De herfst is wat mij betreft één van de mooiste seizoenen om de wandelschoenen aan te trekken. En ja zelfs in België kan de meest fervente wandelaar zijn hartje ophalen. Ons kleine landje heeft zo veel moois te bieden. We trekken naar Froidchapelle, gelegen in de hiel van Henegouwen. De gemeente herbergt de meren van l'Eau d'Heure, een groot merengebied en een unieke plek in Wallonië. Het is maar liefst 1800 hectare groot en werd kunstmatig aangelegd.
We hebben een huisje gereserveerd in het domein van De Spin Cablepark nabij Lac de Féronval. 10 minuutjes voor we arriveren, bel ik Laurence en ze staat ons al op te wachten wanneer we aankomen. Na het betalen van een waarborg, kunnen we ons huisje gaan ontdekken. Het kleine keukentje is goed uitgerust en geeft uit op een kleine woonkamer met enkel bed. Er staat geen zetel dus dat is wel jammer. Neerploffen na een wandeling kan dus enkel aan de tafel op een gewone stoel. Boven op de mezzanine is een dubbel bed. We hebben een mega groot terras met zicht op het meer Féronval, dat voornamelijk gebruikt wordt door waterskiërs.
De rivier de Samber, aan de grens van de provincies Henegouwen en Namen, was vroeger zo ontembaar dat die na een regenbui, zelfs maar van een uur, buiten zijn oevers trad en de gehele regio onder water kwam te staan. Om dit tegen te gaan werd er in 1970 gestart met de bouw van een stuwdam, waardoor er verschillende kleinere meren ontstonden. De stuwdam van La Plate Taille is de grootste van België en is ook de enige in België die je van binnen kunt bezoeken. Rondlopen in een stuwdam, dat willen we ook wel eens doen dus hebben we kaartjes gekocht. We zakken alvast af naar Froidchapelle en maken er een kleine wandeling rond het meer. Het zand ligt bezaaid met kleine witte schelpjes die kraken onder onze voeten. Je zou het niet verwachten, maar het water is verrassend warm. We maken even ons hoofdje leeg en genieten van de rust terwijl Joeke lekker snuffelt in het zand en tot aan zijn pootjes het water in gaat. In de zomer zou het hier heel erg druk zijn dus we zijn eigenlijk blij dat we het meer vandaag quasi voor onszelf hebben. Het azuurblauwe water omringd door al die prachtige herfstkleuren, we worden er helemaal zen van!
Na de wandeling, zetten we Joeke even in de auto en gaan we naar het bezoekerscentrum. Een vriendelijke dame neemt ons mee door de laser shooting. Dat moet een leuke activiteit zijn als je hier met kindjes bent … grote dino’s tegen de muur, graffiti en veel blacklight en felle kleuren.
Via een trap neemt onze gids ons mee de diepte in, maar liefst 40 meter onder het wateroppervlak. We wandelen 440 meter door de dam. Best wel een beetje spannend als je bedenkt dat er aan de andere kant van de muur heel erg veel water is. Gelukkig zijn de muren hier 20 meter dik, maar wel poreus. Langs de kant van het water zijn de muren bedekt met kalk dat zich in de loop van de tijd heeft afgezet. Er zijn veel kraantjes waaruit water loopt en die zijn allemaal in goede staat, behalve eentje. Dit hebben ze bewust al meer dan 45 jaar zo gelaten om het effect te zien. We krijgen heel veel informatie over de werking en hoe de dam werd gebouwd. Halverwege de dam gaan we met een lift naar boven, waar we de vier krachtige pompturbines zien, die in staat zijn een debiet van 400 m³ per seconde te produceren en elektriciteit te produceren voor maar liefst 6000 gezinnen. Heel stiekem vragen we ons af wat er zou gebeuren als de dam zou breken. Wat zouden de gevolgen zijn? De gids vertelt het ons: water tot 1 meter hoogte in de straten van het 40 kilometer verder gelegen Charleroi.
Na de rondleiding door de stuwdam nemen we een lift naar boven voor een heuse skywalk. We genieten van het adembenemend panorama van de meren Plate Taille, Eau d'Heure en Falemprise vanuit de gedeeltelijk beglaasde uitkijktoren op 107 meter boven de grond. Het gebied is groot, maar vooral groots in al z’n schoonheid. Als echte avonturiers betreden we de glazen vloer van waar we helemaal naar beneden kunnen kijken in de diepte! Ik kan me voorstellen dat mensen met hoogtevrees zich hieraan niet zullen wagen. Daar hebben wij echter geen last van!
Het is de tijd van het jaar waarin de natuur zich in 50 tinten bruin van haar mooiste kant laat zien. Er zijn in de herfst maar weinig dingen mooier dan het maken van een boswandeling. Over de met bladeren bestrooide paden, langs weelderig groeiende paddenstoelen en met een waterig zonnetje dat door de bomen schijnt. De blaadjes vallen van de bomen, de eekhoorntjes gaan op jacht naar een wintervoorraad en de vogels vertrekken naar warmere oorden. De lage zonnestralen werpen een prachtig licht door de uitgedunde boomkruinen. Wat een prachtig decor.
Honden ervaren de wereld niet op dezelfde manier zoals wij mensen. Een hond ziet de wereld met zijn neus en er wordt dan ook heel wat gesnuffeld. Joeke snuift enthousiast alle nieuwe spannende geuren op en is duidelijk in zijn element. Al die dorre bladeren op de grond beteken voor hem dolle pret. De paardjes in de wei worden af en toe opgeschrikt wanneer hij naar hen toe gaat.
Na een wandeling van 4,3 km, rijden we terug naar Froidchapelle voor een lekkere warme chocolademelk met slagroom. Die hebben we verdiend. Reizen met een hond is zo een beetje als reizen met een kind. Het is niet altijd een pretje om op restaurant te gaan. Wat eten betreft moeten we dus inventief zijn. Een hond zoals Joeke, lees groot, mag niet overal mee naar binnen. Daarom hebben we zelf iets lekkers meegebracht. We dineren dus in ons huisje. Anneke heeft stoofvlees en pureepatatjes gemaakt. Altijd lekker!
Heb een eptistel geschreven en het isd weg?Dat ziet er allemaal heel goed uit een kopje chocolade en dan stoofvlees metaarddappel puree geniet nog slaapwel en de hond ziet er heel braaf uit.Goede nacht geniet nog de volgenden dagen dikke knuffels
BeantwoordenVerwijderen