Vandaag ruilen we de koele hooglanden voor de tropische petén-regio van Guatemala. In plaats van een vermoeiende, lange busrit over slechte wegen, gaan we met een rechtstreekse vlucht van Guatemala stad naar Flores, waar Augustin ons zal opwachten. Om 20 voor 5 loopt de wekker af want om 5 uur wordt het busje verwacht. Om 20 na 5 is dit echter nog steeds niet gearriveerd. Adriaan wordt zenuwachtig want we mogen ons vliegtuig niet missen. Gelukkig halen we het toch nog tijdig en na een vlucht van 3 kwartier staan we in Flores, gelegen op een heuvelachtig eilandje in het meer, Lago Petén Itzá. Augustin is blij ons te zien want de lange rit van 8 uur zonder ons was vermoeiend en helemaal niet leuk zegt hij. De hitte komt ons al tegemoet. Dat zijn we niet meer gewoon en we beginnen weer onmiddellijk te zweten.
We arriveren in Hotel Petén en na het ontbijt maken we een kleine wandeling in Flores. Aan het meer spelen wat kinderen met een kanobootje maar verder is er niemand te zien. Iedereen zoekt de koelte op. Het dorpje bestaat uit een wirwar van hellende straatjes en een hoger gelegen kerkplein maar het lijkt wel een spookstadje zo zonder mensen. Onze hotelkamer is niet heel erg luxueus de minst goede kamer van de rondreis tot nu toe maar toch blijven we daar even relaxen want het is er koel door de airco, die trouwens enorm veel lawaai maakt.
In de namiddag gaan we met de bus naar Yaxha, een kleine archeologische site maar volgens Adriaan een hele mooie. Aanvankelijk dachten we dat Adriaan niet echt een geweldige gids was maar ondertussen hebben we hem beter leren kennen en weten we dat hij echt alles weet over de Maya’s en de verschillende sites die we bezoeken. Nadat we hem lieten weten dat we echt wel geïnteresseerd zijn, veranderde zijn attitude en begon hij uitgebreid te vertellen. Heel erg fijn! Onderweg worden we tegengehouden door de plaatselijke kinderen, althans dat is wat ze proberen. Ze spannen een touw over de weg om zo de automobilisten te doen stoppen en tol te laten betalen. Augustin rijdt echter gewoon door. Wanneer we bijna aan de ingang zijn, stopt hij toch. Dit keer ook voor een touw maar het zijn geen kinderen, wel mannen uit het dorp. We betalen een kleine som en mogen verder rijden. Aan de ingang moeten we opnieuw betalen. Augustin parkeert de bus onder de bomen en wij trekken het oerwoud in.
We horen het scherpe geluid van de vele krekels, het gebrul van de apen en het tokken van de toekans. Dit is pas écht avontuur en het klinkt ons als muziek in de oren. We kijken dan ook meer omhoog dan recht voor ons omdat we het schouwspel van de brulapen die van boom tot boom springen hoog boven ons niet willen missen. We zien ook vele voor ons onbekende bomen zoals de ‘Arból de Turista’ ook, wel ‘Indo Desnudo’ genoemd. Deze boom lijkt wel te vervellen. We bewonderen de fauna en flora van Yaxha en staan verwonderd te lijken naar een vreemd insect met een prachtige groene kleur.
Laat in de namiddag besluiten we de hoofpiramide te beklimmen. Best vermoeiend maar het loont wel de moeite. Boven hebben we een mooi uitzicht over de twee meren. Hier blijven we vol verwondering minutenlang voor ons uit staren alvorens opnieuw af te dalen. Beneden maakt Martin nog even een filmshot van deze mooie piramide en zegt: ‘Hier op deze piramide heb ik Linda ten huwelijk gevraagd’. Even is het stil maar dan beseft iedereen wat hij zojuist gezegd heeft en nadat we vernemen dat Linda weldegelijk ja heeft gezegd, worden er felicitaties en zoenen uitgewisseld. Een mooie afsluiter van een prachtige dag.
’s Avonds genieten we nog van een prachtige zonsondergang aan het meer. De kleuren zijn zo mooi dat iedereen er stil van wordt. We zijn wel allemaal afgepeigerd van het vele trappen klimmen en van het vroege tijdstip dat we ons bed uit moesten. Vandaag maar eens vroeg onder de wol zodat we er morgen weer tegenaan kunnen.
We arriveren in Hotel Petén en na het ontbijt maken we een kleine wandeling in Flores. Aan het meer spelen wat kinderen met een kanobootje maar verder is er niemand te zien. Iedereen zoekt de koelte op. Het dorpje bestaat uit een wirwar van hellende straatjes en een hoger gelegen kerkplein maar het lijkt wel een spookstadje zo zonder mensen. Onze hotelkamer is niet heel erg luxueus de minst goede kamer van de rondreis tot nu toe maar toch blijven we daar even relaxen want het is er koel door de airco, die trouwens enorm veel lawaai maakt.
In de namiddag gaan we met de bus naar Yaxha, een kleine archeologische site maar volgens Adriaan een hele mooie. Aanvankelijk dachten we dat Adriaan niet echt een geweldige gids was maar ondertussen hebben we hem beter leren kennen en weten we dat hij echt alles weet over de Maya’s en de verschillende sites die we bezoeken. Nadat we hem lieten weten dat we echt wel geïnteresseerd zijn, veranderde zijn attitude en begon hij uitgebreid te vertellen. Heel erg fijn! Onderweg worden we tegengehouden door de plaatselijke kinderen, althans dat is wat ze proberen. Ze spannen een touw over de weg om zo de automobilisten te doen stoppen en tol te laten betalen. Augustin rijdt echter gewoon door. Wanneer we bijna aan de ingang zijn, stopt hij toch. Dit keer ook voor een touw maar het zijn geen kinderen, wel mannen uit het dorp. We betalen een kleine som en mogen verder rijden. Aan de ingang moeten we opnieuw betalen. Augustin parkeert de bus onder de bomen en wij trekken het oerwoud in.
We horen het scherpe geluid van de vele krekels, het gebrul van de apen en het tokken van de toekans. Dit is pas écht avontuur en het klinkt ons als muziek in de oren. We kijken dan ook meer omhoog dan recht voor ons omdat we het schouwspel van de brulapen die van boom tot boom springen hoog boven ons niet willen missen. We zien ook vele voor ons onbekende bomen zoals de ‘Arból de Turista’ ook, wel ‘Indo Desnudo’ genoemd. Deze boom lijkt wel te vervellen. We bewonderen de fauna en flora van Yaxha en staan verwonderd te lijken naar een vreemd insect met een prachtige groene kleur.
Laat in de namiddag besluiten we de hoofpiramide te beklimmen. Best vermoeiend maar het loont wel de moeite. Boven hebben we een mooi uitzicht over de twee meren. Hier blijven we vol verwondering minutenlang voor ons uit staren alvorens opnieuw af te dalen. Beneden maakt Martin nog even een filmshot van deze mooie piramide en zegt: ‘Hier op deze piramide heb ik Linda ten huwelijk gevraagd’. Even is het stil maar dan beseft iedereen wat hij zojuist gezegd heeft en nadat we vernemen dat Linda weldegelijk ja heeft gezegd, worden er felicitaties en zoenen uitgewisseld. Een mooie afsluiter van een prachtige dag.
’s Avonds genieten we nog van een prachtige zonsondergang aan het meer. De kleuren zijn zo mooi dat iedereen er stil van wordt. We zijn wel allemaal afgepeigerd van het vele trappen klimmen en van het vroege tijdstip dat we ons bed uit moesten. Vandaag maar eens vroeg onder de wol zodat we er morgen weer tegenaan kunnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten