Helaas was het geen nacht die je normaal alleen in films ziet. Met de ramen open slapen op een vrijdagavond betekent tot middernacht genieten van luidruchtige Spaanse kinderen maar ook dat hoort bij de Spaanse cultuur zullen we maar zeggen. Vandaag staan opnieuw de Picos de Europa op het programma, voor wandelaars het neusje van de zalm. We rijden door de 19 km lange kloof 'Desfiladero de la Hermida', uitgesleten door de snelstromende rivier de Deva. De verticale bergwanden zijn hier zo hoog en de kloof is zo smal, dat op sommige plaatsen de zon maar enkele minuten per dag het dal bereikt. Als we even later bij het hoger gelegen Monasterio de Santo Toribio komen, schijnt de zon echter volop.
Hier wordt een kostbaar relikwie vereerd. Het 'Lignum Crucis' is het grootste bewaarde stuk hout van het kruis van Christus. De abt staat alle gelovigen onder ons toe om het kruis één voor één te kussen. Als je daarna binnen de 14 dagen naar de mis gaat, zouden al je zonden vergeven worden - de gewone zonden welteverstaan, doodzonden vallen er niet onder volgens onze gids. Pa en ikzelf hebben maar één blik nodig en besluiten het kruis niet te kussen - stel dat het klooster instort :-) Het verwondert me steeds weer hoeveel mensen nog echt gelovig zijn. Of zouden ze allemaal doen alsof en gewoon wat meelopen? Hoe het ook zij, Spanje is een heel katholiek land en de meeste mensen zijn hier nog echt gelovig. Ik ben dan ook verbaasd wanneer Dirk ons vertelt dat er nog maar 3 mensen in het klooster wonen, de abt zelf en 2 Paters Franciscanen. In het stadje Potes, gekend voor zijn ambachtelijk gemaakte streekproducten, mogen we een likeur en sterke drank genaamd orujo uitproberen. Niet echt mijn ding maar de salami en de zoetigheden die in het winkeltje te koop zijn, lust ik wel. Hier kopen we alvast wat 'lekkere' souveniers voor thuis. In tegenstelling tot de rest van Spanje waar de mascotte de stier is, is dat hier de koe. Overal zie je potjes, tassen en andere souvenirs met koetjes op. Ook de desserten zijn allemaal van koemelk gemaakt - sorry Gina niets voor jou hier. Daarna hebben we nog wat vrije tijd om het stadje te verkennen. De kleine steegjes, met prachtige bloemen, houten terrasjes, gezellige pleintjes in combinatie met een kolkend riviertje maken dit stadje heel pittoresk. Terwijl de rest een terrasje doet, dwaal ik wat door de smalle straatjes. De mensen lachen me vriendelijk toe ... Dit is echt genieten - de dag mag van mij nog wat langer duren. Na het middagmaal rijden we verder door de vallei van de Deva tot Fuente Dé. Daar brengt een kabelbaan ons steil tegen de rotsen omhoog tot op ruim 1.800m. Het is helder weer dus het zicht boven is adembenemend. De toppen rondom bereiken hoogtes tot 2.600m. We nemen de tijd voor een wandeling door deze indrukwekkende bergwereld. Overal lopen er schattige berggeitjes rond die geen angst hebben, we mogen ze zelfs aaien!
Wanneer we, in het aangename middagzonnetje, even gaan zitten boven op een rots met zicht op het dal en de adembenemende met sneeuw bedekte toppen van de Picos de Europa, zweven er hoog boven ons op de thermiek verschillende alpenkauwen, zwarte vogels met gele snavel. Wat een zalig gevoel ... de wereld ligt letterlijk aan onze voeten en we genieten voluit van deze ongerepte en prachtige natuur. Met tegenzin nemen we opnieuw de kabelbaan naar beneden. Nog snel een ijsje en dan terug naar Suances voor ons laatste avondmaal in het hotel.
Posted with Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten