Vandaag een dagje Dordrecht anders … gewoon rondkuieren in één van mijn Nederlandse lievelingssteden, zonder plan, zonder vooraf uitgestippelde wandeling. We rijden rond 10 uur naar de gratis parking aan Weeskinderendijk. Hier is het al meteen genieten want de prachtige graffiti onder de brug kan ons wel bekoren. Het zonnetje schijnt en de kleurrijke tekeningen brengen ons instant in vakantie modus.
Via de smalle straatjes die er nog wat verlaten bijliggen, wandelen we naar onze lunchplek in een prachtig monumentaal pand, Bluebirds in the backyard. We betreden het pand via een tweedehands winkel waar allerlei leuke spulletjes te koop zijn. In tegenstelling tot de meeste tweedehandswinkels, ruikt het hier niet muf maar dringt er een heerlijke ambergeur onze neusgaten binnen. Via de trap gaan we naar de bovenverdieping waar zich het restaurant bevindt. De ongedwongen sfeer, het retro meubilair verscholen in het groen, geven ons een huiselijk gevoel. We gaan voor de zoete aardappel frietjes en het Libanees flatbread met mangohummus en sluiten af met een heerlijke worteltaart. De vriendelijke bediening hier is een plus.
Na de lunch is er al wat meer bedrijvigheid in de Dordrechtse straten en zijn er toch al enkele winkeltjes open. Straatje in, straatje uit … even verpozen aan het water… wat kan het leven toch mooi zijn. Niets moet, alles kan. Wat deze plek zo bijzonder maakt, zijn de mooie huisjes met hun trapgevels, de bankjes voor bijna elke deur en de vele kleurrijke bloemen die de gevels sieren. Mensen kennen hun buren en zitten hier nog gezellig buiten voor de deur.
Bij de kunstkerk bezoeken we de tentoonstelling van Gerhard Lentink. Deze kunstenaar maakt prachtige beelden in hout. Via de achterdeur verlaten we het mooie gebouw en komen zo in de kleine niet zo bekende straatjes.
Om onze voetjes wat rust te gunnen, besluiten we een rondvaart te maken op de Dordrechtse grachten. We moeten nog even wachten op de boot dus besluiten we aan het water eerst nog iets te drinken. Er staat wel een heel bijzonder drankje op de kaart, een zelfgemaakte limonade met saffraan, citroen en munt. Tanja en ik willen dat wel eens proberen. Cynthia heeft er plezier in wanneer ze onze grimas ziet bij de eerste slok. De saffraan smaak is allesoverheersend en het is niet te drinken. We hebben echter geen tijd om de slechte smaak weg te spoelen want onze boot is al in aantocht.
Het eerste stuk valt wat tegen want de achterkant van de huizen ziet er in tegenstelling tot de voorkant, grauw en kleurloos uit. Gelukkig vertelt onze enthousiaste schipper leuke anekdotes over de stad en komen we nadien via het drierivierenpunt in de Vlijhaven. Kleine kinderen zwemmen hier rustig rond, anderen doen aan pootjebaden. De rijkere klasse zit te aperitieven aan dek van hun prachtige jachten. We dromen weg bij het zien van de monumentale panden die stuk voor stuk achteraan gezellige terrasjes of zelfs een tuintje hebben. Heerlijk wonen denken wij.
Terug aan wal, wandelen we naar het drierivierenpunt waar er een kunstmarkt gehouden wordt. Plaatselijke kunstenaars stellen er hun werk tentoon, het ene al leuker dan het andere. Enkele kleurrijke figuren trekken onze aandacht. Hun kunst is bizar maar wel leuk.
s’Avonds heeft Tanja gereserveerd bij Otto e Mezze, een Italiaans restaurantje bij het water, waar zij kind aan huis is. Deze middag op de boot zijn we er al gepasseerd en hoorde ik enkele mensen luidop verkondigen dat dit het beste Italiaanse restaurant van Dordrecht zou zijn. Ik heb dus hoge verwachtingen. We worden vriendelijk verwelkomd en krijgen een tafeltje toegewezen op het terras. Het eten lost al de verwachtingen in. De pasta all’Arrabbiata ziet er simpel uit maar de smaak is overheerlijk. Een leuke afsluiter van ons dagje uit met de lyceumgirls.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten