Zeilen op het Grevelingenmeer - dag 2

We worden wakker in de regen en dat is echt niet fijn. De wind is volledig gaan liggen dus zeilen zit er vandaag ook niet in.  Een voor een vertrekken de aangemeerde boten en kiezen ze het ruime sop. Wij blijven rustig liggen en ontbijten tegen half 11. Mijn buikje grolt al flink want dat ben ik niet echt gewend.  Vandaag is het lazy saturday. We lezen wat, doen een middagdutje en gaan even buurten bij Martine en Rudi, een bevriend koppel van Rudi en Diane die vanmorgen naast ons zijn komen liggen met hun reuze zeiljacht van bijna 15 meter.Het zicht dat het gigantische Grevelingenmeer biedt, is adembenemend en zeker wanneer de zon opnieuw door de wolken breekt.

Rudi en Diane zien het niet zitten om hun plekje hier op te geven omdat er vandaag wel veel volk op het meer is. Wanneer we zouden gaan zeilen, zou onze plek dus wel eens heel snel ingenomen kunnen zijn. Ik vind het jammer maar ben gast en zij kunnen de situatie beter inschatten natuurlijk.  In de namiddag maken we dan maar een wandeling op het eiland en besluit ik mijn onderwatercamera even te testen. Met de voetjes in het water dus. Dat water is heerlijk warm en ik heb spijt dat ik mijn badpak niet bij heb. Veel meer dan kleine wormpjes zie ik niet maar om te testen is dit prima. We laten onze voetjes opdrogen in het frisse gras. Na de wandeling nodigen Martine en Rudi ons uit op hun zeilboot om te aperitieven. Het is zalig op het achterdek in het zonnetje.  Dit is echt vakantie! Tegen de late namiddag komen er meer en meer boten aanmeren maar de plaatsjes zijn beperkt. Een ander zeiljacht komt pal naast de Solveig aanliggen. Vreemd vind ik dat. Wanneer ze aan wal willen, moeten ze dus over ons dek lopen. Privacy is plots ver weg maar dat is blijkbaar heel gebruikelijk onder zeilers. Ondertussen komt een meeuw ons vergezellen. Gelukkig zijn ze hier niet zo opdringerig als aan de kust, waar ze het eten uit je handen pikken. Misschien hoopt ze wel op een hapje maar ze wacht geduldig af.

Martine en Rudi varen terug naar de haven maar wij blijven hier. Diane begint aan het avondeten en we sluiten deze dag af met mijn lievelingskostje, rijst met kip en currysaus. Wanneer we aan tafel gaan, worden de wolken donkerder en donkerder en de wind wakkert in enkele minuten zo erg aan dat de boot flink over en weer gaat. Ze hadden een onweer voorspeld maar het verrast mij toch hoe snel het hier gaat - een half uurtje geleden zaten we nog in het zonnetje. Hevige regen gutst over de boot maar wij zitten gelukkig droog. Na het eten schijnt de zon opnieuw de kajuit binnen. Bizar dat weer hier!