Vakantie, het is altijd weer een heerlijk vooruitzicht. De deur van mijn appartementje achter me dichttrekken om gedurende enkele dagen andere oorden op te zoeken. Even breken met de dagelijkse sleur, nieuwe indrukken opdoen en de sfeer opsnuiven van een plek waar ik nog nooit geweest ben. Vandaag vertrekken papa en ik naar het Zuiden van Portugal waar we gaan genieten van een 11-daagse rondreis door de Alentejo en de Algarve. Als we de reisgidsen mogen geloven, zouden beide locaties super zijn. Alentejo met zijn uitgestrekte vlaktes vol olijfbomen en kurkeiken, pittoreske witte dorpjes te midden van de glooiende velden waar de tijd lijkt stil te staan, tal van overblijfselen van vroeger, van aquaducten tot dolmen en niet te vergeten de heerlijke rust! De Algarve is de meest populaire vakantiebestemming van Portugal. De combinatie van een mild klimaat, oude vissersdorpjes, een rijke cultuur en schitterende stranden maakt de Algarve al tientallen jaren tot een geliefd vakantiegebied en toch ben ik er nog nooit geweest. Tijd dus om zelf te gaan ontdekken of het Zuiden van Portugal iets te bieden heeft. We staan open voor verwondering! Als ik later terugkijk op mijn leven wil ik geen spijt hebben dat ik niet genoeg tijd doorbracht met mijn ouders. Quality time is zo belangrijk en dat besef ik nu meer dan ooit. Niet dat ik die tijd met mama niet heb gehad, maar haar dood deed me toch beseffen dat tijd kostbaar is. Ik kus dan ook mijn beide pollekes dat ik samen met papa ga doen wat we beiden het allerliefste doen – reizen en nieuwe dingen ontdekken. Het is vroeg in de ochtend en het schemert nog half buiten. De gedachte dat we de koude temperatuur binnen enkele uurtjes gaan inruilen voor een zonnetje, stemt me vrolijk. Om 9u25 stijgen we op voor een vlucht van 2,5 uurtjes naar Faro. “Bom dia” Portugal!
Bij aankomst wandelen we eerst naar de bagageband, waar we zenuwachtig staan te wachten totdat deze eindelijk in beweging komt. Daarna lopen we met de stroom mensen mee richting uitgang en gaan we op zoek naar het autoverhuurbedrijf want we hebben ons autootje vanuit België al geregeld. Wanneer we buiten komen, overvalt de hitte ons - het is 32 graden, dat beloofd. Ons autootje blijkt, in tegenstelling tot de prachtige BMW cabrio die voor de deur staat, van een iets mindere categorie te zijn. We krijgen een Fiat Punto maar dat is meer dan voldoende voor ons. We hebben een rit van zo’n 1,5 uur voor de boeg. We proppen onze bagage in de koffer en beginnen aan onze roadtrip. Gelukkig heb ik de gps meegebracht want anders was het wel even zoeken geweest om de luchthaven achter ons te laten. Over het algemeen is autorijden in Portugal niet anders dan bij ons. Ook hier zijn de wegen wat minder goed onderhouden, hier en daar zitten er gaten in het wegdek en een vangrail kennen ze hier ook niet.
Een warme bries waait door onze haren, we zetten onze zonnebril op en zijn onmiddellijk in vakantiestemming. Met onze huurauto rijden we naar Santiago do Cacém en doen al een beetje sightseeing vanuit de auto. Op de autosnelweg rijden we zo goed als alleen, wat een verademing is tegenover België! Eens we de autosnelweg verlaten, is er helemaal geen levende ziel meer te bekennen. Nabij het kleine, witgekalkte dorpje ligt ons comfortabel hotel, Casas de Miróbriga, de ideale uitvalsbasis om Alentejo te ontdekken! Dit kleinschalige hotelletje wordt omgeven door ruime patio's en een natuurlijk landschap en beschikt over prachtige olijfbomen. Dit wordt onze thuisbasis voor de komende 4 dagen. Het is hier stil. Dat valt ons al direct op wanneer we in het achterland van de Algarve arriveren. Die rust is begrijpelijk, want we zitten ver weg van de toeristische drukte. De kamers zijn allemaal op de begane grond. Hoewel luxe voor ons geen vereiste is op onze vakantie, voelt de ruime, frisse kamer met heerlijke grote bedden direct goed aan. Soms kom je tijdens een reis op een plek waar je meteen helemaal tot rust komt, dit is zo’n plek! Het is een fan-tas-ti-sche accommodatie.
Uiteraard gaan we alvast even de omgeving verkennen. Het is niet moeilijk om ons onmiddellijk relaxed te voelen bij het zien van de onmetelijke velden waar berg-, rivier en zeewinden elkaar ontmoeten. Geen hoogbouw en schreeuwerige all-inclusive hotels. Puur traditie en authentiek zijn hier de ingrediënten van het leven!
We beginnen met het historische centrum, hooggelegen, met een burcht en een oude kerk met kerkhof. Het kasteel zelf is niet toegankelijk, omdat het vroeger tijdens een pestepidemie als kerkhof gebruikt werd. De inwoners wisten destijds niet wat te doen met de overledenen, daarom werd de binnenplaats van het kasteel gebruikt als kerkhof. De temperatuur is ondertussen opgelopen tot 40 graden en de klim is best heftig. Twee dames op leeftijd tonen trots hun kerk - alle lichten worden aangestoken en ze proberen ons uit te leggen wat er zich zoal in de kerk bevindt. Al snel wordt duidelijk dat er buiten Portugees geen andere talen gesproken worden, behalve dan een beetje Spaans.
We hebben dorst gekregen dus wanneer we pastelaria Serra passeren, besluiten we buiten een drankje ook een typisch Portugees gebakje te nemen. Met ons buikje gevuld, wandelen we door de kleine oude straatjes. In dit historisch centrum is het stil en verlaten, iedereen zit binnen, in de koelte, verscholen voor de verschroeiende hitte. Een poes ligt uitgeteld in de schaduw met haar tong uit de mond. De huizen zijn een beetje in verval geraakt maar dat heeft ook zijn charme. De grauwe gevels worden gecompenseerd door kleurrijke paraplu’s die boven de straten bengelen. Hier en daar worden oude muren opgesmukt door graffiti en iedereen die me goed kent, weet dat ik daar vrolijk van wordt.
Tegen een uur of 6 krijgen we honger en tijdens onze eerste dag hier is het al meteen liefde op het eerste gezicht wat de keuken betreft. We strijken neer op een terrasje midden in het centrum, een beetje uit de drukte en bestellen een lekker visje. Zowel de dorade als de zeetong smaakt heerlijk, zonder veel franje, zwemmend in de olijfolie met een lekker aardappeltje en wat groentjes. Meer moet dat niet zijn. De rode wijn kost slechts 1€ voor een flink glas maar is eigenlijk niet te drinken. Kamertemperatuur is hier ietsje hoger dan bij ons. Een godendrank met een temperatuur van rond de 20 graden smaakt dan plots niet meer zo goddelijk. Dan maar een ijskoud biertje. Wanneer de ober komt afruimen, weerklinken de Portugese woorden voor ‘de rekening aub’. Hij lacht, gaat naar binnen en brengt ons wat er gevraagd is. Ja, ons Portugees gaat er op vooruit met de vertaal app op de smartphone van papa. Uit eten gaan is hier in ieder geval voordelig - we betalen 29 euro inclusief wijn, bier en water.
De avond bestaat uit nog even bijkomen, de koffer uitpakken, met een wijntje in de hand postvatten op het terras om de zon in de verte te zien ondergaan met een intens kleurenspel. Het zet de natuur in vuur en vlam en dan op tijd naar bed want de vermoeidheid van deze eerste dag laat zich voelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten