Vandaag rijden we naar San Rafael de Forca, een dorpje waar veel keramiekkunstenaars zich gevestigd hebben. In de vele ateliers kunnen we de kunstenaars aan het werk zien en uiteraard ook allerlei souvenirs kopen voor thuis. Mama ziet in één van de winkeltjes mooie hoedjes en vermits de zon zo hard brandt, besluit ze om er eentje te kopen. Zonder het te beseffen lijkt ze nu wel een echte diva. We zijn het er allemaal over eens, het staat haar prachtig!
Het hoofdplein van het dorp werd opgedragen aan ene Joan Cardona Mari, priester en historicus en er werd hier voor hem natuurlijk ook een standbeeld opgericht net naast een pittoresk kerkje. In dit dorpje is de typische architectuur van Ibiza goed zichtbaar. De huisjes zijn allemaal witgeverfd en hebben allen zeer dikke muren met kleine raampjes.
De omgeving is prachtig. Het landschap wordt gedomineerd door amandelbomen, johannesbroodbomen en vooral indrukwekkende oude olijfbomen. De grillige vormen van de olijfbomen vind ik prachtig en bovendien heeft de grond een prachtige vuurrode kleur die mooi afsteekt tegen de blauwe lucht. We zien een vrouwtje de olijven met een stok uit de bomen slaan.
Onze volgende stop is Santa Gertrudia de Fruitera, een dorp dat ongeveer in het hart van Ibiza ligt. Bar La Costa is een fenomeen in dit dorp en dus besluiten we om hier te eten. De bocadillos oftewel broodjes zouden hier volgens de locals superlekker zijn. Het plafond boven de bar hangt vol met heerlijk geurende hammen en het restaurant is kleurrijk ingericht. De broodjes die op tafel komen, zijn inderdaad overheerlijk! Ze zijn belegd met ham, heel veel look, olijfolie en tomaat. Hier kom je niet om sjiek te dineren, maar om te genieten van de Spaanse sfeer onder het genot van een glaasje wijn. De prijzen zijn zeer betaalbaar om niet te zeggen goedkoop. Bar La Costa is echt een aanrader!
We wandelen nog wat door het mooie stadje en gaan even op het grappige standbeeld zitten. Ja ik weet het, normaal zou ik nooit of te nooit op een standbeeld kruipen want dat vind ik echt ‘not done’ maar hier is de verleiding gewoon te groot. Het standbeeld is namelijk een vrouwenlichaam in de vorm van een stoel. Alle bedrijvigheid speelt zich af om en rond de kerk.
Met ons buikje vol, rijden we naar de Cova de Can Marca, een van de oudste grotten van Ibiza. Ze schatten dat de grot wel meer dan 100.000 jaar oud is. Hierdoor heeft de grot door al die jaren heen prachtige stalactieten (hangende druipstenen) en stalagmieten (staande druipstenen) gekregen en zijn de watervallen en de waterbeddingen versteend. Rond 1970 ontdekte de Belgische Jean-Pierre van der Abeelle de grot en hij wilde deze graag toegankelijk maken voor het publiek. Voordat deze Belgische man de grot had ontdekt, werd ze vooral gebruikt door smokkelaars om hun illegale spullen te verstoppen. Tot op de dag van vandaag kun je nog steeds duidelijk de rode en zwarte markeringen zien die zij hebben geschilderd om de grot te kunnen verlaten bij gevaar. We moeten even wachten voor er een rondleiding begint maar dat is geen straf want het uitzicht op de mooie baai is prachtig. Bovendien zit het hier vol met kleine hagedisjes, de trots van het eiland. Na een half uurtje mogen we samen met de gids de grot in. Het is er zeer aangenaam van temperatuur, zo’n 20 graden en dat is een verademing na die hitte van buiten. Onze rondrit in de grot duurt ongeveer 40 minuten en ik vind het prachtig. Zelfs onder de grond is het kleurrijk. Vooral het heldergroene water vind ik prachtig.
We rijden verder door naar Ses Salinas, een nationaal park dat op de Wereld Erfgoedlijst van UNESCO staat. In dit natuurpark zijn maar liefst 178 plantensoorten en 210 verschillende soorten vogels, waaronder Flamingo’s, de steltkluut en de bergeend. Uiteraard zijn er hier ook veel hagedissen. We rijden dwars door het zoutwinningsgebied en de zoutmijnen zijn echt indrukwekkend. Zeewater wordt naar bekkens geleid en de zon doet de rest. Door de verdamping ontstaan er dikke korsten zout en deze zorgen voor een uniek landschap. Ik ben zo druk in de weer met mijn fotocamera dat ik me mistrap en met mijn slippers diep in de modder vast kom te zitten. Gelukkig is er ook mooi zuiver water waar ik het slijk er weer kan afspoelen. Het heerlijke ‘Sal de Ibiza’ is een spectaculair tafelzout van hoge kwaliteit en het is erg geliefd bij zowel inwoners als toeristen. Het tafelzout is 100% natuurlijk omdat er niets bijgevoegd of weggenomen wordt waardoor haar 80 vitale mineralen worden behouden. Het zout heeft enkel een stralende zon, stenen maalmolens en een heerlijke zeebries nodig. We wandelen door het nationaal park tot aan het strand waar het zachte licht van de ondergaande zon ons helemaal betovert. Hier is het water kraakhelder. Momenteel is er hier nog bijna geen toerisme maar ik hou mijn hart al vast voor de komende jaren want de rotsblokken met her en der wat struiken tussen, leiden naar een prachtig wit strand waar je je zo in de Caraïben zou wanen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten