Ook deze ochtend staan we op met mooi weer. Dat is een meevaller, want de voorspellingen zijn niet zo gunstig voor vandaag. Rond 9 uur rijden we gepakt en gezakt in de richting van Wissant, een nostalgisch vissersdorpje, gelegen tussen de prachtige rotskapen Cap Gris Nez en Cap Blanc Nez. Het is zondag en dat merk je, want er is nog niemand op straat. Bij Cap Blanc-Nez lopen we richting de zee. Het is eb dus langzaam geeft het strand zich prijs. Normaal kan de wind hier behoorlijk fel uithalen maar vandaag is het zo goed als windstil. Het geluid van de golven en van de duizenden nestelende meeuwen in de klifwanden is heerlijk. Van hier op het strand is het uitzicht op de kliffen heel indrukwekkend.
We maken een kleine wandeling en worden enkel gestoord door een man die zich uitkleedt en in het water verdwijnt. Dat mag je letterlijk nemen want na amper 5 minuten is hij uit het zicht verdwenen. We gaan ervan uit dat hij wel weet wat hij doet. Het is heerlijk om zo langzaam wakker te worden. Het zout op onze huid te voelen en de wind in onze haren. Twee BFF’s die nu al plannen smeden om terug te komen, want wat zijn we verliefd op deze streek. De Opaalkust is echt onze geliefde dichtbij-bestemming. De krijtrotsen vormen een witte lijn tussen land en zee. De natuur is hier zo overweldigend. En achter unieke natuur zit vaak een interessant verhaal. De kliffen zijn namelijk ontstaan door een breuk, veroorzaakt door een aardverschuiving. De zee baande zich een weg tussen Noord-Frankrijk en Groot-Brittannië. Er wordt ook veel aan landbouw gedaan op het lappendeken van kleurrijke akkers. Het verschil met onze Belgische volgebouwde kust is gigantisch. Tussen al die natuurpracht staan witte huisjes waar ‘cottage lovers’ helemaal wild van worden.
Met enige tegenzin verlaten we deze prachtige plek en rijden van de absolute stilte naar de drukte van de stad. Calais geniet een matige reputatie maar toch wilden we deze stad eens van dichtbij bezoeken. De slechte reputatie blijkt volledig onterecht. Vroeger was de stad vuil en verloederd maar ze kreeg een mooie opknapbeurt. We parkeren de auto op het einde van de zeedijk. Zeemeeuwen krijsen boven de boulevard en schuimende golven laten een wit spoor achter op het strand van Calais.
Calais heeft een verrassende inwoner. Plots verschijnt er voor ons een mysterieus silhouet met blauwgroene schubben, rode ogen en een briesende bek. Ik had vooraf al wel eens foto’s van hem gezien maar wanneer je oog in oog komt te staan met de draak van Calais blijft het een even indrukwekkende als wonderlijke ervaring. Hij is 12 meter hoog, 25 meter lang en hij weegt 72 ton. Bijna 50 passagiers kunnen meerijden op de rug van dit mysterieuze wezen, maar de motoriek en uitdrukkingen zie je van op de grond beter dan hoog op zijn rug.
Vanaf het strand lopen we in een kleine 10 minuten naar het centrum van Calais. Vanaf deze maand start het street art festival. Onderweg komen we dan ook prachtige graffiti tegen.
Op Place d’Armes, het centrale plein van de stad ontmoeten we Charles de Gaulle, al wandelend gearmd met zijn vrouw. De beroemde generaal is hier namelijk getrouwd. Ondertussen is het middag en besluiten we bij Le Chill nog een laatste visje te eten. Het wordt zeebaars met preisaus en rijst. Terwijl we hier zitten te eten, gaan de hemelsluizen open en valt de regen met bakken uit de hemel. We lassen nog een kleine stop in bij een plaatselijke kaasboer voor wat specialiteiten uit de streek en wandelen dan terug richting de auto. We houden het voor bekeken, we komen toch nog eens terug. Hopelijk schijnt dan de zon volop en kunnen we de graffiti tour wel uitwandelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten