Dagje Leuven

Leuven heeft deze maand een tour met geluidskunst, onder de naam Hear Here dus besluiten we om dit te combineren met een wandeling door de stad, de leukste manier om op ontdekking te gaan.  Elke installatie gaat een akoestische dialoog aan met de architectuur en de omgeving. We parkeren de auto onder het Ladeuzeplein  en wandelen in de richting van de Petatemet, Leuvens voor aardappelmarkt. In de straatjes rond het kleine pleintje staan echt prachtige huizen. Even verder zien we voor het eerst de Dijle met de indrukwekkende Sint Geertruikerk op de achtergrond. Over het water liggen enkele loopbrugjes.

Voorbij de huizenrij, komen we via een steegje uit bij het klein begijnhof. Klein is het inderdaad want eigenlijk is het maar één straat. Het ontstond in de 13de eeuw maar de huidige huizen dateren uit de 17de eeuw. De blauwe lucht verraadt dat het een prachtige dag wordt, al is het nu nog een beetje fris. Heel even voelen we ons alleen op de wereld, ver weg van het drukke centrum. Even op de pauze knop drukken, is een vorm van eigenliefde. 

We steken de vismarkt over en gaan op zoek naar het Italiaanse restaurant Zoff in de Mechelsestraat. We hebben niet gereserveerd maar gelukkig is er nog een plaatsje op het terras. We bestellen een glas wijn en een heerlijke pasta. Authenticiteit op het bord en in de beleving. We worden verrast door de eenvoud en de versheid van de ingrediënten. Even wanen we ons in Italië. Bovendien is  de bediening hier top. Een restaurant mag de lekkerste gerechten serveren, als er geen vriendelijke bediening of gezellige sfeer is, kom ik niet terug. Maar hierover hebben we dus niets te klagen. Aan de overkant slaan we nog wat lekkers in bij het bijhorend Italiaanse winkeltje. Ja alles wat je eet en drinkt in het restaurant, kan je daar ook kopen. 

Met een gevulde maag trekken we verder langs het water naar een merkwaardig beeld van een soort nar. Wat een schattige uitstraling heeft het bronzen mannetje! Het valt ons op dat er hier, net als in Antwerpen, overal in de stad bouwwerven zijn. Het is een utopie dat de steden op een dag volledig af zullen zijn, geen kranen of hoogtewerkers meer aan de horizon, geen openliggende straten of drilboren die de stilte verstoren. Een stad is echter nooit voltooid. Hier hebben ze dat goed begrepen, Leuven is een fietsstad en we moeten dus niet enkel uitkijken dat we niet in een of andere put vallen, maar ook dat we niet van onze sokken gereden worden door een fiets of een step. Eerlijkheidshalve moet ik ook bekennen dat het niet helpt dat we de namiddag starten in een tipsy mood. Een glas wijn op nuchtere maag op een warme dag, geen goede combi.

Bij het Wagehuys stappen we even de binnentuin in om te genieten van de rust. Alle geluiden van de drukke stad verstommen en van hieruit hebben we een prachtig zicht op de kerk van Onze Lieve Vrouw ter Predikheren. Net om de hoek wandelen we door de Romaanse poort en dwalen wat door het vroegere klooster. Er ruisen geen zwarte habijten meer door de oude gangen. Ze zijn wel opgesmukt met vrouwentongen op de vensterbank maar zijn verlaten. 

De kruidtuin van Leuven is de oudste botanische tuin van België en wat een pareltje. We kuieren door dit prachtig stukje natuur, genietend van de bloemenpracht.

Mijn eerste reactie bij het horen van duizende zoemende bijen, is er eentje van het onmiddellijk op een lopen zetten maar we beseffen al snel dat we in de oranjerie opnieuw te maken hebben met een geluidsinstallatie van hear here. Het bestaat uit 250 kleine luidsprekertjes. Elke luidspreker speelt de klank af van één enkele vliegende bij. Swarm van Félix Blume, lijkt wel een zingend luchtkoor. Ik kan oprecht genieten van kleine dingen en op onverwachte momenten een klein gelukske beleven. Dit is er zo eentje. 

Wanneer we bij het Nachbar Huis de poort doorlopen komen we in een binnentuin terecht met een vervallen smeedijzeren galerij. Ondanks het verval is dit toch een uniek plekje. Leegstaande gebouwen hebben voor mij altijd een bepaalde schoonheid. We ruilen onze dikke trui voor een luchtig t-shirt want ondertussen staat de zon hoog aan de hemel.

We kunnen weer verder en komen bij het Groot Begijnhof, opnieuw een pittoresk plekje in de stad. De hobbelige kasseisteegjes, de serene rust, het groen, de conventhuisjes en de prachtige doorkijkjes met zicht op de Dijle die hier geruisloos doorheen vloeit, maakt ons melancholisch. Hier zouden we nog wel een tijdje kunnen blijven, maar we hebben dorst gekregen en gaan op zoek naar een cafeetje. Op een gezellig pleintje, omgedoopt tot de Plaza del Sol ploffen we neer op het terras en bestellen een liter water. Ons vochtgehalte moet dringend bijgevuld worden. 

Bij de ronde Kadoc kapel betreden we de installatie van de Franse kunstenaar Céleste Boursier-Mougenot. In de ruimte bevindt zich een rond waterbad met daarin drijvende witte porseleinen schalen. Deze bewegen door middel van een verborgen pomp. Het botsen van de schalen zorgt voor een rustgevend geluid dat ons bijna in een meditatieve staat brengt. We luisteren in stilte en genieten, in tegenstelling tot enkele dames die het nodig vinden luidop commentaar te geven. Zij hebben het niet begrepen denken we.

Op de Grote Markt sta ik versteld van de prachtige gebouwen die hier staan. Wat mij betreft, met stip het mooiste stadhuis dat ik ooit zag. Het is een pareltje van Brabantse laatgotiek, mijn absolute favoriete bouwstijl. Dit is duidelijk het toeristische hart van Leuven want alle terrasjes zitten hier overvol. Toch kunnen we nog een plekje in de zon vinden bij Sweet Coffee. Hier sluiten we onze prachtige culturele dag in Leuven af met een heerlijk taartje. Het huisgemaakte gebak is bijzonder lekker. Ik ben echt verslaafd aan carrot cake en deze is de stop meer dan waard. Ons dagje Leuven was goed gevuld en we deden maar liefst 16000 stappen!