Rotterdam: Oude Noorden - het ZOHO kwartier en het Schieblock

Eerste gedachte bij het wakker worden: Easyhotel is geen aanrader. Nu hou ik wel van wat zwoele salsa muziek wanneer ik ervan kan genieten op een zonovergoten terras maar wanneer ik tracht de slaap te vatten ervaar ik deze muziek eerder als enerverend. Het lijkt wel of er geen ramen in onze kamer staan en ik midden tussen de Caraïbische klanken vertoef. Het is al na middernacht alvorens het stil wordt. Na een half uurtje, ik zit net in mijn eerste slaap, beslist er iemand toch nog een deuntje op te zetten en alles begint opnieuw. Rond een uur of twee valt terug de stilte. ‘s Morgens is het de vuilniswagen en het helse verkeer dat me wakker maakt. Het was een korte nacht!  Gelukkig heeft Greta er geen last van gehad, het heeft zo zijn voordelen een beetje doof te zijn. We checken uit en gelukkig vraagt de dame aan de balie ons niet of we goed geslapen hebben, want anders zou ik toch even op mijn tong hebben moeten bijten, een welgemeend ja heerlijk kan er bij mij echt niet af. Tot ziens roept ze ons nog toe maar ik denk het niet! 

Ontbijten doen we bij Baker and Moore, op zo’n 240 meter van het hotel. Wanneer we de gezellige koffiebar binnenkomen, worden we vriendelijk verwelkomd en mogen we een tafeltje kiezen. De grote ruimte heeft een industriële look en is net als het personeel uitnodigend. Een knappe man met exotisch uiterlijk is helemaal afgestemd op zijn collega. Beide hebben ze het haar straks naar achter met een dotje boven op hun hoofd. Hij zorgt voor de drankjes, zij voor het eten. Het ontbijt bestaat uit twee sneetjes brood, lekker vers en dik gesneden met ham of kaas, een gekookt eitje en een croissantje. We krijgen er ook nog een glaasje vers fruitsap en een kopje koffie of thee bij. Meer dan voldoende om de dag te starten. Hun slogan: healthy, home made, fresh and delicious, doen ze alle eer aan. 

We besluiten vandaag de andere kant van Rotterdam te gaan ontdekken en nemen tram 8 naar de Zwaanshals. Van daaruit starten we een alternatieve wandeling, het Rotterdam aan de andere kant van het spoor. Op deze route geen grote highlights maar wel enkele verborgen parels. Rotterdam staat, ondanks zijn naam, bekend om de Maas en niet om de veel kleinere Rotte. De Rotte mag dan uiteindelijk stilletjes uitmonden in de Maas, pas in het Oude Noorden merk je dat de rivier waaraan de stad zijn naam dankt, nog altijd een vrij grote stroom is. Staand aan de kades is goed te zien dat deze buurt nooit gebombardeerd is geweest. Het Oude Noorden werd in de 19de eeuw gebouwd om het overvolle centrum te ontlasten. Het is een van de oudste wijken van de stad met mooie pleinen, oude bruggetjes en bruine buurtcafés. 

Vlak bij de Rotte zien we een voormalige brandweerkazerne waar momenteel een lokale bierbrouwerij gevestigd is. Aan ons is een bierproeverij niet besteed maar als je houdt van dit gele vocht dan is een bezoekje aan dit adres een must. Een van de bewoners in de straat achter de brouwerij is alvast fan want zijn terras puilt uit van de bakken bier.

Het is heel erg rustig in deze buurt. De huisjes zijn stuk voor stuk pareltjes en voor bijna elke deur groeien indrukwekkende stokrozen. Hier en daar ook prachtige graffiti aan de muren. Hier wonen heel wat creatievelingen en dat zie je aan alles. Heel mooi zijn de houten vogelhuisjes aan sommige gevels. 

Bij de legendarische bruine kroeg Café de Bel bevindt zich misschien wel de kleinste en meest bizarre kunstruimte van Rotterdam, het Roro Museum. Kunstenaar Rosa Peters en barman Romana begonnen met deze wisselvitrine in 2013. Iedere twee weken wordt op zondagmiddag een nieuw kunstwerk onthuld in de kleine glazen kubus aan de wand. We kunnen het niet van dichtbij bewonderen want het café is nog gesloten. Voor de deur zit er een ijsbeer in een vuilbak, op zich al een blikvanger in de straat. 

Wanneer we binnenstappen bij Arzu belanden we in de zevende chocolade hemel. Het is een klein tentje dat in hoofdzaak gekend is onder de jonge moslima’s uit de buurt. In de kleine toog liggen de chocoladebars uitnodigend klaar. Ze zien er niet alleen prachtig uit maar er zijn ontelbare smaken. Het is dus moeilijk kiezen. We gaan voor blue vanilla, red velvet en forrest fruit. Ze zijn stuk voor stuk heerlijk zacht, smeuïg en lekker zoet. Deze suiker-shot is voldoende voor de komende weken. 

Aangekomen in Rotterdam Noord, een voormalig station, kijken we onze ogen uit. De ruimtes onder het spoor, de Hofbogen, zijn mooi gerestaureerd en hier bevinden zich leuke boetiekjes, restaurants en cafeetjes. We passeren het hoofdkantoor van Man Met Bril Koffie. Hier schenken ze volgens velen ‘s lands lekkerste ‘bakkie pleur’. We nemen er even een kijkje en ook al ben ik dan geen koffiedrinker, de geur die in mijn neusgaten dringt is hemels. Ze branden hier zelf hun bonen en zoeken constant naar nieuwe heerlijke koffie blends. 

Begin 19^de eeuw besloot de welgestelde Geertruy Groenevelt dat ze een fortuin zou nalaten voor de bouw van een hofje waar bejaarden en ongetrouwde vrouwen konden wonen. Zo ontstond Vrouwe Groenevelt’s Liefdesgesticht. Het bestaat nu al meer dan 100 jaar en er wonen nog steeds mensen. We kunnen er jammer genoeg niet in maar loeren toch even door het hek. We merken op de belletjes aan de poort dat hier geen vreemdelingen wonen, alhoewel we toch in een buurt rondlopen waar de pita zaken, halal beenhouwerijen en Marokkaanse winkeltjes eerder regel dan uitzondering zijn.

Ondertussen zijn we beland in het ZOHO kwartier waar er zich allerlei moderne kantoorpanden bevinden. In dit gedeelte van de stad zou het meest bijzondere restaurant zijn en inderdaad verborgen op een klein pleintje komen we bij Gare du Nord. Het is een oude treinwagon en er wordt uitsluitend met biologische en plantaardige ingrediënten gekookt. Naast de wagon bevindt zich de pluktuin waar twee Rotterdammers met een ‘geitenwollensokken imago’ druk in de weer zijn. Waarschijnlijk niet mijn ding maar het is wel speciaal. 

Het dak van het Station Hofplein is een heus luchtpark. De helft bestaat uit een eetbare tuin waarvan de oogst door omringende restaurants wordt gebruikt. De andere helft van het groene dak is goed voor een wandeling over een 390 meter lange loopbrug die in 2015 werd opgeleverd. Slechts vier jaar geleden maar toch al aan renovatie toe. De gele verf kan best een opfrissing gebruiken. De singel is versierd met stukjes uit het gedicht ‘Mi have een droom’ van Ramsey Nasr. Het echt Rotterdams is voor ons een beetje Chinees. 

Het was een fijne wandeling in een stukje Rotterdam waar bijna geen enkele toerist komt. Jammer want tegenwoordig is het een van de hipste wijken van Rotterdam en onder locals een geliefd winkel en restaurantgebied. 

Opnieuw in het centrum van de stad aangekomen, besluiten we nog even wat te winkelen maar eigenlijk zijn we beiden doodmoe van twee dagen kuieren door de stad. Na een uurtje houden we het dan ook voor bekeken, laten we de prachtige stad aan de Maas achter ons en rijden we terug naar Antwerpen.