Heerlijk geslapen vannacht al zijn de matras en ik nog steeds niet bevriend geraakt. Het is onze laatste dag dus moeten we uitchecken. Rond iets na 8 uur geven we onze koffers in bewaring en nemen we de metro naar Camden Town. We beginnen ons al aardig thuis te voelen onder de grond. Ondertussen hebben we ook ontdekt dat mijn oysterkaart toch nog werkt. Wanneer het opgeladen bedrag onder de 2€ komt, blokkeert de kaart. Even opladen dus. Life can be simple!
Wanneer we de metro uitkomen, lopen we naar rechts en komen zo uit bij het viaduct waarop ‘Camden Lock’ is geschilderd. Hier moeten we zijn. Dit is een van de meest alternatieve wijken van de stad. De ietwat alternatieve buurt is vooral geliefd onder kunstzinnige jongeren dankzij de vele trendy bars en vintage winkels.
Het is heerlijk rustig in de hoofdstraat want de winkeltjes zijn nog niet geopend. Momenteel zijn wij de enige toeristen die hier rondlopen. De rolluiken zijn nog naar beneden en dat is extra leuk want ook die zijn beschilderd. Aan het regenboog zebrapad zien we een afbeelding van Amy Winehouse. Verspreid over de wijk zijn er nog wel wat afbeelding van deze beroemde Engelse zangeres maar deze is veruit de mooiste.
Heel leuk zijn de hogere verdiepingen van de huizen, want die zijn geschilderd in levendige kleuren en sommigen hebben zelfs objecten zoals enorme draken, zwoele lippen, een grote pot Nutella, een sneaker of een olifant die uit het metselwerk steken. Uiteraard wordt mijn aandacht onmiddellijk getrokken naar de olifant. Het winkeltje is ook helemaal mijn ding. De heerlijke geur van wierook doet me toch even wegdromen van Azië. Binnen hebben ze ook een mooie collectie Boeddha’s.
Achter de hoofdstraat bevindt zich een kleine waterloop die ook wel Little Venice genoemd wordt. Een reiger zit alvast te wachten op de toeristen bij de vele eetkraampjes, die zich achter de betonnen muur bevinden. Hij zal nog even geduld moeten hebben. We ruiken al wel eten maar ze zijn nog maar bezig met de voorbereidingen.
We passeren een Portugese bakker, het walhalla van de pasteis de nata. Ook hier ruikt het lekker en de geur doet ons naar binnen gaan. We bestellen 4 verschillende smaken en vragen de eigenaar deze in twee te snijden, zodat we ze alle vier kunnen proeven. Vriendelijk zijn staat niet in zijn woordenboek en met lichte tegenzin doet hij wat hem wordt gevraagd. Dit is toch echt wel het allerlekkerste gebakje ter wereld. Een zalig ontbijtje om de dag te starten.
Ondanks dat er nog niet veel volk over straat loopt, hangt er een hippe, coole en vriendelijke sfeer. De plek is een inspiratie voor veel kunstenaars, schrijvers en dichters zoals Charles Dickens. We kuieren wat door de zijstraten van Camden want daar zijn de echte juweeltjes te vinden. De graffiti hier kan ons echt bekoren. Wel jammer dat sommige prachtige tekeningen overklad zijn met nietszeggende verfstroken. Onbegrijpelijk dat sommigen er een genoegen in vinden om die mooie kunst teniet te doen.
Wat deze buurt ook zo interessant maakt, zijn de kleine winkeltjes op de hippe Camden market die zelfgemaakte goederen verkopen. Van met leder beklede schriften, tot kussenslopen bedrukt met artistieke katten: voor ieder wat wils! De pittige prijzen die aan al deze leuke decoratiestukken en hebbedingetjes verbonden zijn, moet je er uiteraard wel bijnemen. Het blijft dus wel bij snuisteren tussen al deze kleine kraampjes, maar dat geeft ook al voldoening.
Camden Market is in de loop der jaren zo ontzettend gegroeid, dat de drie losse, onafhankelijke markten (Canal Market, Stables Locked Market & Back Street Market) aan elkander vergroeid zijn. Daar waar de vele eetkraampjes samenkomen, staan glazen ‘cabines’ waar je je eten op je gemak even kan opeten. Te midden van de markt staat er een standbeeld van Amy Winehouse, die hier lange tijd gewoond heeft. Een bewaker staat geamuseerd toe te kijken hoe instagrammers één voor één een foto willen met Amy. Wij kunnen nu toch niet onderdoen … We zien enkele beginnende artiesten en muzikanten een straatoptreden geven rondom de hippe markt in de hoop ooit zo populair te worden als Amy.
Op Camden lopen ook allerlei mensen rond in de gekste kledij en met de meest aparte haarstijlen. Ja in Londen kan alles en niemand kijkt raar op van een apart kleurtje op iemands haar. Heel vreemd vinden we de punker die we tegenkomen op de brug. Punkers zetten zich toch normaal af tegen het kapitalisme maar wil je met hem op de foto moet je wel betalen. Ja sommige zetten hun normen en waarden duidelijk opzij.
We wandelen terug naar ons beginpunt en ondertussen zijn de winkels in de hoofdstraat allemaal open. De liefhebbers van goedkope prularia komen hier aan hun trekken maar ons zegt het niets. Het krioelt hier nu van de toeristen dus is het tijd om te vertrekken. Wat zijn we blij dat we onze wandeling zo vroeg in de ochtend zijn gestart.
Het is lunchtijd dus nemen we de metro naar Covent Garden voor een bezoekje aan Punjab, een Indisch restaurant waar naar verluid de tikka massala werd uitgevonden. Dit nemen we met een korreltje zout maar het is in ieder geval lekker. Een aanrader voor iedereen die van de Indische keuken houdt. Bij het buitenkomen, schijnt de zon nog steeds en de gekleurde buildings hier steken mooi af tegen de blauwe lucht. We worden er helemaal vrolijk van!
We besluiten daarna nog even naar de hippe Oxford Street te gaan want ik wil graag even door de ‘Burlington Arcade’ wandelen. Dit is een van de drie 19e-eeuwse winkelgalerijen met kleine winkels, waar traditionele Britse luxeartikelen worden verkocht. Vroeger zag de passage er wel ander uit: het is een bouwwerk dat stamt uit 1819, en heeft stijl! Er lopen twee 'gastheren' rond, de zogenoemde Beadles, die moeten zorgen dat bezoekers zich netjes gedragen. Als je fluit, rent of met open paraplu door de arcade loopt zal een Beadle je beleefd vragen om daarmee te stoppen. Ze lopen in een keurig uniform, daterend uit vervlogen tijden, maar zijn wel druk in de weer met hun moderne mobieltje.
Omdat de scones gisteren zo lekker waren, wil Dee Dee graag aan de overkant bij Fortnum and Mason toch nog even een theetje gaan drinken. We worden echter tegengehouden. Gesloten zegt de dame, al zit het er nog vol volk. Boven is ook een cafetaria en die verkopen ook scones, zo zegt ze. Dat klopt inderdaad maar nu weet ik weer waarom ik normaal gezien deze Engelse lekkernij niet zo lekker vind. Het is maar droge kost. Boven hanteren ze duidelijk niet dezelfde recepten.
Rond kwart na drie wandelen we terug naar ons hotel. Hierbij eindigt onze 4-daagse in Londen. Het grote nadeel van deze stad blijft nog altijd het flinke prijskaartje dat aan alles hangt. Maar dat neemt niet weg dat we ons niet ontzettend hard geamuseerd hebben met een beperkt budget. Het was kort maar zoals Mary Poppins het zou zeggen: Het was werkelijk ‘supercalifragilisticexpialidocious’!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten