed ooit stage hier in Stuttgart en de firma waarvoor ze toen werkte, deed mee aan een design wedstrijd en zij hebben het destijds ook gewonnen. Momenteel ligt het eerste gedeelte er wat verdord bij maar wat verderop zien we toch veel groen. Alleen al vanwege de fascinerende constructie van de Killesberg-toren is dit park wat ons betreft zeker een bezoek waard. De vele trappen doen ons even twijfelen maar langzaam beginnen we toch aan de klim. Vanaf de top hebben we een geweldig 360-graden uitzicht op Stuttgart en de omgeving. Helemaal boven voelen we de toren meewiegen op de wind, een vreemde gewaarwording. Eenmaal terug beneden zetten we ons op een terrasje onder een prachtige boom. De zon verwarmt ons op deze heerlijke zomerdag. We drinken beide een schorle, ik eentje met rabarber en Dee Dee met vlierbes. Dat laatste was niet echt een goede keuze vrees ik want volgens haar smaakt het net zoals wc eend ruikt. 

Langzaam zetten we ons terug in beweging en besluiten een ijsje te gaan eten op de Eugensplatz. Het pleintje is kleiner dan verwacht maar desalniettemin zeer mooi gelegen. Hier staat de Galatea, die uitkijkt over de stad in de vallei. Galatea betekent "wit als sneeuw" en is een figuur uit de Griekse mythologie. Het beeld werd ooit geschonken door koningin Olga. De inwoners van Stuttgart waren destijds niet zo tevreden met de bijna naakte figuur. Koningin Olga besloot het beeld om te draaien, zodat ze met blote rug naar Stuttgart keek. Daarna klaagde er niemand meer. Het nabijgelegen ijssalon Pinguin is een begrip in Stuttgart en dat is terecht. Met een ijsje in de hand, zetten we ons op een bankje. Nadien nemen we de trap naar beneden en gaan we nog iets drinken in het Café Babel. De Ginger limonade is hier heerlijk. 

’s Avonds eten we bij Indian Palace. We zijn een beetje vroeger daar dan gepland maar dat blijkt geen probleem. Er zit nog niemand en we worden vriendelijk begroet door zowel de ober als de heerlijke aromatische kruiden van het Indiaans eten. Het restaurant is niet erg groot maar de setting is perfect met Hindi muziek op de achtergrond. De warme kleuren en leuke accessoires maken het aangenaam zitten. Het eten is voortreffelijk en met een goed gevulde maag, wandelen we moe maar voldaan terug naar ons hotel.