Pilar de la Horadada

Geniet van je leven vandaag want gisteren is voorbij en morgen is je nooit beloofd.

 

Eviva España! Vandaag vertrek ik samen met Ingrid naar de Spaanse zon om mijn verjaardag te vieren. Een tijdje geleden kocht ze een appartement in Pilar de la Horadada, nabij Torrevieja maar het is er nog steeds niet van gekomen om haar daar te gaan bezoeken. Voor mij zou het de eerste keer zijn dat ik vanuit Deurne vlieg maar gisterenavond is alles plots veranderd. Wegens een defect aan het toestel moeten we vroeger naar de luchthaven om van daaruit per bus naar Charleroi te rijden. Om 4 uur sta ik al gepakt en gezakt klaar. Op de luchthaven van Deurne worden we opgevangen door de TUI hostess die ons naar 2 bussen begeleidt.  In Charleroi aangekomen, volgen we de meute en checken we in voor onze vlucht naar Murcia. Om 8 uur hangen we eindelijk in de lucht. Na 2 uurtjes vliegen landen we in het bewolkte Spanje waar de temperatuur slechts 12 graden bedraagt. Van hieruit is het nog zo’n klein uurtje met de auto. Ingrid heeft hem al besteld dus trekken we na het ophalen van de bagage naar Sunny Cars. We krijgen mits kleine opleg een sportieve rode Citroën C3. In de gietende regen begeven we ons naar de hangars waar de huurauto’s staan. Het zonnige Spanje is ver zoek. Hoe meer we in de richting van de zee rijden, hoe lichter het wordt dus we leven op hoop. We passeren veel sinaasappelplantages en dat is toch wel bijzonders om te zien. Murcia is de regio bij uitstek van de fruitbomen. Ze bevoorraden dan ook een groot deel van Spanje en West-Europa met sappige citrusvruchten. De gps leidt ons moeiteloos naar Ingrids appartementje. 

Het eerste dat opvalt bij aankomst in Pilar de la Horadada, zijn de vele nieuwe woonwijken vol met prachtige witte huizen. Deze huizen zijn meestal als "rijtjeshuis" in tamelijk smalle straten gesitueerd. Over het algemeen bestaan ze uit drie woonlagen, waarvan de derde laag meestal een enorm groot dakterras is. Wolkenkrabbers zijn er niet te vinden. Ook Ingrids appartement is gelegen op een mooi domein met een groot zwembad. Ook al schijnt de zon nog steeds niet, toch besluiten we het zonneterras te installeren. We sleuren de mooie rieten meubeltjes naar boven en creëren zo wat meer plaats in de living. 

Ondertussen is het 2 uur voorbij en we krijgen honger dus gaan we op zoek naar een gezellig restaurantje. We passeren ‘Panaderia José Antonio’ en besluiten daar een broodje te eten. Achter de toog staat een jongeman die me aankijkt als een koe naar een snelweg wanneer ik in mijn beste Spaans een bocadillo con jamon bestel. Heel overtuigend zeg ik ‘sin mantequilla’ en hij antwoordt dat hij geen boter heeft. Volgens mij kan dat ventje geen Spaans!  De broodjes worden warm gemaakt en zijn heel erg lekker. We wandelen terug naar de auto. Het zit ons niet mee, bij de auto aangekomen, krijgen we deze niet open.  Het duurt even voor we beseffen dat we gewoon aan een vreemde auto staan te prutsen. Oh ja hij is ook rood maar het is wel een Peugeot en geen Citroën. Al lachend zetten we koers naar Ikea want Ingrid heeft nog een tv kast nodig. Zonder gps hadden we dit nooit gevonden maar nu is het een fluitje van een cent. We vinden een prachtige kast maar hebben wel onze bedenkingen bij onze installatie skills. Van mezelf weet ik dat ik deze niet bezit dus misschien kunnen we best even informeren of we niemand kunnen inhuren om de kast in elkaar te zetten. Gelukkig snelt een goed Engels sprekende kerel ons ter hulp. Alles wordt geregeld en maandagochtend zal hij langs komen. Benieuwd of de Spanjaarden zich aan de afspraak zullen houden. 

‘s Avonds eten we bij Mount Everest, een Indisch restaurantje in het dorp. En ik die dacht dat ik mijn gewicht wel zou kunnen behouden met die magere Spaanse keuken ...  Tja ik ben weer een illusie armer want karakter heb ik hoegenaamd niet als het op de Indische keuken aankomt. We nemen een volledig menu met papadums, verschillende voorgerechtjes, chicken korma en tikka massala met rijst en naan en dan nog eens een ‘home made’ mango kokos ijsje als dessert en dat alles voor slechts 12 euro. Over dat laatste moeten we niet echt naar huis schrijven want met ijscrème heeft het niets te maken. Het ijzige dessert is een aanslag op onze tanden en helemaal niet lekker. Maar al de rest ..... mmmmm heerlijk. We krijgen nog een schoofzakje mee want Ingrid is geen grote eter. Goed voor maandag want dan moeten we toch thuis lunchen wanneer ze de kast in elkaar komen steken.

Die eerste dag is voorbij gevlogen en zijn beide doodop dus gaan we vroeg naar bed. Hopelijk worden we morgen wakker met een stralend zonnetje. Ik ga er alvast over dromen!