Den Bosch

Marleen en ik gaan vandaag ’s Hertogenbosch, of in de volksmond Den Bosch, de hoofdstad van de provincie Noord-Brabant bezoeken. Derde keer goede keer hopen we, want de vorige twee pogingen vielen letterlijk in het water. Ook vandaag voorspellen ze slecht weer maar we wagen het er toch op. Zoals steeds heb ik het internet afgeschuimd op zoek naar een leuke wandeling buiten de toeristische trekpleisters.

We parkeren de wagen aan het centraal station van Den Bosch. Wanneer we de parking buiten komen, botsen we onmiddellijk op de indrukwekkende Drakenfontein, één van de bekendste symbolen van de stad. We kunnen ons voorstellen dat de draak in de zon vol trots glimt maar het is toch een beetje overtrokken. Weinig Bosschenaren kennen het verhaal van de Draak en dat  is behoorlijk droevig eigenlijk. In 1881 kreeg de heer Bosch van Drakestein te maken met een enorm drama. Hij had twee dochters, een tweeling van 16 jaar. Op 19 november stierf de ene dochter. Een dag later, op 20 november, overleed ook zijn andere dochter. Drie jaar later werd hij weer door het noodlot getroffen toen zijn vrouw overleed.  Toen hij in 1894 zelf stierf, liet hij de gemeente Den Bosch een erfenis na van 10.000 gulden. Dit geld was bestemd voor de oprichting van een monument ter herinnering aan zijn overleden dochters en vrouw. In 1903 werd ‘De Draak’ onthuld. Het gouden fabeldier vormt de bekroning en hij houdt het familiewapen in zijn klauw. Aan de voorkant van het monument staat een voorstelling in koper afgebeeld, die herinnert aan de overleden echtgenote en tweelingdochters.

Op een van de hoeken van de rotonde zien we het Coffeelab, een prima begin van de dag. Het is namelijk een fijne koffietent met een gezellige sfeer en heerlijke latte macchiato. We hebben ogen te kort om alles wat zich in het interieur bevindt, in ons op te nemen: veel planten, kleurrijk meubilair, een muur behangen met koffiefilters ... 

Nadien wandelen we in de richting van de rivier de Dommel en zien we een standbeeld van twee spelende kinderen die haasje over doen. We merken op dat ze het in Nederland toch een beetje anders spelen dan bij ons. Wij staan met de kont gericht naar de springer maar hier is het net andersom. Marleen maakt zich de bedenking dat de gebogen persoon zijn hoofd niet omhoog moet doen want dan belandt hij met zijn gezicht recht in het kruis van de springer. 

We hebben zin in street art dus blijven we voor de brug en draaien links voor het water de straat in. Van hier hebben we een prachtig zicht op de oude indrukwekkende treurwilgen die langs het water staan. In de verte zien we reeds de Tramkade met muren vol graffiti. Achter het werkwarenhuis zien we gigantische silo’s die een paar jaar geleden helemaal zijn beschilderd.

Dit weekend vindt er een festival plaats en ze zijn bezig om alle kraampjes op te zetten. Straks wordt het hier een drukte van jewelste. De locatie leent zich in ieder geval want de oude Verkade fabriek is een inspirerende plek waar kunst, muziek, eten en drinken samenkomen. Hier en daar hangen wat bordjes met leuke spreuken.

We keren op onze stappen terug en wandelen in de richting van de Dieze. Aan de rand van deze gracht staan prachtige huizen. Hier wil ik wel een B&B. Ja als het zonnetje schijnt, en dat is het geval, moet je helemaal niet naar het verre Spanje voor een vakantiegevoel. Dat hebben we hier ook! Het is al half 1 wanneer we in het gezelligste deel van Den Bosch aankomen, de Uilenbrug. Hier krioelt het van de restaurantjes dus kiezen we een gezellig terrasje uit in de Karrestraat (Grand Café Carras) en zetten we ons in het zonnetje. We maken ons de bedenking dat we toch wel heel veel geluk hebben met het weer want in Antwerpen valt de regen met bakken uit de lucht. Marleen neemt een koude soep en ik ga voor kip terijaki op bruin boerenbrood. Marleen vraagt wat die dikke brokken zijn op mijn bord ... eh? Kip natuurlijk! Het smaakt en met ons buikje gevuld, zetten we de wandeling verder.

Via de Lepelstraat en de Molenstraat komen we bij het standbeeld van Zoete Lieve Gerritje. Het staat op een verlaagd plateau naast de Binnedieze. Het is eigenlijk een volksliedje dat betrekking heeft op Den Bosch. Het standbeeld van het zingend vrouwtje met naast haar een haan is niet echt mooi maar wel schattig. Van daaruit kan je met een bootje op de Dieze gaan varen maar dat doen we een ander keertje wel. We passeren een antiquair met op de eerste etage Brouwerij Boegbeeld waar ze het Kutbier verkopen. Op de affiche van dit blonde bier staat: Ze verft haar haar het liefst in een zo onnatuurlijk mogelijke kleur. Ze draagt veel make-up en tekent haar wenkbrauwen zoals ze dat zelf wil. Als ze langst komt scheuren op haar tomos, roepen alle mannen op zijn Bosch, ‘Ziet ze er goed uit Kut?’ Kutbier is een ode aan haar en aan het pareltje van het Bossche taalgebruik.  

Niet ver van hier, net buiten het centrum, bevindt zich de Bossche Broek, een prachtig natuurgebied. Om daar te komen moeten we het water over via een brug, dan de trap af naar een soort houten vlondertje dat ons onder een brug brengt. Het water is hier smerig dus letten we goed op dat we er niet in tuimelen. Zo arriveren we opnieuw aan water en daar zien we een vlot waarmee we zelf naar de overkant moeten varen. Verwoed begin ik aan het wiel te draaien en langzaam komt de ketting los. Halverwege neemt Marleen het over want het vraagt best wat kracht om het vlot naar de overkant te trekken. Een echtpaar dat aan de andere kant van de Dieze staat, slaat ons geamuseerd gade. De laatste loodjes wegen het zwaarst en gelukkig begint de man ook verwoed aan het wiel te draaien zodat we de laatste meters iets sneller vooruit gaan. Het natuurgebied is indrukwekkend en we zien veel reigers en andere vogels die hier in alle rust vertoeven. We wandelen er door en krijgen het plots heel erg benauwd. De temperatuur lijkt wel met vijf graden te zijn gestegen en we hopen dat dit niet de voorbode is van een onweer. Of zou het toch iets te maken hebben met de inspanning van daarnet?

Aan de andere kant van de Bossche Broek komen we terug in de bewoonde wereld. Net voor ik opnieuw beton onder mijn voeten heb, schuif ik uit .... in een hondendrol! Mijn geribbelde zool neemt de heerlijk geurende substantie met plezier in zich op. Beduusd zet ik me op een bankje en probeer ik verwoed alles met een stokje te verwijderen. De geur maakt me misselijk. Eens het klusje geklaard, steken we de baan over en zien we enkele opvallende figuren. Het zijn de verzonnen figuren van Jheronimus Bosch, oftewel Jeroen Bosch, de schilder uit de vijftiende eeuw die vooral surrealistische werken maakte. In het water een drenkeling die nog net zijn hoofd boven water kan houden en aan de kade een grappig figuur aan een kampvuurtje. Via de oude vestingmuur komen we in het Zuiderpark. Hier is het lekker koel onder de bomen.

We verlaten de natuur en komen midden in het centrum terecht op de Parade, één van de twee grootste pleinen in Den Bosch. Hier zijn er heel wat statige huizen te bewonderen maar het plein is gevuld met podia dus hier zal straks of morgen ook weer een soort festival plaatsvinden. Daardoor is het zicht op dé trekpleister van de stad, de Sint-Janskathedraal, niet optimaal. Toch zien we meteen dat het een indrukwekkend gebouw is. Vroeger tussen 1629 en 1810 een hervormde protestantse kerk maar nu katholiek. Het is een onvervalste parel van de Brabantse gotiek, een stijl die mij wel weet te bekoren ook al is het redelijk druk binnenin. Er zijn tal van luchtbogen met een groot aantal versieringen die doen denken aan kantwerk.

Eenmaal terug buiten op het plein is het moeilijk om een volledig beeld te krijgen van de immense kathedraal maar in een zijstraatje hebben we toch een mooi zijaanzicht. In de beschrijving van de stadswandeling staat dat we op zoek moeten gaan naar de engel met de telefoon. We bekijken elkaar bedenkelijk aan, want in die tijd waren er toch helemaal geen mobiele telefoons? Toch ga ik op zoek terwijl Marleen geamuseerd op me wacht. Ik wandel helemaal rondom de kathedraal maar er zijn zo veel ornamenten dat ik door het bos de bomen niet meer zie. Een schattig oud vrouwtje met fototoestel komt naar me toe en weet meteen waar ik naar op zoek ben. Zij zet me op het juiste spoor en dan zie ik hem, helemaal bovenaan op het dak. Het vrouwtje vertelt dat de engel geplaatst werd na de jarenlange renovatie. Het lijkt misschien gek maar de engel op de Sint-Janskathedraal kan daadwerkelijk gebeld worden. Voor tachtig cent per minuut kan je op het nummer 0900-7468526 een boodschap aan de hemel doorgeven. De opbrengst gaat naar het onderhoud van de kathedraal. Ik vraag me in stilte af of er nu werkelijk iemand zo gek is om het nummer te bellen. 

We houden ook wel van winkelen en Den Bosch is hiervoor een fantastische stad zo blijkt, maar we hebben vorig weekend al wat te wild gedaan in Breda dus laten we de vele kleine boetiekjes en leuke snuisterij winkeltjes in de Vughterstraat links liggen! We besluiten in plaats van te winkelen nog even iets te gaan drinken in een taartenwinkel waar ze ook pralines van leonidas verkopen. We kijken reikhalzend uit naar onze bestelde koffie en thee in de hoop dat er ook een pralineke geserveerd wordt, maar dat blijkt ijdele hoop. We bestellen dan maar een schaaltje pralines extra. Wanneer we onze voetjes genoeg rust bezorgd hebben, gaan we verder op ontdekking in de stad van Jeroen Bosch. 

De schilderstraat is een schattig steegje dat je niet zou verwachten in het drukke stadscentrum. Aan het eind ervan, zien we een immense muurschildering. Geen graffiti dit keer maar een schildering gemaakt met de echte authentieke Italiaanse frescotechniek. Uitgangspunt was Eva van Jeroen Bosch uit de tuin der lusten en het werd gemaakt door 9 leerlingen van de opleiding oude schildertechnieken. Heel indrukwekkend! Even later komen we bij het Oeteldonks Gemintemuzejum, oftewel het carnavalmuseum. Oeteldonk is namelijk de naam van Den Bosch in de carnavalsperiode.  Het is een van de belangrijkste feesten voor een Bosschenaar. Misschien een leuk museum voor kinderen maar niets voor ons.

We gaan op zoek naar de Jeroen Bosch tuin en vragen de weg aan een vader die met zijn zoon even pauzeert tijdens het fietsen. De vader zegt dat we naar links moeten, de zoon zegt dat we rechtdoor moeten. Iets in ons zegt dat we naar de jeugd moeten luisteren. Achter ons horen we vader en zoon nog even verder kibbelen hierover maar hij had dus gelijk. In het kleine parkje is het rustig. Buiten een groepje jongeren die op het gras ligt, is het er zo goed als verlaten. Er staan wat bankjes voor drie muren die bedekt zijn met surrealistische figuren. Ook al is de Jeroen Bosch tuin niet echt indrukwekkend het is een leuk intermezzo. 

Via een klein straatje komen we terug aan de immense kathedraal maar dit keer aan de voorkant. We blijven ons verbazen over de grootte ervan. Ik ben een snoeperke en meestal zou ik niet twijfelen wanneer ik een plaatselijke zoete lekkernij kan verorberen maar voor de Bossche Bol ga ik toch passen. Ik ben sowieso al niet gek van soezendeeg en dat dan nog eens gevuld met slagroom en overgoten met fondant chocolade, nee daar ga ik voor passen. Dan liever iets anders lekkers en dat is niet moeilijk want in de Hinthamerstraat passeren we een Italiaanse ijsbar ‘Gelateria Davide’. Bij het binnenkomen, is de meterslange toonbank de blikvanger, boordevol vers ijs in vele smaken, diverse ijstaarten en kleurige macarons. Toch even moeilijk kiezen maar ik ga voor de pistache en die is heerlijk smeuïg. Dat is echt genieten en een fijne afsluiter van een prachtige dag.