Jukkasjärvi - ijshotel

Onze laatste volledige dag is aangebroken en het einde van ons witte avontuur nadert, dus trekken we ook voor de laatste keer onze warme laagjes thermische kleding aan. Weinig volk vandaag aan het ontbijt dus kunnen we op het gemak wafeltjes bakken. 

Samen met enkele anderen uit de groep hebben we een uitstap geboekt naar het ijshotel in Jukkasjärvi. Daar kan je overnachten in een echt ijsbed bij een temperatuur van -5 graden, Thermisch ondergoed, een muts en dikke sokken moeten je er warm houden. Gelukkig krijgt een gast ook een dikke slaapzak en enkele rendiervellen. Slapen in het hotel dat helemaal opgetrokken is uit ijs staat echter niet op onze bucketlist. Toch willen we er wel naartoe om de kunst daar te bewonderen. Enig minpuntje is dat we bijna 2 uur in de bus moeten zitten. Dries is onze chauffeur van dienst. Na een kwartier zijn we 2 auto’s gepasseerd waarop Dries zegt dat het druk is op de weg. Alles is relatief zeker? We hopen op een rendier of een eland maar het wild laat zich niet zien.

Bij aankomst laat Dries ons even zien waar alles zich bevindt en gaat dan inkopen doen in Kiruna. Het ijshotel is ‘ijsachtig’ mooi en is opgebouwd uit maar liefst 2000 ton ijs. Er zijn twee soorten koude kamers: de ice rooms dat zijn de standaardkamers en de art suites. Van  zodra we binnenkomen, valt het al op hoe kunstig het hier is. De hal is opgebouwd uit ijspilaren, kroonluchters van ijs en achteraan in de trouwkapel hangen er ballonnen.

De ijssculpturen in de kamers worden gemaakt door kunstenaars van over de hele wereld. Elke kamer heeft een naam, het gaat van The Great Gatsby tot Charles Dickens en we zien een kamer vol kippen, apen, reptielen, pinguïns … Ze halen hun inspiratie zowat overal. Bij de eerste kamer hebben zowel Dee Dee als ikzelf onze twijfels. De ijssculptuur doet ons denken aan ‘Moeder aarde’, het standbeeld van kunstenares Ann Deman in Kortrijk:  een blote vrouw met gespreide benen. Wanneer we later Sven en Evi zien maken zij ons erop attent dat het een mammoet is. Grote hilariteit … maar oordeel zelf … 

Voor de lunch verlaten we de koude even en ruilen we deze om voor een warm restaurant aan de overkant van de straat. Hier staat er een heus buffet opgesteld. De crumble van appel en vanillesaus kan ik niet weerstaan. Nog een laatste dagje genieten want vanaf morgen is het back to reality en intermittent fasting. Na de lunch trekken we opnieuw naar het ijshotel want we hebben nog heel wat kamers te ontdekken.

Een van de blikvangers is de ICEbar. Deze bar van ijs wordt elk jaar opnieuw opgebouwd in een ander thema. Echt alles is van ijs, de bar, de krukken, de tafels en zelfs de kroonluchters. We drinken er een cocktail uit, hoe kan het ook anders, een ijsglas. Deze worden na gebruik gewoon afgewassen en herbruikt. Het is wel oppassen geblazen want glazen uit ijs vasthouden is niet zo makkelijk, we zijn bang dat we ze uit onze handen laten glijden. De icecicle, een drankje van cointreau, veenbessensap en vlierbloesemsiroop is heerlijk fris. We zitten gelukkig op een rendiervel zodat ons achterwerk toch iets of wat warm blijft.  Dit is zeker een cafébezoek dat we niet snel zullen vergeten. 

Wanneer de lente in aantocht is en het ijshotel langzaam begint te smelten, worden er weer maatregelen getroffen voor het komende jaar. Aan het einde van de winter is het ijs in de Torne rivier de optimale dikte voor de bouw van een ijshotel. Enorme stukken ijs van 1 meter dik en 2 meter lang worden ‘geoogst’ en tijdens de zomermaanden opgeslagen in een grote koelcel. Om in november bij de eerste vorst te kunnen starten met de bouw van een nieuw en bijzonder koud wonder.

Na een hele dag in de koude, is het heerlijk om weer in het warme en behaaglijke hotel aan te komen. Tijd om alvast een beetje in te pakken en al onze geleende spullen terug te brengen. Voor het laatste avondmaal nestelen we ons nog even aan het knisperende haardvuur. De vlammen likken gretig aan het berkenhout. 

Na het diner trekken we naar de wellness. De sauna is warm gestookt en is een weldaad voor onze verkrampte spieren. Het verkwikkende gevoel van de sauna verhoogt de melatonine en maakt ons slaperig.  Dit is een echte Scandinavische winterbeleving. In de jacuzzi smelten al de zorgen in de wereld van ons af. 

Op deze laatste avond vallen we voor een laatste keer in slaap in ‘the middle of nowhere’ met niets anders dan de sterrenhemel boven ons. Ook al ben ik geen kerkganger, nu zou ik met plezier op mijn knietjes wat weesgegroetjes bidden voor zoveel schoonheid.  ‘Call it magic’, dronken van geluk gaan we de nacht in hopend op een laatste streepje noorderlicht.