Wij zijn inmiddels gewend aan het tijdsverschil. Althans ik toch, want ik word netjes wakker rond half 7. We lopen wat af hier in de ‘City that never sleeps’! Voor mensen die sinds de lagere school geen sport meer beoefenen, vinden we dat we best een prestatie leveren. Vandaag doen we er nog een schepje bovenop want in ons programma zit een 2 uur durende fietstocht, de Brooklyn Bridge bike tour. Dit stadsdeel leent zich namelijk het best om op twee wielen te verkennen. We stappen om iets na zeven de metro in waar een clochard zich nog eens omdraait. Iemand heeft hem al van ontbijt voorzien dus wanneer hij wakker wordt, kan hij al onmiddellijk genieten van een croissantje een een tas koffie. New Yorkers zijn best vredelievend. Eenmaal op onze bestemming aangekomen, wandelen we nog even naar de Brooklyn Bridge.
Om 9u30 beginnen we samen met enkele Nederlanders aan de tour. Onze gids Chuck laat ons weten dat we het op eigen tempo mogen doen want dat hij netjes wacht op elke hoek. Dat is echter buiten de Nederlanders gerekend, die zijn uiteraard allemaal getraind want Nederland is het fietsland bij uitstek. Het is geweldig fietsweer, zonnig en bijna geen wind.
Eerst rijden we door. Chinatown en daarna via de Manhattan bridge rijden we richting Brooklyn en ik moet me al meteen in het zweet werken. Wat is dit steil! Ik bengel dan ook helemaal achteraan. Gelukkig wacht de groep halverwege de brug maar wanneer ik aankom, rijden we alweer verder. Bergafwaarts gaat het heel wat gemakkelijker. Eenmaal beneden, rijdt Chuck met ons naar een bijzonder plekje. Fans van de serie Gossip Girl maken hier dé foto van de Manhattan Bridge. De exacte locatie is de kruising tussen Water Street en Washington Street. Tussen de gebouwen in, hebben we een perfect uitzicht met onderin ook nog de Empire State Building. In deze wijk is onze gids opgegroeid. Dumbo, de afkorting van 'Down Under the Manhattan Bridge Overpass' stond voorheen bekend als Gairville.
We rijden verder naar Brooklyn Heights, de duurste wijk aan deze kant van het water. De historische huizen met trappen zijn echt heel mooi. Waar ik niet op gerekend heb, is dat de straten hier ook best steil zijn op sommige plekken. Gelukkig stopt Chuck af en toe.
Na een uurtje fietsen komen we aan de Brooklyn Heights Promenade, van waar we een mooi zicht hebben op de skyline van Manhattan. Nadat we van hier het Vrijheidsbeeld, Ellis Island, Staten Island en de haven van Brooklyn hebben gezien, vervolgen we onze tocht.
We fietsen terug naar Manhattan over de Brooklyn Bridge die de East River overspant en het eiland Manhattan met het stadsdeel Brooklyn verbindt. Het is een van de oudste verkeersbruggen van de Verenigde Staten en de eerste stalen hangbrug ter wereld. Het was de eerste vaste oversteekplaats over de East River. De brug werd gebouwd tussen 1869 en 1883. Vroeger gebruikten voetgangers en fietsers hetzelfde pad maar omdat er dagelijks botsingen waren tussen fietsers en wandelaars, hebben ze dat veranderd. Ik heb het gevoel dat deze brug nog veel steiler is en halverwege de helling moet ik afstappen, mijn benen willen niet meer mee. De fietstour was echt wel heel leuk maar mijn tong hangt wel op mijn tenen. We hebben genoten van onze gids Chuck die ons veel historische details over de bruggen van Manhattan en Brooklyn, alsook over de wijk Dumbo heeft verteld.
Nadat we de fietsen hebben ingeleverd, nemen we de metro terug naar Brooklyn om het stadsdeel Bushwick te ontdekken. Er is niet veel hoogbouw, enkel appartementen en huizen met trapjes, maar er is ook een flinke achterstand qua onderhoud. Het stinkt er ook wel op een aantal plaatsen. Het is ook de eerste keer dat we vuil op straat zien liggen.
Bushwick is een arbeiderswijk en in de jaren negentig was dit een ruwe en nogal gevaarlijke wijk. Vandaag is dit wel een veiligere plek, al merk je toch wel dat er niet echt veel toeristen komen. We maken een wandeling door de buurt omdat er hier best wel veel street-art te zien is. We wandelen onder het metrostation door en gaan op zoek naar Roberta, een restaurantje dat Thomas en Inge ons aangeraden hebben. Het is wel opnieuw pizza maar dat is hier nog het meest betaalbaar. De pizza is lekker maar die van gisteren was beter.
Met ons buikje goed gevuld, gaan we op zoek naar de mooiste graffiti. Wat ons echt opvalt, niet enkel hier maar in heel New York, is dat er constant en overal een weed geur hangt. Blijkbaar is dat sinds enkele jaren in New York gelegaliseerd. In dit stadsdeel zijn er wel veel meer ‘zichtbare’ coffeeshops waar je het spul kan kopen.
Het is grappig dat bijna alle camionettes die hier rijden, ook allemaal vol graffiti staan. We vragen ons af of dit door de eigenaars zelf gedaan is of dat er hier sprake is van vandalisme. Ik zou hier mijn wagen in ieder geval niet met een gerust hart achterlaten.
We nemen opnieuw de metro en rijden naar een andere wijk, namelijk Williamsburg. Dit is de hotspot van Brooklyn. Sinds het einde van de jaren negentig heeft deze buurt een metamorfose ondergaan. Internationaal heeft Williamsburg een reputatie opgebouwd als 'Klein Berlijn'. Het is nu een levendige buurt die ons positief verrast! Het is eigenlijk een combinatie tussen een dorp en een stad, een gemoedelijke plek met veel toffe street art. De rode draad hierin is vooral het gebruik van kleuren en het tekenen van personen.
I have the time of my life, wat kan ik hier van genieten. Ronddwalen door een stad op zoek naar echte pareltjes. We moeten wel toegeven dat het soms wat zoeken is want er zit ook wel veel rommel tussen. Onbegrijpelijk dat sommige mensen iemands kunst zo kunnen verbrodden. Gelukkig duiken er af en toe echt prachtige dingen op.
S’Avonds gaan we opnieuw eten bij Utsav, het Indisch restaurant over ons hotel. Lekker dichtbij en heerlijk. Ze kennen hier wel niet het verschil tussen ‘spicy’ en ‘mild’ want ook nu weer zijn de gerechten best pittig ook al hebben we gevraagd om ‘mild’. Onze lipjes gloeien wanneer we afrekenen. We wandelen nog even over Time Square om nog een souvenir te kopen en dat blijkt niet zo’n goed idee. Opnieuw is het hier weer een drukte, nooit gezien. Voetgangers steken over, ook al staat het licht op rood waardoor auto’s nergens door kunnen en de chauffeurs er vrolijk op los toeteren. Hier met de auto rijden, geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt. Het valt ons trouwens op dat er geen enkele ‘normale’ auto rijdt. Het zijn allemaal porches, ferrari’s en dure SUV’s. De gewone man in de straat heeft hier volgens ons geen wagen, die nemen allemaal het openbaar vervoer. Dat is in ieder geval veel praktischer in een stad als deze. Met de stadse geluiden op de achtergrond vallen we tevreden in slaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten