Vandaag trek ik samen met Yves en Sofie naar een prachtig stukje natuur in Lager Holland, ook wel de achtertuin van Amsterdam genoemd. Het landelijk gelegen dorp De Rijp bevindt zich dan ook vlakbij Amsterdam en Alkmaar te midden van het prachtige natuurgebied de Eilandpolder. Eerst gaan we inchecken in ons huisje. Toen we maanden geleden De Graenkoper boekten, waren we al enthousiast en wanneer we toekomen, wordt dat gevoel alleen maar bevestigd. Het vakantiehuis is voorzien van 2 prachtige grote slaapkamers, waarvan eentje met en-suite badkamer. Er is een groot terras aan en ook in de woonkamer kan je dansen. We droppen onze bagage en gaan op verkenning in het historische stadje.
Wat een charmant dorpje is dit! We wanen ons even terug in de 17de eeuw, de tijd waarin het dorp een enorme bloei doormaakte dankzij de haringvangst en later de walvisvaart. Er zijn vele goed bewaard gebleven pakhuizen, pittoreske houten huisjes en er heerst een zekere rust. Van massatoerisme is er hier geen sprake. Water in een dorp, het heeft toch echt wel iets. Bovendien zijn al de voortuintjes hier voorzien van prachtige bloemen. Bij het eerste terrasje zetten we ons neer voor een zoete zonde.
Omdat Yves wat problemen heeft met zijn rug, besluiten we een boottochtje te maken. De man van de verhuurdienst is wat boven zijn theewater en hij blijft maar ratelen. Zijn prachtige lichtblauwe ogen hebben pretlichtjes wanneer hij ons een plannetje geeft om de vaarroute uit te leggen. Vanwege de storm van afgelopen week en de enorme schade die dat veroorzaakt heeft, mogen we bepaalde zijkanaaltjes niet nemen. Na bijna een kwartier kunnen we eindelijk in ons fluisterbootje stappen en kan onze tocht toch beginnen. Een vaarbewijs heb je niet echt nodig en Yves ontpopt zich tot een geweldige schipper. Gelukkig hebben we ook Sofie bij want die kan prima navigeren. Dit waterrijke gebied met grillig gevormde eilandjes, kaarsrechte slootjes en smalle percelen land worden omringd door eeuwenoude dijken. Ooit was hier de schermer, een groot open water dat in verbinding stond met de Zuiderzee. Begin 17de eeuw werd de Schermer drooggelegd. In het polderland legden boeren akkers en weilanden aan.
We voelen ons instant relax op het water, genieten van de zon en de immense natuur rond ons en hebben een echt vakantiegevoel. We varen zo goed als alleen wat ons wel verbaast. Af en toe komt er een bootje voorbij maar het is hoegenaamd niet druk. Omringt door polders varen we quasi geluidloos door het water. Het landschap is typisch Hollands. Aan de oevers grazen schapen en koeien die ons loom aankijken. Het is een paradijs voor water- en andere vogels. Onderweg zien we inderdaad veel omgewaaide bomen en her en der is de schade echt enorm. Hier heeft de storm goed huisgehouden. We letten dus erg goed op dat we niet afwijken van onze route.
De zon brandt en de temperatuur is flink opgelopen. Wanneer we de voetjes in het water steken, zijn we instant verfrist. Af en toe schrikken we even wanneer we iets tussen onze tenen voelen, vaak wat afgeknapte takken of riet. De eendjes zwemmen naast ons en af en toe zien we ook een reiger aan de waterkant. De meeste huizen aan het water zijn opgetrokken in hout, hebben een puntdak met daarbovenop een soort piek, eveneens in hout. Yves geniet van het varen en test ons bootje uit, vooruit, achteruit, draaien … de fluisterboot heeft geen geheimen meer. Hij begint ook luidop te fantaseren over het aanschaffen van een boot maar Sofie gaat er wijselijk niet op in.
Na een tochtje van twee uur leggen we terug aan. Wanneer we huiswaarts keren, zien we een dame op de stoep zitten van haar toch wel speciale huisje. Aan de gevel heeft ze een geraamte hangen en de vriendelijke dame vertelt ons maar al te graag dat dat haar Sarah pop was. Ze wou zo geen oude bomma voor haar deur dus hadden haar vriendinnen er niets meer op gevonden dan iets uitzonderlijks voor haar te regelen. Grappig is het wel. De inwoners van de Rijp zijn allemaal super vriendelijk, ook al wordt hun dorp in de weekends waarschijnlijk overspoeld door toeristen.
We genieten van de kleine straatjes en de leuke houten huisjes die allemaal mooi bewaard zijn gebleven. Ze doen me een beetje denken aan Scandinavië. Destijds werd er in hout gebouwd vanwege de leemgrond die heel zompig was. Lichte houten huizen waren beter dan een zwaar stenen huis. Af en toe wordt de traditie verbroken en verschijnt er een stenen exemplaar, zoal het prachtige raadhuis van De Rijp. Het dateert van 1630 en is een juweeltje van Hollandse renaissance bouwkunst, met zijn dubbele trap. Hier was vroeger ook de Waag, waar vee en producten uit de landbouw gewogen werden. Plots staan we in het midden van het dorp stil voor een brug. Een plezierbootje moet voorbij en dat betekent dat de brug open moet want er is een sluis. Een oudere gebruinde man komt met een stok met daaraan een klomp naar hen toegelopen. De klomp verdwijnt de diepte in, daarin wordt wat geld gestopt en ‘sesam opent zich’. Het bootje kan weer verder … het is een job als een ander …
Aan de andere kant van de witte ophaalbrug, zien we de Grote Kerk met zijn nooit voltooide torenspits en gebrandschilderde ramen. Rondom zien we prachtige Zaankanter huizen.
De heilige drievuldigheid heeft genoten van de dag!
S Avonds eten we in ons huisje op het prachtige terras en wanen we ons even in de Provence. We trekken naar binnen wanneer de bijtgrage muggen ons beginnen lastigvallen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten