Vandaag zoeken we de rust op en rijden we naar San Pedro del Pinatar, gelegen aan de kust op slechts 7 km van Pinar de la Horadada. We parkeren de auto en wandelen naar het strand waar we Liliane tegenkomen, een gebuur van Ingrid. Zij is met de fiets en is gekleed in een kort rokje en t-shirt. De zon schijnt volop maar op de fiets zal dat toch wel redelijk fris zijn. Ikzelf loop ook in T-shirt maar voor Ingrid is dat veel te koud, zij heeft twee truien, een vest en een sjaal aan. De zon schittert in het water maar het strand is nog verlaten.
Aan het einde van de boulevard start er een lange pier, die recht het water ingaat. Aan de linker kant bevinden zich de Salinas, aan de rechterkant Mar Menor. Het contrast kan niet groter zijn. Op de bodem van het zoute water van de Salinas bevindt zich een soort modder die heel goed is voor de huid. Twee Engelse dames smeren zich in van kop tot teen en laten dit opdrogen in de zon. Daarna spoelen ze zich af in het water van de Salinas. Dit water is troebel en heel erg zout, dat kunnen we merken aan de planten die aan de zijkant van de pier groeien, deze zijn bedekt met een laagje zout. Het zit hier vol met kleine vogeltjes, ‘vuelvepiedras’, zo noemen de beestjes in het Spaans. Aan de andere kant van de pier is het water mooi blauw en zo helder dat we de bodem kunnen zien. Verschillende roze kwallen liggen te drijven aan de waterkant, geen ideale plaats om in het water te gaan dus, hoe uitnodigend het er ook uitziet.
Het is hier werkelijk zalig, we lopen hier bijna alleen en genieten van de stilte, de vogels en het adembenemende uitzicht. In totaal wandelen we zo ongeveer 3 km de zee in en draaien dan terug, Alles bij elkaar hebben we dus 6 km gewandeld. Van deze inspanning hebben we honger gekregen.
Onze besluiteloosheid kent geen grenzen. In totaal doen we drie terrasjes aan. Het eerste terras is ideaal gelegen, vlak aan het strand maar er is zo veel wind dat ik Ingrid bijna ineen zie krimpen van de kou. Ik vind het zelf ook niet aangenaam wanneer mijn haar constant in mijn eten vliegt dus staan we terug op en wandelen verder. Het tweede terrasje ligt ideaal in de zon maar wanneer we de kaart te zien krijgen, vinden we de keuze maar summier dus stappen we ook hier op en zetten we ons op het terras daarnaast. Wat blijkt, we zitten bij een Indiër, mijn lievelingskeuken maar daarvoor zijn we natuurlijk niet in Spanje. De garçon voelt de bui al hangen en kijkt wat beteuterd wanneer we ook hier opstappen. Uiteindelijk zetten we ons op het terras van Los Caracoles, waar Ingrid al een paar keer geweest is. We bestellen alvast iets om te drinken, nu kunnen we niet meer weg. Even later willen we aan dezelfde garçon de menu del dia bestellen maar dat mag blijkbaar niet - hij staat enkel in voor de drank en de tapa’s. Hij roept zijn collega die al strompelend tot bij ons komt, zijn ogen zijn rood doorlopen en staan op half zeven. Volgens Ingrid was hij de vorige keer ook zo stoned als een garnaal. We installeren ons met een glaasje wijn in de hand voor een foto maar dat is buiten een luidruchtige muzikant gerekend die met zijn accordeon naast ons komt staan. Hij wil graag mee op de foto denk ik maar ik geef hem mijn dodelijke blik en hij druipt gelukkig af. Wanneer ik terug kom van het toilet zit Ingrid zowaar in een topje, waar gaan we dat schrijven?
Het is hier dan ook zalig van temperatuur in het zonnetje. De dame achter mij is er al van aan het knikkebollen. Haar middag dutje kan beginnen. Wanneer onze garçon met ons hoofdgerecht aankomt, vraagt hij voor wie de merluza is. Wij kijken elkaar aan en schieten in de lach want we hebben allebei hetzelfde besteld. Wanneer we hem daarop attent maken, kijkt hij eens voos naar beide borden en zet ze neer. Onze frietjes zijn koud maar de vis en de groentjes zijn lekker en warm. Zoals steeds zijn onze ogen groter dan onze buik want we hebben veel te veel gegeten na die drie gangen menu. Tijd dus om dat er weer af te wandelen.
We trekken dus terug de natuur in. Eureka! Wat zien we daar op het water? Flamingo’s - echt roze zijn ze nog niet maar wij zijn al blij dat we ze gezien hebben. In dit natuurgebied zien we veel water, riet, laag struikgewas en duinen. Via een houten pond wandelen we naar de zee waar we even gaan zitten in het warme zand. Er staat weer een windje dus Ingrid pakt zich zoals steeds helemaal in, terwijl ik het eigenlijk wel warme wind vind. Ze bekijkt me of ik gek geworden ben. Voor de foto wil ze wel even haar vest uitdoen maar nadien gaat deze even snel terug aan.
In de late namiddag gaan we nog even naar de supermarkt want we willen vanavond thuis een kleine snack eten. Terug in het appartement zetten we ons boven op het zonneterras maar dan krijgt Ingrid een mail dat haar tv binnen is. We gaan dus terug op stap om deze op te halen. Uiteraard wordt er eerst nog wat geshopt in de Zenia boulevard en het is al half 9 wanneer we bij de media markt aankomen. Het duurt weer even voor we geholpen worden maar kunnen dan eindelijk naar huis. Om kwart na 9 zitten we aan tafel na te genieten van een mooie, warme dag in de natuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten