Haldumulla - Belihul Oya

We hebben goed geslapen deze nacht, waarschijnlijk door het kabbelende riviertje buiten. Geen ontbijtbuffet maar wel een met liefde gemaakt omeletje, gevolgd door heerlijke pannenkoekjes. Maria, Suzy, Marc en Eddy besluiten vandaag toch in het hotel te blijven dus vertrekken we met z'n zessen voor een wandeling naar Belihul Oya, een bijzonder mooie streek die nog weinig toeristisch is. Wanneer we uitstappen, zegt Azar dat we onze paraplu moeten meenemen want dat hij het gebed voor zon gisteren niet heeft kunnen afmaken omdat hij in slaap viel. We hadden al zo een vermoeden dat hij ons vandaag in de steek zou laten want onze dandy houdt er niet van dat zijn haartjes nat worden. Keeping up appearances at all times! We krijgen een plaatselijke gids die de streek door en door kent. De natuur ontwaakt en de bergen zijn in een mysterieuze waas gehuld.

Het is bewolkt maar de temperatuur is zalig, te meer omdat we steeds maar moeten stijgen. Vandaag wandelen we namelijk naar de hoogst gelegen waterval van Sri Lanka, de Bambarakanda Falls. De beentjes zijn wat verzuurd van het vele stappen de voorbije dagen, maar we doen het op een rustig tempo. Af en toe passeren we kleine dorpjes waar de plaatselijke bevolking ons vanuit hun leuke, frivool geschilderde huisjes lachend verwelkomt.

Kindjes kijken ons wat verlegen aan maar Nadine wint hun vertrouwen wanneer ze kleurpotloodjes uitdeelt. We passeren een plaatselijk postkantoortje waar zij alvast wat postzegels koopt voor haar vaders verzameling want hij is filatelist. Het kost wel enige moeite om de beambte uit te leggen dat ze geen zegels nodig heeft om ergens op te kleven maar gewoon enkele verschillende om bij te houden. Onze groep van zes groeit aan want de plaatselijke hondjes volgen ons op de voet. Wanneer we halverwege onze wandeling zijn, begint het te regenen. Onze gids Indeke doet de tocht op teenslippers en begint plots met een flesje, waarin een melkachtige substantie zit, op zijn voeten te spuiten. Er zit een vette bloedzuiger op zijn been, die onmiddellijk lost en terug op de grond valt. Het flesje bevat detol met water en we zullen snel merken dat dat geen overbodige luxe is om bij te hebben. Het begint steeds harder te regenen en we moeten door het struikgewas via een smal pad naar beneden. Uit het niets komen de vieze glibberige beestjes tevoorschijn. Af en toe hoor ik een gil wanneer er weer iemand van de groep prijs heeft. Ria heeft het zoetste bloed want constant moet Indeke haar met zijn flesje detol ter hulp schieten. Bij mij kruipen ze op mijn sokken maar ik maak me er niet druk om want het regent veel te hard. Ik zal straks wel alles uitschieten en mijn lijf inspecteren. Wanneer het in de tropen regent, dan regent het hard en in een mum van tijd is iedereen kletsnat. De rest van de groep heeft poncho's en regenjassen boven gehaald maar dat vind ik veel te warm dus ik heb enkel een paraplu.

Plots begint Nadine te gillen, gooit haar paraplu op de grond en begint verwoed haar schoenen uit te trekken. Ja die kleine beestjes veroorzaken echt wel een schokeffect bij sommige mensen. Om bij ons lunch adresje te geraken, moeten we nog een steile betonnen helling af maar die is zo glad dat we echt uiterst voorzichtig naar beneden schuifelen. Ria wordt ondersteund door Indeke en is in haar element met zo'n jong ventje aan haar zijde. We verdenken haar er stiekem van dat ze s' nachts een regendansje heeft gemaakt. Aan de brug, waar we al een klein stukje van de waterval kunnen bewonderen, inspecteren de meesten onder ons nogmaals hun sokken en schoenen maar het is opnieuw Ria die prijs heeft. Een kleine gluiperd heeft zich in haar decolleté genesteld. Indeke grijpt initieel niet naar zijn flesje deze keer maar wil het kleine beestje met z'n handen verwijderen. Wanneer dat niet lukt, begint hij toch verwoed te spuiten en krijgt Ria dus opnieuw een detol bad.

Wanneer we bij ons gastgezin arriveren, begint iedereen onmiddellijk te strippen. Paul heeft ook prijs, bovenaan zijn bil stroomt het bloed naar beneden. De schoenen van Veerle zitten ook vol dus worden haar teenslippers boven gehaald. Bij mij zitten er twee op mijn sokken maar van mijn lijf zijn ze gelukkig afgebleven. Na een kwartiertje is iedereen gerustgesteld en kunnen we beginnen eten. De vrouw des huizes heeft een gevarieerd buffetje klaar staan. Met een bord op schoot eten we buiten terwijl het water met bakken uit de lucht valt. Gezelligheid troef! Van hieruit is het nog eens een half uur naar de waterval maar Azar, die ondertussen gearriveerd is, laat ons weten dat het de rest van de dag zo zal blijven regenen en dat de waterval volledig in de mist gehuld is. Hij stelt dus voor om onze wandeling te beëindigen en terug naar het hotel te rijden. Iedereen vindt dat een goed plan. Ons avontuur is echter nog niet ten einde want ondertussen heeft de hevige regen al een flinke modderstroom teweeg gebracht en de weg is gevaarlijk glad. We zijn blij dat Harsha (de chauffeur) en Sarath (de bijrijder) ons veilig aan het hotel afzetten. De anderen hebben zich best vermaakt in het hotel want ze kregen gezelschap van een tiental aapjes. Tot aan onze kooksessie, spelen Nadine, Paul, Marc en ik een spelletje kaart. Om zes uur worden we verwacht in de keuken van onze gastvrouw, Anula. We maken rode linzen in kokosmelk en een stoofpotje van kip. Iedereen mag meehelpen met het snijden van de groenten, het pletten van de look, het fijnmalen van de kokosnoot en last but not least het effectief samenstellen van de gerechtjes. Onze gastvrouw is super lief maar spreekt geen woord Engels en alles gebeurt dus in gebarentaal. Haar kleine keukentje is niet het toonbeeld van netheid en een certificaat van de gezondheidszorg zal ze waarschijnlijk nooit behalen maar ondanks haar vuile kleedje, wast ze wel regelmatig haar handen.

Om 7 uur gaan we aan tafel en kunnen we zelf beoordelen of onze kooksessie haar vruchten heeft afgeworpen. Ik vind het alvast heel erg geslaagd. Lekker spicy ook al werd er tijdens het toevoegen van de chilipeper hard geroepen dat het wat minder mocht. Als dessert krijgen we nog een ijsje met een dikke klot jelly. In de kamer inspecteert Ria nog voor een laatste keer haar schoenen en wat blijkt ze vindt nog een kronkelend bloedzuigertje. Snel doorspoelen in het toilet .... hopelijk kruipt het vannacht niet terug naar boven!

 

Gepubliceerd met Blogsy