Rond 8 uur gaan we naar de ontbijtruimte en zijn blij verrast. Wat een geweldig ontbijt! Het meer dan uitgebreide buffet lonkt en we nemen onze tijd. Na het ontbijt checken we uit. Den Haag is een toffe stad en we hebben lekker geslapen. Ondanks het feit dat het hotel pal in het centrum ligt, hebben we geen lawaai gehoord vannacht.
Eenmaal in de auto, rijden we naar Wassenaar. Hier woont het Nederlandse vorstenpaar en het is de op twee na rijkste gemeente van Nederland. In dit kleine dorpje bevindt zich een particulier museum voor moderne en hedendaagse kunst op een landgoed in de duinen, op een kleine 20 minuten rijden van Den Haag. Museum Voorlinden is opgetrokken uit witte natuursteen- en glaswanden en is bijzonder fraai gelegen. Het museum wordt door bos, waterpartijen en weide omringd en ook de weg er naartoe is erg aangenaam.
Ik hou wel van musea maar vaak erger ik me aan de joelende kinderen of de grote mensenmassa waardoor je de kunstwerken niet écht in je kan opnemen. Daar hebben ze bij Voorlinden iets op gevonden! We hebben vooraf kaartjes geboekt voor het ‘Stilte op sokken-uur’. Het leek ons wel leuk om eens een museum in alle stilte te bezoeken. Bij aankomst steken we jas en tas in een kastje, alsook onze schoenen. Op sokken starten we onze ontdekkingstocht. Wij en nog enkele anderen hebben een tijdslot van een uurtje om in alle stilte het museum te bekijken. Dit zorgt voor een optimale zintuiglijke ervaring. Het is leuk om de kunstwerken écht in ons op te nemen, zonder afleiding van andere bezoekers. Het klinkt misschien gek maar ik voel toch een andere energie. We kijken aandachtiger, ervaren de kunstwerken heel anders, veel intenser.
Bij Voorlinden staat de totaalbeleving van kunst, natuur en architectuur centraal. Mijn eigen artistieke talenten zijn eerder beperkt te noemen maar wat kan ik genieten van het talent van sommige kunstenaars. Kunst kan me vaak verwonderen, ontroeren of zelfs een spiegel voorhouden.
De vaste collectie van Voorlinden bestaat uit een aantal highlights die meer dan de moeite waard zijn. Sommige werken zijn zelfs op maat gemaakt voor Voorlinden. Zo ontwierp James Turrell een Skyspace, die ons de lucht laat beleven als nooit tevoren. De ruimte heeft namelijk een vierkant gat in het dak, waardoor je naar buiten kan kijken. Omdat het regent buiten, is dat gat gesloten en zijn we getuige van een lichtprogramma dat Turrell speciaal voor deze ruimte componeerde. Daarin speelt de kunstenaar met je waarneming en probeert hij iets ongrijpbaars als licht tastbaar te maken. Het zachte, natuurlijke daglicht contrasteert dan met de felle, bijna tastbare kleuren van de lampen en het resultaat is werkelijk adembenemend.
Open Ended van de Amerikaanse kunstenaar Richard Serra is een indrukwekkend stalen bouwwerk van zo’n 216 ton met aan de buitenkant hoge, stalen wanden die imposant boven ons uittorenen. In de beschrijving staat dat dit kunstwerk het beste al wandelend te ontdekken is. We begeven ons dus aarzelend in de smalle opening aan de voorzijde. We wanen ons in een spelonk en ik worstel toch even met mijn claustrofobie. Het voelt ietwat benauwend en beklemmend. We dwalen verder door het doolhof want hoewel we eerst denken dat we snel zullen moeten terugkeren, volgen er verrassend genoeg enkele bochten. De uitgang bevindt zich aan de achterkant van het bouwwerk. Hoe moet ik dit fascinerende bouwwerk beschrijven? Tegenstrijdig is misschien het juiste woord. Het is tegelijk elegant én loodzwaar, industrieel én organisch, statig én speels, hol én bol.
Bij het buitenkomen, botsen we op de Empty Chairs, 5 schijnbaar wankele stoelen met metershoge rugleuningen. We verbazen ons ook over de miniliftjes van Maurizio Cattelan, die naar een onbekende bestemming gaan in een gebouw dat geen verdiepingen telt. De liftdeurtjes komen niet hoger dan onze enkels. Herkenning en vervreemding gaan hand in hand – precies waar het de kunstenaar om te doen is.
De twee mensfiguren onder de parasol op een schaal van 1:2 ontworpen door Ron Mueck, zien er levensecht uit. Ze lijken van vlees en bloed, maar zijn gemaakt van polyesterhars en silicone. Wanneer we rond het kunstwerk wandelen, ontdekken we steeds meer details, zoals de haartjes op de benen, een moedervlek op een schouder … Ik moet bekennen dat ik de eerste aanblik van de hyperrealistische figuren creepy vindt, maar al snel krijg ik sympathie voor het koppel. Ondanks het huiveringwekkende realisme, zien de beelden er kwetsbaar en introvert uit. Mueck maakt eerst een mal die van binnen met pigment wordt bestreken en daarna gevuld met siliconen en fiberglas. Daarna volgen maandenlange werkzaamheden waarin de huid op kleur gebracht wordt en de haren één voor één worden ingeplant.
Leandro Erlich speelt dan weer met optische illusies en tovert graag alledaagse ruimtes om tot absurde situaties. Hij toont de bezoeker een zwembad in de typerende blauwe zwembadkleur, de lampen en zelfs een echt trapje waarlangs je lijkt te kunnen afdalen of het zwembad uit kunt komen. Zonder publiek is het werk niet compleet, stelt de kunstenaar. Om die reden kunnen we “onder water lopen” zonder nat te worden en komt dit kunstwerk pas echt tot leven. We leggen ons even op de bodem van het zwembad en onmiddellijk daalt er een zekere rust over ons heen.
Song Dong ontwierp een ruimte vol glas, raam- en deurkozijnen, lampen, staal en vooral spiegels. Het is een geheime doorgang naar een oneindig en grenzeloos universum. Through the walls is tegelijkertijd eenvoudig en indrukwekkend. We zien een schijnbaar oneindige herhaling van onszelf in de spiegels.
Om 11:00 komen de ‘schoenenmensen’ binnen en wordt het drukker. We besluiten dan de rest van het museum te ontdekken maar blijven dit gewoon op sokken doen. We maken ons de bedenking dat ieder museum dat zou moeten doen, want het is best aangenaam. Het museum van schone kunsten zou er in ieder geval een mooie wittere vloer aan overhouden. Rogier Roeters vulde een kamer vol schaamte, twijfel, angst, verlangen en eenzaamheid. Alvorens we de kamer betreden, lezen we de waarschuwing op de muur ernaast: “This Exposition bevat shocking images, sexial themes and soms ook foul or vulgair language - Soort van sorry maar ook weer niet – Enter at own risk LUV you (ook als je doorloopt)” en inderdaad zo kan je zijn oeuvre dat bestaat uit duizenden tekeningen vol hersenspinsels in een naïef cartooneske stijl best omschrijven. Sommige teksten zijn best ontroerend of grappig, andere dan weer schaamteloos en grof.
In de namiddag rijden we naar Scheveningen. Het is alweer een tijdje geleden dat ik er geweest ben en er is echt wel gewerkt aan de boulevard. We starten aan het beeldenpark van de Amerikaanse beeldhouwer Tom Otterness. Zijn sprookjesbeelden zijn bedoeld voor de allerkleinste om hun interesse in musea op te wekken. Wij kunnen er echter ook wel van genieten.
Ondertussen is het al laat en besluiten we naar een strandtentje af te zakken, want wat is er leuker aan zee dan in een hippe bar iets lekkers te nuttigen. De fish and chips, alsook de kipsaté met pindasaus bij Oceans Beach House kunnen we zeker aanbevelen want het is heerlijk. De ober is ietwat onbeholpen en gooit bij het afruimen mijn drankje omver. Mijn schoenen zijn gedoopt en hij verontschuldigt zich wel 100 keer … niet erg hoor want hij brengt mij opnieuw een vol drankje alhoewel mijn glas zo goed als leeg was.
Na de lunch maken we een wandeling over het strand, langs de graffiti en de kleurrijke pilaren onder de grote pier. Het is droog maar de wind waait hard dus nemen we de trap naar boven en komen zo op de pier van waar we een prachtig zicht hebben over het water en de Cuba bar.
Deze is echter gesloten dus besluiten we nog een laatste afzakkertje te nemen bij de strandtent Zanzibar, waar we ons in Zuid-Afrikaanse sferen wanen. De carrotcake is hier hemels en Tanni die niet echt een zoetebek is, gaat voor het meest gevaarlijke drankje op de kaart: de Long Island Ice Tea. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, zit er maar liefst 5 soorten alcohol in. Ze moet dan ook schoorvoetend toegeven dat het zelfs voor haar, een hele uitdaging is. We blijven er dan ook veel langer zitten dan gedacht maar dat is echt geen straf want het zicht is leuk, het interieur kleurrijk en de bediening top. We zijn het er beiden over eens dat dit de perfecte afsluiter was voor onze mini break.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten