Marrakech

Na de vermoeiende dag van gisteren in de bus, mogen we vandaag een hele dag de beentjes strekken. In deze stad merken we meer dan ooit dat Marokko een arm land is en het is moeilijk de armoede te negeren. Overal wordt gebedeld, kinderen trekken aan je mouw om je zakdoekjes te verkopen en het is confronterend mensen te zien die zoveel minder hebben dan wij. We beginnen onze tocht bij de Koutoubia Moskee met een schitterende minaret, die we enkel van buitenaf bewonderen omdat deze ook weer niet toegankelijk is voor niet-moslims. Het is de grootste moskee van Marrakesh en vormt het symbool van de stad. De naam is afgeleid van al-Koutoubiyyin, wat 'bibliothecaris' betekent in het Arabisch. De moskee heeft deze naam omdat verkopers vroeger manuscripten verkochten rondom de moskee. Daarna kuieren we door de smalle straatjes van de medina, die sinds 1985 op de werelderfgoed lijst van Unesco staat. We genieten van de warme kleuren, honderden tapijten, de geur van kruiden…. Bij de plaatselijke slager zitten de poezen geduldig te wachten op wat restjes. Onze gids is een oude man die jammer genoeg niet zo goed Frans spreekt. Zijn stem is niet luid genoeg en de anderen vinden hem maar niks. Inge en ikzelf vinden het echter een schatje! In een prachtige binnentuin rusten we even uit en staan opnieuw versteld van de Marokkaanse bloemenpracht. De oleanders staan volop in bloei en de trossen roze bloemen zijn echt indrukwekkend. We duiken terug de drukte in en trekken naar de overdekte markt. Hier zien we allerhande verkopers die proberen hun producten aan de man te brengen. Het is een kleurrijk spektakel. Gesluierde vrouwen komen hier hun dagelijkse inkopen doen om vervolgens achter de kookpotten te verdwijnen. De straten van Marrakesh liggen er netjes bij en echt veel verkeer is er niet. Tijd voor wat cultuur. In het hart van de kasba, het versterkte stadsdeel, vind je de historische graven van de Saadiërs, de directe afstammelingen van de profeet Mohammed. Sinds 1557 worden hier de telgen van de Saadische dynastie begraven. De 66 overdekte graftomben werden versierd met snijwerk van cederhout en Italiaans marmer. Terug buiten, besluiten we even rust te nemen bij een natuurlijk waterbekken midden in de stad, het lijkt wel een meer maar dan in een iets kleinere vorm. Zoals in elke Marokkaanse stad vind je ook in Marrakesh de traditionele souks. De meeste zijn gevestigd in de Medina. Hier zijn onder meer zijden sjaals, handgeweven tapijten, traditionele kleding, keramiek en etenswaren te koop. Na de lunch gaan we zelf op ontdekking want het is daar dat we de lokale bevolking zullen tegenkomen. De muren van de middeleeuwse stad zijn rood-bruin. We trachten goed op te letten zodat we niet verloren lopen. Bonjour madam, special price, nice souvenir, … Iedereen doet zijn uiterste best om ons hun winkeltje binnen te lokken. Het kan ongemakkelijk aanvoelen om af te dingen, maar het hoort er absoluut bij! Onze gids gaf ons de richtlijn: een prijs rond de 30-40% van het origineel is aanvaardbaar. En we mogen ook niet vergeten te lachen tijdens het afdingen, dat wordt gezien als beleefd, net zoals het afdingen zelf. Na bijna een week in Marokko gaat het ons steeds beter af. Wanneer we door de stad lopen, zien we bovenop de stadsmuur nesten van ooievaars. Soms zijn er wel 6 tot 8 nesten naast elkaar. Net voor het avondmaal bezoeken we nog even het wereldberoemde Djemaa El Fna Plein, wat ‘samenkomst van de doden’ betekent. Het is nog niet donker en daar voel ik me toch iets gemakkelijker bij. Dit is echt een openluchttheater. Er hangt een speciale sfeer en duizenden mensen staan massaal te luisteren naar een verhalenverteller. Verder zijn er slangenbezweerder, waterdragers, vrouwen die henna willen aanbrengen, waarzeggers, artiesten etc. Het is ontzettend druk en je kunt hier werkelijk alles kopen o.a. gebruikte kunstgebitten die ter plaatse voor je passend gemaakt worden. Voor we het goed en wel beseffen zit er een aap op onze schouders dus nemen we maar een foto die we uiteraard heel duur betalen. Maar in discussie gaan met deze mensen doen we liever niet. Rondom het plein zijn veel cafés en restaurants gevestigd en ook op het plein staan veel eetstalletjes waar je lekker kan eten. Ons avondeten wordt echter geserveerd in een restaurantje midden in de oude stad. We worden ontvangen als koningen en alvorens aan de maaltijd te beginnen worden onze handen gereinigd. Het eten is verrukkelijk en we zijn helemaal voldaan wanneer we ’s avonds terug naar het hotel wandelen.