Het is nog vroeg in de ochtend en de stad slaapt nog wanneer we over Times Square wandelen naar de metro. Hoe heerlijk is het om zo zonder mensenmassa dit anders zo drukke stukje van de stad te bewonderen. De lichtreclames branden nu enkel voor ons. Het is best frappant dat in Manhattan, een stadsdeel waar maar liefst 9 miljoen mensen wonen de straten zo proper zijn. Daar kan Antwerpen nog iets van leren.
De metro is nogal een ‘ding’ in New York. Sommige mensen vinden het complex, verwarrend, spannend of zelfs eng maar wij vinden het vooral een goed alternatief voor stappen. Het netwerk is toch wel een beetje verouderd. Sommige metrostellen zijn vies, donker en heet. We moeten ook goed opletten dat we de juiste ingang nemen want er zijn er meerdere. Dee Dee loodst ons moeiteloos door het kluwen van gangen ondergronds. Wanneer we terug bovengronds komen, zien we een onwaarschijnlijk groot wit gebouw met stalen, vleugelvormige uiteinden die naar de hemel reiken. Dat is de Oculus, een vervoersknooppunt en winkelcentrum.
Het gebouw is een van de vele die werden opgenomen in het plan van de stad om het World Trade Center na 11 september opnieuw op te bouwen. De Oculus is ontworpen door de Spaanse architect Santiago Calatrava en hij gaf zijn ontwerp de naam ‘A bird being released from a child’s hand’. Om een mooie foto te kunnen nemen, wandelen we naar het tweede niveau. Hier kunnen we over de grote doorgangshal fotograferen zodat we de stalen ribben van het dak erboven mooi kunnen zien.
Misschien denk je bij ‘Financial District’ meteen aan een wijk waar vooral zakenmensen haastig rondrennen met een ‘coffee to go’ en waar voor toeristen niet zo veel te beleven valt. Deze wijk, tussen Broadway en South Street, heeft echter verschillende pareltjes. Overdag is FiDi lekker levendig maar met name ’s morgens vroeg voelt het heerlijk relaxed om hier over straat te lopen en eventjes onderdeel te zijn van de locals die beginnen aan een nieuwe, lange werkdag in New York.
We hebben vooraf kaartjes gekocht voor het 9/11 Museum op Ground Zero maar we zijn nog een beetje te vroeg dus nemen we eerst een kijkje bij het 9/11 Memorial monument, een herdenkingsmonument voor de slachtoffers van de terroristische aanslagen op het World Trade Center in 2001. Op de plek waar eens de Twin Towers gestaan hebben zijn er nu twee grote bassins gemaakt: ‘de Reflecting Pools’. Het water loopt langs de randen naar het midden van het bassin waar het verdwijnt in een groot zwart gat dat nergens naartoe leidt. In een oh-zo drukke stad is het erg moeilijk om mensen stil te krijgen maar hier krijgen we beiden kippenvel. Het water dat de diepte in stroomt, het geeft een akelig gevoel. We voelen de pijn en het verdriet dat vele New Yorkers tot op de dag van vandaag nog steeds met zich meedragen.
Mooie traditie: langs de rand van de vijvers staan alle namen van de slachtoffers uitgefreesd. Op ieders verjaardag wordt er een witte roos bij de naam gestoken. Memorial Plaza wordt omringd door 400 witte eikenbomen, maar één boom spring eruit: Survivor Tree. Deze boom werd flink gehavend maar ondanks dat alles om de boom in puin lag, leefde hij nog. Survivor Tree is tijdelijk verwijderd tijdens de herstelwerkzaamheden, maar kreeg in 2010 zijn plek terug. Nu staat de boom symbool voor veerkracht, overleving en wedergeboorte. Bijzonder hoe ze dit hebben neergezet. Wat zich hier op 9 september 2001 heeft afgespeeld moeten we nooit vergeten.
Hoewel het al 23 jaar geleden is, zit de 9/11 ramp nog vers in ons geheugen en staan de beelden van de vliegtuigen die zich in de WTC-torens boorden en NYC en de wereld voorgoed veranderden op ons beider netvlies gebrand. Twee commerciële vliegtuigen vol met passagiers doorboorden de torens en 3000 mensen kwamen om het leven. Het museum vertelt het verhaal van die dag door middel van interactieve technologie, archieven, foto’s, persoonlijke verhalen en een verzameling artefacten.
De tentoonstelling om meer te weten te komen over de aanslagen op het World Trade Center en de impact die het heeft gehad op de New Yorkers en andere Amerikanen is indrukwekkend. Eén zinnetje van een nabestaande geeft ons kippenvel, namelijk ‘I did not want that day to end, terrible as it was it was still a day that I shared with Sean’. Hoe verschrikkelijk moet het zijn als een geliefde niet meer thuiskomt. Wanneer we van de Memorial Hall afdalen naar de fundamenten (21 meter ondergronds), komen we langs The Survivor Stairs. Dit is een betonnen trappenhuis dat diende als vluchtroute voor honderden mensen die probeerden te ontsnappen uit de brandende torens. Geen plek dus waar je bijzonder vrolijk van wordt, maar wel een absolute must als je in New York bent. Van de afbeeldingen van de mensen die zijn overleden, mogen we geen foto's maken. Het blijft heel indrukwekkend. We worden er stil van, en de herrie van de stad lijkt hier heel ver weg. Eenmaal buiten is het contrast dan ook mega groot. Naast Oculus staat er een grote foodmarkt en het is er een drukte van jewelste. De vrolijke muziek, de vele kraampjes en de graffiti in felle kleuren zorgt ervoor dat onze tristesse snel verdwijnt.
Het One World Trade Center is met 541 meter het hoogste gebouw van het Amerikaanse continent. De toren is in de plaats gekomen van het verwoestte World Trade Center. Het nieuwe One World Trade Center staat vrijwel op dezelfde plek en werd geopend in 2014. Op het dak bezoeken we de One World Observatory op de 100st verdieping. Van hier hebben we een panoramisch zicht op de skyline. Indrukwekkend omdat je echt helemaal rond kan kijken maar wel jammer dat we niet buiten kunnen want de weerspiegelingen van de ramen maken het quasi onmogelijk om foto’s te nemen. One Vanderbilt kon mij dus meer bekoren. In de lift naar beneden wordt er een spectaculaire film afgespeeld gedurende enkele seconden over de stad.
Terug beneden passeren we nog even in het American Express gebouw waar het prachtige Eleven Tears Memorial de 11 werknemers die op 11 september 2001 omkwamen herdenkt. Een diamant hangt boven een waterpoel waar om de paar seconden een druppel in valt.
Wat verderop staat de St Paul's Chapel, een van de bekendste koloniale gebouwen van de stad. Na de terroristische aanslagen was dit een plaats van hoop en rust voor de leden van de New Yorkse brandweer- en politiediensten en voor anderen die betrokken waren bij de Ground Zero hersteloperatie. De kapel bleef op wonderbaarlijke wijze ongedeerd toen de Twin Towers instortten – niet één raam was gebroken. Een half miljoen warme maaltijden werden toen door het personeel van de kapel uitgedeeld aan de hulpverleners.
De Barthman's Sidewalk Clock bevindt zich in het beton voor de deur van een juwelierswinkel en geeft al meer dan een eeuw lang de tijd aan vanop de grond. Veel mensen lopen er dagelijks overheen zonder er veel bij stil te staan. Enfin, toch een leuke manier om even te checken hoe laat het is voordat we verder gaan met onze wandeling. Ondertussen hebben we wel een hongertje dus besluiten we naar de Trinity Place Bank Vault Bar te gaan voor de lunch. Eten in een niet meer gebruikte kluis? Dat trok onze aandacht. Wanneer we door de dikke stalen deur van de kluis binnenwandelen, wanen we ons in een andere wereld. De stijlvolle inrichting en zachte verlichting zorgen voor een fijne sfeer. We nemen wat finger food, mini hamburger een kipsatés.
Op het kruispunt van Broadway en Wall Street, komen we Trinity Church tegen. Ze staat pal tussen de moderne wolkenkrabbers. Dit is de derde kerk die is opgetrokken op deze locatie en ze staat er sinds 1846. Ze heeft een gotische torenspits met een verguld kruis. Tijdens de aanslagen van 11 september schuilden heel veel mensen in de kerk voor de enorme puinwolk die door de straten werd geblazen.
Onderweg naar de Hudson Rivier, zien we een grote mensenmassa bij het standbeeld van ‘Wall Street Charging Bull’. Er wordt gezegd dat het aaien over de bol, of nog beter, het beestje even flink bij de ballen nemen, geluk zou brengen. Dee Dee gelooft er niets van en we hebben ook geen zin om het uit te proberen want er staat een lange rij.
Vandaag hebben we ook een afspraak met Lady Liberty. We wandelen dus naar het zuidelijkste puntje van Manhattan Island om de Staten Island Ferry te nemen, een gratis veerboot die heen en weer vaart tussen Manhattan en het stadsdeel Staten Island. De ferry vertrekt vanaf Whitehall Street. Wanneer we ingestapt zijn, blijven we op het achterdek. Tijdens de 25 minuten durende boottocht hebben we vanaf hier een uniek uitzicht op het Vrijheidsbeeld en Ellis Island.
Het Vrijheidsbeeld is misschien wel het meest bekende icoon van New York. Het staat symbool voor de verwelkoming van iedereen: terugkerende Amerikanen, gasten en immigranten. De dame met de vlam staat fier overeind in het zonnetje en we verbazen ons over de enorme hoeveelheid boten, bootjes en vooral helikopters. Die vliegen af en aan naar Manhattan: we zien er soms wel 4 of 5 tegelijk in de lucht. Daar we beiden al op Ellis Island geweest zijn, slaan we dit over. Hier zetten alle immigranten voet aan wal in het 'beloofde land' Amerika. Van op de boot hebben we ook een geweldig zicht op de stad.
Aangekomen op Staten Island moeten we even van boord om vervolgen een half uurtje later de ferry terug te nemen. Terug in Manhattan, wandelen we naar South Street Seaport van waar we een prachtig zicht hebben op de Brooklyn Bridge.
Ondertussen is het bijna 6 uur en hebben we honger. We passeren een kleine pizzeria met de naam ‘Di Fara’. Het bestaat al sinds 1965 dus slecht zal het niet zijn. We vragen een pizza met twee verschillende helften. Eentje met kaas en eentje zonder. Hier in New Hork is dat absoluut geen probleem. We kunnen de pizza helemaal zelf samenstellen. Wanneer de pizza klaar is bedekt deze zo goed als heel de tafel. We gaan dus goed ons best moeten doen om alles op te krijgen. Mij lukt het bijna maar Dee Dee laat meer dan de helft staan. Goed eten in New York hoeft echt niet duur te zijn. Het is een komen en gaan in de kleine zaak waar mensen hun pizza komen uithalen. Een mooie lenige zwarte man met twee grote honden, waaronder een ridgeback, komt de zaak binnen en bestelt een pizza. Hij maant de honden aan te zitten en neemt ook zelf plaats aan een tafeltje. Terwijl hij zijn pizza verorbert, kijken de honden toe maar ze geven geen kik. Deze zijn duidelijk goed opgevoed.
We moeten uiteraard nog een kijkje nemen in het epicentrum van het financiële district, Wall Street. Voor het imposante gebouw van de New York Stock Exchange staat het standbeeld ‘Fearless Girl’. Het is een prachtig beeld van een jong meisje dat uitdagend, met de handen op haar heupen, naar de beurs kijkt. Het zou een ode zijn aan de sterke vrouw en de genderdiversiteit. Het moet bedrijven aanmoedigen om meer vrouwen aan te nemen.
We nemen de metro terug naar Times Square waar het weer een drukte van jewelste is. We zijn dan ook blij wanneer we in het hotel weer tot rust kunnen komen. Hoewel wij graag het maximale uit de vakantiedagen willen halen is het voor vandaag met meer dan 25.000 stappen wel mooi geweest. Morgen is er weer een nieuwe dag en dan hebben we vast nog wel tijd om te doen waar we nu absoluut geen zin meer in hebben
Geen opmerkingen:
Een reactie posten