Heuvelland - Poperinge

Beter geslapen dan gisteren en vooral het wakker worden is hier fijn. Zachte vogelgeluiden dringen de kamer binnen door het open raam. Een nieuwe zonnige dag begint! Na het ontbijt rijden we naar Poperinge voor een korte stadswandeling van 3,5 km door de stad. Annie en Monique voorzien ons van een deskundige uitleg. We starten in het Sint Annastraatje aan het standbeeld van het Spellewerkege, een kantklossertje in het Poperingse dialect. Tot aan het begin van de 20st eeuw was het gebruikelijk dat kinderen uit arme gezinnen leerden kantklossen om hun ouders financieel bij te staan. Even verder in het Weeuwhofje dat lijkt op een middeleeuws begijnhof is het stil tot quasimodo verschijnt. We kunnen onze lach niet inhouden wanneer een man zo ver voorovergebogen dat hij bijna met zijn neus de grond raakt zich een weg baant langst het smalle pad naar buiten. Ria vraagt zich luidop af of de zoldering in de huisjes zo laag is dat men er niet meer in recht kan staan. 

De middeleeuwse welvaart van Poperinge zorgde voor een bevolkingsgroei. Daarom werden er in 1290 maar liefst twee kerken gebouwd, waaronder de hoge Hallenkerk. Deze gotische kerk heeft indrukwekkende glasramen. Buitengekomen passeert net de paardentram, getrokken door drie prachtige paarden van het Franse ras Boulonnais. Ze zijn volledig opgetuigd met koperen versierselen. Het geluid van de paardenhoeven in de Poperingse straten is heel wat fijner dan het irriterende geluid van twee motards die onze rust komen verstoren. Ze vragen de weg en letten hierbij niet op Monique die net aan haar uitleg is begonnen bij het volgende monument. Ze laten hun motor flink ronken en bedwelmen ons bijna met hun uitlaatgassen. 

Gelukkig kunnen we snel weer een lekkere geur opsnuiven wanneer we aan de Grote Markt aankomen want daar staat de Talbot House Rose. Naar aanleiding van de 100st verjaardag van Talbot House heeft de stad 100 rozenstruiken aangeplant. We passeren de Sint Janskerk waar momenteel een dienst bezig is dus we kunnen niet naar binnen maar zelfs van hieruit zien we hoe indrukwekkend de hoofdkerk van de stad wel niet is. Over de kerk staat het stadhuis. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de binnenkoer gebruikt als executieplaats. In de gevangeniscellen brachten ter dood veroordeelde soldaten hun laatste uren door. 

In het Dirk Frimoutpark ligt er een gigantisch standbeeld van een soldaat op een sokkel op de grond. Het is echter een kunstwerk van de Nederlandse kunstenaar Anno Dijkstra. Dit park is een groene long in het stadscentrum van Poperinge. 

Bij ‘Café A la Poupée’ zien we het standbeeld van Eliane Cossey, beter bekend onder de naam Ginger. Zij was de dochter van een lingerie verkoopster. Officieren die een bestelling deden om 10 uur mochten dansen met Ginger. Het bleek een verkooptruc die werkte. Tijdens WO I was zij voor ontelbare militairen een verademing na de hel van de loopgraven. Het valt op dat Ginger in vrijwel elk officieren dagboek voorkomt van wie in de buurt gelegerd was.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog maakt Poperinge deel uit van het kleine stukje onbezet België. Weg van het krijgsrumoer van de Ieperse frontstreek, groeit de stad uit tot het zenuwcentrum van de Britse sector. Midden in die drukke stad openen de aalmoezeniers Neville Talbot en Philip "Tubby" Clayton in december 1915 een Clubhuis. Zonder onderscheid van rang kunnen soldaten er drie jaar lang terecht voor een zeldzaam moment van rust en ontspanning. Vandaag is de plek, net als toen, een vredige halte langs het parcours van de "Grote Oorlog" in de Westhoek. We brengen een bezoek aan deze Britse soldatenclub uit WO I. Ons bezoek aan Talbot House begint op de eerste verdieping van een modern gebouw waar een Britse soldaat en een Belgisch meisje ons meevoeren doorheen de tijd naar Talbot House zoals zij het kenden. Ze laten ons onder andere zelf ervaren hoe het moet geweest zijn om er als soldaat tijdens de oorlog een optreden van de "Happy Hoppers" bij te wonen.

Na de film krijgen we allemaal een tablet en kunnen we eindelijk het legendarische Talbot House bezoeken. Op de tablet wordt er meer uitleg gegeven over elke kamer in het huis. Daarna nemen we een kijkje in de netjes onderhouden tuin. De permanente tentoonstelling over het leven achter het front op het gelijkvloers van de nieuwe, aangebouwde vleugel leunt het dichtste aan bij wat je van een normaal museum zou verwachten. De expositie is uitgewerkt als een plakboek van verschillende personages die gedurende de oorlog in de buurt van Poperinge terecht kwamen. We leren er onder andere waarom deze stad tijdens de oorlog "Little Paris" werd genoemd, hoe het kampleven van de soldaten eraan toe ging en hoe ze er de moraal hooghielden. Na ons bezoek krijgen we in de oude kantine van Talbot House een broodjeslunch, gemaakt door enkele vrijwilligers. Na het eten krijgen we nog thee en cake en komt een wat gezette man ons geamuseerd vertellen wat hem bindt aan Talbot House. We luisteren geboeid en hangen aan zijn lippen wanneer hij ons in zijn prachtig Engels dialect zijn leven vertelt.

Poperinge is ook de metropool van de hop! We brengen na de middag dus nog even een bezoek aan het Poperingse Hopmuseum, gevestigd in het stadsschaalcomplex en centrum van hop en bier. Hier vernemen we alles over de hopteelt en hopverwerking van zowel vroeger als nu. Hier werd vroeger hop gewogen, gekeurd en gestapeld. We krijgen een rondleiding langsheen een uitgebreide collectie authentieke hoptuigen, aangevuld met audiovisuele fragmenten. We beleven er de geschiedenis en de levenscyclus van de hop. De man is heel enthousiast en dat zullen we geweten hebben. Na anderhalf uur is het eindelijk tijd voor een kleine degustatie. We zetten ons neer op het terras voor een Poperings Hommeltje. Een leuke afsluit van een driedaags uitje in het Heuvelland. We nemen afscheid van iedereen en rijden terug richting Antwerpen.