Rotterdam - Oude centrum

Voor Greta’s verjaardag gaan we op citytrip naar de stoere havenstad Rotterdam. Ja ze heeft er even op moeten wachten maar eindelijk is het zo ver. De metropool aan de Maas charmeert me iedere keer weer door zijn eigen karakter en zijn markante stadsgezicht. Ik ben al vaak in Rotterdam geweest maar telkens om te shoppen dus misschien is het wel eens leuk om ook wat cultuur op te snuiven. 

Het is nog te vroeg om in te checken en we hebben gemakkelijke schoenen aan om te wandelen dus geven we ons over aan deze veelzijdige wereldstad aan de Maas. We wandelen eerst naar het Station want van daaruit begint er een stadswandeling. Het centraal station werd pas in maart 2014 opnieuw geopend na een periode van 4 jaar intense renovatie. Wat is het hier mooi! Als je dit vergelijkt met de stationsbuurt in Antwerpen, moet je gewoon vaststellen dat onze stad hier nog wat van kan leren. Het gebouw zelf is indrukwekkend en het spel van licht en ruimte in de puntzak constructie maken het tot een toonaangevend voorbeeld van moderne architectuur. Dagelijks passeren hier maar liefst 110.000 reizigers. 

De skyline van Rotterdam raakt steeds meer gevuld. Met voorsprong is het dan ook de hoogbouwstad van Nederland. Het Witte Huis geldt als de eerste Nederlandse wolkenkrabber ooit. Met zijn 42 m hoogte nu een klein duimpje tussen de grote broers als de Euromast (185 m) , Montevideo (152 m) en de Maastoren (165 m). Wat voelen we ons klein tussen al deze immense hoogbouw. 

De wandeling gaat in de richting van een groene boulevard en bij het monument van het verzet lopen we verder langst het water. Het zorgt voor een zen gevoel en we genieten volop. Onderweg passeren we het moderne bouwwerk van de Pauluskerk. Hier worden vooral daklozen, vluchtelingen en drugsverslaafden opgevangen. Aan het water zien we heel wat beelden van de internationale beeldencollectie van Rotterdam. Mooi vinden we ze niet maar het heeft wel iets, zoveel kunst in de stad. 

De wijk van het Museumpark steelt onmiddellijk mijn hart. In de achtertuin van het bekendste museum van Rotterdam, het Museum Boijmans - Van Beuningen is het werkelijk prachtig om te wandelen. Aan het einde van het park zien we een schattig Grieks kerkje en we besluiten er een kijkje te gaan nemen. We krijgen een instant Grieks vakantiegevoel. Er is net een dienst bezig en het kleine kerkje barst dan ook bijna uit zijn voegen. We worden verwelkomt met de woorden ‘kalimera’. Uiteraard verstaan we geen woord van wat de priester vertelt maar we vinden het charmant en blijven toch even luisteren. Blijkbaar zijn er heel wat Grieken in Rotterdam. 

Via de Kunsthal Rotterdam en het Natuurhistorisch Museum Rotterdam, arriveren we bij het grootste park van de stad. Het was voorbestemd om een slachthuis te worden maar de bevolking liet van zich horen en de bouwplannen werden afgevoerd. De tuin is ontworpen naar Engelse landschapsstijl. We bezoeken het Noorse Zeemanskerkje. Het is een soort opvangcentra voor zeelui, die daar hun godsdienstige plichten kunnen vervullen en zich ook in een plezierige omgeving kunnen ontspannen. Het bijgebouw wordt gebruikt voor bijeenkomsten van de Noorse gemeenschap in Nederland en er worden Noorse taalcursussen verzorgd. In het winkeltje zijn Noorse producten te koop. 

Aan de grote vogelkooi wandelen we rechtdoor naar de Euromast. Deze werd gebouwd ter gelegenheid van de Floriade. In 1960 werd de scheepsmast geopend. Met zijn hoogte van 185 m is de Euromast het hoogste gebouw van Rotterdam. Aan de zijkant bengelen wat mensen aan een koord, zij hebben geen last van hoogtevrees. 

Een ander mooi plekje in Rotterdam is de Veerhaven, een jachthaven die omgeven is door historische gebouwen. Vele eeuwen terug was dit een haven voor de veerboten naar de andere oever van de Nieuwe Maas, vandaar de naam.  Aan de Wilhelminakade zien we veel oude pakhuizen die verbouwd werden. Hier lag de brandgrens in 1940. Tot hier stond Rotterdam dus in brand. Het was 14 mei 1940 en op een kwartier tijd werd het hart van de stad weggeveegd door een bombardement met als trieste balans: 800 doden, 25.000 woningen, 14.000 gebouwen vernield en een brand die dagenlang na smeulde. 

Van hieruit hebben we een prachtig zicht op de Erasmusbrug. Deze brug over de Nieuwe Maas is 802 meter lang. De Rotterdammers noemen de brug De Zwaan omdat de witte pyloon, die zelf ook 139 meter hoog is, doet denken aan een zwanenhals. Ze werd in 1996 officieel geopend. Met zicht op deze prachtige brug, zetten we ons op het zonnige terras van Restaurant Zenne waar de Griekse uitbaters ons vriendelijk verwelkomen. Op de kaart van dit Griekse restaurant staat eigenlijk weinig Grieks, wel Spaanse gehaktballetjes en oer-Hollandse kroketten. We gaan voor dit laatste en ze smaken heerlijk. 

We volgen de kade verder tot aan het Monument De Boeg. Dit oorlogsmonument is 46 m hoog en is een eerbetoon aan de 3.500 zeelieden die het leven verloren in de tweede wereldoorlog. Het monument stelt de boeg in de golven voor en dateert van 1957. In 1965 werd een bronzen beeldengroep toegevoegd.

We wandelen verder tot aan de Nieuwe Leuvebrug bij de historische haven van Rotterdam. Hier zien we oude schepen, kranen en werktuigen. En daar zie, het Witte Huis! Zijn we wel in Rotterdam? Ja hoor maar het Witte Huis ziet er wel iets anders uit dan de Amerikaanse variant. Het werd gebouwd eind 19^de eeuw in art nouveau stijl en was met zijn 42 m hoogte, de eerste wolkenkrabber van Nederland. Op de gevel vind je sculpturen van vooruitgang, nijverheid, handel, zeevaart, landbouw en arbeid. Dat het 11 verdiepingen tellende gebouw een lift heeft was voor die tijd uitermate modern. Het overleefde het bombardement in 1940.

Dan komen we bij de kubuswoningen, een icoon van de stad en een combinatie van sociale woningbouw en verfraaiing. Het was een idee van de Amsterdamse architect Piet Blom. Hij zag de kubuswoning als een boom en het geheel als een bos. Er zijn 38 woningen in totaal en je kan er zelfs eentje bezichtigen. Ik heb dit al eens gedaan dus Greta gaat even alleen een kijkje nemen terwijl ik me op een bank in het zonnetje zet. De kubus rust met één punt op een betonnen zeshoekige onderbouw. De aparte vorm vraagt inventiviteit qua gebruik en inrichting.

De kubussen zijn gelegen vlak aan de centrale Marktplaats bij de Nieuwe Markthal. Aan de buitenkant is het een grote boog van 40 meter hoog, binnenin een indrukwekkende ruimte waarin kraampjes, winkels, cafés en restaurantjes zijn ondergebracht. Hier kunnen de inwoners van Rotterdam inkopen doen en socializen tegelijkertijd. Het foodwalhalla is 7 op 7 geopend. We vergapen ons aan de kunstige wanden bestaande uit ruim 4.000 platen in aluminium die door de Nederlandse kunstenaar Arno Coenen van tekeningen en afbeeldingen werden voorzien. Niet alleen qua vorm maar vooral vanwege het bijzondere plafond: de Hoorn des Overvloeds. Zo indrukwekkend zag je het zelden. De kleurige beschilderingen, je blijft ernaar kijken. Het is het grootste kunstwerk van Nederland, gemaakt door Arno Coenen en Iris Roskam. Het wordt zelfs ‘De Sixtijnse kapel van Rotterdam’ genoemd. Wist je dat dit kleurrijke geheel op de binnengevel uit 400.000 megapixels bestaat? En dan het eten natuurlijk. Want daar is hij voor gemaakt. Goedkoop is het niet, maar als je er bent snap je meteen waarom. Hier is echt zorg aan besteed. Het gaat om kwaliteit, niet om kwantiteit. De markthal is werkelijk ingenieus want het aanvoeren van goederen gebeurt ondergronds. Er zijn buffers en driedubbel glas aangebracht waardoor de bewoners van de appartementen bovenaan in de markthal geen last hebben van het lawaai. 

We hebben uiteraard geproefd en gekeurd en ik zou me hier suf kunnen kopen en eten. Het is helemaal mijn ding, het mediterrane, het oriëntaalse, het wereldse. Ik hou ervan! Toch nog even enkele pasteis de nata kopen want een dessertje gaat er altijd in! 

De laatgotische Laurenskerk is het enige monument in Rotterdam dat dateert uit de middeleeuwen. Voltooid in 1646 maar na het bombardement van mei 1940 volledig heropgebouwd. Het gebouw staat schots en scheef, gelukkig heb ik niets gedronken anders zou ik denken dat het aan mij ligt. Aan het Grotekerkplein komen er zwoele klanken onze richting uit. Een latin groepje zorgt er voor ambiance en de kleine dansvloer voor het podium is gevuld met enthousiaste tango dansers. We blijven even staan kijken in de schaduw van het Erasmus monument.

Ondertussen zijn we aangekomen in de Lijnbaan, dé shoppingstraat van Rotterdam maar we wijken even af naar het stadhuis en het postgebouw. Beide gebouwen stammen uit de Art Deco periode. Het stadhuis is één van de weinige gebouwen dat de bommenregen overleefde. We wanen ons even aan de Antwerpse leien want ook hier lijkt het wel een bouwwerf. Na bijna 10 km wandelen, vinden we dat onze voetjes wat rust hebben verdiend dus zetten we ons voor een drankje op een zonnig terras. Daarna wandelen we naar ons hotel om in te checken. We logeren in het EasyHotel Rotterdam City Centre (Westblaak 67). De kamer is klein, modern en luidruchtig. Gelukkig heb ik oorstoppen bij en kan greta haar hoorapparaat straks uitdoen.

‘s Avonds dineren we bij Caffe Italia, een echte Italiaan waar de pasta nog zelf gemaakt wordt. We proeven de verse ingrediënten en de bediening is vriendelijk. Aan de muur een prachtige zwart wit foto uit West Side Story. Met ons buikje goed gevuld, maken we nog een prachtige wandeling naar de Erasmusbrug. Daar gaan we nog iets drinken op het terras  van Prachtig, dat trouwens zijn naam niet gestolen heeft want hier aan het water is het werkelijk prachtig. De mooie avondzon legt een indrukwekkende gloed over de kade en doet het water schitteren. Hier neem ik nog een heerlijk dessertje, moet kunnen op vakantie niet? Moe maar voldaan gaan we terug naar ons hotel voor een hopelijk zalige nacht.